ITPP2/443-502/11/AW

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 24 czerwca 2011 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP2/443-502/11/AW

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2011 r. (data wpływu 6 kwietnia 2011 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego określonej w fakturze dokumentującej wynajem samochodu zastępczego - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 6 kwietnia 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia pełnej kwoty podatku naliczonego określonej w fakturze dokumentującej wynajem samochodu zastępczego.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W związku ze spowodowaną przez osobę trzecią szkodą komunikacyjną i naprawą samochodu będącego środkiem trwałym w Pana firmie, w ramach ochrony ubezpieczeniowej, korzystał Pan z osobowego samochodu zastępczego. Ponieważ jest Pan czynnym podatnikiem VAT, ubezpieczyciel zwrócił kwotę netto z faktury, którą otrzymał Pan z wypożyczalni samochodów. Kwotę podatku wynikającą z tej faktury zapłacił Pan wypożyczalni, zaś kwotę netto zwrócił jej bezpośrednio ubezpieczyciel.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy ma Pan prawo do odliczenia całego podatku z faktury za wynajem samochodu, w związku z korzystaniem z niego, jako samochodu zastępczego, w ramach ochrony ubezpieczeniowej.

Zdaniem Wnioskodawcy, ma prawo do odliczenia całego podatku z faktury za wynajem samochodu, w związku z korzystaniem z niego jako samochodu zastępczego w ramach ochrony ubezpieczeniowej. Wskazał Pan, że w rozpatrywanej sprawie nie mają zastosowania ograniczenia z art. 86 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż nie jest to standardowy i dobrowolny wynajem auta, lecz korzystanie z samochodu zastępczego w sytuacji likwidacji szkody z ubezpieczenia z OC sprawcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Stosownie do dyspozycji art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

W myśl ust. 2 pkt 1 lit. a) ww. artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Od dnia 1 stycznia 2011 r. zasady odliczenia podatku związanego z nabycie i użytkowaniem samochodów osobowych i pojazdów samochodowych regulują zapisy art. 3 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o podatku od towarów i usług oraz ustawy o transporcie drogowym (Dz. U. Nr 247, poz. 1652). Jednocześnie na podstawie art. 1 ust. 1 pkt 11 ustawy nowelizującej, od ww. daty przestały obowiązywać przepisy art. 86 ust. 3-7a ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z treścią art. 3 ust. 6 noweli z dnia 16 grudnia 2010 r., w przypadku usługobiorców użytkujących samochody osobowe oraz inne pojazdy samochodowe, o których mowa w ust. 1, na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innej umowy o podobnym charakterze, kwotę podatku naliczonego stanowi 60% kwoty podatku naliczonego od czynszu (raty) lub innych płatności wynikających z zawartej umowy, udokumentowanych fakturą. Suma kwot w całym okresie użytkowania samochodów i pojazdów, o których mowa w zdaniu pierwszym, dotycząca jednego samochodu lub pojazdu, nie może jednak przekroczyć kwoty 6.000 zł.

W myśl postanowień ust. 1 ww. artykułu, w okresie od dnia wejścia w życie niniejszej ustawy do dnia 31 grudnia 2012 r., w przypadku nabycia samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony kwotę podatku naliczonego, o której mowa w art. 86 ust. 2 ustawy zmienianej w art. 1, stanowi 60% kwoty podatku określonej w fakturze lub kwoty podatku należnego z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów lub kwoty podatku należnego od dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca - nie więcej jednak niż 6.000 zł, z zastrzeżeniem ust. 2.

Z kolei ust. 2 tegoż artykułu stanowi, iż przepis ust. 1 nie dotyczy:

1.

pojazdów samochodowych mających jeden rząd siedzeń, który oddzielony jest od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą, klasyfikowanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym do podrodzaju: wielozadaniowy, van;

2.

pojazdów samochodowych mających więcej niż jeden rząd siedzeń, które oddzielone są od części przeznaczonej do przewozu ładunków ścianą lub trwałą przegrodą i u których długość części przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona po podłodze od najdalej wysuniętego punktu podłogi pozwalającego postawić pionową ścianę lub trwałą przegrodę pomiędzy podłogą a sufitem do tylnej krawędzi podłogi, przekracza 50% długości pojazdu; dla obliczenia proporcji, o której mowa w zdaniu poprzednim, długość pojazdu stanowi odległość pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a tylną krawędzią podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków, mierzona w linii poziomej wzdłuż pojazdu pomiędzy dolną krawędzią przedniej szyby pojazdu a punktem wyprowadzonym w pionie od tylnej krawędzi podłogi części pojazdu przeznaczonej do przewozu ładunków;

3.

pojazdów samochodowych, które mają otwartą część przeznaczoną do przewozu ładunków;

4.

pojazdów samochodowych, które posiadają kabinę kierowcy i nadwozie przeznaczone do przewozu ładunków jako konstrukcyjnie oddzielne elementy pojazdu;

5.

pojazdów samochodowych będących pojazdami specjalnymi w rozumieniu przepisów prawa o ruchu drogowym o przeznaczeniach wymienionych w załączniku nr 9 do ustawy;

6.

pojazdów samochodowych konstrukcyjnie przeznaczonych do przewozu co najmniej 10 osób łącznie z kierowcą - jeżeli z dokumentów wydanych na podstawie przepisów prawa o ruchu drogowym wynika takie przeznaczenie;

7.

przypadków, gdy przedmiotem działalności podatnika jest:

a.

odprzedaż tych samochodów (pojazdów) lub

b.

oddanie w odpłatne używanie tych samochodów (pojazdów) na podstawie umowy najmu, dzierżawy, leasingu lub innych umów o podobnym charakterze, i te samochody (pojazdy) są przez podatnika przeznaczone wyłącznie do wykorzystania na te cele przez okres nie krótszy niż sześć miesięcy.

Odwołując się do wykładni językowej, zgodnie z definicją zawartą w internetowym Słowniku języka polskiego PWN pod pojęciem "użytkować" należy rozumieć m.in.: "korzystać z czegoś, np. budynku, lokalu", "korzystać z czegoś w sposób racjonalny, przynoszący jak największy pożytek", "używać cudzej własności, czerpiąc z niej korzyści, ale mając jednocześnie obowiązek zachowania jej substancji i dotychczasowego przeznaczenia".

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, w związku ze spowodowaną przez osobę trzecią szkodą komunikacyjną i naprawą samochodu, będącego środkiem trwałym w Pana firmie, w ramach ochrony ubezpieczeniowej, korzystał Pan z osobowego samochodu zastępczego. Ponieważ jest Pan czynnym podatnikiem VAT, ubezpieczyciel zwrócił kwotę netto z faktury, którą otrzymał Pan z wypożyczalni samochodów. Kwotę podatku wynikającą z tej faktury zapłacił Pan wypożyczalni, kwotę netto zwrócił jej bezpośrednio ubezpieczyciel.

Mając na uwadze powyższe oraz treść powołanych wyżej przepisów stwierdzić należy, że w związku z wynajęciem samochodu zastępczego stał się Pan jego użytkownikiem, bowiem używał cudzej rzeczy, czerpiąc z niej korzyści oraz miał obowiązek zachowania jej substancji i dotychczasowego przeznaczenia. Z uwagi na fakt, iż wypożyczony pojazd był samochodem osobowym - a z treści wniosku nie wynika żeby był wykorzystywany do działalności, o której mowa w art. 3 ust. 2 pkt 7a) i b) ustawy zmieniającej z dnia 16 grudnia 2010 r. - zgodnie z uregulowaniem zawartym w art. 3 ust. 6 tej ustawy, przysługiwało Panu prawo do odliczenia 60% kwoty podatku naliczonego z faktury dokumentującej wynajem tego samochodu, nie więcej jednak niż 6.000 zł, przy założeniu, że był on wykorzystywany wyłącznie do wykonywania czynności opodatkowanych i nie zachodziły przesłanki wykluczające to prawo, określone w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług. Bez znaczenia dla rozstrzygnięcia pozostaje sposób uregulowania należności na rzecz wypożyczalni samochodów.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl