ITPP2/443-517A/08/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 czerwca 2008 r. (data wpływu 18 czerwca 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 17 lipca 2008 r. oraz pismami, które wpłynęły do tut. organu dnia 4 i 11 września 2008 r. o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za podatnika podmiotu dokonującego opodatkowania zaliczek z tytułu dostawy towaru wraz z montażem - jest prawidłowe.

W dniu 18 czerwca 2008 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 17 lipca 2008 r. oraz pismami, które wpłynęły do tut. organu dnia 4 i 11 września 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za podatnika podmiotu dokonującego opodatkowania zaliczek z tytułu dostawy towaru wraz z montażem.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniu 9 marca 2007 r. spółka niemiecka (dokonująca dostawy), posiadająca siedzibę na terytorium Niemiec i zarejestrowana w Niemczech dla potrzeb podatku VAT, zawarła ze spółką "G" umowę na dostawę i instalację w Polsce turbin wiatrowych, przeznaczonych do elektrowni wiatrowych, których wzniesienie w Polsce planowała grupa kapitałowa reprezentowana przez "G". Umowa dostawy z instalacją przewidywała płatność wynagrodzenia na rzecz dostawcy w formie zaliczek pomniejszających ostateczną cenę dostawy. Zaliczki miały być uiszczane w miarę realizacji kolejnych etapów przewidzianych umową, z których pierwszym miał być przywóz elementów konstrukcji na teren przyszłej elektrowni wiatrowej, a ostatnim próbne uruchomienie całości instalacji, tj. sprawdzenie, jak wspólnie funkcjonują wszystkie turbiny. Przedmiotowa umowa określała, iż rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu dostawy i instalacji turbin dokonywać będzie nabywca turbin. Spółka dokonująca dostawy nie posiadała i nie posiada na terytorium Polski jakiegokolwiek stałego miejsca prowadzenia działalności, także w rozumieniu przepisów o podatku od towarów i usług, jak i z chwilą zawarcia umowy nie była zarejestrowana w Polsce dla potrzeb tego podatku.

W dniu 21 grudnia 2007 r. spółka nabywająca dokonała cesji praw z przedmiotowej umowy na Spółkę (Wnioskodawcę), zarejestrowaną w Polsce dla potrzeb podatku od towarów i usług, na rzecz której dostawca miał dokonać bezpośrednio dostawy oraz instalacji przedmiotowych turbin. W konsekwencji, Wnioskodawca wstąpił we wszelkie prawa poprzedniego nabywcy w zakresie związanym z dostawą i instalacją turbin. Nabyte turbiny będą stanowiły część elektrowni wiatrowej na terenie Polski, przeznaczonej do produkcji energii elektrycznej, która będzie przedmiotem sprzedaży Spółki. Ponadto wskazano, że instalacja turbin nie polega na prostych czynnościach umożliwiających ich funkcjonowanie zgodnie z ich przeznaczeniem, lecz jest długotrwałym i złożonym procesem, dokonywanym przez dostawców na ich odpowiedzialność, wymagającym szczególnej wiedzy technicznej oraz doświadczenia. Po dokonaniu instalacji przeprowadzony jest także próbny rozruch całości urządzenia.

W późniejszym okresie, już po podpisaniu przedmiotowej umowy spółka niemiecka (dostawca) podjęła decyzję o rejestracji w Polsce dla potrzeb podatku od towarów i usług. Zgodnie z umową, pierwsza zaliczka z tytułu dostawy i instalacji stała się należna w grudniu 2007 r., zaś druga - w styczniu 2008 r. Wnioskodawca dokonał płatności tych zaliczek na rzecz dostawcy. Z tytułu otrzymanych zaliczek spółka niemiecka wystawiła faktury VAT naliczając podatek według stawki 22%, zgodnie z polskimi przepisami podatkowymi. Podatek ten został wykazany przez spółkę niemiecką w deklaracji dla potrzeb podatku od towarów i usług oraz uiszczony na rachunek właściwych organów podatkowych. Zgodnie z zapisami umowy, w miarę jej realizacji, staną się należne kolejne zaliczki na poczet ceny dostawy, które Wnioskodawca będzie uiszczał na rzecz spółki niemieckiej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy słuszne jest stanowisko Wnioskodawcy, że prawidłowe będzie przyjęcie przez strony, iż rozliczenia podatku należnego z tytułu kolejnych, przyszłych zaliczek na poczet ceny dostawy turbin dokonywać będzie Wnioskodawca, nie zaś spółka niemiecka, zgodnie z przepisem art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

