ITPP2/443-537/09/MD

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 28 września 2009 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP2/443-537/09/MD

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

UZASADNIENIE

W dniu 2 lipca 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 14 września 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z nabyciem paliw służących do napędu pojazdu samochodowego.

W przedmiotowym wniosku, oraz jego uzupełnieniu, został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pani działalność gospodarczą, polegającą na świadczeniu usług sprzedaży bezpośredniej oraz usług pomocniczych w ubezpieczeniach i funduszach emerytalnych. W grudniu 1999 r. do tej działalności nabyła Pani samochód marki Skoda Felicia "z kratką", jako samochód ciężarowy, którego ładowność (zgodnie ze posiadaną dokumentacją) wynosi 510 kg. Wszelkie formalności z tym związane zostały dokonane przez firmę "Z". W latach 1999-2004 korzystała Pani "ze zwrotu podatku" od towarów i usług w związku z zakupem paliw. W 2004 r. "pozbawiono" Panią tego prawa. Obecnie nie ma prawa odliczać podatku naliczonego od paliw, gdyż na ww. typ samochodu producent nie przewiduje świadectwa homologacji. Samochód ten jest Pani niezbędny w prowadzeniu działalności, a zakup paliw jest jednym z większych jej kosztów.

Posiada Pani zaświadczenie o przeprowadzonym badaniu technicznym pojazdu o zmianie przeznaczenia z samochodu osobowego na ciężarowy uniwersalny, które zostało wydane w dniu 15 grudnia 1999 r. Parametry pojazdu do chwili obecnej są takie same, jak w dniu zakupu. Od producenta przedmiotowego pojazdu, uzyskała Pani oświadczenie, z którego wynika, iż podmiot ten, jako producent nowego typu pojazdu, w 1999 r. zbudował jedną sztukę pojazdu (Skoda Felicia z "kratką), co - mając na uwadze treść art. 68 ustawy - Prawo o ruch drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.) - pozwoliło mu na zwolnienie z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji. Producent w dalszym ciągu prowadzi działalność polegająca na budowie nowych typów pojazdów.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy ma Pani prawo korzystać z odliczenia podatku od towarów i usług od paliw.

Zdaniem Pani, nabyła Pani prawo odliczania podatku od paliw i winno być ono utrzymane.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Podstawowe uprawnienie podatnika podatku od towarów i usług, tj. prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony zostało sformułowane w art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), który stanowi, że podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Z powyższego przepisu wynika, że przedmiotowe prawo, które nie ma bezwarunkowego charakteru, przysługuje wyłącznie podatnikowi podatku od towarów i usług, występującemu w takim charakterze, a podatek naliczony winien wynikać z zakupów towarów i usług wykorzystywanych do wykonywania czynności opodatkowanych. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który - co do zasady - związany jest z transakcjami opodatkowanymi, realizowanymi przez danego podatnika.

Warunkiem uprawniającym podatnika do skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest zatem bezpośredni i bezsporny związek dokonywanych zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Ustawodawca umożliwił skorzystanie z tego prawa w określonych terminach, formułując zastrzeżenie dotyczące spełnienia zarówno przesłanki istnienia związku zakupów z wykonywaniem czynności opodatkowanych oraz nie wystąpienia przesłanek negatywnych, które zostały wymienione w art. 88 ustawy.

Z obowiązującego od dnia 22 sierpnia 2005 r. brzmienia art. 88 ust. 1 pkt 3 ustawy wynika, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3.

Jak wynika z art. 86 ust. 3 ustawy w brzmieniu obowiązującym od ww. daty, w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze nie więcej jednak niż 6.000 zł.

Ww. brzmienie powołanych regulacji zostało określone ustawą z dnia 21 kwietnia 2005 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz o zmianie niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 90, poz. 756).

W brzmieniu ustawy obowiązującym od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 21 sierpnia 2005 r. kwestia odliczenie podatku naliczonego od materiałów napędowych uregulowana była w art. 88 ust. 1 pkt 3. Przepis ten stanowił, że obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3 i 5.

W świetle z art. 86 ust. 3 ustawy (w brzmieniu obowiązującym w ww. okresie), w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona według wzoru:

DŁ = 357 kg + n x 68 kg

gdzie:

DŁ - oznacza dopuszczalną ładowność,

n - oznacza ilość miejsc (siedzeń) łącznie z miejscem dla kierowcy

* kwotę podatku naliczonego stanowi 50% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 5.000 zł.

Dopuszczalna ładowność pojazdów oraz ilość miejsc (siedzeń), o których mowa w ust. 3, określona jest na podstawie wyciągu ze świadectwa homologacji lub odpisu decyzji zwalniającej z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji, wydawanych zgodnie z przepisami prawa o ruchu drogowym. Pojazdy, które w wyciągu ze świadectwa homologacji lub w odpisie decyzji, o której mowa w zdaniu pierwszym, nie mają określonej dopuszczalnej ładowności lub ilości miejsc, uznaje się również za samochody osobowe, o których mowa w ust. 3 (art. 86 ust. 5 ustawy - w brzmieniu obowiązującym do 21 sierpnia 2005 r.).

Przed przystąpieniem Polski do Wspólnoty Europejskiej powyższa kwestia uregulowana były w ustawie z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.).

W świetle art. 25 ust. 1 pkt 3a tej ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie dokonuje się również w odniesieniu do paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg.

W momencie przystąpienia Polski do Unii Europejskiej podstawowym aktem określającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej była VI Dyrektywa Rady z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów Państw Członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE L 145 z późn. zm.). Obecnie takim aktem jest Dyrektywa 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 2006. 347. 1 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy (oraz art. 176 obowiązującej Dyrektywy) podatek od wartości dodanej nie może być odliczany od wydatków niebędących wydatkami ściśle związanymi z prowadzoną działalnością. Do czasu przyjęcia przez Radę Unii Europejskiej przepisów określających kategorie wydatków niekwalifikujących się do odliczenia podatku od wartości dodanej, państwa członkowskie mogą zachować wyłączenia przewidziane w ich prawie krajowym w momencie wejścia w życie niniejszej Dyrektywy. Na gruncie prawa Unii Europejskiej istnieje zatem możliwość stosowania ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego, pod warunkiem, iż ograniczenia te istniały w prawie krajowym w momencie przystąpienia do Unii Europejskiej. Tym samym omawiany przepis art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy formułuje zasadę "standstill" (klauzula stałości), przewidującą utrzymanie w mocy krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego, które obowiązywały przed wejściem w życie VI Dyrektywy.

Z uwagi na cel przepisu art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy pojęcie "prawo krajowe" odnosi się do krajowego systemu odliczenia podatku od wartości dodanej obowiązującego i rzeczywiście stosowanego w chwili wejścia w życie tejże Dyrektywy. Klauzula "standstill" ma bowiem na celu uniemożliwienie nowym państwom członkowskim dokonanie zmian swych wewnętrznych przepisów w związku z przystąpieniem do Unii Europejskiej w sposób, który oddalałby te przepisy od celów Dyrektywy.

W tym kontekście, uchylenie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym w dniu akcesji Polski do struktur Unii Europejskiej i wprowadzenie przepisów zawierających ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, samo w sobie nie może stanowić podstawy do stwierdzenia naruszenia art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy. Istotne jest bowiem ustalenie, czy nowe przepisy krajowe nie doprowadziły do rozszerzenia zakresu wcześniejszych krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku. W podobny sposób do opisanej kwestii odniósł się Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07. Należy przy tym zaznaczyć, że ze względu na zbieżność w tym względzie regulacji Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. uwagi powyższe odnoszą się również do treści art. 176 tego aktu prawnego.

Z przedstawionego w złożonym wniosku stanu faktycznego wynika, że w grudniu 1999 r. nabyła Pani, do prowadzonej działalności gospodarczej, samochód ciężarowy marki Skoda Felicia "z kratką", którego ładowność - zgodnie z posiadaną przez Panią dokumentacją - wynosi 510 kg. W latach 1999-2004 korzystała Pani ze zwrotu (odliczenia) podatku od towarów i usług w związku z zakupem paliw do jego napędu. Obecnie nie dokonuje Pani odliczenia podatku naliczonego od paliw, gdyż na ww. typ samochodu producent nie przewiduje świadectwa homologacji. Uzyskała Pani od producenta przedmiotowego pojazdu oświadczenie, z którego wynika, iż producent ten w 1999 r. zbudował jedną sztukę pojazdu (Skoda Felicia z "kratką), co, mając na uwadze treść art. 68 ustawy o ruchu drogowym (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 108, poz. 908 z późn. zm.) pozwoliło mu na zwolnienie z obowiązku uzyskania świadectwa homologacji.

Na tym tle powzięła Pani wątpliwość, co do kwestii możliwości odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu nabywanego paliwa.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny, treść powołanych przepisów z zakresu podatku od towarów i usług oraz tezy wynikające z ww. orzeczenia Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich, należy potwierdzić stanowisko Pani, co do zasadności dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z zakupem paliw silnikowych służących do napędu przedmiotowego samochodu, skoro posiadane przez Panią dokumenty potwierdzają, iż nie jest to samochód osobowy oraz posiada ładowność powyżej 500 kg.

Jednocześnie należy zaznaczyć, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje jedynie w sytuacji, gdy pojazd ten był i jest wykorzystywany do wykonywania wyłącznie czynności opodatkowanych i nie zachodziły (nie zachodzą) przesłanki wykluczające to prawo określone w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług.

Skoro zaznaczyła Pani, że prawo do odliczenia podatku naliczonego z tego tytułu utraciła Pani w 2004 r., natomiast w swoim stanowisku zaznaczyła, że powinno być ono utrzymane, należy uznać, że zakres czasowy, którego może dotyczyć to "zachowanie", obejmuje okres począwszy od dnia 1 maja 2004 r. (wejście w życie ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług).

Możliwość skorzystania z odliczenia podatku naliczonego za okresy, w których podatnik takie prawo posiadał, ale z obiektywnych przyczyn z niego nie skorzystał, może nastąpić w drodze korekty deklaracji podatkowych złożonych za te okresy. Zgodnie bowiem z treścią art. 81 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), jeżeli odrębne przepisy nie stanowią inaczej, podatnicy, płatnicy i inkasenci mogą skorygować uprzednio złożoną deklarację. Skorygowanie deklaracji następuje przez złożenie korygującej deklaracji wraz z dołączonym pisemnym uzasadnieniem przyczyn korekty. Ponadto z treści art. 86 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż w ciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Powyższa regulacja umożliwia podatnikom dokonanie korekty nieodliczonego uprzednio podatku, jednakże ogranicza termin dla jej dokonania do 5 letniego okresu.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że skorzystanie przez Panią z prawa do odliczenia podatku naliczonego - w związku z nabywaniem paliw służących do napędu ww. pojazdu - może nastąpić poprzez dokonanie korekt złożonych deklaracji, z uwzględnieniem ograniczenia czasowego wynikającego z art. 86 ust. 13 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl