ITPP2/443-520/08/EŁ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 czerwca 2008 r. (data wpływu 18 czerwca 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego budynkiem mieszkalnym - jest prawidłowe.

W dniu 18 czerwca 2008 r. wpłynął wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu zabudowanego budynkiem mieszkalnym.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą nieobjętą podatkiem od towarów i usług. W miesiącu lutym 2004 r. nabył prawo wieczystego użytkowania gruntu, zabudowanego budynkiem mieszkalnym w stanie surowym, otwartym. Poza aktem notarialnym, otrzymał Pan od sprzedawcy (Syndyka sp. z o.o. w upadłości) fakturę VAT zawierającą kwotę podatku wg stawki 7% w części dotyczącej budynku mieszkalnego. Nabycie to nie miało żadnego związku z Pana działalnością gospodarczą. W tej transakcji występował Pan jako osoba prywatna, nie odliczając podatku naliczonego oraz nie wciągając nabytej nieruchomości do majątku przedsiębiorstwa, bądź to jako środka trwałego, bądź towaru handlowego. Traktował Pan to jako nabycie składnika majątku osobistego, przeznaczonego być może w przyszłości - po dokończeniu budynku mieszkalnego - do prowadzenia tam działalności gospodarczej o niesprecyzowanym charakterze. Z przyczyn obiektywnych plany te uległy zmianie. Ze względu m.in. na brak środków finansowych na dokończenie inwestycji oraz wysokie koszty utrzymania i zachowania nieruchomości w stanie niepogorszonym, zdecydował się Pan na sprzedaż, co nastąpiło w miesiącu kwietniu 2008 r., a nabywcą był Urząd Gminy. Tu również występował Pan jako osoba prywatna, ponieważ uważał, iż transakcja ta nie miała związku z działalnością gospodarczą.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż wskazanej wyżej nieruchomości podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług a jeśli tak, to czy może korzystać ze zwolnienia od podatku, określonego w art. 43, oraz czy w przypadku opodatkowania ww. transakcji należy wykazać ją w deklaracji VAT-7 składanej w urzędzie skarbowym wg miejsca zamieszkania, czy właściwym dla miejsca przeprowadzenia transakcji.

Zdaniem Wnioskodawcy, transakcja ta nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Nie ma ona żadnego związku z prowadzoną działalnością gospodarczą, miała charakter jednorazowy, a jej intencją nie był profesjonalny obrót nieruchomościami.

W kwestii wykazania przedmiotowej transakcji w deklaracji VAT-7 uważa Pan, iż gdyby Pana stanowisko było błędne, to transakcja winna być rozliczona w urzędzie skarbowym właściwym dla miejsca przeprowadzenia transakcji (zgodnie z treścią art. 3 ustawy).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z nią, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami - wg zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z definicji zawartej w art. 15 ust. 2 ww. ustawy wynika, że za działalność gospodarczą uznaje się czynności z zakresu działalności produkcyjnej, handlowej, usługowej, tak więc warunkiem niezbędnym uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że występuje on w obrocie jako producent, handlowiec, usługodawca. Wówczas za działalność gospodarczą może być uznana nawet pojedyncza czynność, jeśli wiąże się z nią zamiar jej wykonywania w sposób częstotliwy.

Aby dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary, czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tych czynności.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż prowadząc działalność gospodarczą nie jest Pan podatnikiem podatku od towarów i usług. Nabycie przedmiotowej nieruchomości nie miało żadnego związku z prowadzoną działalnością (nie odliczył Pan podatku naliczonego oraz nie objął ewidencją środków trwałych). Traktował Pan to jako nabycie składnika majątku osobistego, przeznaczonego być może w przyszłości, po dokończeniu budynku mieszkalnego, do prowadzenia tam działalności gospodarczej. Plany te uległy zmianie ze względu na brak środków finansowych i wysokie koszty utrzymania. W związku z tym sprzedał Pan przedmiotową nieruchomość w 2008 r. jako osoba prywatna.

Przedstawiony opis nie wskazuje na zamiar nadania czynności sprzedaży nieruchomości zabudowanej stałego (zorganizowanego) charakteru, co jest warunkiem uznania jej za działalność gospodarczą. Nie podjął Pan działań w celu podziału zakupionej nieruchomości (nastąpiło zbycie w całości). Sprzedaż taka stanowiła wyłącznie wykonanie przysługującego Panu prawa własności, a w związku z tym, Wnioskodawcy w zakresie tej czynności nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 1 i 2 cyt. ustawy.

Zatem, jeśli przedmiotowa nieruchomość - jak wynika z treści złożonego wniosku - nigdy nie była wykorzystywana przez Pana w działalności gospodarczej (w tym również w działalności rolniczej), a Pan nie jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, należy uznać, że sprzedaż nie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Biorąc powyższe pod uwagę odpowiedź na pytania dotyczące zwolnienia przedmiotowej sprzedaży na podstawie art. 43 oraz właściwości urzędu skarbowego w zakresie złożenia deklaracji VAT-7 stają się bezprzedmiotowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.