ITPP2/443-490A/08/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 czerwca 2008 r. (data wpływu 13 czerwca 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 29 sierpnia 2008 r. (data wpływu 2 września 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu - jest nieprawidłowe.

W dniu 13 czerwca 2008 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 29 sierpnia 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie w zakresie opodatkowania sprzedaży prawa wieczystego użytkowania gruntu.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółdzielnia Mieszkaniowa jest użytkownikiem wieczystym gruntów. Na wszystkie grunty w użytkowaniu wieczystym są założone księgi i grunty te znajdują się w ewidencji majątku Spółdzielni.

Do Spółdzielni wpłynął wniosek o nabycie prawa wieczystego użytkowania gruntu. Na gruncie tym znajduje się pawilon handlowy (dobudowany do budynku wielorodzinnego spółdzielczego), który został wybudowany w 1990 r., za zgodą Spółdzielni, z własnych środków poprzednich dzierżawców gruntu. Nakłady poniesione na budowę, jak również wybudowany pawilon, nie były nigdy w ewidencji księgowej Spółdzielni. Aktem notarialnym z dnia 7 listopada 1997 r. dokonana została odsprzedaż praw i roszczeń z tytułu nakładów poniesionych na budowę pawilonu handlowego o pow. 34 m ^2. Poniesione nakłady odsprzedane zostały kolejnemu nabywcy aktem notarialnym z dnia 30 czerwca 2006 r. Obecny właściciel nakładów na budowę pawilonu zwrócił się z wnioskiem o nabycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, który dzierżawi, na podstawie zawartej umowy ze Spółdzielnią.

Wnioskodawca nadmienił, że pawilon handlowy nie jest własnością Spółdzielni, lecz osoby, która chce dokonać nabycia prawa wieczystego użytkowania gruntu, na którym posadowiony jest pawilon.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy sprzedaż prawa użytkowania wieczystego gruntu będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług stawką 22%, czy podlega zwolnieniu jako towar używany wraz z poniesionymi nakładami na budowę pawilonu przed wejściem ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż prawa użytkowania wieczystego gruntu powinna podlegać zwolnieniu od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług, z uwagi na nakłady poniesione przed wejściem ustawy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Towarami, w świetle art. 2 pkt 6 ustawy, są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl postanowień art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy o podatku od towarów i usług, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Użytkowanie wieczyste jest prawem ustanowionym na rzeczy cudzej, jednak pozwala uznać oddanie gruntu za czynność dającą prawo rozporządzania tym gruntem jak właściciel. W wyniku ustanowienia prawa użytkowania wieczystego dochodzi do ekonomicznego przeniesienia władztwa nad gruntem na rzecz użytkownika wieczystego. Znajduje to wyraz zarówno w swobodzie korzystania z gruntu i czerpania z niego pożytków w sposób niemalże taki, jak w przypadku właściciela tego gruntu, jak również z możliwości przeniesienia takiego władztwa na inny podmiot, tak jak ma to miejsce w przypadku dokonywania sprzedaży gruntu przez właściciela.

Na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług dostawę towarów należy postrzegać przede wszystkim jako transakcję dotyczącą faktycznego dysponowania rzeczą, a nie przeniesienia własności. Popierając szerokie, ekonomiczne, a nie cywilistyczne pojęcie "przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel", a także mając na uwadze fakt, że - zgodnie z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług - grunt został zaliczony do towarów, należy wskazać, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 tej ustawy.

Co do zasady stawka podatku - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług - wynosi 22%. Jednakże stosownie do zapisu art. 43 ust. 1 pkt 2, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego; zwolnienie dotyczy również używanych budynków i budowli lub ich części będących przedmiotem umowy najmu, dzierżawy lub innych umów o podobnym charakterze.

Dodać należy, iż w przypadku gruntów - stosownie do brzmienia art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy - zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane lub przeznaczone pod zabudowę.

W myśl zapisów art. 29 ust. 5 ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. Oznacza to, iż do dostawy gruntu stosuje się analogiczną stawkę podatku, jak przy dostawie budynków budowli lub ich części trwale z gruntem związanych. Przepis ten pozwala zatem traktować łącznie dostawę budynku, tudzież budowli lub ich części, wraz z gruntem i zastosować w stosunku do gruntu tę samą stawkę podatku, co do trwale związanego z nim budynku (budowli lub ich części) lub zwolnienie z podatku - w zależności od statusu budynków.

Analogiczna sytuacja ma miejsce, gdy przedmiotem dostawy są budynki lub budowle posadowione na gruncie będącym przedmiotem wieczystego użytkowania. Jak wskazuje przepis § 8 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 27 kwietnia 2004 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 97, poz. 970 z późn. zm.), zwalnia się od podatku zbycie prawa wieczystego użytkowania gruntu, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, jeżeli budynki te lub budowle albo ich części są zwolnione od podatku lub opodatkowane stawką podatku w wysokości 0%.

Z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że pawilon handlowy dobudowany do budynku wielorodzinnego stanowi odrębny od gruntu przedmiot własności. Pawilon ten jest bowiem własnością osoby, która obecnie dzierżawi grunt. Na rzecz tej osoby Spółdzielnia zamierza dokonać zbycia prawa wieczystego użytkowania gruntu. W opinii tutejszego organu przedmiotem transakcji będzie jedynie sam grunt (prawo wieczystego użytkowania tego gruntu). Jak wyżej wskazano, dyspozycja art. 29 ust. 5 ustawy ma zastosowanie do oddania w użytkowanie wieczyste gruntu z równoczesnym zbyciem budynku lub budowli posadowionych na tym gruncie. Zatem w przedmiotowej sprawie zastosowania nie znajdą przepisy art. 29 ust. 5 oraz art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Reasumując stwierdzić należy, iż planowana przez Wnioskodawcę sprzedaż prawa wieczystego użytkowania gruntu stanowić będzie czynność podlegającą opodatkowaniu na zasadach ogólnych wg stawki 22% - na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż zwolniona jest jedynie dostawa terenów niezabudowanych innych niż budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę (art. 43 ust. 1 pkt 9 ww. ustawy).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.