ITPP2/443-657/13/16-S/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2015 r. poz. 613, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) w zw. z § 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 22 kwietnia 2015 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2015 r. poz. 643), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 marca 2016 r. sygn. akt I FSK 1031/14 (data wpływu prawomocnego wyroku 10 czerwca 2016 r.) - stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 5 lipca 2013 r. (data wpływu), o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* opodatkowania usług polegających na organizowaniu rejsów statkami żeglugi śródlądowej, o których mowa w punkcie I ppkt 1-5, punkcie II ppkt 1-3 i w punkcie III ppkt 1, 2, 4, 7 - jest prawidłowe,

* opodatkowania usług polegających na organizowaniu rejsów statkami żeglugi śródlądowej, o których mowa w punkcie III ppkt 5 i 6 - jest nieprawidłowe.

W dniu 5 lipca 2013 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania usług polegających na organizowaniu rejsów statkami żeglugi śródlądowej.

We wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka, w sezonach nawigacyjnych, tj. od kwietnia do października, w ramach prowadzonej działalności gospodarczej, świadczyła usługi transportu wodnego statkami żeglugi śródlądowej obejmujące rejsy po jeziorze lub kanale. W ofercie Spółki znajdowały się:

I. W 2011 r.:

II. W 2012 r. Spółka rozszerzyła dotychczasową ofertę i uruchomiła następujące rejsy:

III. W 2013 r., w związku z trwającą i planowaną rewitalizacją kanału, Spółka realizuje rejsy z poprzednich sezonów tj.:

Do niektórych rejsów wprowadzono zmiany:

5. rejs z M. do B. i z B. do M. trwający ok. 2,5 godz. został rozszerzony o zlecenie usług przewodnickich na zamówienie. Rejs odbywa się po rzece N. Cena biletu dla klientów indywidualnych obejmuje transport powrotny autobusem, usługę przewodnicką, dla grup zorganizowanych cena obejmuje rejs statkiem oraz usługi przewodnickie.

W ofercie pojawiły się nowe rejsy:

W celu prawidłowego sklasyfikowania świadczonych usług, pismem z dnia 21 września 2011 r. Spółka zwróciła się do Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi o dokonanie klasyfikacji świadczonych usług.

Ośrodek Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi w piśmie z dnia 4 października 2011 r., znak:. stwierdził, że zgodnie z zasadami metodycznymi Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU), usługi wykonywane przez Spółkę mieszczą się w grupowaniach:

* PKWiU 50.30.1 "Transport wodny śródlądowy pasażerski" - organizowanie rejsów spacerowych, wycieczkowych po wodach śródlądowych, również z zapewnieniem usług towarzyszących wliczonych w cenę biletu, np. obiad podczas rejsu,

* PKWiU 49.39.3 "Transport lądowy pasażerski, pozarozkładowy - zapewnienie przejazdu autobusem,

* PKWiU 50.30.20.0 "Wynajem pasażerskich statków żeglugi śródlądowej z załogą" - czarter statku żeglugi śródlądowej z załogą.

Spółka wskazała, że usługi opisane w punkcie I ppkt 1-5, w punkcie II ppkt 1-3 oraz w punkcie III ppkt 1, 2, 4, 7 miały charakter kompleksowy, gdzie główną usługę stanowił transport śródlądowy pasażerski. Natomiast usługi opisane w punkcie III ppkt 5 i 6 stanowią usługi kompleksowe, gdzie świadczeniem głównym jest zapewnienie pasażerom zdobycia wiedzy historycznej związanej ze zwiedzanymi miejscami. Oznacza to, że usługą główną był transport wodny śródlądowy pasażerski świadczony we własnym zakresie, a przewozy powrotne świadczone za pomocą wynajętych lub własnych autokarów oraz catering (tekst jedn.: podanie pasażerom obiadu w czasie rejsu) stanowiły usługi pomocnicze (poboczne). Usługi transportu śródlądowego pasażerskiego wykonywane były statkami wpisanymi do rejestru prowadzonego przez Urząd Żeglugi Śródlądowej. Załoga statków posiada żeglarskie książeczki pracy, które potwierdzają przebieg pracy na statkach żeglugi śródlądowej i zawierają informacje na jakich statkach pływała załoga, ile dni, dokładne rozpisanie tras.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

