ITPP2/443-680/11/AD - Opodatkowanie podatkiem VAT sprzedaży działek gruntu.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 maja 2011 r. (data wpływu 16 maja 2011 r.), uzupełnionym w dniach 4 i 12 sierpnia 2011 r. (daty wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 maja 2011 r. złożono wniosek, uzupełniony w dniach 4 i 12 sierpnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniach, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jest Pani współwłaścicielem (na zasadzie małżeńskiej współwłasności) nieruchomości rolnej, niezabudowanej o powierzchni 13,72 ha, oznaczonej w ewidencji gruntów numerem 161/1. Zgodnie z treścią jej zapisów nieruchomość obejmuje grunty orne, klasy R IVa i R IVb oraz pastwiska trwałe klasa PS V. Nieruchomość została nabyta w dniu 17 grudnia 2004 r. od Agencji Nieruchomości Rolnych, a obecnie jest przedmiotem dzierżawy na cele rolne. Przedmiotowa nieruchomość nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego gminy. W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy teren ten oznaczono jako: - MN, U strefa identyfikacji terenów wymagających opracowania planu miejscowego dla rozwoju budownictwa mieszkaniowego z usługami. Dla obszaru tego wydano decyzję o warunkach zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego polegającego na budowie domów mieszkalnych jednorodzinnych.

Obecnie rozważa Pani wystawienie do sprzedaży i zbycie ww. nieruchomości.

W przypadku nie znalezienia nabywcy na cały areał gruntu, rozważa Pani dokonanie jego podziału na mniejsze działki i sprzedaż podzielonego areału. Jest Pani podatnikiem podatku rolnego.

W uzupełnieniu wskazała Pani, że przedmiotowa nieruchomość od momentu nabycia do chwili wydzierżawienia wykorzystywana była przez Panią i męża w działalności rolniczej. Nabyła ją Pani w celu powiększenia prowadzonego już gospodarstwa rolnego. W akcie notarialnym dotyczącym nabycia przedmiotowej nieruchomości złożyła Pani z mężem oświadczenie, że są właścicielami gruntów rolnych obejmujących użytki rolne. W chwili obecnej nie jest Pani w stanie stwierdzić na ile działek i o jakiej powierzchni nastąpi ewentualny podział nieruchomości gruntowych. Nie wie Pani także w jaki sposób działki będą oferowane na rynku nieruchomości. W przeszłości dokonywała Pani zbycia nieruchomości gruntowych, które były gruntem rolnym i stanowiły część gospodarstwa rolnego, które nabyła Pani i w którym zamieszkuje do chwili obecnej. Nie planuje Pani w przyszłości zbycia żadnych innych nieruchomości, niż wskazane we wniosku.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, formułującego stanowisko w zakresie pytania pierwszego, sprzedaż nieruchomości rolnej będzie korzystała ze zwolnienia przewidzianego w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, bez względu na fakt, czy nastąpi w całości, czy po jej podzieleniu, zgodnie bowiem z przywołanym przepisem, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Dla przedmiotowej nieruchomości nie został uchwalony plan zagospodarowania przestrzennego. Stwierdziła Pani, iż jak wynika z ugruntowanego już orzecznictwa w sytuacji braku, w momencie dokonywania sprzedaży, planu zagospodarowania przestrzennego, decydujące znaczenie w kwestii spełnienia kryteriów wymaganych do zwolnienia od podatku od towarów i usług, na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, będzie miał wypis z rejestru gruntów. Wskazała Pani, że Naczelny Sąd Administracyjny, w składzie siedmiu sędziów, w wyroku z dnia 17 stycznia 2011 r. sygn. akt I FPS 8/10 wyraził pogląd, że w świetle art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, przy zastosowaniu art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (Dz. U. z 2000 r. Nr 100, poz. 1086), w sytuacji braku planu zagospodarowania przestrzennego lub decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowania terenu dla klasyfikacji terenu niezabudowanego, wiążące są zapisy ewidencji gruntów i budynków, a nie studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Formułując stanowisko w zakresie pytania drugiego stwierdziła Pani, że nie stanie się podatnikiem w związku ze zbyciem ww. nieruchomości, a zatem czynność ta nie będzie objęta podatkiem od towarów i usług. Wskazała, że jak podkreśla się w orzecznictwie i judykaturze istotnym elementem, aby mówić o działaniu, jako handlowca jest zamiar strony przy nabyciu. Nieruchomość nabyta w 2004 r. wchodziła w skład gospodarstwa rolnego, obecnie jest dzierżawiona na cele rolnicze. Stwierdziła Pani, po powołaniu treści art. 15 ust. 1 i 2 ustawy, że określony w cytowanej ustawie zakres opodatkowania podatkiem od towarów i usług wskazuje, iż do tego aby faktycznie zaistniało opodatkowanie danej czynności konieczne jest aby czynność podlegającą opodatkowaniu wykonał podmiot, który dla tej właśnie czynności będzie działał jako podatnik. Definicja działalności gospodarczej, zawarta w ustawie ma charakter uniwersalny, pozwalający na objęcie pojęciem "podatnik" tych wszystkich podmiotów, które prowadzą określoną działalność występując w profesjonalnym obrocie gospodarczym.

