ITPP2/443-688a/10/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 lipca 2010 r. (data wpływu 8 lipca 2010 r.), uzupełnionym w dniu 13 sierpnia 2010 r., (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia charakteru dokonanej czynności - jest prawidłowe.

W dniu 8 lipca 2010 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 13 sierpnia 2010 r., (daty wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia charakteru dokonanej czynności.

W przedmiotowym wniosku, oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 30 września 2006 r. zawarł Pan umowę z firmą leasingową z Danii, będącą podatnikiem, nieposiadającą siedziby, stałego miejsca zamieszkania ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski. Przedmiotem umowy był leasing naczepy na okres 60 miesięcy tj. od dnia 1 października 2006 r. do dnia 1 września 2011 r. Ponieważ zapisy zawarte w umowie nie dawały podstaw do uznania tej transakcji, na gruncie przepisów ustawy o VAT, za WNT, gdyż umowa nie wskazywała jednoznacznie, że w następstwie normalnych zdarzeń w niej przewidzianych lub z chwilą zapłaty ostatniej raty prawo własności zostanie przeniesione, rozpoznawał Pan jako leasingobiorca import usług z tytułu leasingu operacyjnego, na podstawie faktur otrzymywanych od kontrahenta. W dniu 19 marca 2010 r. dokonał Pan wpłaty tytułem wcześniejszego wykupu naczepy, a w dniu 9 kwietnia 2010 r. leasingodawca wystawił fakturę bez kwoty podatku, nie wykazując też żadnej stawki podatku. Do momentu wykupu przedmiot leasingu znajdował się w posiadaniu leasingobiorcy i był wykorzystywany do transportu wewnątrzwspólnotowego i międzynarodowego. Naczepa posiadała duńskie rejestracje i duński dowód rejestracyjny wystawiony na leasingodawcę. Przekazanie przedmiotu leasingu nie wiązało się z jego wywozem do Danii i ponownym nabyciem. W momencie wykupu naczepa znajdowała się na terytorium Polski.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na gruncie przepisów o podatku od towarów i usług wystąpiła transakcja, którą należy traktować jako dostawę towarów, dla której podatnikiem jest nabywca, czy też wykup naczepy z leasingu operacyjnego od duńskiego leasingodawcy powinno uznać się za WNT.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z faktem, że w momencie dokonania wykupu naczepa znajdowała się od czterech lat w Polsce, a jej właścicielem cały czas pozostawała firma duńska, w obowiązującym stanie prawnym miała miejsce transakcja, której miejsce dostawy zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy jest terytorium Polski, a podatnikiem zgodnie z art. 17 ust. 1 pkt 5 nabywca towaru.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podlega:

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 rozumie się - w myśl dyspozycji art. 7 ust. 1 ww. ustawy - przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć działalności gospodarczej podatnika.

W świetle art. 12 ust. 1 pkt 7 powołanej ustawy, przemieszczenia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1, przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz nie uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, w przypadku gdy towary mają być czasowo używane na terytorium kraju, nie dłużej jednak niż przez 24 miesiące, dla świadczenia usług przez tego podatnika posiadającego siedzibę lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu.

W przypadku gdy ustaną okoliczności, o których mowa w ust. 1, przemieszczenie towarów uznaje się za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów (ust. 2 powyższego artykułu).

W myśl art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy, miejscem dostawy towarów niewysyłanych ani nietransportowanych jest miejsce, w którym towary znajdują się w momencie dostawy.

Stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 5 ww. ustawy, podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium kraju.

W oparciu o ust. 2 powołanego wyżej artykułu, przepisów ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyjątkiem świadczenia usług, do których stosuje się art. 28b, oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów.

Zgodnie z ust. 5 pkt 1 tegoż artykułu, przepis ust. 1 pkt 5 stosuje się jeżeli nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15, posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju, albo osoba prawna niebędąca podatnikiem, o którym mowa w art. 15, posiadająca siedzibę na terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 6.

W myśl postanowień zawartych w ust. 6 wyżej wskazanego artykułu, przepisu ust. 1 pkt 5 nie stosuje się, jeżeli dostawa towarów dokonywana jest w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju.

Z przestawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że w dniu 30 września 2006 r. zawarł Pan umowę leasingu operacyjnego z firmą z Danii, będącą podatnikiem, nieposiadajacą siedziby, stałego miejsca zamieszkania, ani stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski. Przedmiotem umowy był leasing naczepy na okres 60 miesięcy. Naczepa była wykorzystywana przez Pana do świadczenia usług transportu wewnątrzwspólnotowego i międzynarodowego. W dniu 19 marca 2010 r. dokonał Pan wpłaty tytułem wcześniejszego wykupu naczepy, a leasingodawca w dniu 9 kwietnia 2010 r. wystawił fakturę bez kwoty podatku, nie wskazując także żadnej stawki podatku. W momencie wykupu przedmiot leasingu znajdował się na terytorium Polski.

Biorąc pod uwagę powyższe należy zauważyć, że naczepa będąca przedmiotem dostawy nie była przemieszczana z terytorium innego państwa członkowskiego na terytorium Polski, gdyż w momencie dostawy znajdowała się na terytorium kraju. Tym samym nie wystąpiły przesłanki, o których mowa w art. 11 ust. 1 ustawy, pozwalające uznać przedmiotową transakcję za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów. W związku z faktem, iż naczepa nie była transportowana ani wysyłana, miejscem świadczenia i opodatkowania dokonanej dostawy - zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 3 ustawy - jest terytorium Polski.

Z powołanych regulacji zawartych w art. 17 ust. 1 pkt 5 i ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że w sytuacji, gdy kontrahent z Danii - firma leasingowa nie dokonał rozliczenia podatku i nie posiada siedziby, stałego miejsca zamieszkania lub stałego miejsca prowadzenia działalności na terytorium Polski, z tytułu dokonanej dostawy naczepy Pan jest podatnikiem jako jej nabywca.

Jednocześnie informuje się, że rozstrzygnięcia kwestii sposobu udokumentowania transakcji dokonanej z kontrahentem z Danii, określenia momentu powstania obowiązku podatkowego oraz kursu, po którym należy dokonać rozliczenia kwot dotyczących dokonanej transakcji, dokonano w interpretacjach indywidualnych o numerach ITPP2/443-588b/10/RS, ITPP2/443-588c/10/RS i ITPP2/443-588d/10/RS.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.