ITPP2/443-705/11/13-S/AW

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 9 maja 2013 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP2/443-705/11/13-S/AW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 stycznia 2013 r. sygn. akt I FSK 351/12 (data wpływu 18 marca 2013 r.) oraz wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 5 stycznia 2012 r. sygn. akt I SA/Bk 416/11 (data wpływu prawomocnego wyroku 22 marca 2013 r.) - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 12 maja 2011 r. (data wpływu 20 maja 2011 r.), uzupełnionym w dniu 25 lipca 2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia paliw do napędu demonstracyjnych samochodów osobowych - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 20 maja 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 25 lipca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia paliw do napędu demonstracyjnych samochodów osobowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest dealerem samochodów marki Toyota, a głównym przedmiotem działalności jest odsprzedaż samochodów. Zgodnie z zapisami zawartej umowy dealerskiej, część samochodów została zarejestrowana w wydziale komunikacji i służy okresowo jako samochody testowe do jazd próbnych. Samochody te w księgach rachunkowych stanowią towary handlowe i są sprzedawane przed upływem jednego roku.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy można odliczyć podatek od towarów i usług z tytułu zakupionego paliwa do ww. samochodów osobowych, niewprowadzonych do ewidencji środków trwałych.

Zdaniem Wnioskodawcy, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku od towarów i usług w związku z nabyciem paliwa. Spółka zwróciła uwagę, że art. 3 ust. 2 pkt 7 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym wskazuje, że zasady związane z ograniczeniem kwoty podatku naliczonego nie dotyczą m.in. przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest odsprzedaż tych samochodów. Podkreśliła, że ww. samochody (określone jako testowe lub demonstracyjne) traktowane są jako towary handlowe i przeznaczone są wyłącznie na te cele przez okres krótszy niż jeden rok. Dodała, że nie stanowią środków trwałych firmy, nie są również prywatną własnością podatnika. Służą do jazd próbnych, a więc wykorzystywane są w podstawowej działalności gospodarczej. Stwierdzała, że skoro przedmiotem działalności jest dalsza odsprzedaż tych samochodów, to nie mają w tym przypadku zastosowania ograniczenia w odliczaniu podatku od samochodów osobowych i niektórych innych pojazdów samochodowych.

Końcowo Spółka nadmieniła, że podobne stanowisko zajął Naczelny Sąd Administracyjny w wyroku z dnia 29 października 2010 r. sygn. akt I FSK 1875/09. Dodała, że posiada postanowienie naczelnika urzędu skarbowego z dnia 21 listopada 2006 r., w którym stwierdzono, że brak możliwości obniżenia kwoty podatku należnego od nabywanych paliw silnikowych do samochodów osobowych nie dotyczy samochodów testowych i przedsprzedażnych, używanych do jazd demonstracyjnych z klientami.

W interpretacji indywidualnej z dnia 26 lipca 2011 r. nr ITPP2/443-705/11/AW oceniono stanowisko Spółki jako nieprawidłowe.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Spółka złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, który wyrokiem z dnia 5 stycznia 2012 r. sygn. akt I SA/Bk 416/11 uchylił zaskarżoną interpretację.

W skardze kasacyjnej z dnia 8 lutego 2012 r. tutejszy organ zakwestionował stanowisko sądu I instancji.

Wyrokiem z dnia 23 stycznia 2013 r. sygn. akt I FSK 351/12 Naczelny Sąd Administracyjny oddalił skargę kasacyjną. W uzasadnieniu wyroku podkreślił, że w zakresie dotyczącym kwestii związanych z tak zwanymi pojazdami prezentacyjnymi wielokrotnie wypowiadały się już sądy administracyjne, m.in. NSA w orzeczeniu z dnia 17 stycznia 2013 r. sygn. akt I FSK 316/12. Stwierdził, że Sąd orzekający w niniejszej sprawie w pełni akceptuje stanowisko wyrażone w ww. wyroku. Wskazał, iż w świetle przepisów ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym ustawy (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.), w stosunku do samochodów demonstracyjnych nie ma podstaw do stosowania ograniczania możliwości odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa do ich napędu, o którym mowa w art. 3 ust. 1 w zw. z art. 4 tej ustawy.

W dniu 22 marca 2013 r. do tut. organu wpłynęło ww. orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 5 stycznia 2012 r., opatrzone klauzulą prawomocności.

W świetle obowiązującego stanu prawnego - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 23 stycznia 2013 r. oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku z dnia 5 stycznia 2012 r. - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl postanowień ust. 2 pkt 1 lit. a ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

W świetle art. 4 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 z późn. zm.), w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 3 ust. 1.

W art. 3 ust. 1 ww. ustawy postanowiono, iż w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei ust. 2 tego artykułu stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1.

pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;

2.

pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;

3.

pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;

4.

pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;

5.

pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku do niniejszej ustawy;

6.

pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

7.

przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

a.

odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub

b.

oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Spełnienie wymagań dla pojazdów samochodowych określonych w ust. 2 pkt 1-4 stwierdza się na podstawie dodatkowego badania technicznego przeprowadzonego przez okręgową stację kontroli pojazdów, potwierdzonego zaświadczeniem wydanym przez tę stację oraz dowodu rejestracyjnego pojazdu, zawierającego właściwą adnotację o spełnieniu tych wymagań (ust. 3 analizowanego artykułu).

Na podstawie art. 10 pkt 1 ustawy z dnia 24 grudnia 2012 r. o zmianie niektórych ustaw w związku z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. z 2012 r. poz. 1456), w ustawie z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652 oraz z 2011 r. Nr 102, poz. 585), użyte w art. 3 ust. 1, w art. 4, w art. 5 oraz 7 wyrazy "31 grudnia 2012 r." zastępuje się wyrazami "31 grudnia 2013 r.".

Z powołanych wyżej uregulowań prawnych wynika, że - co do zasady - w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczajacej 3,5 tony, wykorzystywanych na potrzeby działalności gospodarczej, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w ograniczonej wysokości. Ograniczenie wynikające z art. 3 ust. 1 ustawy nowelizującej nie ma zastosowania m.in. w przypadku, o którym mowa w ust. 2 pkt 7 lit. a omawianego artykułu, tj. gdy przedmiotem działalności podatnika jest odsprzedaż tych samochodów (pojazdów).

Wobec powyższego przepis art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a ustawy zmieniającej ma również zastosowanie w sytuacji, gdy nabywane z zamiarem dalszej odsprzedaży samochody osobowe i inne pojazdy samochodowe o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony są czasowo wykorzystywane w prowadzonej działalności gospodarczej np. w charakterze samochodów testowych do jazd próbnych. Samochody te będą bowiem nadal służyły podatnikowi do podstawowej jego działalności, jaką jest odsprzedaż samochodów. Tylko wzgląd na konieczne działania marketingowe, typowe w handlu, powoduje że nie zostają od razu sprzedane, lecz przez pewien okres służą do celów demonstracyjnych. Fakt ten bowiem nie zmienia tego, że podatnik nabywa ten pojazd celem odsprzedaży, a chwilowo wykorzystuje go celem zwiększenia sprzedaży pojazdów.

Zatem do ww. samochodów, wykorzystywanych przez podatników określonych w art. 3 ust. 2 pkt 7 lit. a ustawy, nie mają zastosowania ograniczenia prawa do odliczenia podatku naliczonego określone w art. 3 ust. 1, a ma zastosowanie art. 86 ust. 1 ustawy, przewidujący jako zasadę prawo do odliczenia podatku naliczonego, warunkiem zastosowania której jest to, aby nabyte towary i usługi były wykorzystywane do działalności opodatkowanej. Tym samym w stosunku do tych pojazdów nie ma zastosowania ograniczenie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa do ich napędu, o którym mowa w art. 4 ustawy zmieniającej.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Spółka jest dealerem samochodów marki Toyota, a głównym przedmiotem działalności jest odsprzedaż samochodów. Zgodnie z zapisami zawartej umowy dealerskiej, część samochodów została zarejestrowana w wydziale komunikacji i służy okresowo jako samochody testowe do jazd próbnych. Samochody te w księgach rachunkowych stanowią towary handlowe i są sprzedawane przed upływem jednego roku.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że jeżeli nabyte do dalszej odprzedaży samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe o odpuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony, są czasowo wykorzystywane przez Spółkę jako samochody testowe, będzie uprawniona do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących nabycie paliwa do ich napędu - o ile nie zajdą ograniczenia, o których mowa w art. 88 ustawy o podatku od towarów - bowiem samochodów tych nie dotyczy zakaz odliczania podatku naliczonego, o którym mowa w przepisie art. 4 ustawy zmieniającej.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. H. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl