ITPP2/443-703/08/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 sierpnia 2008 r. (data wpływu 11 sierpnia 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 września 2008 r. (data wpływu 8 września 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania podatku od towarów i usług z tytułu zakupów związanych z realizacją inwestycji pod nazwą: "Rozbudowa infrastruktury ochrony środowiska w ulicach w P." - jest prawidłowe.

W dniu 11 sierpnia 2008 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 3 września 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odzyskania podatku od towarów i usług z tytułu zakupów związanych z realizacją inwestycji pod nazwą: "Rozbudowa infrastruktury ochrony środowiska w ulicach w P.".

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Miasto w okresie od lipca 2005 r. do listopada 2006 r. zrealizowało i rozliczyło inwestycję p.n. "Rozbudowa infrastruktury ochrony środowiska w ulicach w P." w ramach Priorytetu 1 "Rozbudowa i modernizacja infrastruktury służącej wzmacnianiu konkurencyjności regionów" Zintegrowanego Programu Operacyjnego Rozwoju Regionalnego na lata 2004-2006.

Inwestycja ta była w 75% finansowana ze środków Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego, a w 25% ze środków własnych Miasta. Umowa z dnia 20 października 2005 r. wskazywała jako beneficjenta Miasto P. o nr NIP: (...), Regon (...). Aneksem nr (...) do przedmiotowej umowy zmieniono dane beneficjenta wskazując NIP: (...), Regon (...) - Urząd Miasta, nie dokonując zmiany nazwy beneficjenta. Faktury związane z realizacją inwestycji wystawiane były na Urząd Miasta (tak zapisano w paragrafie 10 umowy na roboty budowlane, że wykonawca będzie wystawiał faktury na Urząd Miasta). W wyniku realizacji inwestycji wykonano kanalizację sanitarną oraz kanalizację deszczową w ulicach na terenie miasta. Wartość całej inwestycji wyniosła 7.999.663,06 zł - w tym kanalizacja deszczowa: 3.595.884,19 zł, kanalizacja sanitarna 4.403.778,87 zł.

Podatek od towarów i usług zawarty w fakturach został wykazany we wniosku jako koszt kwalifikowalny, nie został odliczony ani zwrócony przez urząd skarbowy, pomimo iż Urząd Miasta jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług rozliczającym na zasadach ogólnych. Za okresy od maja 2004 r. do lutego 2008 r. złożono deklaracje i nie wykazano czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jak również nie wykazano podatku naliczonego do odliczenia.

Część inwestycji w postaci kanalizacji sanitarnej przekazano, zgodnie z Uchwałą Rady Miasta na podstawie art. 4 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 20 grudnia 1996 r. o gospodarce komunalnej (Dz. U. z 1997 r. Nr 9, poz. 43 z późn. zm.) w zarząd bez pobierania żadnych opłat "P" sp. z o.o. w P. na okres 5 lat, t.j. od dnia 1 stycznia 2007 r. do 31 grudnia 2011 r. (zgodnie z wnioskiem o dofinansowanie, punkt D10 - gdzie zapisano, iż kanalizacją sanitarną zarządzać będzie "P" sp. z o.o.). Wskazane powyżej przedsiębiorstwo jest spółką prawa handlowego, której jednoosobowym właścicielem jest Miasto. Miasto zobowiązało się w cytowanej na wstępie umowie o dofinansowanie (w § 17 ust. 9), że uwzględniając zapisy art. 30 pkt 4 rozporządzenia Rady (WE) Nr 1260/1999 z dnia 21 czerwca 1999 r. ustanawiającego przepisy ogólne w sprawie funduszy strukturalnych (Dz. Urz. WE L 161 z 26 czerwca 1999 r.), w okresie 5 lat od dnia jej podpisania nie dojdzie do zmiany własności zrealizowanej infrastruktury.

Miasto jako jednostka samorządu terytorialnego, zgodnie z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, wykonując zadania organu władzy publicznej nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług w zakresie realizowanych zadań nałożonych przepisami prawa, do których została powołana. Zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.), do zadań własnych gminy należy zaspokajanie zbiorowych potrzeb wspólnoty, w tym sprawy m.in. dotyczące kanalizacji, usuwania i oczyszczania ścieków komunalnych. Wykonanie opisanej inwestycji stanowi zadanie statutowe Miasta. Inwestycja powyższa jest obiektem użyteczności publicznej służącym zaspokajaniu zbiorowych potrzeb mieszkańców. W opisanej sytuacji nie przysługuje prawo do zwrotu podatku na podstawie przepisów § 8 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.).

Nie ma również możliwości, zarówno całkowitego jak i częściowego obniżenia należnego podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług służących realizacji opisanej inwestycji, ponieważ nie były one związane w całości, ani w części z działalnością podlegającą opodatkowaniu.

Ponadto w piśmie z dnia 3 września 2008 r., stanowiącym uzupełnienie wniosku, Miasto wskazało, że zgodnie z art. 7 ust. 1 pkt 2 i 3 wspomnianej ustawy o samorządzie gminnym, do zadań własnych gminy należą m.in. sprawy: gminnych dróg, ulic, kanalizacji, usuwania ścieków komunalnych oraz utrzymania urządzeń sanitarnych. Zgodnie z art. 4 ust. 1 pkt 2 i art. 20 ust. 1 pkt 4 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn. Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115 z późn. zm.), do zarządcy drogi, w omawianym przypadku Miasta, należy budowa i utrzymanie dróg, rozumianych jako budowli wraz z drogowymi obiektami inżynierskimi, urządzeniami oraz instalacjami stanowiącymi całość techniczno użytkową, przeznaczoną do prowadzenia ruchu drogowego, zlokalizowaną w pasie drogowym. W świetle ustawy z dnia 7 czerwca 2001 r. o zbiorowym zaopatrzeniu w wodę i zbiorowym odprowadzaniu ścieków (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 858 z późn. zm.), wody opadowe są ściekami. Kanalizacja deszczowa natomiast służy do odprowadzania wód opadowych i roztopowych z nawierzchni pasa drogowego. Po zakończeniu inwestycji kanalizacja deszczowa stanowi majątek Miasta i nie będzie przedmiotem czynności cywilnoprawnej oraz nie będzie wykorzystywana do wykonywania czynności opodatkowanych.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w świetle art. 86 ust. 1 w zw. z art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług Miastu przysługuje prawo całościowego lub częściowego rozliczenia (odzyskania z budżetu państwa) podatku od towarów i usług naliczonego przy realizacji inwestycji.

Zdaniem Wnioskodawcy, w odniesieniu do zrealizowanego projektu Miasto nie ma możliwości odliczenia podatku w całości lub w części, gdyż nie prowadzi działalności gospodarczej w tym zakresie. Wybudowana kanalizacja sanitarna została przekazana miejskiej spółce nieodpłatnie w zarząd, co wynikało z zapisów zawartych w umowie o dofinansowanie ze środków unijnych. Miasto nie uzyskuje żadnych przychodów wynikających ze zrealizowania przedmiotowej inwestycji, w związku z czym brak jest podstaw do możliwości odliczenia podatku w całości lub w części.

Nie ma możliwości zwrotu podatku od towarów i usług na podstawie rozdziału 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.). Zrealizowany projekt w ramach Zintegrowanego Programu Rozwoju Regionalnego finansowany był ze środków Europejskiego Funduszy Rozwoju Regionalnego stanowiącego jeden z unijnych funduszy strukturalnych. Środków tych, zdaniem Miasta, nie można zaliczyć do bezzwrotnej pomocy w rozumieniu § 23 wskazanego wyżej rozporządzenia. Zatem Miastu nie przysługuje zwrot podatku. Zrealizowany projekt nie będzie przedmiotem czynności cywilnoprawnych i nie będzie wykorzystywany do czynności opodatkowanych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.