Czy w świetle art. 98 ust. 1 i ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady (poz. 5 Załącznika III) usługi kompleksowe:

Przedstawiając swoje stanowisko Spółka stwierdziła, że do usług wymienionych w punkcie 1 ppkt 1-5 i w punkcie II ppkt 1-3 Spółka w roku 2011 i 2012 stosowała obniżoną 8% stawkę podatku od towarów i usług. Również do usług wymienionych w punkcie III ppkt 1, 2, 4 i 7 stosuje w 2013 r. obniżoną 8% stawkę podatku.

Wskazała, że stosownie do art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o VAT, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega m.in. odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, przy czym zgodnie z art. 5a tej ustawy, usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne. Tym samym wprowadzono zasadę, że dla identyfikacji towarów i określania zakresu świadczonych usług należy stosować klasyfikacje statystyczne tylko i wyłącznie w przypadku, gdy przepisy ustawy o VAT w tym zakresie powołują symbole statystyczne.

W myśl art. 41 ust. 2 w związku z art. 146a pkt 2 ww. ustawy, dla towarów i usług wymienionych w Załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 8%. W pozycji 159 tego załącznika ustawodawca wyszczególnił "Transport wodny śródlądowy pasażerski" sklasyfikowany w grupowaniu PKWiU 50.30.1, a w poz. 160 "Wynajem pasażerskich statków żeglugi śródlądowej z załogą" sklasyfikowany w grupowaniu PKWiU 50.30.20.0.

Powyższe znajduje potwierdzenie w art. 98 ust. 1 i ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347, str. 1 z późn. zm.), zgodnie z którym państwa członkowskie mogą stosować jedną lub dwie stawki obniżone wyłącznie do dostawy towarów i świadczenia usług, których kategorie zostały określone w Załączniku III do ww. Dyrektywy. Zgodnie z punktem 5 ww. Załącznika III, obniżone stawki można stosować m.in. do przewozu osób oraz ich bagażu, przy czym Dyrektywa nie zawiera definicji, ani nie wskazuje, jakie czynności należy uznać za świadczenie usługi przewozu osób oraz ich bagażu. Ustanawia natomiast zasadę ogólną selektywnego stosowania obniżonej stawki VAT. Zgodnie z ww. zasadą, państwom członkowskim przysługuje prawo do stosowania danej stawki obniżonej w ograniczonym zakresie, tj. pod warunkiem, że takie działanie nie powoduje ryzyka zakłócenia konkurencji i pozostaje w zgodzie z zasadą neutralności podatkowej.

Spółka stwierdziła, że realizując zasadę selektywnego stosowania obniżonej stawki VAT ustawodawca polski stosownie do treści art. 5a, w Załączniku nr 3 do ustawy o VAT wskazał, że do usług objętych grupowaniem:

* PKWiU 50.30.1 "Transport wodny śródlądowy pasażerski" (poz. 159 ww. Załącznika nr 3 do ustawy o VAT), który zgodnie z wyjaśnieniami Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi obejmuje swym zakresem organizowanie rejsów spacerowych, wycieczkowych po wodach śródlądowych, również z zapewnieniem usług towarzyszących wliczonych w cenę biletu, np. obiad podczas rejsu,

* PKWiU 50.30.20.0 "Wynajem pasażerskich statków żeglugi śródlądowej z załogą" (poz. 160 ww. Załącznika nr 3 do ustawy o VAT), który zgodnie z wyjaśnieniami Ośrodka Klasyfikacji i Nomenklatur Urzędu Statystycznego w Łodzi obejmuje swym zakresem - czarter statku żeglugi śródlądowej z załogą

zastosowanie ma (i będzie mieć) 8% stawka VAT.

Powyższe oznacza, że w przypadku usług opisanych w punkcie I ppkt 1 do 5, punkcie II ppkt 1 do 3 i punkcie III ppkt 1, 2, 4 i 7, główną usługą świadczoną przez Spółkę była (i jest) usługa transportu śródlądowego pasażerskiego, natomiast usługą pomocniczą był (i jest) transport lądowy pasażerski świadczony zarówno przy pomocy własnego taboru, jak i usługa transportu nabywana od przewoźników zewnętrznych oraz usługi towarzyszące wliczone w cenę biletu. Przy czym, pomimo wkalkulowania do ceny za bilet uprawniający do skorzystania z rejsu, kosztu transportu powrotnego (własnego lub obcego) oraz kosztu usług towarzyszących, pasażer korzystający z usług transportu wodnego śródlądowego nie miał obowiązku korzystania z usług transportu drogowego pasażerskiego.

Spółka podkreśliła, że transport wodny śródlądowy stanowi przewóz osób i rzeczy w obrębie zbiorników śródlądowych i cieków wodnych, którego cechą charakterystyczną jest występowanie zróżnicowanych przeszkód, np. mielizn, mostów, śluz, itp.

Oceniając stan faktyczny, Spółka miała na względzie wyrok ETS z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04, gdzie Trybunał stwierdził, że artykuł 2 ust. 1 VI Dyrektywy Rady nr 77/388/EWG z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji ustawodawstw państw członkowskich w odniesieniu do podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku - należy interpretować w ten sposób, że jeżeli dwa lub więcej świadczenia (lub czynności) dokonane przez podatnika na rzecz konsumenta, rozumianego jako konsumenta przeciętnego, są tak ściśle związane, że obiektywnie tworzą one w aspekcie gospodarczym jedną całość, której rozdzielenie miałoby sztuczny charakter, to wszystkie te świadczenia lub czynności stanowią jedno świadczenie do celów stosowania podatku od wartości dodanej.

W ocenie Spółki, w przypadkach opisanych w punkcie I pkkt 1 do 5, punkcie II ppkt 1 do 3 i punkcie III ppkt 1, 2, 4 i 7, bezspornie usługą główną świadczoną na rzecz pasażerów była (i jest) usługa transportu wodnego śródlądowego (zawierająca w sobie element usługi transportu lądowego pasażerskiego oraz usługi towarzyszące), która polega na przewozie osób i ich rzeczy i jest opodatkowana 8% stawką podatku od towarów i usług.

Potwierdzeniem faktu wykonywania przez Spółkę, jako usługi głównej, transportu śródlądowego pasażerskiego jest definicja ustawowa pojęcia "statek". Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 lit. a ustawy z dnia 21 grudnia 2000 r. o żegludze śródlądowej (Dz. U. z 2006 r. Nr 123, poz. 857 z późn. zm.), statek oznacza urządzenie pływające o napędzie mechanicznym lub bez napędu mechanicznego, w tym również prom, wodolot i poduszkowiec, przeznaczone lub używane na śródlądowych drogach wodnych do przewozu osób i rzeczy. Ustawodawca w tym samym artykule w lit. g posługuje się odrębnym określeniem statku, jako urządzenia pływającego "przeznaczonego lub używanego na śródlądowych drogach wodnych do uprawiania sportu i rekreacji". Taki stan prawny oznacza, że ustawodawca w sposób wyraźny rozróżnia odmienne typy statków służące do wykonywania usług o odmiennym charakterze. W niniejszej sprawie Spółka wykorzystuje statki przeznaczone do przewozu osób i rzeczy, a nie statki przeznaczone lub używane do uprawiania sportu i rekreacji. Rozróżnienie ww. kategorii statków służących do odmiennego przeznaczenia lub używania znajduje potwierdzenie w art. 19 ust. 1 ww. ustawy o żegludze śródlądowej, z którego wynika, że rejestr statków używanych wyłącznie do uprawiania sportu lub rekreacji prowadzi właściwy polski związek sportowy, o którym mowa w ustawie z dnia 25 czerwca 2010 r. o sporcie (Dz. U. Nr 127, poz. 857).

W przypadku Spółki, na co wskazano powyżej, statki używane do świadczenia rejsów wycieczkowych wpisane są do rejestru prowadzonego przez Urząd Żeglugi Śródlądowej, a nie do rejestru statków używanych do uprawiania rekreacji lub sportu prowadzonego przez właściwy polski związek sportowy. Dodatkowym argumentem potwierdzającym świadczenie przez Spółkę transportu śródlądowego pasażerskiego jest fakt, że członkowie załogi statku posiadają żeglarskie książeczki pracy stwierdzające przebieg pracy na statkach żeglugi śródlądowej, gdzie takiego wymogu nie stosuje się do załóg statków przeznaczonych lub używanych do uprawiania sportu i rekreacji (art. 38 ust. 1 i ust. 2 ww. ustawy o żegludze śródlądowej).

W ocenie Spółki, o zgodnym z prawem stosowaniu 8% stawki VAT do usług opisanych w punkcie I ppkt 1 do 5, punkcie II ppkt 1 do 3 i punkcie III ppkt 1, 2, 4 i 7 świadczy też stanowisko Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie wyrażone w wyroku z dnia 17 maja 2012 r., sygn. akt I SA/Sz 231/12. W powołanym orzeczeniu skład orzekający zgodził się z organem podatkowym w przedmiocie opodatkowania 8% stawką podatku VAT rejsów wycieczkowych. W przypadku rejsów wycieczkowych istotą świadczenia dla nabywcy jest przemieszczanie się na określonej trasie, tj. z jednego portu do drugiego portu, według ustalonego i przekazanego do publicznej wiadomości rozkładu rejsów.

Spółka wskazała, że w przypadku usług opisanych w punkcie III ppkt 5 i 6 stan przyszły jest odmienny od stanów faktycznych opisanych powyżej. W tych przypadkach świadczeniem głównym jest umożliwienie pasażerom zdobycia wiedzy historycznej związanej z miejscami zwiedzanymi. Sam transport wykonywany środkami żeglugi śródlądowej ma na celu jedynie przewiezienie pasażerów do miejsc przyszłego świadczenia ww. usługi.

Takie stanowisko znajduje potwierdzenie w wyżej powołanym wyroku ETS z dnia 27 października 2005 r. w sprawie C-41/04. W opisanych bowiem przypadkach Spółka oferuje dwa lub więcej świadczeń (lub czynności) na rzecz konsumenta, które będą ze sobą ściśle związane i obiektywnie będą tworzyć ze sobą jedną całość. Tym samym, pomimo spełnienia wszystkich warunków charakteryzujących usługę transportu śródlądowego pasażerskiego (w tym wykonywanie usługi przewozu statkiem pasażerskim wpisanym do odpowiedniego rejestru, przewóz z jednego portu do drugiego itp.), istotą świadczenia na rzecz nabywców będzie umożliwienie im skorzystania z wiedzy historycznej, jak również umożliwienie zwiedzania miejsc o znaczeniu historycznym.

W tych przypadkach transport śródlądowy pasażerski będzie usługą pomocniczą. Usługę należy uznać za pomocniczą, jeżeli nie stanowi ona dla nabywcy celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego zrealizowania (wykorzystania) usługi zasadniczej.

W związku z tym Spółka do ww. usług stosuje stawkę podstawową, tj. 23%.

W interpretacji indywidualnej z dnia 7 października 2013 r. znak ITPP2/443-657/13/AK, oceniono stanowisko Spółki jako nieprawidłowe.

Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, Spółka złożyła skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie.