Ponadto podatnikiem staje się również ten, kto wykonał czynność podlegającą opodatkowaniu, jednorazowo, ale w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia "częstotliwości", przez zamiar wykonywania danej czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć, wolę powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonych czynności, składających się na istotę prowadzenia działalności. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat), ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Dlatego też, w każdym przypadku należy indywidualnie rozstrzygnąć, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne, było dokonywanie tej czynności wielokrotnie. Z powołanych powyżej przepisów wynika, więc, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego nieruchomości gruntowej, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo lub okazjonalnie w warunkach wskazujących, iż działanie to nie zmierza do nadania mu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W kontekście powyższego stwierdziła Pani, iż nie jest podatnikiem podatku od towarów i usług ten, kto jako osoba fizyczna dokonuje jednorazowych lub okazjonalnych transakcji, za które nie jest przewidziana ściśle regularna zapłata oraz nie prowadzi zorganizowanej, czy zarejestrowanej działalności gospodarczej. Dokonywanie określonych czynności incydentalnie, poza sferą prowadzonej działalności gospodarczej, również nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności. Dodatkowo wskazała Pani, że działalność gospodarcza powinna cechować się stałością, powtarzalnością i niezależnością jej wykonywania, bowiem związana jest z profesjonalnym obrotem gospodarczym. Nie jest natomiast działalnością handlową, a zatem i gospodarczą sprzedaż majątku osobistego, który nie został nabyty w celu jego odsprzedaży i nie jest związany z prowadzoną działalnością gospodarczą. Stwierdziła Pani, iż ostatnia przytoczona okoliczność ma istotne znaczenie, które decyduje o objęciu osób fizycznych sprzedających nieruchomość, nawet kilkukrotnie, obowiązkiem odprowadzenia od tych sprzedaży podatku od towarów i usług.

Pogląd ten potwierdza jednolita linia orzecznicza NSA wyrażona w wyroku z dnia 21 lutego 2007 r. sygn. akt III SA/Wa 3711/06, iż nie jest tak, że z art. 15 ust. 2 ustawy wynika, iż wykonanie czynności w sposób jednorazowy w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy skutkuje przekształceniem czynności danego podmiotu w działalność gospodarczą (...). Podobne wnioski NSA zawarł w wyroku z dnia 29 października 2007 r. sygn. akt I FPS 3/07. W przedmiotowej sprawie sposób nabycia i dotychczasowego użytkowania nieruchomości gruntowej oraz okoliczności wskazujące na zwyczajną chęć wyzbycia się majątku osobistego, wskazują na incydentalny sposób wykonywania sprzedaży poza działalnością gospodarczą. Świadczą o tym dodatkowo fakty, że Wnioskodawca nie handlował wcześniej nieruchomościami. Na poparcie swoich wywodów wskazała Pani również interpretacje przepisów prawa wydane przez Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie, z dnia 9 października 2009, sygn. IPPP3/443-714/09-3/KG oraz Dyrektora Izby Skarbowej w Poznaniu, z dnia 9 czerwca 2009 r. sygn. ILPP1/443-379/09-2/AK.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się natomiast przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 ustawy. Zgodnie z tym przepisem przez towary rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Zgodnie z art. 45 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 1964 Nr 16 poz. 93 z późn. zm.), rzeczami w rozumieniu niniejszego kodeksu są tylko przedmioty materialne. Z kolei w myśl art. 46 Kodeksu cywilnego, nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z zapisem art. 2 pkt 15 ustawy, działalność rolnicza obejmuje produkcję roślinną i zwierzęcą, w tym również produkcję materiału siewnego, szkółkarskiego, hodowlanego oraz reprodukcyjnego, produkcję warzywniczą, gruntową, szklarnianą i pod folią, produkcję roślin ozdobnych, grzybów uprawnych i sadowniczą, chów, hodowlę i produkcję materiału zarodkowego zwierząt, ptactwa i owadów użytkowych, produkcję zwierzęcą typu przemysłowego oraz chów i hodowlę ryb i innych organizmów żyjących w wodzie, także uprawy w szklarniach i ogrzewanych tunelach foliowych, uprawy grzybów i ich grzybni, uprawy roślin: "in vitro", fermową hodowlę i chów drobiu rzeźnego i nieśnego, wylęgarnie drobiu, hodowlę i chów zwierząt futerkowych i laboratoryjnych, chów i hodowlę dżdżownic, entomofagów i jedwabników, prowadzenie pasiek oraz chów i hodowlę innych zwierząt poza gospodarstwem rolnym oraz sprzedaż produktów gospodarki leśnej i łowieckiej, z wyjątkiem drewna okrągłego i drzew tropikalnych (PKWiU 02.01.13) oraz bambusa (PKWiU 02.01.42-00.11), a także świadczenie usług rolniczych.

