ITPP2/443-580/09/AF

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 8 października 2009 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP2/443-580/09/AF

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 7 lipca 2009 r. (data wpływu 15 lipca 2009 r.), uzupełnionym w dniu 14 września 2009 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie sposobu dokumentowania nieodpłatnego użyczenia oraz najmu środków transportu pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębną działalność gospodarczą - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 7 lipca 2009 r. złożono wniosek, uzupełniony w dnia 14 września 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie nieodpłatnego użyczenia oraz najmu środków transportu pomiędzy małżonkami prowadzącymi odrębną działalność gospodarczą.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W roku 2007, ze względu na stan zdrowia, zmuszony był Pan ograniczyć prowadzenie pozarolniczej działalności gospodarczej polegającej na świadczeniu usług transportowych. Działalność gospodarczą rozpoczęła żona, która przejęła od Pana środki transportu (samochody, naczepy, przyczepy). Niemniej jednak nadal prowadzi Pan pozarolniczą działalność gospodarczą i jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług.

Między małżonkami istnieje ustrój wspólności majątkowej. Środki transportu należą do majątku wspólnego, nabyte zostały w trakcie trwania małżeństwa.

Początkowo, przez cztery miesiące 2007 r., ze względu na to, że małżonkowie sporządzili umowę nieodpłatnego użyczenia przedmiotowych środków transportu, wystawiał Pan faktury VAT wewnętrzne, naliczając podatek należny według stawki 22% (odprowadzany do Urzędu Skarbowego). Następnie sporządzono aneks do umowy, na podstawie którego środki trwałe użyczane były odpłatnie (najem). Od tego czasu wystawia Pan faktury VAT za ich wynajem (podatek należny). U nabywcy (żony) podatek od towarów i usług stanowi podatek naliczony.

Środki trwałe, które wykorzystywane są w działalności gospodarczej żony i widnieją w prowadzonej przez nią ewidencji środków trwałych, nie są wykorzystywane i amortyzowane w Pana działalności.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

1.

Czy prawidłowo wystawiano faktury VAT wewnętrzne naliczając i odprowadzając podatek należny.

2.

Czy prawidłowo wystawiano faktury VAT dla żony z podatkiem należnym.

Zdaniem Wnioskodawcy nie powinien w ogóle wystawiać faktur VAT z podatkiem należnym.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ww. ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

1.

przeniesienie praw do wartości niematerialnych i prawnych, bez względu na formę, w jakiej dokonano czynności prawnej;

2.

zobowiązanie do powstrzymania się od dokonania czynności lub do tolerowania czynności lub sytuacji;

3.

świadczenie usług zgodnie z nakazem organu władzy publicznej lub podmiotu działającego w jego imieniu lub nakazem wynikającym z mocy prawa.

Podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności (art. 15 ust. 1 ustawy).

Zgodnie z ust. 2 ww. artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Analiza powołanych przepisów wskazuje, że opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Istotne jest przy tym spełnienie kryteriów podmiotowych i przedmiotowych określonych, m.in. w art. 15.

Zgodnie z art. 106 ust. 1 cytowanej ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

W przypadku gdy osoba prawna, jednostka organizacyjna niemająca osobowości prawnej lub osoba fizyczna wystawi fakturę, w której wykaże kwotę podatku, jest obowiązana do jego zapłaty (art. 108 ust. 1 cytowanej ustawy).

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca, prowadzący samodzielnie działalność gospodarczą, początkowo podpisał z żoną (również prowadzącą samodzielną działalność gospodarczą) umowę dotyczącą nieodpłatnego użyczenia środków transportu. Na jej podstawie wystawiał wewnętrzne faktury VAT zawierające podatek należny. Po upływie czterech miesięcy podpisany został aneks do ww. umowy, ustanawiający użyczenie odpłatne (najem). Od tego czasu wystawiane są dla żony faktury VAT z podatkiem należnym.