Wyrokiem z dnia 12 marca 2014 r. sygn. akt I SA/Ol 147/14 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, podzielając stanowisko organu, oddalił skargę.

W skardze kasacyjnej z dnia 28 kwietnia 2014 r. Spółka zakwestionowała stanowisko sądu I instancji. Wyrokiem z dnia 7 marca 2016 r. sygn. akt I FSK 1031/14 Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie uchylił w całości zaskarżony wyrok, jak również interpretację indywidualną. W uzasadnieniu wyroku wskazano, że przepisy ustawy o VAT dotyczące obniżonych stawek podatku, jednoznacznie odwołują się do symboli przypisanych towarom i usługom w PKWiU. Minister Finansów nie mógł zatem zignorować podanej przez skarżącego klasyfikacji statystycznej towarów opisanych we wniosku o wydanie interpretacji. Co do zasady bowiem, klasyfikacja statystyczna jest elementem stanu faktycznego podanego przez wnioskodawcę i nie powinna być weryfikowana w postępowaniu interpretacyjnym.

Sąd podniósł, że w dotychczasowym orzecznictwie zwrócono uwagę, że "interpretacje klasyfikacji statystycznych nie są wiążące, ani dla podmiotu, który ją uzyskał, ani dla organu podatkowego. Mogą stanowić jedynie dowód w sprawie podatkowej. Niemniej jednak w postępowaniu o wydanie interpretacji przepisów prawa podatkowego organ podatkowy związany jest stanem faktycznym podanym przez wnioskodawcę i nie ma prawa dokonywać własnych ustaleń w tym zakresie. Skoro wnioskodawca zakwalifikował swoją działalność do określonego grupowania PKWiU, to organ nie jest władny w tym postępowaniu dokonywać własnych ustaleń. Takie uprawnienia będzie miał dopiero w ewentualnym postępowaniu podatkowym" (por. wyrok Naczelnego Sadu Administracyjnego z 6 sierpnia 2014 r., I FSK 1298/13 oraz z 9 marca 2012 r., I FSK 750/11).

Analizując okoliczności faktyczne sprawy Sąd wskazał, że w tym kontekście Spółka trafnie zauważa, że pod kategorią PKWiU 50.30.1 są wymienione usługi nazwane "Transport wodny śródlądowy pasażerski". Do powyższej kategorii zaliczana jest także (podkategoria 50.30.12 "Transport wodny śródlądowy pasażerski wycieczkowcami obejmujący transport, zakwaterowanie, wyżywienie i inne usługi") pozycja 50.30.12.0 o tym samym brzmieniu co podkategoria, a więc "Transport wodny śródlądowy pasażerski wycieczkowcami obejmujący transport, zakwaterowanie, wyżywienie i inne usługi". Zgodzić się należy z konstatacją wnioskodawczyni, że opisane przez nią usługi - co do zasady - mogą mieścić się w tej podkategorii i pozycji.

Tymczasem - jak podkreślił Sąd - przy pozycji 159 załącznika nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług zawarto symbol 50.30.1 PKWiU i nie zawarto w niej symbolu ex, który mógłby zawęzić identyfikację usług opisanych w tej kategorii.

Doniosły jest również, zdaniem Sądu, w omawianym aspekcie fakt, że do akt sprawy załączona została przez Skarżącą opinia wydana przez Urząd Statystyczny w Łodzi klasyfikująca usługi wykonywane przez Spółkę jako usługi transportu wodnego śródlądowego pasażerskiego PKWiU 50.30.1.

W dniu 10 czerwca 2016 r. do tutejszego organu wpłynął prawomocny wyrok wydany przez Naczelny Sąd Administracyjny w Warszawie z dnia 7 marca 2016 r. sygn. akt I FSK 1031/14, uchylający orzeczenie Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie z dnia 12 marca 2014 r. sygn. akt I SA/Ol 147/14 i zaskarżoną interpretację.

W wyniku ponownej analizy przedstawionego we wniosku stanu faktycznego, w związku z przepisem art. 153 ww. ustawy - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi, stanowiącym, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia - biorąc pod uwagę rozstrzygnięcie zawarte w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 marca 2016 r. sygn. akt I FSK 1031/14 - stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest:

* prawidłowe - w zakresie opodatkowania usług polegających na organizowaniu rejsów statkami żeglugi śródlądowej, o których mowa w punkcie I ppkt 1-5, punkcie II ppkt 1-3 i w punkcie III ppkt 1, 2, 4, 7,

* nieprawidłowe - w zakresie opodatkowania usług polegających na organizowaniu rejsów statkami żeglugi śródlądowej, o których mowa w punkcie III ppkt 5 i 6.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Na podstawie art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Przy wyznaczaniu zakresu stosowania stawek obniżonych, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r., jest wykorzystywana Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293 z późn. zm.).

Stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W myśl art. 41 ust. 2 ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f:

W załączniku nr 3 do ustawy o podatku od towarów i usług, w poz. 159, jako usługi opodatkowane stawką podatku w wysokości 8%, wymieniono "transport wodny śródlądowy pasażerski" PKWiU 50.30.1.

W poz. 157 ww. załącznika wymieniony został "pozostały transport lądowy pasażerski, gdzie indziej niesklasyfikowany" PKWiU 49.39.

Podkreślić należy, że świadczenie składające się z co najmniej dwóch czynności, które z ekonomicznego punktu widzenia tworzy jedną całość ma miejsce wtedy, gdy jedną z jego części składowych uznaje się za usługę zasadniczą, podczas gdy inne elementy traktuje się jako usługi pomocnicze, do których stosuje się te same zasady opodatkowania, co do usługi zasadniczej. Usługę należy uznać za usługę pomocniczą, jeżeli nie stanowi ona dla nabywcy celu samego w sobie, lecz jest środkiem do lepszego zrealizowania (wykorzystania) usługi zasadniczej.

Mimo zawartej w wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 7 marca 2016 r. sygn. akt I FSK 1031/14 sugestii o możliwości rozważenia zastosowania dla świadczonych przez Spółkę usług stawki obniżonej na podstawie poz. 186 załącznika do ustawy (pozostałe usługi związane z rekreacją - wyłącznie w zakresie wstępu (bez względu na PKWiU)), wobec wyraźnego przekazu płynącego z ww. orzeczenia, że na etapie postępowania w sprawie wydania interpretacji indywidualnej podana w opisie stanu faktycznego klasyfikacja statystyczna nie może być przez organ podatkowy skutecznie podważana, należy stwierdzić, że skoro - jak wskazuje Spółka - wszystkie usługi organizacji rejsów rekreacyjnych, o których mowa we wniosku sklasyfikowane są pod symbolami 50.30.1 PKWiU oraz 49.39.3 PKWiU, zgodnie z dyspozycją art. 41 ust. 2 ustawy w zw. z poz. 159 i 157 załącznika nr 3 do ustawy, korzystają z preferencyjnej, 8% stawki podatku od towarów i usług.

Z uwagi na stwierdzenie Spółki, że usługi organizacji rejsów rekreacyjnych, o których mowa w punkcie III ppkt 5 i 6 podlegają opodatkowaniu podstawową stawką podatku, oceniając to stanowisko należało uznać je za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2016 r. poz. 718, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania.

Jednocześnie, zgodnie z art. 57a ww. ustawy, skarga na pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego wydaną w indywidualnej sprawie, opinię zabezpieczającą i odmowę wydania opinii zabezpieczającej może być oparta wyłącznie na zarzucie naruszenia przepisów postępowania, dopuszczeniu się błędu wykładni lub niewłaściwej oceny co do zastosowania przepisu prawa materialnego. Sąd administracyjny jest związany zarzutami skargi oraz powołaną podstawą prawną.

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.