Jednocześnie informuje się, że od dnia 1 stycznia 2011 r. powyższy przepis definiuje działalność rolniczą w sposób podobny za wyjątkiem oznaczenia drewna okrągłego z drzew tropikalnych (PKWiU 02.20.13.0) oraz bambusa (PKWiU ex 01.29.30.0).

W myśl pkt 16 ww. artykułu, pod pojęciem "gospodarstwo rolne" należy rozumieć gospodarstwo rolne w rozumieniu przepisów o podatku rolnym.

Z kolei pkt 20 tego artykułu określa, iż pod pojęciem "produktów rolnych" należy rozumieć towary wymienione w załączniku nr 2 do ustawy oraz towary wytworzone z nich przez rolnika ryczałtowego z produktów pochodzących z jego własnej działalności rolniczej przy użyciu środków zwykle używanych w gospodarstwie rolnym, leśnym i rybackim.

Z regulacji art. 2 ust. 1 ustawy z dnia 15 listopada 1984 r. o podatku rolnym (tekst jedn. Dz. U. z 2006 r. Nr 136, poz. 969 z późn. zm.) wynika, że za gospodarstwo rolne uważa się obszar gruntów, o których mowa w art. 1, o łącznej powierzchni przekraczającej 1 ha lub 1 ha przeliczeniowy, stanowiących własność lub znajdujących się w posiadaniu osoby fizycznej, osoby prawnej albo jednostki organizacyjnej, w tym spółki, nieposiadającej osobowości prawnej.

Należy wskazać, że rolnicy wykonujący działalność rolniczą w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług, prowadzą działalność gospodarczą, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy i są podatnikami tego podatku, z tym że dokonując dobrowolnej rejestracji uzyskują status czynnego podatnika, a w przypadku braku rejestracji - są podatnikami zwolnionymi - rolnikami ryczałtowymi.

W przypadku zatem, gdy rolnik wytwarza produkty rolne czyniąc, to na gruntach wchodzących w skład gospodarstwa rolnego, wówczas sprzedaż przez niego gruntu rolnego, który stanowi jego integralny składnik majątkowy, jest czynnością dokonywaną w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Pomimo, że sprzedaż działek nie mieści się w definicji działalności rolniczej oraz nie można ich uznać za produkty rolnicze, to prowadzenie gospodarstwa rolnego i wytwarzanie produktów rolnych musi się odbywać na gruntach rolnych stanowiących jego składnik. Grunt rolny, który był wykorzystywany przez Panią, jako rolnika do prowadzenia działalności rolniczej nie stanowi majątku osobistego. Podkreślić należy, iż majątkiem osobistym - w ocenie tutejszego organu - są tylko te grunty, które podatnik posiada i wykorzystuje na potrzeby osobiste, a nie te, które użytkuje (użytkował) w ramach działalności gospodarczej - działalności rolniczej. W efekcie sprzedaż gruntów wykorzystywanych uprzednio w działalności rolniczej należy traktować jak sprzedaż części warsztatu produkcyjnego.

Jednocześnie należy stwierdzić, że w świetle definicji zawartej w art. 15 ust. 2 ustawy, rolnicy traktowani są na tych samych zasadach co handlowcy, producenci, czy usługodawcy, z tym że dokonując dobrowolnej rejestracji uzyskują status czynnego podatnika, a w przypadku braku rejestracji - są podatnikami zwolnionymi - rolnikami ryczałtowymi.

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1, wprowadzonym do ustawy art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), zmienionym art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od podatku od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Stosownie do art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku dostawy gruntów niezabudowanych opodatkowane są tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane lub przeznaczonymi pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi, czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Należy wskazać, iż ustawodawca zwalniając od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu. Ustawa o podatku od towarów i usług nie zawiera bowiem definicji pojęć zawartych we wskazanym przepisie. Z tych też względów w ocenie tut. organu sformułowania w nim zawarte należy interpretować według wykładni językowej.

Celem określenia, czy dany grunt jest przeznaczony pod zabudowę należy się odwołać do przepisów zawartych w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) regulującej zasady kształtowania polityki przestrzennej przez jednostki samorządu terytorialnego i organy administracji rządowej.

Zgodnie z art. 4 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy, ustalenie przeznaczenia terenu, rozmieszczenie inwestycji celu publicznego oraz określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego. W przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego określenie sposobów zagospodarowania i warunków zabudowy terenu następuje w drodze decyzji o warunkach zabudowy i zagospodarowaniu terenu, przy czym:

Definicję dzierżawy zawiera art. 693 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, zgodnie z którym, przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz. Czynsz może być zastrzeżony w pieniądzach lub świadczeniach innego rodzaju. Może być również oznaczony w ułamkowej części pożytków.

Stosownie do treści powyższego przepisu, dzierżawa jest umową dwustronnie obowiązującą i wzajemną, odpowiednikiem świadczenia wydzierżawiającego, polegającego na oddaniu rzeczy do używania, jest świadczenie dzierżawcy, polegające na płaceniu umówionego czynszu. Tak więc, dzierżawa gruntu podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, jako odpłatne świadczenie usług (art. 8 ust. 1 ustawy).

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Jest Pani współwłaścicielem nieruchomości rolnej, niezabudowanej o powierzchni 13,72 ha, nabytej w celu powiększenia prowadzonego już gospodarstwa rolnego. Zgodnie z treścią zapisów w ewidencji gruntów obejmuje ona grunty orne, klasy R IVa i R IVb oraz pastwiska trwałe klasa PS V. Nieruchomość została nabyta w dniu 17 grudnia 2004 r. od Agencji Nieruchomości Rolnych, a obecnie jest przedmiotem dzierżawy na cele rolne. Nie jest objęta planem zagospodarowania przestrzennego gminy. W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy teren ten oznaczono jako: - MN, U strefa identyfikacji terenów wymagających opracowania planu miejscowego dla rozwoju budownictwa mieszkaniowego z usługami. Dla obszaru tego wydano decyzję o warunkach zabudowy dla zamierzenia inwestycyjnego polegającego na budowie domów mieszkalnych jednorodzinnych.

Obecnie rozważa Pani sprzedaż w całości ww. nieruchomości (w przypadku nie znalezienia nabywcy), ewentualnie podział nieruchomości na mniejsze działki i ich sprzedaż. Nieruchomość od momentu nabycia do chwili wydzierżawienia wykorzystywana była w działalności rolniczej. W przeszłości dokonywała Pani zbycia nieruchomości gruntowych, które były gruntem rolnym i stanowiły część gospodarstwa rolnego, które nabyła Pani i zamieszkuje do chwili obecnej. Nie planuje Pani w przyszłości zbycia innych nieruchomości, niż wskazane we wniosku.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że sprzedaż całego areału nieruchomości, jak też działek z niego wyodrębnionych będzie podlegała opodatkowaniu 23% stawką podatku z uwagi na fakt, iż na gruncie przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, działalność rolnicza jest traktowana jako działalność gospodarcza, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, tym samym rolnik sprzedający grunt wykorzystywany w działalności rolniczej nie zbywa majątku osobistego, ale jeden ze składników gospodarstwa rolnego. Nie bez znaczenia jest także fakt, że aktualnie nieruchomość jest przedmiotem dzierżawy na cele rolne, a zatem w celach zarobkowych skutkujących uzyskiwaniem korzyści majątkowych (w pieniądzu lub w świadczeniach innego rodzaju). Z tego tytułu wypełnia Pani przesłanki określone w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy. Stąd też dostawa nieruchomości, niezależnie czy dokonana zostanie jednorazowo w całości lub w części (działki), będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług zwalnia się od podatku jedynie dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane przeznaczone pod zabudowę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu jej wydania.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.