Zdaniem Wnioskodawcy prawidłowe będzie przyjęcie przez strony, iż rozliczenia podatku od towarów usług należnego z tytułu kolejnych, przyszłych zaliczek na poczet ceny dostawy turbin dokonywać będzie Wnioskodawca, nie zaś spółka niemiecka, zgodnie z przepisem art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.,).

Przepis art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy stanowi expressis verbis, iż miejscem dostawy towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz, jest miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane. Art. 12 ust. 1 pkt 1 ustawy wyłącza tego rodzaju dostawę z zakresu pojęcia wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, tym samym wyłączając możliwość zastosowania zasad rozliczania podatku od towarów i usług obowiązujących przy wewnątrzwspólnotowym dostawie i nabyciu towaru. Zatem z art. 22 ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy wynika, że miejscem dostawy turbin, które są instalowane przez spółkę niemiecką w przedsiębiorstwie Wnioskodawcy, jest w każdym przypadku terytorium Polski i stanowi czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według stawki obowiązującej w Polsce dla danego rodzaju dostawy.

Zgodnie z przepisem art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy jedną z podstawowych kategorii podatników podatku od towarów i usług są podmioty nabywające towary, których dostawy na terytorium Polski dokonują podatnicy nieposiadający siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium Polski.

Należy przyjąć, iż posiadający w Polsce siedzibę nabywca towarów, których dostawy dokonuje podatnik nieposiadający ani siedziby, ani też stałego miejsca prowadzenia działalności w Polsce, jest zobowiązany do rozliczenia na terenie kraju podatku od towarów i usług z tytułu takiej dostawy. Zasada ta akcentowana jest również we wspólnotowym prawie podatkowym, które podmiot nabywający towar od podatnika nieposiadającego siedziby w Państwie Członkowskim dostawy określa jako "osobę zobowiązaną do zapłaty podatku na rzecz organów podatkowych" (Rozdział I, Sekcja 1 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej, Dziennik Urzędowy UE L 347 z dnia 11 grudnia 2006 r.). Ponieważ spółka niemiecka, nie posiada w Polsce ani siedziby, ani też stałego miejsca prowadzenia działalności, dostawa turbin z ich instalacją na rzecz Wnioskodawcy, stanowiąca dostawę dokonywaną na terytorium kraju, powoduje, zgodnie z powołanym art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług, uzyskanie przez Wnioskodawcę statusu podatnika tego podatku, w związku z ich nabyciem, co skutkuje obowiązkiem rozliczenia podatku z tego tytułu. Konstrukcja ta określana jako "rozliczenie odwrotne", znajduje podstawę wprost w przepisach wspólnotowego prawa podatkowego, w tym bezpośrednio w art. 194 Dyrektywy VAT (uprzednio art. 21 (1) (a) Szóstej Dyrektywy o VAT). System rozliczenia odwrotnego spełnia we wspólnotowym systemie podatku od towarów i usług niezwykle istotne funkcje, mające na celu nie tylko wprowadzenie ułatwień formalnych i proceduralnych dla podmiotów zagranicznych, ale również - w interesie fiskalnym poszczególnych Państw Członkowskich - zapewnienie skuteczności nadzoru podatkowego oraz ściągalności podatku z tytułu dostaw dokonywanych pomiędzy Państwami Członkowskimi (wyrok Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości z dnia 15 marca 2007 r. w sprawie Reemtsma Cigarettenfabrike, C-35/05).

W kontekście niniejszej sprawy wskazano, iż zgodnie z art. 19 ust. 11 powołanej ustawy, jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano zaliczkę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części. Przepis art. 19 ust. 20 ustawy precyzuje, iż zasadę opodatkowania każdej uiszczonej zaliczki jako osobnego zdarzenia powodującego powstanie odrębnego zobowiązania podatkowego w podatku od towarów i usług stosuje się także do dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca. Zatem art. 17 ust. 1 pkt 5 cytowanej ustawy, nakładający obowiązek rozliczenia podatku od towarów i usług na nabywcę, ma zastosowanie także w przypadku, gdy płatność z tytułu dostawy towarów z instalacją jest dokonywana w formie zaliczek na poczet towaru, przy czym obowiązek podatkowy powstaje u nabywcy każdorazowo w chwili wystawienia przez dostawcę faktury z tytułu każdej zaliczki.

Potwierdzeniem powyższego są postanowienia wydane przez Naczelników Urzędów Skarbowych.

Niezależnie od powyższego, przepis art. 17 ust. 2 powołanej ustawy wprowadza dodatkową zasadę, zgodnie z którą nabywca towaru dostarczanego na terytorium Polski przez podmiot nieposiadający siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności, ani stałego miejsca zamieszkania na terytorium Polski nie dokonuje rozliczenia podatku z tytułu tej dostawy towarów, wbrew ogólnej zasadzie wyrażonej w art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, jedynie jeżeli podatek należny z tytułu tej dostawy został już rozliczony na terytorium Polski przez dokonującego dostawy towarów.

Jak wskazano we wniosku z tytułu pierwszej i drugiej otrzymanej zaliczki spółka niemiecka wystawiła na rzecz wnioskodawcy faktury VAT naliczając 22% podatek od towarów i usług według polskich przepisów wykazując go w deklaracji. Dlatego też, Wnioskodawca nie był zobowiązany do rozliczenia podatku od towarów i usług w związku z uiszczonymi zaliczkami, zgodnie z powołanym art. 17 ust. 2 cytowanej ustawy. Powyższe w żaden sposób nie wyklucza jednakże, w związku z jednoznacznym brzmieniem przepisów art. 17 ust. 1 pkt 5, art. 17 ust. 2a contrario, art. 19 ust. 11 i 20 oraz art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy, by w stosunku do kolejnych, przyszłych zaliczek strony zastosowały rozwiązanie, zgodnie z którym podatek od towarów i usług z tytułu zaliczek rozliczałaby nie spółka niemiecka, lecz sam Wnioskodawca, biorąc pod uwagę, iż spółka niemiecka jest w Polsce jedynie zarejestrowana dla potrzeb podatku od towarów i usług, natomiast nie posiada w Polsce siedziby, ani stałego miejsca prowadzenia działalności. Taki sposób rozliczenia podatku odpowiadałby także wprost przepisom umowy, zgodnie z którą do rozliczenia tego podatku w Polsce zobowiązany jest Wnioskodawca. Pogląd ten potwierdza jednoznaczna dotychczasowa praktyka organów podatkowych, w tym wydane postanowienia Naczelników Urzędów Skarbowych. Wnioskodawca wskazał również, iż rozliczenie podatku od towarów i usług wyłącznie przez dostawcę, nigdy zaś przez Wnioskodawcę, byłoby bezwzględnie konieczne jedynie w przypadku, gdyby spółka niemiecka posiadała w Polsce siedzibę lub miejsce prowadzenia działalności, co w danej sprawie nie ma miejsca. Rejestracja zagranicznego dostawcy towaru dla potrzeb podatku od towarów i usług w Polsce stanowi bowiem czynność formalną umożliwiającą jemu w kategoriach technicznych rozliczanie podatku od towarów i usług w Polsce (gdy takiego rozliczenia przepis prawa bezwzględnie wymaga), nie zaś samoistne źródło obowiązku rozliczenia podatku od towarów i usług w sytuacji, gdy przepisy prawa podatkowego obowiązek ten nakładają na nabywcę towaru. Wątpliwości w tym zakresie nie pozostawiają także komentarze przedstawicieli doktryny, podkreślających wielokrotnie, że "nie można z posiadaniem stałego miejsca prowadzenia działalności utożsamiać faktu dokonania przez dostawcę z innego kraju Wspólnoty rejestracji dla celów podatku od towarów i usług w Polsce", a zatem zgodnie z literalnym brzmieniem art. 17 ust. 1 pkt 5 powołanej ustawy przepis ten znajduje zastosowanie każdorazowo, gdy dostawca towarów nie posiada w Polsce siedziby ani stałego miejsca prowadzenia działalności, przeniesienie obowiązku rozliczenia podatku z tytułu dostawy dokonywanej w momencie pobrania towarów z magazynu na ich polskiego nabywcę powinno być (...) możliwe również wtedy, gdy zagraniczny dostawca towarów jest zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług w Polsce. W konsekwencji, fakt rejestracji dostawcy towaru dla potrzeb podatku od towarów i usług w Polsce pozostaje bez znaczenia na gruncie art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy. Jeżeli zatem podatnik zagraniczny zarejestrowany w Polsce dla potrzeb podatku od towarów i usług, aczkolwiek nie posiadający w Polsce siedziby, ani też stałego miejsca prowadzenia działalności, dokonuje dostawy na rzecz podatnika podatku od towarów i usług posiadającego siedzibę w Polsce, to nabywca towaru ma nie tylko możliwość, ale wręcz obowiązek rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu tej dostawy, chyba że dostawca sam podejmie decyzję o rozliczeniu tego podatku z tego tytułu, co zostało wyrażone w licznych stanowiskach Naczelników Urzędu Skarbowego, stwierdzających jednocześnie, iż "rozliczenie podatku przez dokonującego dostawy, o którym mowa w art. 17 ust. 2 ustawy, ma charakter fakultatywny, a obowiązek ten zasadniczo spoczywa na nabywcy. Dostawca jedynie może, ale nie musi, zwolnić nabywcę z tego obowiązku, rozliczając podatek z tytułu dostawy, dobrowolnie uzyskując tym samym status podatnika z tytułu tej dostawy". Wskazana praktyka fiskalna pokrywa się także ze stanowiskiem nauki prawa podatkowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zasadniczą kwestią dla ustalenia miejsca opodatkowania przedmiotowej transakcji jest określenie miejsca świadczenia. Zgodnie z art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) miejscem dostawy towarów w przypadku towarów, które są instalowane lub montowane, z próbnym uruchomieniem lub bez niego, przez dokonującego ich dostawy lub przez podmiot działający na jego rzecz jest miejsce, w którym towary są instalowane lub montowane. Nie uznaje się za instalację lub montaż prostych czynności umożliwiających funkcjonowanie montowanego lub instalowanego towaru zgodnie z jego przeznaczeniem.

Podkreślenia wymaga fakt, iż powyższy przypadek dostawy towarów został potraktowany przez polskiego ustawodawcę szczególnie. W przypadku towarów, które są instalowane lub montowane miejscem ich dostawy będzie miejsce, w którym towary będą instalowane (montowane), niezależnie od tego, czy miało miejsce próbne uruchomienie.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie określają wprost, co należy rozumieć przez montaż lub instalację towarów, które skutkują przesunięciem miejsca świadczenia do państwa, gdzie wykonywany jest montaż (instalacja). Zgodnie ze "Słownikiem języka polskiego" PWN (wersja internetowa www.pwn.pl) "montaż" to składanie maszyn, aparatów, urządzeń itp. z gotowych części; zakładanie, instalowanie urządzeń technicznych. Z kolei "instalacja" to montowanie gdzieś urządzeń technicznych. Zatem należy zauważyć, że za montaż lub instalację - w rozumieniu przepisów ustawy - uznaje się takie czynności, które wymagają pewnych wiadomości (umiejętności) specjalnych, co do zasady znanych przede wszystkim dostawcy montowanego (instalowanego) towaru.

Przywołana regulacja art. 22 ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy jest odpowiednikiem przepisu art. 36 Dyrektywy 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. U. UE L Nr 347, poz. 1 z późn. zm.). W regulacji tej unijny ustawodawca wskazał, że przypadku, gdy instalacja lub montaż dokonywane są w państwie członkowskim innym niż państwo dostawcy, państwo członkowskie, na terytorium którego dokonywana jest instalacja lub montaż, podejmuje środki niezbędne, aby uniknąć podwójnego opodatkowania w tym państwie członkowskim.

Na podstawie art. 10 ust. 1 pkt 3 lit. b) powołanej ustawy o podatku od towarów i usług, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, nie występuje w przypadku, gdy dostawa towarów, w wyniku której następuje wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju, stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 22 ust. 1 pkt 2 ustawy.

Z sytuacji opisanej przez Wnioskodawcę wynika, że przedmiotem dostawy są turbiny wiatrowe - urządzenia do elektrowni wiatrowych, po zainstalowaniu których, jako stałych elementów elektrowni, przeprowadzony zostanie próbny rozruch całości urządzenia. Dokonana instalacja nie polega na prostych czynnościach, lecz stanowi długotrwały i złożony proces wymagający szczególnej wiedzy technicznej i doświadczenia.

Zdaniem tut. organu, z przytoczonych powyżej przepisów wynika, iż przedmiotowa transakcja stanowi dostawę towarów (urządzeń do elektrowni wiatrowych) z instalacją, a miejscem świadczenia powyższych dostaw będzie, zgodnie z dyspozycją omawianego art. 22 ust. 1 pkt 2 powołanej ustawy, terytorium kraju (tj. Polski).

Dostawa towarów wraz z instalacją lub montażem, stanowić będzie czynność opodatkowaną, a zatem należy ustalić - w oparciu o obowiązujące przepisy ustawy o podatku od towarów i usług - który z podmiotów, tj. dostawca czy nabywca będzie występował w charakterze podatnika (tj. podmiotu zobowiązanego do rozliczenia podatku od towarów i usług) w odniesieniu do analizowanej transakcji.

Zgodnie z art. 15 ust. 1 ww. ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne nie mające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Co do zasady, podatnikami podatku od towarów i usług z tytułu wykonywania czynności opodatkowanych są zatem podmioty realizujące te czynności w ramach swojej działalności. Od powyższej - ogólnej zasady ustawodawca przewidział pewne wyjątki. W szczególności, art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy stanowi, że podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne nabywające towary, jeżeli dokonującym ich dostawy na terytorium kraju jest podatnik nieposiadający siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju. Zgodnie z ust. 5 pkt 1 przedmiotowego artykułu ustawy o podatku od towarów i usług, przepis ten stosuje się, jeżeli nabywcą jest podatnik, o którym mowa w art. 15 posiadający siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności lub stałe miejsce zamieszkania na terytorium kraju albo osoba prawna niebędąca podatnikiem, posiadająca siedzibę na terytorium kraju. Ponadto, stosownie do art. 17 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług przedmiotowy przepis (art. 17 ust. 1 pkt 5) nie znajduje zastosowania w przypadku dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju (z wyjątkiem dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest nabywca towarów) oraz w sytuacji, gdy dostawa towarów dokonywana jest w ramach sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju (art. 17 ust. 6).

