ITPP2/443-535/13/EB

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 lutego 2013 r. (data wpływu 7 czerwca 2013 r.), uzupełnionym w dniu 21 sierpnia 2013 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności zbycia lokalu usługowego oraz obowiązku wystawienia faktury korygującej przez syndyka - jest nieprawidłowe.

W dniu 7 czerwca 2013 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 21 sierpnia 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku czynności zbycia lokalu usługowego oraz obowiązku wystawienia faktury korygującej przez syndyka.

W złożonym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

W 2007 r. jako przedsiębiorca nabył Pan na podstawie aktu notarialnego lokal usługowy do działalności gospodarczej. W związku z tym nabyciem nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z uwagi na fakt, że sprzedawca nie był podatnikiem podatku od towarów i usług. Informacja o tym została zawarta w akcie notarialnym. W związku z przystosowaniem lokalu poniósł Pan nakłady wynoszące 5,5% wartości zakupionego lokalu, a podatek z faktur VAT związanych z remontem odliczył w deklaracjach VAT-7. Lokal został oddany do użytkowania w kwietniu 2008 r., a do ewidencji środków trwałych ujął Pan wartość lokalu stanowiącą jego cenę zakupu i wartość netto poniesionych nakładów. Dnia 30 września 2010 r. zlikwidował Pan działalność gospodarczą i zawiadomił urząd skarbowy o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W marcu 2011 r. sąd ogłosił Pana upadłość i wyznaczył syndyka, który przejął powyższy lokal. W czerwcu 2012 r. syndyk dokonał sprzedaży lokalu wystawiając w Pana imieniu fakturę VAT z naliczonym podatkiem. Lokal od dnia oddania do użytkowania do dnia likwidacji wykorzystywany był do działalności handlowej a po likwidacji pozarolniczej działalności gospodarczej był wynajmowany. Przychód z najmu opodatkowany był w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Czynsz obejmował także podatek od towarów i usług. Po ustanowieniu syndyka do dnia licytacji lokal nadal był wynajmowany.

W związku z powyższym, w uzupełnieniu wniosku, zadano następujące pytania.

* Czy syndyk dokonując sprzedaży lokalu usługowego, przy nabyciu którego nie przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony, a wartość nakładów na jego przystosowanie do użytku nie przekroczyła 30% wartości początkowej - miał prawo do "naliczenia podatku należnego VAT".

* Jeżeli powyższa sprzedaż lokalu usługowego nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, czy syndyk ma obowiązek wystawienia faktury korygującej, w której wykaże sprzedaż jako zwolnioną od podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy, syndyk postąpił nieprawidłowo "naliczając" podatek należny przy sprzedaży lokalu i powinien wystawić fakturę korygującą, w której wykaże sprzedaż lokalu jako zwolnioną od podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Na podstawie art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz rozporządzeń wykonawczych do tej ustawy, przewidują dla niektórych towarów i usług stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Stosownie do treści art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

W art. 2 pkt 14 ustawy ustawodawca określił, co należy rozumieć pod pojęciem pierwszego zasiedlenia. Zgodnie z tym przepisem, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z treści powyższego przepisu wynika, że aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt, bądź go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę lub najem, bowiem zarówno sprzedaż, dzierżawa, czy najem są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Jak stanowi art. 22g ust. 17 ustawy z dnia 26 lipca 1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 361 z późn. zm.), jeżeli środki trwałe uległy ulepszeniu w wyniku przebudowy, rozbudowy, rekonstrukcji, adaptacji lub modernizacji, wartość początkową tych środków, ustaloną zgodnie z ust. 1, 3-9 i 11-15, powiększa się o sumę wydatków na ich ulepszenie, w tym także o wydatki na nabycie części składowych lub peryferyjnych, których jednostkowa cena nabycia przekracza 3.500 zł Środki trwałe uważa się za ulepszone, gdy suma wydatków poniesionych na ich przebudowę, rozbudowę, rekonstrukcję, adaptację lub modernizację w danym roku podatkowym przekracza 3.500 zł i wydatki te powodują wzrost wartości użytkowej w stosunku do wartości z dnia przyjęcia środków trwałych do używania, mierzonej w szczególności okresem używania, zdolnością wytwórczą, jakością produktów uzyskiwanych za pomocą ulepszonych środków trwałych i kosztami ich eksploatacji.

Powyższy przepis wskazuje, że na gruncie prawa podatkowego "ulepszenie" jest pojęciem, które dotyczy wyłącznie składników majątku będących środkami trwałymi. Pod pojęciem tym należy rozumieć takie czynności jak przebudowa, rozbudowa, adaptacja lub modernizacja środka trwałego, które podnoszą jego wartość techniczną, użytkową, jak i przystosowanie składnika majątkowego do wykorzystania go w innym celu, niż pierwotne przeznaczenie albo nadanie temu składnikowi innych cech użytkowych.

Zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Na podstawie ust. 11 cyt. artykułu, oświadczenie, o którym mowa w ust. 10 pkt 2, musi również zawierać:

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem, że:

W myśl ust. 7a tego artykułu, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b, nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

Stosownie do zapisu art. 106 ust. 1 ww. ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 1a, 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Kwestie dotyczące wystawiania faktur, w tym faktur korygujących oraz zasady ich rozliczania reguluje rozporządzenie Ministra Finansów z dnia 28 marca 2011 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 68, poz. 360 z późn. zm.).

Uregulowania zwarte w § 13 i § 14 ww. rozporządzenia określają przypadki, w których dopuszczalne jest wystawienie przez sprzedawcę faktury korygującej.

Zgodnie z § 13 ust. 1 ww. rozporządzenia, w przypadku gdy po wystawieniu faktury udzielono rabatów określonych w art. 29 ust. 4 ustawy, podatnik udzielający rabatu wystawia fakturę korygującą tę fakturę.

W ust. 5 powołanego paragrafu wskazano, że przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio w przypadku:

Natomiast § 14 ust. 1 cyt. rozporządzenia wskazuje, iż fakturę korygującą wystawia się również, gdy podwyższono cenę po wystawieniu faktury lub w razie stwierdzenia pomyłki w cenie, stawce lub kwocie podatku bądź w jakiejkolwiek innej pozycji faktury.

Ze wskazanych przepisów rozporządzenia wynika, że jeżeli po wystawieniu faktury VAT wystąpią zdarzenia mające wpływ na treść wystawionej faktury lub okaże się, że wystawiona faktura zawiera błędy, podatnik lub podmiot działający w jego imieniu (np. syndyk, komornik) wystawia w takim przypadku fakturę korygującą. Zatem, faktura korygująca wystawiana jest w celu podania właściwych, prawidłowych i zgodnych z rzeczywistością kwot, stawki podatku, bądź zwolnienia od podatku i innych danych, decydujących o rzetelności wystawionego dokumentu.

Z treści wniosku wynika, że w 2007 r. nabył Pan do działalności gospodarczej lokal usługowy, przy nabyciu którego nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z uwagi na fakt, że sprzedawca nie był podatnikiem podatku od towarów i usług. W związku z przystosowaniem lokalu poniósł nakłady wynoszące 5,5% jego wartości, a podatek z faktur VAT związanych z remontem odliczył w deklaracjach VAT-7. Dnia 30 września 2010 r. zlikwidował Pan działalność gospodarczą i zawiadomił urząd skarbowy o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. W marcu 2011 r. sąd ogłosił Pana upadłość i wyznaczył syndyka, który w czerwcu 2012 r. dokonał jego sprzedaży, wystawiając w Pana imieniu fakturę VAT z naliczonym podatkiem. Lokal od dnia oddania do użytkowania, do dnia likwidacji działalności gospodarczej, wykorzystywany był do działalności handlowej, a po likwidacji pozarolniczej działalności gospodarczej był wynajmowany. Przychód z najmu opodatkowany był w formie ryczałtu od przychodów ewidencjonowanych. Czynsz obejmował także podatek od towarów i usług. Po ustanowieniu syndyka do dnia licytacji lokal nadal był wynajmowany.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych przepisów prawa podatkowego należy stwierdzić, że dokonana przez syndyka w czerwcu 2012 r. sprzedaż lokalu usługowego nie była zwolniona od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy. Co prawda sprzedaż została dokonana po pierwszym zasiedleniu, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy, które miało miejsce we wrześniu 2010 r. jednak do dnia dostawy nie upłynął okres dwóch lat. Zbycie ww. lokalu nie było także objęte zwolnieniem od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy, gdyż w stosunku do tego obiektu przysługiwało Panu prawo do odliczenia podatku naliczonego (od nakładów poniesionych przed wprowadzeniem do ewidencji środków trwałych), zatem nie zostały spełnione warunki, o których mowa w tym przepisie. Należy przy tym wyjaśnić, że wbrew Pana twierdzeniu, nakłady poniesione przed wprowadzeniem lokalu do ewidencji środków trwałych, nie stanowiły ulepszenia w rozumieniu art. 22g ust. 17 ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że syndyk prawidłowo postąpił wykazując ww. sprzedaż na fakturze jako opodatkowaną, zatem brak jest podstaw prawnych do wystawienia faktury korygującej.

Podkreślić należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny, co oznacza, iż w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.