ITPP2/443-662/09/MD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 sierpnia 2009 r. (data wpływu 13 sierpnia 2009 r.), uzupełnionym w dniu 23 października 2009 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy zabudowanej nieruchomości gruntowej oraz obowiązków dokumentacyjnych z tym związanych - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 sierpnia 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 23 października 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy zabudowanej nieruchomości gruntowej oraz obowiązków dokumentacyjnych z tym związanych.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

W listopadzie 2005 r. Wnioskodawca (będąc żonatym i posiadając umowę majątkową małżeńską) nabył do majątku osobistego grunt wraz z budynkiem po byłej kotłowni, który był w stanie "kompletnej ruiny" (spełniał jednak definicję budynku w świetle przepisów prawa budowlanego). W akcie notarialnym zawarto zapis, że nieruchomość została nabyta dla potrzeb prowadzonej działalności gospodarczej oraz informację o uzyskaniu przez Wnioskodawcę kredytu inwestycyjnego na rachunku bieżącym. Na zabezpieczenie tego kredytu bank zażądał ustanowienia hipoteki na nabytej nieruchomości. Jak się okazało, nieruchomość nie nadawała się do celów prowadzonej działalności gospodarczej, w związku z czym Wnioskodawca nie wprowadził jej do ewidencji środków trwałych oraz nie amortyzował. Nie ponosił żadnych wydatków dotyczących nabytej nieruchomości, tj. nie rozbudowywał, jak również nie remontował budynku po byłej kotłowni (nie ulepszał go), wobec czego nie miał prawa do odliczenia podatku naliczonego od wydatków. W żaden sposób nieruchomości nie użytkował, ponieważ budynek nie nadawał się do używania z uwagi na stan ("był szkieletem po dawnym budynku"). W związku z nabyciem przedmiotowej nieruchomości Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo obniżenia podatku należnego (nieruchomość nabyta została, jako zwolniona od podatku). Od zakończenia budowy tego budynku upłynęło, co najmniej 20 lat.

W 2007 r. nieruchomość została sprzedana i zgodnie z informacją uzyskaną w urzędzie skarbowym, Wnioskodawca wystawił fakturę VAT oraz naliczył podatek należny, gdyż sprzedaż została dokonana w ramach prowadzonej działalności gospodarczej. Wnioskodawca zaznaczył, że kolejny nabywca został zobowiązany do rozebrania tego budynku ze względów bezpieczeństwa. Nadmienił, że w związku z ogromnymi trudnościami finansowymi, z jakimi boryka się od ponad dwóch lat, podatek od ww. transakcji nadal stanowi "zadłużenia w urzędzie skarbowym".

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zbycie ww. nieruchomości winno być dokonane w ramach prowadzonej działalności gospodarczej i potwierdzone fakturą VAT, a Wnioskodawca był zobowiązany do odprowadzenia należnego podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, zbycie przedmiotowej nieruchomości winno dokonać się poza działalnością gospodarczą, a tym samym nie powinno być obciążane podatkiem od towarów i usług. W Jego ocenie, mimo, że nieruchomość nabyta została z przeznaczeniem na cele działalności gospodarczej, nigdy w tej działalności nie była wykorzystywana. Nie zostały poniesione żadne koszty, nie było więc prawa do odliczenie podatku naliczonego, a zakończenie budowy tego budynku miało miejsce co najmniej 20 lat temu. Nieruchomość została nabyta, jako zwolniona od podatku od towarów i usług, tak więc nie było prawa do odliczenia tego podatku z faktury zakupu.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", jako nierozłączne przesłanki uznania danej czynności za podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, zostały - dla potrzeb tego podatku - zdefiniowane w art. 15 ust. 1 i 2 ustawy.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy - w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 grudnia 2009 r. - zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Przez towary używane, zgodnie z ust. 2 wskazanego artykułu, rozumie się:

Kwestię opodatkowania dostawy gruntu, na którym posadowione są budynki rozstrzyga przepis art. 29 ust. 5 ustawy. Zgodnie z tym przepisem, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu.

Oznacza to, że do dostawy gruntu stosuje się stawkę podatku tożsamą ze stawką właściwą dla dostawy budynków, budowli lub ich części trwale związanych z tym gruntem. Jeżeli dostawa budynków, budowli lub ich części korzysta ze zwolnienia od podatku, ze zwolnienia korzysta również dostawa gruntu, na którym dany obiekt jest posadowiony.

Na mocy art. 106 ust. 1 ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że w 2007 r. Wnioskodawca dokonał opodatkowanej sprzedaży zabudowanej działki. W związku z jej uprzednim nabyciem (w listopadzie 1996 r.) Wnioskodawcy nie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, nie dokonywał żadnych nakładów z nią związanych (budynek nie był modernizowany, ani remontowany).

Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwość dotyczącą kwestii podlegania przepisom ustawy o podatku od towarów i usług dostawy ww. nieruchomości.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług, w tym przede wszystkim treść art. 15 ust. 1 i 2 ustawy należy stwierdzić, że dokonana przez Wnioskodawcę sprzedaż zabudowanej działki, nie miała charakteru czynności zrealizowanej poza zakresem obowiązywania ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem Wnioskodawca zakładał gospodarcze wykorzystanie działki. Tak więc, mimo iż zbyta nieruchomość - z przyczyn obiektywnych - nie była wykorzystywana do działalności gospodarczej, jej sprzedaż dokonana była przez podmiot, który planował posiadane prawo własności związać z taką działalnością. Mając jednak na uwadze fakt, że budynek, który był na niej posadowiony w momencie jej dostawy, spełniał - w świetle brzmienia art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy obowiązującego do dnia 31 grudnia 2008 r. - definicję towaru używanego, dostawa ta mogła korzystać ze zwolnienia od podatku na podstawie ust. 1 pkt 2 tego artykułu. Ponadto należy zaznaczyć, że skoro-jak wykazano powyżej - przedmiotowa transakcja została dokonana w związku z prowadzoną przez Wnioskodawcę działalnością gospodarczą, winna być udokumentowana fakturą VAT.

Jednocześnie należy zauważyć, że zgodnie z przepisem art. 108 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty. W myśl ust. 2 tego artykułu, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, w przypadku gdy podatnik wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku wyższą od kwoty podatku należnego.

Powyższe przepisy mają charakter sankcyjny i stosowane są w przypadku wystawienia przez podmiot faktury VAT, mimo że dana czynność była zwolniona lub niepodlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Skoro zatem Wnioskodawca udokumentował ww. sprzedaż fakturą VAT, w której został wykazany podatek należny, zobowiązany był go zapłacić.

Niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii ewentualnej korekty faktury VAT z uwagi na fakt, iż nie było to przedmiotem zapytania, ani też nie przedstawiono własnego stanowiska w tym zakresie.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.