Wobec powyższego zastosowanie przepisu art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług zależy od spełnienia kilku warunków tj.:

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Jego dostawca - spółka niemiecka, posiada siedzibę na terytorium Niemiec oraz zarejestrowana jest na terytorium Niemiec jako podatnik podatku od wartości dodanej. Spółka ta jest również zarejestrowana dla celów podatku od towarów i usług w Polsce. Z treści wniosku wynika ponadto, iż spółka niemiecka nie posiada siedziby na terytorium Polski, ani stałego miejsca prowadzenia działalności. Z uwagi na fakt, że dostawcą jest spółka nie może także posiadać na terytorium Polski stałego miejsca zamieszkania, ponieważ pojęcie to dotyczy wyłącznie osób fizycznych, tak więc spełniony jest pierwszy warunek. W przedmiotowej sprawie żadnych wątpliwości nie budzi spełnienie drugiego warunku, gdyż z treści wniosku wyraźnie wynika, że Wnioskodawca - odbiorca towarów jest polskim podmiotem zarejestrowanym jako podatnik od towarów i usług w Polsce. Oczywiste jest także spełnienie warunku trzeciego, bowiem zgodnie z art. 2 pkt 24 ustawy o podatku od towarów i usług pod pojęciem sprzedaży wysyłkowej na terytorium kraju rozumie się dostawę towarów wysyłanych lub transportowanych przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, na terytorium Polski z terytorium innego państwa członkowskiego Wspólnoty Europejskiej, pod warunkiem, że dostawa jest dokonywana na rzecz podmiotu niemającego obowiązku rozliczania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 9 ustawy - jak już bowiem wskazano, w przypadku przedmiotowej dostawy nie ma miejsca wysyłka towarów. Wobec powyższego zostają spełnione przesłanki z art. 17 ust. 1 pkt 5. W sytuacji, kiedy spółka niemiecka - dostawca nie dokona rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu dokonanej dostawy turbin wraz z ich instalacją na terytorium Polski wówczas dochodzi do spełnienia czwartej przesłanki, aby to nabywca stał się podatnikiem z tego tytułu.

Należy podkreślić, że art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy stanowi przepis szczególny w stosunku do art. 15, a zatem zgodnie z zasadami wykładni prawa podatkowego uchyla zasadę ogólną ustalającą zakres podmiotowy ustawy o podatku od towarów i usług. Z literalnego brzmienia analizowanego przepisu wynika, że podatnikiem w szczególnym przypadku - jakim jest dostawa towarów od podmiotu nieposiadającego siedziby, stałego miejsca prowadzenia działalności lub stałego miejsca zamieszkania na terytorium kraju - staje się nabywca. Jednocześnie ustawodawca dopuszcza sytuację, w której podmiot realizujący dostawę może wystąpić w charakterze podatnika.

Wnioskodawca, byłby zwolniony z obowiązku rozliczenia podatku od towarów i usług jedynie w sytuacji, gdyby dostawca - spółka niemiecka rozliczyła podatek z tytułu przedmiotowych zaliczek.

Zatem w przedmiotowym przypadku obowiązek rozliczenia podatku spoczywa na Wnioskodawcy stosownie do art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy, zgodnie z którym podatnikiem jest nabywca.

Reasumując, w świetle przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego należy zauważyć, że spełnione są wszelkie warunki niezbędne dla zastosowania przepisu art. 17 ust. 1 pkt 5 ustawy o podatku od towarów i usług. Oznacza to, że w sytuacji kiedy podmiot dokonujący dostawy turbin wraz z ich montażem dokonał rozliczenia podatku od towarów i usług to Spółka z tytułu wpłaconych zaliczek nie ma obowiązku rozliczenia tego podatku, natomiast w sytuacji, kiedy spółka niemiecka nie dokona rozliczenia podatku z tytułu otrzymanych zaliczek na poczet przyszłej dostawy, podatnikiem będzie Wnioskodawca jako nabywca, na którym z mocy prawa ciąży obowiązek rozliczenia podatku od towarów i usług od tej czynności.

Z uwagi na fakt, iż przedstawiając własne stanowisko w sprawie Wnioskodawca odniósł się pośrednio do kwestii momentu powstania obowiązku podatkowego w przypadku dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca, nadmienia się, że niniejsza interpretacja nie odnosi się do niej, gdyż nie ona była przedmiotem złożonego zapytania.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.