ITPP2/443-485/11/KT

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 4 kwietnia 2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej dla transakcji sprzedaży udziału we własności nieruchomości - jest nieprawidłowe.

W dniu 4 kwietnia 2011 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku obowiązującej dla transakcji sprzedaży udziału we własności nieruchomości

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka jest właścicielem zabudowanej nieruchomości, która w 1991 r. została wprowadzona do ewidencji środków trwałych, jako hala magazynowa. Na podstawie dokumentu OT z dnia 1 października 1991 r. przyjęto jej wartość początkową w wysokości 407.960,00 zł.

W 2003 r. Spółka rozpoczęła przebudowę hali magazynowej w market budowlany. Przebudowa zakończyła się 30 września 2005 r. Łączna wartość nakładów poniesionych na modernizację budynku wyniosła ponad 3,5 mln zł W okresie od 30 września 2005 r. do 1 września 2010 r. budynek był wykorzystywany na własne potrzeby Spółki (t.j. prowadzenie sprzedaży).

W związku z zawartą w dniu 22 czerwca 2010 r. umową najmu, w dniu 1 września 2010 r. budynek został nieodpłatnie przekazany innemu przedsiębiorcy celem przystosowania na jego potrzeby i dokonania stosownych sprawdzeń. Zgodnie z umową, od dnia 1 października 2010 r. najemca rozpoczął opłacanie czynszu i na dzień złożenia niniejszego wniosku, opłacał go w dalszym ciągu.

W związku z działaniami restrukturyzacyjnymi Spółka planuje zbycie ułamkowego udziału (9/10) w tej nieruchomości, która stanowi jeden przedmiot prawa własności, t.j. nie są planowane jej podziały poprzez prawne wydzielenie części nieruchomości np. w postaci wyodrębnienia samodzielnych lokali.

Spółka jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Przysługiwało Jej prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z zakupów służących ulepszeniu budynku, o którym mowa we wniosku i z tego prawa skorzystała.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy sprzedaż udziału we własności przedmiotowej nieruchomości będzie opodatkowana podatkiem od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, na potrzeby rozstrzygnięcia niniejszej kwestii istotne jest ustalenie, czy sprzedaż udziału we własności ww. nieruchomości stanowi odpłatną dostawę towarów, czy odpłatne świadczenie usług w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem od poprawnego zakwalifikowania tej czynności zależy sposób jej opodatkowania. Spółka przytoczyła treść art. 2 pkt 6 ww. ustawy i wskazała, iż w Jej ocenie udział w nieruchomości nie może być zgodnie z art. 45 Kodeksu cywilnego, uznany za rzecz. Z kolei wątpliwości może budzić kwestia, czy udział we własności nieruchomości jest częścią rzeczy w rozumieniu powołanego przepisu ustawy o podatku od towarów i usług.

Spółka wskazała, iż sądy administracyjne stoją na stanowisku, że udział w nieruchomości nie może być zrównany z częścią rzeczy (budynku). NSA w wyroku z dnia 1 października 2008 r. sygn. akt I FSK 1242/07 stwierdził, że: "Nie ma więc podstaw prawnych do uznania, by część budynku, o której mowa w art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, utożsamiać z udziałem w tym budynku. Ustawodawca polski chcąc uznać udział w nieruchomości czy to budynkowej, czy to gruntowej, za towar w rozumieniu ww. ustawy powinien wyraźnie to określić. W prawie podatkowym zasadą jest bowiem ścisła wykładnia". Tożsamy pogląd wyraziły: WSA w Poznaniu w wyroku z dnia 26 stycznia 2010 r. sygn. akt I SA/Po 987/09 oraz WSA w Warszawie w wyroku z dnia 30 marca 2010 r. sygn. akt VIII SA/Wa 866/09. W konsekwencji, w opinii Spółki, sprzedaż udziału we własności nieruchomości należy uznać za sprzedaż prawa, a nie materialnej części rzeczy (zabudowanej nieruchomości). Oznacza to, że transakcja opisana we wniosku jako zdarzenie przyszłe, nie mieści się w definicji dostawy towarów określonej w art. 7 ust. 1 ww. ustawy i powinna być kwalifikowana jako odpłatne świadczenie usług (art. 8 ust. 1 tej ustawy).

Spółka podkreśliła, iż w doktrynie prawa podatkowego wskazuje się, że polski ustawodawca nie skorzystał z opcji przewidzianej w art. 15 ust. 2 lit. c) Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE seria L z 2006 r., Nr 347/1), pozwalającej na uznanie za dostawę towarów zbycia ułamkowego prawa własności. Należy więc uznać, że jego wolą było traktowanie takiej sprzedaży za świadczenie usług. (Leksykon VAT 2009, J. Zubrzycki, Wrocław 2009 r., s. 61). Analogiczne stanowisko zostało również wyrażone w VAT 2010, T. Michalik, Warszawa 2010 r., w komentarzu do art. 2 pkt 6, w myśl którego " (...) ustawodawca, nie uznając rzeczonych praw za towary, przyjął, że jedynie wybrane formy zadysponowania tymi prawami będą traktowane jak dostawa towarów. Jedną z konsekwencji tego faktu jest to, że każda inna dyspozycja przedmiotowymi prawami niż ta, o których mowa w art. 7 ust. 1 pkt 5-7, będzie traktowana jako świadczenie usług. Tym samym, zbycie udziału w nieruchomości należy uznać za świadczenie usługi, nie zaś dostawę towarów". Spółka zaakcentowała, iż powyższy pogląd jest również ugruntowany w orzecznictwie sądów administracyjnych, na co wskazał WSA w Warszawie w uzasadnieniu powołanego wyżej wyroku z dnia 30 marca 2010 r., sygn. akt VIII SA/Wa 866/09, zgodnie z którym " (...) zgodzić należy się ze skarżącą co do tego, że w przypadku sprzedaży udziału w nieruchomości mamy do czynienia ze świadczeniem usługi w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Podkreślenia wymaga, że zarówno stanowisko skarżącej, jak i stanowisko Sądu, opiera się na wykładni omawianego zagadnienia dokonanej przez NSA w wyroku z dnia 1 października 2008 r. (I FSK 1242/07) oddalającym skargę kasacyjną od wyroku WSA w Krakowie z dnia 25 kwietnia 2007 r. (I SA/Kr 277/06). Pogląd prawny wyrażony przez te sądy, a uprzednio przez WSA w Łodzi (wyrok z 17 października 2007 r., I SA/Łd 929/07), został powszechnie zaakceptowany w późniejszym orzecznictwie sądów administracyjnych (zob. wyroki: WSA w Łodzi z 10 grudnia 2008 r., I SA/Łd 1192/08; WSA w Bydgoszczy z 8 grudnia 2009 r., I SA/Bd 767/09; WSA w Poznaniu z 26 stycznia 2010 r., I SA/Po 987/09; powołane wyroki dostępne w CBOSA)."

W ocenie Spółki, wobec powyższego sprzedaż udziału we własności nieruchomości będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem według 23% stawki VAT, jako że wykluczone jest objęcie opisanej we wniosku transakcji zwolnieniem określonym w art. 43 ust. 1 pkt 10 albo w art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy o podatku od towarów i usług, ponieważ mają one zastosowanie wyłącznie do dostawy budynków i budowli, nie do świadczenia usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ww. ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Przez "towary", w myśl art. 2 pkt 6 cytowanej ustawy, rozumie się rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Natomiast przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1 - zgodnie z treścią art. 8 ust. 1 ww. ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Ustawa o podatku od towarów i usług posługuje się w odniesieniu do dostawy towarów sformułowaniem "przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel" (art. 7 ust. 1 ustawy), a towarami w świetle tej ustawy - co do zasady - są rzeczy ruchome i nieruchomości (art. 2 pkt 6 ustawy). Takie zdefiniowanie konstytutywnego aspektu dostawy towarów, odwołując się do ekonomicznego władztwa nad rzeczą sprawia, iż przedmiotem opodatkowania może być nie tylko sprzedaż czy zamiana rzeczy jako fizycznie wyodrębnionych dóbr materialnych, ale również inne transakcje wywierające, z ekonomicznego punktu widzenia, podobne skutki.

W myśl postanowień art. 46 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), nieruchomościami są części powierzchni ziemskiej stanowiące odrębny przedmiot własności (grunty), jak również budynki trwale z gruntem związane lub części takich budynków, jeżeli na mocy przepisów szczególnych stanowią odrębny od gruntu przedmiot własności.

Prawo dopuszcza, aby własność tej samej rzeczy przysługiwała niepodzielne kilku osobom. Na tym polega współwłasność w świetle art. 195 k.c. Współwłasność jest albo współwłasnością w częściach ułamkowych, albo współwłasnością łączną (art. 196 § 1 k.c.).

Współwłasność nie jest instytucją samodzielną, lecz stanowi odmianę własności i charakteryzuje się tym, że własność rzeczy (ruchomej lub nieruchomej) przysługuje kilku podmiotom. Do współwłasności stosuje się - jeśli co innego nie wynika z przepisów poświęconych specjalnie tej instytucji - przepisy odnoszące się do własności. Należy zatem uznać, że udział każdego ze współwłaścicieli jest ze swej istoty szczególną postacią prawną własności.