Środki transportu należą do majątku wspólnego, nabyte zostały w trakcie trwania małżeństwa. Obecnie (po przekazaniu żonie) środki transportu, wprowadzone są do ewidencji środków trwałych żony i wykorzystywane w jej działalności, nie są wykorzystywane i amortyzowane w działalności Wnioskodawcy.

Kwestie stosunków majątkowych pomiędzy małżonkami reguluje ustawa z dnia 25 lutego 1964 r. - Kodeks Rodzinny i Opiekuńczy (Dz. U. Nr 9, poz. 59 z późn. zm.)

Stosownie do art. 31 § 1 tej ustawy, z chwilą zawarcia małżeństwa powstaje między małżonkami z mocy ustawy wspólność majątkowa (wspólność ustawowa) obejmująca przedmioty majątkowe nabyte w czasie jej trwania przez oboje małżonków lub przez jednego z nich (majątek wspólny). Wspólność wynikająca ze stosunku małżeństwa jest wspólnością łączną uprawniającą do współposiadania rzeczy wchodzących w skład majątku wspólnego, a w czasie jej trwania żaden z małżonków nie może żądać podziału majątku wspólnego. Na mocy zapisu zawartego w art. 43 § 1 cytowanej ustawy, oboje małżonkowie mają równe udziały w majątku wspólnym.

Zgodnie z treścią art. 206 i 207 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), każdy ze współwłaścicieli jest uprawniony do współposiadania rzeczy wspólnej oraz do korzystania z niej w takim zakresie, jaki daje się pogodzić ze współposiadaniem i korzystaniem z rzeczy przez pozostałych współwłaścicieli, natomiast pożytki i inne przychody z rzeczy wspólnej przypadają współwłaścicielom w stosunku do wielkości udziałów; w takim samym stosunku współwłaściciele ponoszą wydatki i ciężary związane z rzeczą wspólną. Zatem współmałżonkowie posiadający prawo do rzeczy na zasadzie wspólności majątkowej mają równe prawo korzystania z rzeczy wspólnej oraz obowiązek dbania o nią.

Z cytowanych uprzednio przepisów Kodeksu rodzinnego i opiekuńczego wynika w sposób jednoznaczny, że skoro między Wnioskodawcą a małżonką istnieje majątkowa wspólność ustawowa, to małżonkowie są współwłaścicielami środków trwałych.

Zgodnie z art. 659 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 19, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę najmu wynajmujący zobowiązuje się oddać najemcy rzecz do używania przez czas oznaczony lub nie oznaczony, a najemca zobowiązuje się płacić wynajmującemu umówiony czynsz. Ekonomiczno-prawny sens opisanej umowy polega na zobowiązaniu się wynajmującego do oddania rzeczy stanowiącej jego własność w używanie najemcy, w zamian za umówiony czynsz (dla osiągnięcia zysku).

W opisanej sytuacji - jak wynika z treści złożonego wniosku - środki transportu stanowią dla żony środki trwałe, a więc nie mogą stanowić składników majątku wykorzystywanych na podstawie umowy najmu.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz cytowane powyżej przepisy prawa, należy stwierdzić, że jeżeli środki transportu zakupione przez małżonków z dorobku wspólnego, które pierwotnie wykorzystywane były w działalności męża, zostały następnie wpisane do ewidencji środków trwałych żony i nastąpiło to przed zawarciem umowy (początkowo nieodpłatnego użyczenia, a później najmu), to nie mogą być przedmiotem nieodpłatnego użyczenia, czy też najmu świadczonego przez Pana na rzecz żony. W konsekwencji w przedmiotowej sprawie nie występują czynności podlegające opodatkowaniu. Nie jest więc uzasadnione wystawianie faktur VAT przez Wnioskodawcę.

Na marginesie należy zaznaczyć, że w niniejszej interpretacji nie rozstrzygnięto kwestii ewentualnego opodatkowania czynności przekazania środków transportu przez Pana na rzecz żony, gdyż nie przedstawiono w tym zakresie własnego stanowiska i nie postawiono pytania.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl