ITPP2/443-578b/10/EB - Prawo spółki do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z nabyciem paliwa służącego do napędu samochodu wykorzystywanego w działalności gospodarczej.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów, stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 czerwca 2010 r. (data wpływu 16 czerwca 2010 r.), uzupełniony w dniu 23 czerwca 2010 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem paliwa służącego do napędu samochodu marki AUDI A6 - jest prawidłowe.

W dniu 16 czerwca 2010 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 23 czerwca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem paliwa służącego do napędu samochodu marki AUDI A6.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W kwietniu 2010 r. Spółka nabyła samochód AUDI A6 i oddała do użytkowania w działalności gospodarczej, wprowadzając do ewidencji środków trwałych. Dokonała częściowego odliczenia podatku naliczonego w kwocie 6.000,00 zł, nie więcej niż 60% podatku naliczonego. Samochód został zakupiony od polskiego podatnika, który sprowadził go z Niemiec. W niemieckim dokumencie rejestracyjnym samochód jest sklasyfikowany jako ciężarowy. W Polsce został zarejestrowany jako samochód ciężarowy. Przedmiotowy pojazd ma na stałe oddzieloną część bagażową tzw. kratką oraz posiada ładowność powyżej 500 kg. Wymieniony samochód nie posiada homologacji importera, ani producenta, jednakże pojazdy tego typu posiadają homologację na samochód ciężarowy. Spółka wskazała, iż główny importer na Polskę nie wydaje świadectwa homologacji na pojazdy zakupione za granicą w drodze indywidualnego nabycia.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Spółka jest uprawniona do odliczenia podatku naliczonego w związku z zakupem paliwa do samochodu, nie posiadając dla ww. pojazdu homologacji importera ani producenta.

Zdaniem Wnioskodawcy, Spółka ma prawo do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem paliwa do napędu ww. samochodu, ponieważ spełnia on wszystkie warunki samochodu ciężarowego. Spółka podniosła, iż zgodnie z wyrokiem Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 22 grudnia 2008 r., Polska nie miała prawa wprowadzić większych ograniczeń w prawie do odliczenia podatku od towarów i usług, niż te które istniały przed akcesją. Spółka wskazała, iż orzeczenie Trybunału, pozwala podatnikom na odliczenie podatku naliczonego od nabytego samochodu spełniającego wymogi określone w art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.). Spółka, powołując się na treść § 10 ust. 3 rozporządzenia z dnia 22 marca 2002 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 27, poz. 268 z późn. zm.), podniosła, iż z literalnej wykładni tego przepisu nie wynika, żeby sam fakt braku u podatnika odpisu świadectwa homologacji, skutkował uznaniem pojazdu za samochód osobowy, lub inny określony w art. 25 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. Zatem - w opinii Spółki - istotne jest, aby z homologacji wydanej dla danego typu samochodu wynikało, iż pojazd ten nie podlega ograniczeniom, o których mowa w powołanych wyżej przepisach.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do art. 86 ust. 3 ustawy, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł. Jednocześnie, z zapisów art. 86 ust. 4 cyt. ustawy wynika, iż przepis art. 86 ust. 3 nie dotyczy:

Stosownie natomiast do treści art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3.

Brzmienie powołanych wyżej przepisów w okresie od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 21 sierpnia 2005 r. było następujące:

Zgodnie z dyspozycją art. 86 ust. 3 ustawy, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona wg wzoru:

DŁ= 357kg + n x 68kg

gdzie:

DŁ - oznacza dopuszczalną ładowność,

n - oznacza ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy

* kwotę podatku naliczonego stanowiło 50% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 5.000 zł.

Przepis ust. 3 - w myśl ust. 4 powołanego artykułu - nie dotyczy:

Przepis art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy stanowił, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 i 5.

Na gruncie poprzednio obowiązującej ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.), przepis wyłączający prawo do odliczenia podatku w związku z nabyciem paliwa do samochodów zawarty był w art. 25 ust. 1 pkt 3a i brzmiał następująco: obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg.

Podstawowym aktem określającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej od dnia 1 stycznia 2007 r. jest Dyrektywa Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE. L 2006.347.1 z późn. zm.), a wcześniej Szósta Dyrektywa Rady z dnia 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (77/388/EWG) (Dz. Urz. UE. L 1977.145.1 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 17 ust. 6 Szóstej Dyrektywy (odpowiednio art. 176 aktualnie obowiązującej Dyrektywy), podatek od wartości dodanej nie może być odliczany od wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z prowadzoną działalnością. Do czasu przyjęcia przez Radę Unii Europejskiej przepisów określających kategorie wydatków niekwalifikujących się do odliczenia podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie mogą zachować wyłączenia przewidziane w ich prawie krajowym w dniu ich przystąpienia. Wyłączenia te mogą dotyczyć podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych oraz nabywanych paliw. Istnieje zatem możliwość na gruncie prawa Wspólnoty Europejskiej stosowania ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego, pod warunkiem, iż ograniczenia te istniały w prawie krajowym w momencie przystąpienia do Unii Europejskiej. Tym samym omawiany przepis art. 17 ust. 6 Szóstej Dyrektywy konstytuuje zasadę "standstill" (klauzula stałości), przewidującą utrzymanie w mocy krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego, które obowiązywały przed wejściem w życie Szóstej Dyrektywy.

Z uwagi na cel przepisu art. 17 ust. 6 Szóstej Dyrektywy, pojęcie "prawo krajowe" odnosi się do krajowego systemu odliczenia podatku od wartości dodanej obowiązującego i rzeczywiście stosowanego w chwili wejścia w życie tejże Dyrektywy.

W tym kontekście, uchylenie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym w dniu akcesji Polski do struktur Unii Europejskiej i wprowadzenie przepisów nowych, zawierających ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, samo w sobie nie może stanowić podstawy do stwierdzenia naruszenia art. 17 ust. 6 Szóstej Dyrektywy. Istotne jest bowiem ustalenie, czy nowowprowadzane przepisy prawa krajowego nie doprowadziły ewentualnie do rozszerzenia zakresu wcześniejszych krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku.

W podobny sposób do opisanej kwestii odniósł się Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07. Należy przy tym zaznaczyć, że z uwagi na zbieżność w tym względzie regulacji Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej z regulacją Szóstej Dyrektywy 77/388/EWG Rady z dnia 17 maja 1977 r., uwagi powyższe odnoszą się również do treści art. 176 tego aktu prawnego.

Z treści złożonego wniosku wynika, że w kwietniu 2010 r. Spółka nabyła samochód ciężarowy marki AUDI A6, posiadający "kratkę" oddzielającą część bagażową od części przeznaczonej do przewozu osób, oraz dopuszczalną ładowność powyżej 500 kg. Pojazd został kupiony od polskiego podatnika, który sprowadził go z Niemiec. W kraju został zarejestrowany jako samochód ciężarowy, ale nie posiada wyciągu z polskiej homologacji, gdyż główny importer na Polskę nie wydaje świadectw homologacji na pojazdy zakupione za granicą w drodze indywidualnego nabycia. Samochody tego typu dostępne na rynku krajowym, posiadają homologację importera na samochód ciężarowy.

Na tym tle Spółka powzięła wątpliwość dotyczącą prawa do odliczania podatku naliczonego w związku z nabyciem paliwa do napędu tego pojazdu.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, iż skoro dla typu pojazdu, który nabyła Spółka, istnieje świadectwo homologacji wskazujące, iż jest to samochód ciężarowy, a jego dopuszczalna ładowność przekracza 500 kg, o ile - jak wskazano we wniosku - parametry techniczne samochodu, nabytego przez Spółkę odpowiadają parametrom pojazdu, dla którego takie świadectwo wydano - Spółce przysługuje prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zawarty w fakturach dokumentujących zakup paliwa służącego do jego napędu, o ile nie zachodzą okoliczności wyłączające to prawo, wynikające z art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Jednocześnie informuje się, że rozstrzygnięcia kwestii dotyczącej prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego z tytułu nabycia samochodu marki AUDI A6 dokonano w interpretacji indywidualnej nr ITPP2/443-578a/10/EB.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.