W ujęciu cywilistycznym istotą umowy sprzedaży jest to, że sprzedawca zobowiązuje się przenieść na kupującego własność rzeczy i wydać mu rzecz, a kupujący zobowiązuje się rzecz odebrać i zapłacić sprzedawcy cenę. Art. 45 k.c. definiuje rzeczy jako przedmioty materialne.

Zatem, w zakresie pojęcia towarów jako budynków, budowli lub ich części, mieści się współwłasność jako prawo do rzeczy wspólnej. Wobec powyższego, towarem jest część budynku lub budowli a także udział w prawie własności nieruchomości. Jest to zgodne z normami unijnymi, według których państwa członkowskie mogą uznać za towary udziały lub inne prawa o charakterze udziałowym, które dają ich posiadaczowi prawne lub faktyczne prawo własności, czy też posiadania nieruchomości - art. 15 ust. 2 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 z późn. zm.). Jak już wskazano powyżej, istotą dostawy towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, przez podmiot, któremu prawo to przysługuje. Czynność ta daje otrzymującemu towar prawo dysponowania rzeczą jak właściciel. Przepis nie wspomina stricte o przeniesieniu prawa własności. W związku z powyższym - wbrew tezie zawartej w stanowisku Spółki - sprzedaż udziału w nieruchomości należy traktować, jako dostawę towarów, zgodnie z art. 7 ust. 1 ustawy, która mieści się w zakresie przedmiotowym opodatkowania podatkiem od towarów i usług.

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1, wprowadzonym do ustawy art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), którego zdanie wstępne zostało zmienione art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%. Jednakże zarówno w treści ustawy, jak i przepisów wykonawczych do niej, ustawodawca przewidział opodatkowanie niektórych czynności stawkami obniżonymi lub zwolnienie od podatku.

I tak, zgodnie z zapisem art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Definicję pierwszego zasiedlenia zawiera art. 2 pkt 14 ustawy, zgodnie z którym, przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Z treści powyższego przepisu wynika, że aby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt, bądź go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę lub najem, bowiem zarówno sprzedaż, dzierżawa, czy najem są czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 10a ww. ustawy, zwalnia się dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat (art. 43 ust. 7a cyt. ustawy).

Zauważyć jednocześnie należy, iż zgodnie z art. 43 ust. 10 ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10 i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem, że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Zgodnie z ust. 11 tego artykułu, oświadczenie, o którym w ust. 10 pkt 2 musi również zawierać:

Wskazać należy, iż zgodnie z zapisem art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. - Prawo budowlane (tekst jedn. Dz. U. z 2010 r. Nr 243, poz. 1623 z późn. zm.), przez obiekt budowlany należy rozumieć:

Zgodnie z pkt 2 tego artykułu, pod pojęciem budynku należy rozumieć taki obiekt budowlany, który jest trwale związany z gruntem, wydzielony z przestrzeni za pomocą przegród budowlanych oraz posiada fundamenty i dach.

Z treści złożonego wniosku wynika, że Spółka jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Posiada zabudowaną nieruchomość o wartości początkowej wynoszącej 407.960,00 zł, która w 1991 r. została wprowadzona do ewidencji środków trwałych, jako hala magazynowa. W 2003 r. Spółka rozpoczęła przebudowę hali magazynowej w market budowlany. Przebudowa zakończyła się 30 września 2005 r. Łączna wartość nakładów poniesionych na modernizację budynku wyniosła ponad 3,5 mln zł. Spółka skorzystała z odliczenia podatku naliczonego wynikającego z zakupów służących ulepszeniu budynku. W okresie od 30 września 2005 r. do 1 września 2010 r. budynek był wykorzystywany na własne potrzeby Spółki (t.j. prowadzenie sprzedaży). W związku z zawartą w dniu 22 czerwca 2010 r. umową najmu, w dniu 1 września 2010 r. budynek został nieodpłatnie przekazany innemu przedsiębiorcy celem przystosowania na jego potrzeby i dokonania stosownych sprawdzeń. Zgodnie z umową, od dnia 1 października 2010 r. najemca rozpoczął opłacanie czynszu i na dzień złożenia niniejszego wniosku, opłacał go w dalszym ciągu. W związku z działaniami restrukturyzacyjnymi Spółka planuje sprzedaż udziału we własności nieruchomości, w konsekwencji czego nastąpi ustanowienie współwłasności w częściach ułamkowych. Nabywca stanie się współwłaścicielem udziału w wysokości 9/10 części tej nieruchomości. Obecnie przedmiotowy budynek stanowi jeden przedmiot prawa własności, t.j. nie są planowane podziały poprzez prawne wydzielenie jego części.

