ITPP2/443-618/08/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 lipca 2008 r. (data wpływu 14 lipca 2008 r.), uzupełnionym pismami z dnia 2 września 2008 r. (data wpływu 8 września 2008 r.) i z dnia 1 października 2008 r. (data wpływ 3 października 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla robót budowlanych - jest prawidłowe.

W dniu 14 lipca 2008 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismami z dnia 2 września 2008 r. i 1 października 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku dla robót budowlanych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w grudniu 2007 r. zawarł umowę na wykonanie budynku mieszkalnego wielorodzinnego. Rozliczenie za wykonane prace następuje na podstawie faktur przejściowych wg stanu zaawansowania robót. Z projektu budowlano-wykonawczego wynika, że część budynku tj. 77,83% będzie wykorzystywana do celów mieszkaniowych, natomiast pozostała część 22,17% do celów innych niż mieszkaniowe - lokale użytkowe. Wnioskodawca wystawił fakturę VAT dokonując podziału: dla części mieszkalnej zastosował 7% stawkę podatku od towarów i usług dla części użytkowej - 22% stawkę podatku. Odbiorca robót uważa, że Wnioskodawca powinien zastosować 7% stawkę podatku dla całości budynku.

W piśmie z dnia 1 października 2008 r., Spółka wskazała, że umowa na wykonanie budynku mieszkalnego wielorodzinnego została zawarta w grudniu 2007 r., natomiast termin rozpoczęcia robót budowlano-montażowych przewidziano na styczeń 2008 r. Pierwsza faktura dotycząca przedmiotowej budowy została wystawiona po dniu 1 stycznia 2008 r.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Jaką stawkę podatku należy zastosować do robót budowlanych dotyczących nowobudowanego obiektu mieszkalnego, w którym znajduje się ponad 50% lokali mieszkalnych, a pozostałe to lokale użytkowe.

Zdaniem Wnioskodawcy, w wyrażonym piśmie z dnia 2 września 2008 r., budynek posiada ponad 50% lokali mieszkalnych. Klasyfikacja danego budynku na gruncie Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych jest wiążąca na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji uznanie danego budynku za budynek mieszkalny oznacza, że jest to jednocześnie obiekt budowlany zaliczony do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w rozumieniu przepisów ustawy o podatku od towarów i usług, nawet jeśli budynek ten wykorzystywany jest częściowo na cele inne niż mieszkaniowe. Oznacza to również, że roboty budowlane związane z takim budynkiem korzystają z 7% stawki podatku.

W ocenie Wnioskodawcy roboty budowlane dotyczące przedmiotowego domu (który, co nie ulega wątpliwości jest obiektem budowlanym zaliczonym do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym) powinny być opodatkowane 7% stawką podatku.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie art. 41 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) co do zasady stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki obniżone do wysokości 7%, 3% i 0%.

Stosownie do zapisu art. 41 ust. 2 wskazanej ustawy, dla towarów i usług wymienionych w załączniku nr 3 do ustawy, stawka podatku wynosi 7%, z zastrzeżeniem ust. 12 i art. 114 ust. 1. Stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się - w myśl art. 41 ust. 12 ustawy w brzmieniu obowiązującym od 1 stycznia 2008 r. - do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, rozumie się w myśl ust. 12a powołanego artykułu - obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12b ustawy nie zalicza się:

* budynków mieszkalnych jednorodzinnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 300 m ²;

* lokali mieszkalnych, których powierzchnia użytkowa przekracza 150 m ².

Ponadto, zgodnie z § 5 ust. 1a rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.), w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 stycznia 2008 r., stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy o VAT obniża się do wysokości 7% również w odniesieniu do:

Z unormowań zawartych w przytoczonych przepisach wynika zatem, iż 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem.

Dla właściwego zdefiniowania pojęcia obiektu budownictwa mieszkaniowego, a co za tym idzie, stosowania odpowiedniej stawki podatkowej, należy również zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług obowiązujące od dnia 1 stycznia 2008 r., zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

Zgodnie z objaśnieniami Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych - budynki mieszkalne są to obiekty budowlane, których co najmniej połowa całkowitej powierzchni użytkowej jest wykorzystywana do celów mieszkalnych. W przypadkach, gdy mniej niż połowa całkowitej powierzchni użytkowej wykorzystywana jest na cele mieszkalne, budynek taki klasyfikowany jest jako niemieszkalny, zgodnie z jego przeznaczeniem.

Z powyższych rozważań jednoznacznie wynika, iż dla robót budowlano-montażowych wykonywanych w obiektach budownictwa mieszkaniowego stałego zamieszkania sklasyfikowanych w PKOB w dziale 11 lub w ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, należy stosować preferencyjną 7% stawkę podatku.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że w grudniu 2007 r. Wnioskodawca zawarł umowę na wykonanie budynku mieszkalnego, w którym część przeznaczona na cele mieszkaniowe obejmuje 77,83%, pozostała zaś część przeznaczona jest na cele użytkowe. Pierwsza faktura dotycząca budowy została wystawiona po dniu 1 stycznia 2008 r.

Oznacza to, że do realizacji inwestycji jako całości będą miały zastosowanie powołane wyżej przepisy obowiązujące po dniu 1 stycznia 2008 r.

Reasumując stwierdzić należy, że budowa budynku sklasyfikowanego - jak wskazuje Wnioskodawca wg PKOB 1122 - podlega opodatkowaniu 7% stawką podatku.

Końcowo podkreślić należy, iż kwestia zaklasyfikowania budynku do właściwego grupowania statystycznego nie mieści się w ramach określonych w art. 14b § 1 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), zgodnie z którym minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje, w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowa (interpretację indywidualną). Wobec powyższego interpretacji udzielono w oparciu o klasyfikację PKOB podaną przez Wnioskodawcę.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.