ITPP2/443-676/08/EŁ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 29 lipca 2008 r. (data wpływu 31 lipca 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego związanego z poniesionym kosztem transportu zawodników na mecze - jest nieprawidłowe.

W dniu 31 lipca 2008 r. został złożony wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego związanego z poniesionym kosztem transportu zawodników na mecze.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca działa jako spółka akcyjna, której głównym celem statutowym jest działalność związana z kulturą, rekreacją i sportem. Dochody uzyskiwane przez Spółkę są przeznaczone na realizację celów statutowych, a nie osiąganie zysków. W ramach Spółki grają zawodniczki Ligi oraz drużyny młodzieżowe w różnych grupach wiekowych. Spółka korzysta ze zwolnienia od podatku dochodowego od osób prawnych na podstawie art. 17 ust. 1 pkt 5 lit. a) ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych. Przychody uzyskiwane są z kilku źródeł. Do opodatkowanych podatkiem należnym, należą takie czynności jak: świadczenie usług reklamowych dla głównego sponsora, wynajem pomieszczeń biurowych należących do Spółki, wynajem hali sportowej i sprzedaż biletów na mecze. Spółka ponosi wydatki związane ze sprzedażą opodatkowaną, np.: zakup strojów sportowych, ochrona podczas meczów, koszty organizacji turniejów sportowych i sprzęt sportowy.

Wśród ponoszonych kosztów są również takie, które nie generują obrotu opodatkowanego. Zalicza się do nich między innymi wydatki na mecze wyjazdowe zawodniczek Ligi, przede wszystkim koszty transportu. Spółka uznała, że od wydatków ponoszonych na transport ma prawo do odliczenia podatku mimo, iż mecze wyjazdowe nie generują bezpośrednio przychodu opodatkowanego. Wyjazdy na mecze związane są z podstawową działalnością Spółki, jaką jest działalność sportowa. Jednak zawodniczki podczas rozgrywania meczów wyjazdowych reklamują sponsora, występując w strojach z jego logo.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy postępowanie Spółki polegające na odliczaniu podatku od towarów i usług od kosztów transportu zawodniczek Ligi na mecze wyjazdowe jest prawidłowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego od poniesionych wydatków związanych z transportem zawodniczek Ligi na mecze wyjazdowe.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika generalna zasada skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur VAT dokumentujących ich poniesienie - możliwość przypisania zakupów (towarów i usług) do wykonywanych czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Prawo do odliczenia podatku naliczonego jest podstawowym prawem podatnika, a zarazem fundamentalnym elementem systemu podatku od towarów i usług, który umożliwia zachowanie zasady neutralności tego podatku.

Od tej generalnej zasady, na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług, istnieją wyjątki. Treść art. 88 ust. 1 pkt 2 cytowanej ustawy wyłącza możliwość stosowania obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku od nabywanych towarów i usług, jeżeli wydatki na ich nabycie nie mogły być zaliczone do kosztów uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym z wyjątkiem przypadków, gdy brak możliwości zaliczenia tych wydatków do kosztów uzyskania przychodów pozostaje w bezpośrednim związku ze zwolnieniem od podatku dochodowego.

W myśl art. 15 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 54, poz. 654 z późn. zm.) za koszty uzyskania przychodów uważa się koszty poniesione w celu osiągnięcia przychodów z wyjątkiem kosztów wymienionych w art. 6 ust. 1 tej ustawy.

Z przytoczonych wyżej przepisów ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione łącznie następujące warunki: odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Ponadto warunkiem niezbędnym jest również możliwość uznania wydatku za koszt uzyskania przychodów w rozumieniu przepisów ustawy o podatku dochodowym.

Wskazać należy, iż przedmiotowa interpretacja nie rozstrzyga kwestii możliwości zaliczenia danego wydatku do kosztów uzyskania przychodu w rozumieniu ustawy o podatku dochodowym od osób prawnych, a opiera się na przyjętym założeniu, iż opisane wydatki stanowią ten koszt w rozumieniu ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych.

Ustawodawca w art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wskazał, iż w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego. Jeśli zatem możliwe jest wyodrębnienie kwoty podatku naliczonego związanego z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego (tj. związanych bezpośrednio ze sprzedażą opodatkowaną) to przysługuje prawo do odliczenia całości podatku naliczonego z faktur dokumentujących nabycie towarów lub usług.

Natomiast w sytuacji, gdy nie jest możliwe wyodrębnienie całości lub części kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, zastosowanie mają przepisy art. 90 ust. 2-10 ww. ustawy o podatku od towarów i usług. Zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu, podatnik może pomniejszyć kwotę podatku należnego o taką część kwoty podatku naliczonego, którą można proporcjonalnie przypisać czynnościom, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, z zastrzeżeniem ust. 10. Wyżej wymienioną proporcję ustala się, zgodnie z art. 90 ust. 3 ww. ustawy, jako udział rocznego obrotu z tytułu czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, w całkowitym obrocie uzyskanym z tytułu czynności, w związku z którymi podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi podatnikowi takie prawo nie przysługuje.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. Związek ten może być bezpośredni (wydatek na nabycie towaru, który następnie zostanie przez podatnika sprzedany), bądź pośredni (wydatki, które nie mają bezpośredniego odzwierciedlenia w osiąganych przychodach, jakkolwiek ich ponoszenie warunkuje ich uzyskanie). Konkretny zakup może być związany z czynnością niepodlegającą opodatkowaniu lub zwolnioną od podatku od towarów i usług, która jednak jest niezbędna lub potrzebna do prowadzenia działalności gospodarczej przez podatnika.

Brak wykonywania czynności opodatkowanych w określonych sytuacjach, nie pozbawia podatnika prawa do odliczenia podatku naliczonego od zakupów, jeżeli istnieje ich związek z działalnością opodatkowaną, oraz pod warunkiem wskazania obiektywnych dowodów potwierdzających istnienie takiego związku. Oznacza to, iż podmiot, który wykonuje czynności niezwiązane z uzyskaniem sprzedaży opodatkowanej lecz ponosi koszty związane z czynnościami służącymi powstaniu (w czasie, w konsekwencji) sprzedaży opodatkowanej, może odliczyć podatek naliczony od poniesionych wydatków, jeżeli istnieje ścisły związek między zakupami, a działalnością gospodarczą.

Wobec tego, przy ocenie, czy nabyty towar lub usługa związane są z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, należy przede wszystkim zbadać cel wykonania tej czynności lub fakt jej zaistnienia. Cel ten może być realizowany przez różne działania, których efektem (nawet potencjalnym) jest "wykreowanie" sprzedaży opodatkowanej. Natomiast faktu zaistnienia danych czynności można dopatrywać się w samej istocie (rodzaju) prowadzonej działalności gospodarczej.

Ze stanu faktycznego opisanego we wniosku wynika, iż głównym celem statutowym Spółki jest działalność związana z kulturą, rekreacją i sportem. Przychody uzyskiwane są z czynności opodatkowanych podatkiem należnym, m.in. świadczenia usług reklamowych dla głównego sponsora. Spółka ponosi wydatki związane ze sprzedażą opodatkowaną, tj. zakup strojów sportowych, ochrona podczas meczów, koszty organizacji turniejów sportowych i sprzętu sportowego. Wśród ponoszonych kosztów, są również takie, które nie generują obrotu opodatkowanego (nie mają bezpośredniego z nim związku). Są to koszty transportu związane z wyjazdem zawodniczek na mecze, związane z podstawową działalnością Spółki, tj. działalnością sportową. Wskazano jednak, iż zawodniczki podczas rozgrywania meczów wyjazdowych reklamują sponsora, występując w strojach z jego logo.

Mając na uwadze powyższe stwierdzić należy, iż Spółka dokonując zakupu usług związanych z transportem zawodniczek na mecze wyjazdowe, które są związane pośrednio z czynnościami podlegającymi opodatkowaniu, ma prawo do odliczenia podatku naliczonego. Jednakże wydatki, które ponosi nie są - w ocenie tut. organu - związane wyłącznie ze sprzedażą opodatkowaną (świadczenie usług reklamowych dla głównego sponsora) lecz również - jak wskazuje sama Spółka - związane są z podstawową działalnością Spółki, jaką jest działalność sportowa (niepodlegająca opodatkowaniu).

Wobec powyższego, jeżeli Spółka nie jest w stanie jednoznacznie przypisać ww. wydatków jednemu rodzajowi czynności, odliczenie podatku naliczonego powinno odbywać się proporcjonalnie, zgodnie z art. 90 ust. 1 - 10 cyt. ustawy.

Zatem, w przedstawionym stanie faktycznym, w oparciu o obowiązujące przepisy prawa, należy stwierdzić, że Spółce przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego jedynie o taką kwotę podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących zakup usług transportu zawodniczek na mecze, jaka jest związana ze sprzedażą opodatkowaną, o ile nie zachodzą przesłanki wyłączające to prawo przewidziane w art. 88 powołanej ustawy.

Końcowo wskazuje się, iż wydając niniejszą interpretację tut. organ nie odniósł się do kwestii odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących inne ponoszone koszty, wymienione w przedmiotowym wniosku takie jak: zakup strojów sportowych, sprzętu sportowego, ochrona podczas meczów i koszty organizacji turniejów sportowych, które Spółka zaliczyła do kosztów uzyskania przychodów, gdyż nie były one przedmiotem złożonego zapytania, jak również nie przedstawiono własnego stanowiska w tym zakresie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.