W rozpatrywanej sprawie priorytetową kwestią jest ustalenie, czy planowana transakcja stanowi dostawę towarów czy świadczenie usług. Zgodnie z opisem zawartym we wniosku, przedmiotem planowanej transakcji będzie udział w nieruchomości, wykorzystywanej przez Spółkę na potrzeby prowadzonej działalności podlegającej opodatkowaniu. Mając na uwadze treść powołanych wyżej przepisów należy stwierdzić, iż budynki spełniają definicję towarów wynikającą z art. 2 pkt 6 ustawy o podatku od towarów i usług, a zatem sprzedaż udziału w nieruchomości, dokonywana przez podatnika, traktowana jest jako czynność odpłatnej dostawy towarów i na podstawie art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Podkreślenia wymaga fakt, iż w przypadku zbycia udziału w nieruchomości, dotychczasowy współwłaściciel przenosi na nabywcę prawo do rozporządzania tą nieruchomością jak właściciel, w zakresie, w jakim uprawnia go do tego wysokość jego udziału.

Kolejnym etapem jest ustalenie, czy sprzedaż udziału w budynku może korzystać ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, a w dalszej kolejności - w celu zastosowania właściwej podstawy prawnej do ww. zwolnienia - ustalenie, czy dostawa tego udziału zostanie dokonana w ramach pierwszego zasiedlenia, czy po nim.

Mając na uwadze przedstawione zdarzenie przyszłe oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że skoro posiadana przez Spółkę od 1991 r. nieruchomość (budynek) była przedmiotem najmu, z tytułu którego najemca uiszcza czynsz od 1 października 2010 r., to nastąpiło jej pierwsze zasiedlenie w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż w jego wyniku miało miejsce po raz pierwszy oddanie do użytkowania tego obiektu w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu. Do możliwości skorzystania przy planowanej transakcji ze zwolnienia wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, dojdzie dopiero po upływie 2 lat od tej daty, t.j. z dniem 1 października 2012 r., o ile nie zostanie wybrana opcja opodatkowania, wskazana w art. 43 ust. 10 ustawy.

Jakkolwiek przedmiotowa sprzedaż nie będzie mogła, przed tą datą, być objęta zwolnieniem od podatku na podstawie wskazanego powyżej przepisu, należy rozważyć możliwość zastosowania zwolnienia przewidzianego dyspozycją art. 43 ust. 1 pkt 10a ustawy. Należy mieć na względzie fakt, iż ustawodawca uzależnił tę możliwość od przysługującego podatnikowi prawa do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Ponieważ z opisu zdarzenia przyszłego wynika, iż Spółka weszła w posiadanie nieruchomości w 1991 r. (t.j. w okresie gdy nie funkcjonował w polskim systemie prawnym podatek od towarów i usług), nie przysługiwało Jej prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Spółka wprawdzie ponosiła wydatki na ulepszenie nieruchomości, które przekroczyły 30% wartości początkowej budynku i odliczała podatek naliczony wynikający z zakupów służących ulepszeniu, to - mając na uwadze, że w okresie od 30 września 2005 r. (t.j. od zakończenia przebudowy nieruchomości) do 1 września 2010 r. budynek był wykorzystywany przez Spółkę do prowadzenia sprzedaży, a od 1 października 2010 r. jest przedmiotem umowy najmu - a zatem w stanie ulepszonym był wykorzystywany przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat - zostaną spełnione przesłanki do zastosowania zwolnienia od podatku, wynikającego z art. 43 ust. 1 pkt 10a w związku z ust. 7a ustawy o podatku od towarów i usług. Wobec powyższego stanowisko przedstawione we wniosku należało uznać za nieprawidłowe.

Końcowo informuje się, iż na ocenę prawidłowości przedmiotowej kwestii nie mogą wpłynąć powołane przez Spółkę orzeczenia Naczelnego Sądu Administracyjnego oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego, gdyż moc obowiązująca wyroków zamyka się w obrębie spraw, w których zostały wydane. Niemniej jednak zaznaczenia wymaga, że kwestia uznania zbycia udziału we własności nieruchomości za dostawę towarów, czy też świadczenie usług nie jest traktowana na gruncie orzecznictwa sądowoadministracyjnego jednolicie, czego potwierdzeniem są orzeczenia: Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 11 marca 2005 r. (sygn. akt III SA/Wa 937/04) oraz Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku z dnia 14 marca 2006 r. (sygn. akt I SA/Gd 638/05).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.