ITPP2/443-490/09/EŁ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 10 czerwca 2009 r. (data wpływu 15 czerwca 2009 r.), uzupełnionym w dniu 31 sierpnia 2009 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy niezabudowanej działki, przeznaczonej pod zabudowę - jest prawidłowe.

W dniu 15 czerwca 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 31 sierpnia 2009 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania dostawy niezabudowanej działki, przeznaczonej pod zabudowę.

W przedmiotowym wniosku oraz uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Postanowieniem Sądu Rejonowego z dnia 23 grudnia 2008 r., stwierdzono nabycie przez Pana i Pana żonę działek o numerach: 52/1, 52/3 i 52/4. Nabycie nastąpiło przez zasiedzenie z dniem 1 stycznia 1985 r. Od nabytych działek zapłacił Pan stosowny podatek. W 2006 r. Rada Miasta uchwaliła plan zagospodarowania przestrzennego i przeznaczyła teren pod "Funkcję usług handlu". Zaznaczył Pan, iż w 2006 r. nie był jeszcze właścicielem działki i uchwalenie planu odbyło się bez Pana udziału i inicjatywy. Obecnie planuje Pan sprzedaż działki 52/4.

W uzupełnieniu wskazano, iż w latach 1990-1997 był Pan podatnikiem podatku od towarów i usług. Obecnie nie jest podatnikiem tego podatku i nie prowadzi działalności gospodarczej (przebywa na emeryturze). Po tym jak został Pan właścicielem, tj. od 1985 r. nie wykorzystywał gruntu w żaden sposób, nie był on przedmiotem najmu, dzierżawy, ani innych umów. Nie prowadził Pan na nim działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, w tym działalności rolniczej, o której mowa w art. 2 pkt 15 ustawy (nie był wprowadzony do ewidencji środków trwałych). Na przedmiotowym gruncie zasadzono jedynie ziemniaki i inne warzywa - wyłącznie dla własnych potrzeb. W najbliższym czasie zamierza Pan przystąpić do sprzedaży niezabudowanej działki nr 52/4, o powierzchni 2.854 m ^2. W związku z tym zgłosił ten fakt w biurze nieruchomości. Wcześniej nie dokonał Pan żadnych transakcji sprzedaży działek, obecnie planuje sprzedaż tej jednej działki (nie nastąpi jej podział na mniejsze), również w przyszłości nie planuje zbycia innych nieruchomości.

W związku z powyższym w złożonym uzupełnieniu wniosku, zadano następujące pytanie:

Czy przy sprzedaży działki 52/4 wystąpi podatek od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, przy transakcji sprzedaży działki 52/4 nie powinien wystąpić podatek od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary należy rozumieć rzeczy ruchome jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ww. ustawy.

Pojęcia "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 tej ustawy. Podatnikami - wg zapisu art. 15 ust. 1 - są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z ust. 2 tego artykułu, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Z definicji zawartej w ust. 2 powyższego artykułu wynika, że za działalność gospodarczą uznaje się czynności z zakresu działalności produkcyjnej, handlowej, usługowej, tak więc warunkiem niezbędnym uznania, że dany podmiot działa w charakterze podatnika podatku od towarów i usług jest ustalenie, że występuje on w obrocie jako producent, handlowiec, usługodawca. Wówczas za działalność gospodarczą może być uznana nawet pojedyncza czynność, jeśli wiąże się z nią zamiar jej wykonywania w sposób częstotliwy.

W związku z tym, aby dostawę towarów (nawet jednorazową) uznać za działalność gospodarczą, należy wykazać, że w momencie jej realizacji podatnik miał zamiar dokonywać takich czynności wielokrotnie, a wykorzystywane przez niego towary czy usługi zostały nabyte w celu spożytkowania ich do wykonywania tej czynności.

Z powołanych wyżej przepisów wynika, że jeśli osoba fizyczna dokonuje sprzedaży ze swojego majątku prywatnego, a czynność ta wykonywana jest jednorazowo, w warunkach wskazujących, iż działanie to nie jest czynione z zamiarem jego powtarzania (kontynuowania) i nie zmierza do nadania jemu stałego charakteru, transakcja taka nie może być uznana za działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, iż w latach 1990-1997 był Pan podatnikiem podatku od towarów i usług, obecnie nie prowadzi działalności gospodarczej. Postanowieniem Sądu (grudzień 2008 r.) nabył Pan z żoną - przez zasiedzenie - z dniem 1 stycznia 1985 r. działki o numerach: 52/1, 52/3 i 52/4. W 2006 r. uchwalono plan zagospodarowania przestrzennego i przeznaczono przedmiotowy teren na "usługi handlu". Uchwalenie tego planu odbyło się bez Pana udziału i inicjatywy. Obecnie planuje Pan sprzedaż działki 52/4. Grunt ten nie był przedmiotem najmu, dzierżawy, ani innych umów. Nie prowadził Pan na nim działalności gospodarczej, w tym działalności rolniczej. Na gruncie tym zasadzono jedynie warzywa wyłącznie dla własnych potrzeb. W związku z planowaną sprzedażą działki zgłosił Pan ten fakt w biurze nieruchomości. Wcześniej nie dokonał Pan żadnych transakcji sprzedaży działek, obecnie planuje sprzedaż tylko tej jednej. Również w przyszłości nie planuje zbycia innych nieruchomości.

Dokonując sprzedaży działki Wnioskodawca nie będzie działał w charakterze handlowca, gdyż okoliczności transakcji sprzedaży nie wskazują, iż miałaby być ona czyniona z zamiarem wykonywania jej w sposób zorganizowany i częstotliwy. Z tytułu posiadania przedmiotowego gruntu nie uzyskiwał Pan żadnych dochodów (działka wykorzystywana była wyłącznie na potrzeby własne). Nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług oraz nie jest rolnikiem ryczałtowym. Zatem w zaistniałej sytuacji przedmiotem sprzedaży będzie majątek osobisty Wnioskodawcy.

Mając na uwadze przedstawione we wniosku zdarzenie przyszłe, w oparciu o wyżej wskazane przepisy prawa, stwierdzić należy, iż skoro - jak wynika z wniosku - przedmiotowy grunt był wykorzystywany wyłącznie na potrzeby własne, nie służył działalności gospodarczej, o której mowa w art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług (w tym działalności rolniczej), Wnioskodawcy nie można uznać za podatnika prowadzącego działalność gospodarczą, w rozumieniu art. 15 ust. 1 ww. ustawy. Przy sprzedaży działki nr 52/4 będzie korzystał Pan z przysługującego prawa do rozporządzania własnym majątkiem, tym samym jej sprzedaż nie będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.