ITPP2/443-52/07/PS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 27 września 2007 r. (data wpływu 1 października 2007 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia statusu podatnika - jest prawidłowe.

W dniu 1 października 2007 r. złożono ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia statusu podatnika.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Jest Pan studentem prowadzącym sezonowo działalność gospodarczą w okresie letnim każdego roku (tj. od roku 2000), w zakresie handlu i wynajmu kwater. W każdym roku zgłasza Pan działalność gospodarczą na podstawie wpisu do ewidencji Urzędu Miasta i dokonuje wykreślenia w ostatnim dniu sprzedaży. W roku 2000 zgłaszając działalność po raz pierwszy skorzystał Pan ze zwolnienia podmiotowego w zakresie podatku od towarów i usług na podstawie art. 14 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym, składając formularz VAT - 6. Obrót za rok 2000 w proporcji do okresu faktycznie prowadzonej sprzedaży nie przekroczył limitu, który powoduje utratę zwolnienia podmiotowego w zakresie podatku od towarów i usług. W latach następnych obroty nie przekroczyły limitu określonego w art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. 10 000 euro. Nie zawieszał Pan działalności, ponieważ ustawa o swobodzie działalności gospodarczej i wcześniejsza ustawa prawo działalności gospodarczej przy Pana formie opodatkowania, nie dopuszcza zawieszenia. To wiąże się z ponoszeniem dodatkowych kosztów wpisów do ewidencji działalności gospodarczej. Dodatkowym argumentem wykreślenia z ewidencji jest obowiązek opłacania składki zdrowotnej w przypadku braku wyrejestrowania za okres kiedy nie uzyskuje Pan dochodów i faktycznie nie prowadzi działalności gospodarczej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy zgodnie z ustawą o podatku od towarów i usług rokiem rozpoczęcia wykonywania czynności określonych w art. 113 ust. 5 jest jedynie rok 2000 i w tym roku limit zwolnienia podmiotowego wynika z art. 113 ust. 9, a wznowienie działalności po przerwie jest kontynuacją i limit zwolnienia podmiotowego dla tych lat wynika z art. 113 ust. 1, czy też każdego roku rozpoczyna Pan wykonywanie nowych czynności w świetle ustawy o podatku od towarów i usług, pomimo takiego samego charakteru działalności (ten sam NIP i REGON) i w każdym roku limit do zwolnienia podmiotowego wynika z art. 113 ust. 9 aż do momentu kiedy stanie się Pan podatnikiem podatku od towarów i usług. Jak należy określić limit zwolnienia wynikający z art. 113 ust. 9 w przypadku sprzedaży sezonowej o trudnej do przewidzenia dacie ostatniej sprzedaży, zwłaszcza że momentem utraty zwolnienia podmiotowego jest moment przekroczenia tej kwoty. Sprzedaż powodująca utratę zwolnienia z mocą wsteczną nie może dyskwalifikować Pana w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego w trybie art. 113 ust. 5.

Uważa Pan, iż art. 113 ust. 9 ustawy o podatku od towarów i usług będzie miał zastosowanie tylko do roku 2000. Osobą rozpoczynającą w trakcie roku podatkowego wykonywanie czynności podlegających opodatkowaniu jest osoba, która nie wykonywała tych czynności poprzednio, tj. w poprzednim roku podatkowym. W tej sytuacji ponowne rozpoczęcie działalności traktowane jest jako kontynuacja działalności wcześniejszej, ponieważ dla celów podatku od towarów i usług nie powstaje nowy podmiot tego podatku. Prawo do zwolnienia ustala się na podstawie wartości sprzedaży opodatkowanej w poprzednim roku podatkowym (art. 113 ust. 1). Stanowisko takie zawarte jest również w postanowieniu w sprawie interpretacji przepisów prawa podatkowego, sygn. PP-406/13/2007/VAT z dnia 1 stycznia 2007 r. Sam fakt zgłoszenia działalności do ewidencji nie ma wpływu na byt podatnika podatku od towarów i usług. Likwidacja działalności gospodarczej jest jedynie zaprzestaniem wykonywania czynności określonych w ustawie o podatku od towarów i usług, a wymuszona jest obowiązującymi przepisami o swobodzie działalności gospodarczej jak i ustawy o powszechnym ubezpieczeniu zdrowotnym, dla których istotne jest wykreślenie wpisu z ewidencji działalności, a nie faktyczne zaprzestanie jej wykonywania, co zawarte jest w stanowisku Oddziału "N", załączonym do wniosku. Jeśli miałby Pan traktować coroczne rozpoczynanie działalności nie jako kontynuację na mocy art. 113 ust. 1, a jako rozpoczęcie na podstawie art. 113 ust. 9 to w zakresie określenia kwoty limitu dla roku, w którym rozpoczyna czynności opodatkowane, art. 113 ust. 9 nakłada obowiązek określenia przewidywanej wartości sprzedaży w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży. Natomiast faktyczna wartość sprzedaży w proporcji do okresu jej prowadzenia jest znana dopiero po zakończeniu działalności sezonowej, gdyż czas prowadzenia działalności jest uzależniony od pogody. W takiej sytuacji nie mógłby Pan przestrzegać art. 113 ust. 10, co w konsekwencji pozbawiłoby Pana prawa do odliczenia podatku naliczonego w trybie art. 113 ust. 5.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do treści art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. W ust. 2 cyt. artykułu ustawodawca określił, iż działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych. Tak więc dla uznania wykonywanych czynności za działalność gospodarczą nie jest konieczne dokonanie wpisu do ewidencji działalności gospodarczej prowadzonej na podstawie odrębnych przepisów. W art. 113 ust. 1 ustawodawca określił, że zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty wyrażonej w złotych odpowiadającej równowartości 10.000 euro. Do 30 kwietnia 2004 r. tożsama regulacja zawarta była w art. 14 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. Nr 11 poz. 50 z późn. zm.). Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. Z kolei, zgodnie z art. 113 ust. 9 ustawy, podatnik rozpoczynający wykonywanie czynności określonych w art. 5 w trakcie roku podatkowego jest zwolniony od podatku, jeżeli przewidywana przez podatnika wartość sprzedaży nie przekroczy, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży, kwoty określonej w ust. 1 lub w ust. 8. Przed 1 maja 2004 r. stanowił o tym art. 14 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym. W myśl art. 113 ust. 10 cyt. ustawy, jeżeli faktyczna wartość sprzedaży, w proporcji do okresu prowadzonej sprzedaży, przekroczy w trakcie roku podatkowego kwotę określoną w ust. 1 lub w ust. 8, zwolnienie określone w ust. 9 traci moc z momentem przekroczenia kwoty określonej w ust. 1 lub w ust. 8. Opodatkowaniu podlega nadwyżka sprzedaży ponad wartość określoną w zdaniu poprzednim, a obowiązek podatkowy powstaje z momentem przekroczenia tej wartości (...). W poprzednio obowiązującej ustawie regulacja powyższa znajdowała się w art. 14 ust. 7.

Zaznaczył Pan, że od momentu rozpoczęcia prowadzenia działalności gospodarczej, w każdym roku wielkość uzyskanego obrotu nie powodowała utraty zwolnienia podmiotowego, a zakres prowadzonej działalności gospodarczej nie ulegał zmianie. Wątpliwości budzi określenie statusu podatnika, czy jest Pan podatnikiem rozpoczynającym czy też kontynuującym wykonywanie czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług. Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz treść wskazanych przepisów stwierdzić należy, że jest Pan podatnikiem kontynuującym wykonywanie czynności opodatkowanych, bez znaczenia w tym przypadku będzie fakt wykreślenie z ewidencji działalności gospodarczej, gdyż nie jest to warunkiem niezbędnym do uznania na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług za podatnika tego podatku. Zatem ponowne rozpoczęcie w kolejnym roku działalności gospodarczej po dokonaniu stosownego wpisu do ewidencji działalności gospodarczej traktowane jest jako kontynuacja działalności wcześniejszej. Dla celów podatku od towarów i usług nie powstanie nowy podmiot tego podatku. W Pana przypadku w zakresie zwolnienia podmiotowego zastosowanie ma art. 113 ust. 1, tj. prawo do zwolnienia ustala się na podstawie wartości sprzedaży opodatkowanej w poprzednim roku podatkowym.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia w przedstawionym stanie faktycznym.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.