ITPP2/443-487b/09/AF

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 9 czerwca 2009 r. (data wpływu 12 czerwca 2009 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia i opodatkowania czynności sprzedaży, na rzecz podmiotów będących podatnikami, mającymi siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty (w kraju innym niż kraj świadczącego usługę), impulsów służących do doładowania kont użytkowników telefonii komórkowej - jest prawidłowe.

W dniu 12 czerwca 2009 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia i opodatkowania czynności sprzedaży, na rzecz podmiotów będących podatnikami, mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty (w kraju innym niż kraj świadczącego usługę), impulsów służących do doładowania kont użytkowników telefonii komórkowej

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka planuje podjęcie działalności w zakresie świadczenia usług elektronicznych w postaci internetowej sprzedaży impulsów służących do doładowywania kont użytkowników telefonii komórkowej (wszystkich dostępnych na rynku polskim operatorów sieci telefonii komórkowej), w oparciu o serwery zlokalizowane w Polsce. Nabywcami będą osoby dokonujące zakupu poza granicami kraju. Płatność odbywała się będzie w złotówkach, a także w innych walutach niż złoty polski (w zależności od wyboru waluty przez nabywcę usługi). W przypadku walut obcych, płatność za zakup jednostek doładowania będzie uiszczana na konto Spółki założone w kraju, w którym następuje płatność (poza granicami RP). Spółka zakłada, że docelową grupą dla świadczonych usług będą osoby fizyczne nieprowadzące działalności gospodarczej. Przewiduje jednakże, iż nabywcami będą także podatnicy z jednego z krajów Wspólnoty (innego niż Polska) albo podmioty mające miejsce zamieszkania lub siedziby w kraju trzecim.

Spółka nie jest zidentyfikowana dla potrzeb podatku od wartości dodanej lub podatku o podobnym charakterze (w kraju trzecim).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w przypadku świadczenia usług elektronicznych w postaci internetowej sprzedaży impulsów służących do doładowywania kont użytkowników telefonii komórkowej dla podmiotów będących podatnikami, mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty (w kraju innym niż kraj świadczącego usługę), którzy udokumentują w należyty sposób ten fakt, właściwe będzie nieopodatkowywanie usługi w Polsce.

Zdaniem Wnioskodawcy świadczenie usług elektronicznych na rzecz podmiotów będących podatnikami, mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty (w kraju innym niż kraj świadczącego usługę), nie powinno być opodatkowane w Polsce.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe, pomimo błędnej oceny charakteru świadczonych usług.

Zgodnie z przepisem art. 27 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Natomiast ust. 3 tego artykułu stanowi, że w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz:

W ust. 4 pkt 7 i 9 tego artykułu stwierdzono, że przepis ust. 3 stosuje się do usług telekomunikacyjnych i elektronicznych.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Spółka zamierza podjąć działalność w zakresie świadczenia usług w postaci internetowej sprzedaży impulsów służących do doładowywania kont użytkowników telefonii komórkowej. Nabywcami będą osoby dokonujące zakupu poza granicami kraju, m.in. podmioty będące podatnikami, mające siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty (w kraju innym niż kraj świadczącego usługę).

W celu dokonania oceny stanowiska Wnioskodawcy niezbędne jest w pierwszej kolejności ustalenie, czy wykonywane czynności - jak wskazał Wnioskodawca - są usługami elektronicznymi.

Artykuł 8 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług określa, że usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, z zastrzeżeniem ust. 4, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

Z uwagi na fakt, że usługi elektroniczne nie zostały sklasyfikowane w klasyfikacjach statystycznych stwierdzić należy, iż uznanie opisanej czynności jako usługi elektronicznej zależy głównie od jej charakteru.

Zgodnie z art. 2 pkt 26 powołanej ustawy, ilekroć w dalszych przepisach jest mowa o usługach elektronicznych - rozumie się przez to usługi, o których mowa w art. 11 rozporządzenia nr 1777/2005, z uwzględnieniem art. 12 tego rozporządzenia.

W myśl art. 11 rozporządzenia nr 1777/2005 środki wykonawcze do dyrektywy 77/388/EWG w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L z 2005 r. Nr 288.1), zwanego dalej rozporządzeniem, do usług świadczonych drogą elektroniczną, o których mowa w art. 9 ust. 2 lit. e) tiret dwunaste i załączniku L dyrektywy 77/388/EWG, należą usługi świadczone za pomocą Internetu lub sieci elektronicznej, których świadczenie jest zautomatyzowane i które wymagają niewielkiego udziału człowieka, a ich wykonanie bez wykorzystania technologii informacyjnej jest niemożliwe.

Natomiast w art. 12 w/cyt. rozporządzenia Rady wymienione zostały usługi, które w szczególności nie są objęte art. 9 ust. 2 lit. e) tiret 12 dyrektywy 77/388/EWG. W pkt 2 wskazanego artykułu wymieniono usługi telekomunikacyjne.

Za usługi telekomunikacyjne uważa się usługi polegające na transmitowaniu, emitowaniu lub odbiorze sygnałów, tekstów, obrazów, dźwięków lub wszelkiego rodzaju informacji drogą kablową, radiową, optyczną lub za pośrednictwem innych systemów elektromagnetycznych, łącznie z przeniesieniem lub ustanowieniem praw do użytkowania takiej transmisji, emisji lub odbioru. Usługi telekomunikacyjne w rozumieniu niniejszego przepisu obejmują także dostęp do ogólnoświatowych sieci informacyjnych (art. 9 ust. 2 lit. e) tiret dziesiąte Dyrektywy 77/388/EWG).

Stosownie do treści art. 2 pkt 48 ustawy z dnia 16 lipca 2004 r. - Prawo telekomunikacyjne (Dz. U. Nr 171, poz. 1800 z późn. zm.), usługi telekomunikacyjne to usługi polegające głownie na przekazywaniu sygnałów w sieci telekomunikacyjnej. Świadczenie usług telekomunikacyjnych to wykonywanie usług za pomocą własnej sieci, z wykorzystaniem sieci innego operatora lub sprzedaż we własnym imieniu i na własny rachunek usługi telekomunikacyjnej wykonywanej przez innego dostawcę usług (art. 2 pkt 41 ww. ustawy).

Analiza powyższych przepisów wskazuje, że świadczenie usług telekomunikacyjnych może polegać również na sprzedaży we własnym imieniu i na własny rachunek usługi telekomunikacyjnej wykonywanej przez innego dostawcę usług. Istotne jest przy tym to, że usługi telekomunikacyjne to nie tylko usługi polegające na przekazywaniu sygnałów w sieci telekomunikacyjnej.

Biorąc pod uwagę powyższe fakty oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że opisana usługa - w ocenie tut. organu - nie będzie, jak wskazał Wnioskodawca, usługą elektroniczną lecz usługą telekomunikacyjną, której sprzedaż dokonywana będzie drogą elektroniczną.

Powyższe stwierdzenia pozostaje jednak bez wpływu na określenie miejsce świadczenia i opodatkowania wykonywanych przez Spółkę czynności na rzecz odbiorców wskazanych w pytaniu, gdyż zgodnie z art. 27 ust. 3 w powiązaniu z ust. 4 pkt 7 ustawy o podatku od towarów i usług (w przypadku usług elektronicznych pkt 9) miejscem tym będzie miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Jednocześnie informuje się, że kwestie dotyczące miejsca świadczenia i opodatkowania opisanych usług na rzecz podmiotów (konsumentów nie będących podatnikami) lub podatników mających siedzibę na terytorium Wspólnoty lub poza nim, ich dokumentowania oraz dowodów potwierdzających miejsce zamieszkania lub siedziby podmiotów dokonujących zakupu impulsów służących do doładowania kont użytkowników telefonii komórkowej zostały rozstrzygnięte w interpretacjach indywidualnych odpowiednio nr ITPP2/443-487a/09/AF, ITPP2/443-487c/09/AF, ITPP2/443-487d/09/AF, ITPP2/443-487e/09/AF.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.