ITPP2/443-535/11/EK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. z 2005 r. Dz. U. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 11 kwietnia 2011 r. (data wpływu 13 kwietnia 2011 r.), uzupełnionym w dniu 24 czerwca 2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek - jest prawidłowe.

W dniu 13 kwietnia 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 24 czerwca 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży działek.

W przedmiotowym wniosku i jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 29 listopada 1990 r., na podstawie aktu notarialnego (umowa darowizny) rodzic przekazał Panu grunty orne o pow. 5,75 ha. W obszarze nieruchomości wybudował Pan dom i budynek gospodarczy, tworząc siedlisko rolne. W 2003 r. teren gospodarstwa został objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, w którym część nieruchomości o pow. 0,7 ha została przeznaczona pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Pozostała część, dalej stanowi teren gospodarki rolnej. W związku z tym, że wiek obdarowanych obniżył wydolność zawodową oraz ze względu na brak możliwości powiększenia gospodarstwa, dokonano podziału na działki tej części nieruchomości, która jest przeznaczona w planie zagospodarowania pod budownictwo mieszkaniowe jednorodzinne, uzyskując 7 działek, z zamiarem ich zbycia. Uzyskane ze sprzedaży pieniądze planuje się przeznaczyć na remont domu lub w przyszłości na zakup mieszkania dla zabezpieczenia własnych potrzeb mieszkaniowych, w przypadku przekazania gospodarstwa rolnego. Nie prowadzi Pan działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług. Przedmiotowa nieruchomość jest przedmiotem użyczenia. W 2008 r. dokonał Pan jednej transakcji sprzedaży nieruchomości niezabudowanej. Nie posiada Pan innych nieruchomości, które planuje sprzedać.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w wyniku zbycia działek powstaje obowiązek w zakresie podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, nie spełnia kryteriów wynikających z art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, koniecznych do uznania za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą. W Jego ocenie nic nie wskazuje na to, aby sprzedając działki działał w charakterze handlowca, a grunt został nabyty w celu odsprzedaży. Wskazał, iż jest zdania, że skoro grunt pochodzi z majątku nabytego do celów prywatnych, to sprzedając przedmiotowe działki korzysta z przysługującego mu prawa do rozporządzania własnym majątkiem, a czynność ta nie oznacza wykonywania działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy, a co za tym idzie, nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Wnioskodawca zaznaczył, iż podobną wykładnię zaprezentował NSA w wyroku z dnia 7 lipca 2009 r. sygn. akt I FSK 558/09, który rozpatrując identyczną sytuację stwierdził, że: "Nie jest działalnością handlową sprzedaż majątku, który nie został nabyty w calach odsprzedaży, lecz w celach osobistych. Zbycie nawet kilkunastu działek budowlanych, powstałych z podziału gruntu rolnego, nabytego na cele prywatne, nie stanowi działalności handlowej podlegającej opodatkowaniu VAT".

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Nie każda czynność stanowiąca dostawę, w rozumieniu art. 7 powołanej wyżej ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, bowiem aby dana czynność była opodatkowana tym podatkiem, musi być wykonana przez podmiot, który w związku z jej wykonaniem był podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle zapisów art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Działalność gospodarcza - zgodnie z ust. 2 powołanego artykułu - obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Umowa użyczenia jest jedną z umów nazwanych, obok najmu i dzierżawy, regulujących zasady używania rzeczy.

Zgodnie z zapisem art. 710 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę użyczenia użyczający zobowiązuje się zezwolić biorącemu, przez czas oznaczony lub nieoznaczony, na bezpłatne używanie oddanej mu w tym celu rzeczy.

Istotnymi cechami tej umowy są zatem dwa elementy: oddanie rzeczy do używania na pewien czas oraz nieodpłatność.

W związku z powyższym, aby dostawę towarów uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

W świetle powyższego należy stwierdzić, iż podstawowym kryterium dla opodatkowania sprzedaży, w tym przypadku nieruchomości gruntowej jest ustalenie, czy działanie to można uznać za wykorzystywanie majątku w sposób ciągły do celów zarobkowych, czy majątek został nabyty na potrzeby własne, czy też z przeznaczeniem do działalności handlowej.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że nabył Pan w drodze darowizny nieruchomość, na której wybudował dom i budynek gospodarczy, tworząc siedlisko rolne. W 2003 r. teren gospodarstwa został objęty miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, w którym cześć nieruchomości o pow. 0,7 ha została przeznaczona pod zabudowę mieszkaniową jednorodzinną. Pozostała część, dalej stanowi teren gospodarki rolnej. Z uwagi na wiek obdarowanych oraz brak możliwości powiększenia gospodarstwa, cześć nieruchomości poznaczona pod zabudowę została podzielona na 7 działek, z zamiarem ich zbycia. Uzyskane ze sprzedaży pieniądze planuje Pan przeznaczyć na remont domu lub zakup mieszkania dla zabezpieczenia własnych potrzeb mieszkaniowych. Nie prowadzi Pan działalności rolniczej w rozumieniu art. 2 pkt 15 ustawy o podatku od towarów i usług. Przedmiotowa nieruchomość jest przedmiotem użyczenia. W 2008 r. dokonał Pan jednej transakcji sprzedaży nieruchomości niezabudowanej. Nie posiada Pan innych nieruchomości, które planuje sprzedać.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, iż pomimo, że grunty spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy, a ich sprzedaż jest traktowana jako czynność odpłatnej dostawy towarów na terytorium kraju, z okoliczności sprawy nie wynika, aby planując sprzedaż 7 działek przeznaczonych pod zabudowę, działał Pan w charakterze podatnika w rozumieniu art. 15 ust. 1 ustawy.

Dokonywanie określonych czynności incydentalnie nie pozwala na uznanie danego podmiotu za podatnika w zakresie tych czynności.

Oznacza to zatem, że nie podlega opodatkowaniu działanie Strony w sferze prywatnej, bowiem unormowania ustawy o podatku od towarów i usług nie mają tu zastosowania.

Reasumując, sprzedaż opisanych we wniosku działek, wydzielonych z nieruchomości nabytej w drodze darowizny, nie wykorzystywanej w jakiejkolwiek działalności, nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, tym samym dokonując sprzedaży nie będzie Pan działał jako podatnik podatku od towarów i usług.

Podkreślić należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, z którego wynika, iż przedmiotowa nieruchomość nie była przez Pana wykorzystywana w działalności rolniczej, a z tytułu jej użyczenia nie otrzymywał Pan wynagrodzenia. Oznacza to, iż w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.