ITPP2/443-475b/10/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 17 maja 2010 r. (data wpływu 20 maja 2010 r.), uzupełnionym w dniach 30 czerwca 2010 r. i 5 lipca 2010 r. (daty wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku mającej zastosowanie do sprzedaży prawa własności miejsc postojowych usytuowanych w hali garażowej - jest prawidłowe.

W dniu 20 maja 2010 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniach 30 czerwca 2010 r. i 5 lipca 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku mającej zastosowanie do sprzedaży prawa własności miejsc postojowych usytuowanych w hali garażowej.

W przedmiotowym wniosku, oraz jego uzupełnieniach, przedstawiono następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Spółka realizuje inwestycję o nazwie Apartamenty na terenie miasta U., w ramach której prowadzona jest m.in. budowa 2 czterokondygnacyjnych budynków apartamentowych, oznaczonych numerami B2 i B3. Jeden budynek jest obecnie w stanie surowym zamkniętym, a w drugim murowana jest ostatnia kondygnacja. Obydwa mają zostać oddane do użytku jeszcze w 2010 r. W tym samym roku rozpocznie się ich sprzedaż na rzecz ostatecznych nabywców. Do chwili obecnej zostały podpisane dwie umowy przedwstępne na sprzedaż lokali, znajdujących się w budynkach B2 i B3. W związku z podpisaniem ww. umów Spółka otrzymała zaliczki, co spowodowało powstanie obowiązku podatkowego w podatku od towarów i usług.

W przedmiotowych budynkach przewidziano odpowiednio 29 i 39 lokali. Do mieszkań przypisane jest pomieszczenie gospodarcze (tzw. komórka lokatorska) oraz miejsce garażowe w ten sposób, że osoba nabywająca mieszkanie może również nabyć miejsce garażowe znajdujące się w podziemnej hali garażowej (dla przedmiotowych budynków przewidziano jedną, wspólną halę garażową). Właścicielowi lokalu przysługiwać będzie także udział w nieruchomości wspólnej, czyli w prawie użytkowania wieczystego działki oraz w częściach budynku i urządzeniach służących do wyłącznego użytku właścicieli lokali, jako prawo związane z własnością lokalu. Ponadto, właścicielom będzie przysługiwało prawo własności miejsca postojowego znajdującego się w podziemnej hali garażowej wspólnej dla tych budynków - w przypadku podjęcia decyzji o jego zakupie. Hala garażowa została wyodrębniona jako oddzielne pomieszczenie (nie jest traktowana jako część wspólna budynku). Garaże, o których mowa wyżej, stanowią część wspólną budynków B2 i B3 w sensie technicznym - jest to jedna hala znajdująca się pod tymi budynkami. Nie stanowią one części wspólnej budynku B2 lub B3 w rozumieniu ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.). Nabywca lokalu mieszkalnego, dokonujący jednocześnie nabycia garażu, nabywa odrębne od prawa własności lokalu, prawo własności miejsca postojowego.

Prawo własności wszystkich lokali będzie przenoszone na podstawie umów zawartych w formie aktu notarialnego. W momencie zawierania umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego składany jest wniosek do sądu o założenie odrębnej księgo wieczystej z ustanowionym dla tego lokalu udziałem w nieruchomości wspólnej, tj. w gruncie i częściach wspólnych budynku. W akcie notarialnym przenoszona jest również własność garażu (gdy nabywca nabywa lokal razem z miejscem postojowym).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy dostawa garaży wchodzących w skład opisanej inwestycji, podlega opodatkowaniu 22% stawką podatku.

Zdaniem Wnioskodawcy, sprzedaż garaży znajdujących się w budynkach apartamentowo-mieszkalnych powinna podlegać opodatkowaniu 22% stawką podatku od towarów i usług. Spółka wskazała, że na gruncie ustawy o podatku od towarów i usług możliwość zastosowania preferencyjnej stawki podatkowej - 7% - uzależniona została od zaklasyfikowania danych lokali do obiektów budownictwa mieszkaniowego. Zgodnie z przepisami tej ustawy, budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym, to "obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych" (art. 41 ust. 12a ustawy). Oferowane przez Spółkę garaże znajdują się w podziemnej hali garażowej wspólnej dla obu budynków, która została wyodrębniona jako osobne pomieszczenie. Zatem garaże stanowią odrębne od mieszkań lokale/pomieszczenia. W konsekwencji garaż, jako lokal wyodrębniony, nie stanowi części składowej samodzielnego lokalu mieszkalnego, klasyfikowanego do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Spółka zwróciła uwagę, że społecznym programem mieszkaniowym nie zostały objęte również lokale użytkowe, czyli lokale służące do zaspakajania innych potrzeb niż mieszkaniowe. Garaż jest właśnie lokalem, który w sensie funkcjonalnym służy do zaspakajania innych niż mieszkaniowe potrzeb ludzi (choć jest z tymi potrzebami ściśle związany), zatem może być on wyłączony spod działania zapisu art. 41 ust. 1 pkt 12a ustawy o podatku od towarów i usług.

Mając powyższe na uwadze, Spółka stoi na stanowisku, że sprzedaż garaży znajdujących się w obiekcie budownictwa mieszkaniowego podlega opodatkowaniu według stawki 22% na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terenie kraju.

Przez dostawę towarów rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...) - art. 7 ust. 1 ww. ustawy.

Definicja towarów zawarta została w art. 2 pkt 6 ustawy, zgodnie z którym towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

W myśl postanowień art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku od towarów i usług wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział także stawki preferencyjne, obniżone, tj. 7%, 3% i 0%. I tak, stosownie do zapisu ust. 12 powołanego artykułu, 7% stawkę podatku od towarów i usług stosuje się do dostawy, budowy, remontu, modernizacji, termomodernizacji lub przebudowy obiektów budowlanych lub ich części zaliczanych do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym.

Przez budownictwo objęte społecznym programem mieszkaniowym rozumie się, w myśl ust. 12a cyt. wyżej przepisu, obiekty budownictwa mieszkaniowego lub ich części, z wyłączeniem lokali użytkowych, oraz lokale mieszkalne w budynkach niemieszkalnych sklasyfikowanych w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w dziale 12, a także obiekty sklasyfikowane w Polskiej Klasyfikacji Obiektów Budowlanych w klasie ex 1264 - wyłącznie budynki instytucji ochrony zdrowia świadczących usługi zakwaterowania z opieką lekarską i pielęgniarską, zwłaszcza dla ludzi starszych i niepełnosprawnych.

Do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym, zgodnie z art. 41 ust. 12b) wskazanej ustawy, nie zalicza się:

Przepis ust. 12c powołanego artykułu stanowi, że w przypadku budownictwa mieszkaniowego o powierzchni przekraczającej limity określone w ust. 12b stawkę podatku, o której mowa w ust. 2, stosuje się tylko do części podstawy opodatkowania odpowiadającej udziałowi powierzchni użytkowej kwalifikującej do budownictwa objętego społecznym programem mieszkaniowym w całkowitej powierzchni użytkowej.

Ponadto, zgodnie z § 37 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799), w okresie do dnia 31 grudnia 2010 r. stawkę podatku wymienioną w art. 41 ust. 1 ustawy obniża się do wysokości 7% w odniesieniu do:

Z unormowań zawartych w przytoczonych przepisach wynika zatem, iż 7% stawka podatku od towarów i usług ma zastosowanie w całym budownictwie mieszkaniowym, zarówno objętym społecznym programem mieszkaniowym, jak i nieobjętym tym programem.

Należy również zwrócić uwagę na brzmienie art. 2 pkt 12 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym przez obiekty budownictwa mieszkaniowego rozumie się budynki mieszkalne stałego zamieszkania sklasyfikowane w PKOB w dziale 11.

W celu zastosowania prawidłowej stawki niezbędnym jest określenie, czy dany obiekt jest obiektem wymienionym w art. 2 pkt 12 cyt. ustawy i jakie spełnia funkcje - mieszkalne, czy użytkowe. Z uwagi na fakt, iż przepisy ustawy o podatku od towarów i usług oraz przepisy wykonawcze do niej nie definiują pojęć: lokal mieszkalny i lokal użytkowy, dlatego też należy posiłkować się w tym zakresie przepisami ustawy z dnia 24 czerwca 1994 r. o własności lokali (tekst jedn. Dz. U. z 2000 r. Nr 80, poz. 903 z późn. zm.). Zgodnie z art. 2 ust. 2 tej ustawy, samodzielnym lokalem mieszkalnym jest wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb przeznaczonych na stały pobyt ludzi, które wraz z pomieszczeniami pomocniczymi służą zaspokajaniu ich potrzeb mieszkaniowych.

A contrario nie jest lokalem mieszkalnym wydzielona trwałymi ścianami w obrębie budynku izba lub zespół izb nieprzeznaczona na stały pobyt ludzi i niesłużąca zaspokajaniu ich potrzeb.

Definicję pojęcia "lokal użytkowy" zawiera § 3 pkt 14 rozporządzenia Ministra Infrastruktury z dnia 12 kwietnia 2002 r. w sprawie warunków technicznych, jakim powinny odpowiadać budynki i ich usytuowanie (Dz. U. z 2002 r. Nr 75, poz. 690). Zgodnie z tym przepisem, pod pojęciem lokalu użytkowego należy rozumieć jedno pomieszczenie lub zespół pomieszczeń, wydzielone stałymi przegrodami budowlanymi, niebędące mieszkaniem, pomieszczeniem technicznym albo pomieszczeniem gospodarczym.

Mając powyższe na uwadze należy stwierdzić, że hala garażowa, w której znajdują się miejsca postojowe, nie mieści się w pojęciu lokalu mieszkalnego, odpowiada natomiast pojęciu lokalu użytkowego, wynikającemu z powołanego wyżej przepisu rozporządzenia Ministra Infrastruktury.

Treść powołanych wyżej przepisów prowadzi do wniosku, iż 7% stawka podatku od towarów i usług może być stosowana wyłącznie w stosunku do będących przedmiotem obrotu (sprzedaży) samodzielnych lokali mieszkalnych, w rozumieniu art. 2 ust. 2 ustawy o własności lokali, służących zaspokajaniu "mieszkaniowych" potrzeb społeczeństwa. Preferencyjna stawka podatku od towarów i usług nie ma natomiast zastosowania do sprzedaży lokali użytkowych, które nie pełnią funkcji mieszkaniowych, lub ich części.

Z opisu zawartego we wniosku wynika, że Spółka realizuje inwestycję, w ramach której prowadzona jest budowa 2 czterokondygnacyjnych budynków apartamentowych, oznaczonych numerami B2 i B3, z których jeden jest obecnie w stanie surowym zamkniętym, a w drugim murowana jest ostatnia kondygnacja. W przedmiotowych budynkach przewidziano odpowiednio 29 i 39 lokali. Jeden budynek jest obecnie w stanie surowym zamkniętym, a w drugim murowana jest ostatnia kondygnacja. Obydwa mają zostać oddane do użytku w 2010 r. W tym samym roku rozpocznie się sprzedaż lokali na rzecz ostatecznych nabywców. Nabywcy lokalu przysługiwać będzie także udział w nieruchomości wspólnej, czyli w prawie użytkowania wieczystego działki oraz w częściach budynku i urządzeniach służących do wyłącznego użytku właścicieli lokali, jako prawo związane z własnością lokalu. Ponadto w przypadku nabywców, którzy podejmą decyzję o zakupie miejsca garażowego, przedmiotem transakcji będzie również prawo własności miejsca postojowego znajdującego się w podziemnej hali garażowej wspólnej dla tych budynków - jest to jedna hala znajdująca się pod tymi budynkami. Hala garażowa została wyodrębniona jako oddzielne pomieszczenie, tj. nie stanowi części wspólnej budynku B2 lub B3 w rozumieniu ustawy o własności lokali. Nabywca lokalu mieszkalnego, dokonujący jednocześnie nabycia miejsca postojowego, nabywa odrębne od prawa własności lokalu prawo własności miejsca postojowego. Prawo własności wszystkich lokali będzie przenoszone na podstawie umów zawartych w formie aktu notarialnego. W momencie zawierania umowy sprzedaży w formie aktu notarialnego składany jest wniosek do sądu o założenie odrębnej księgo wieczystej z ustanowionym dla tego lokalu udziałem w nieruchomości wspólnej, tj. w gruncie i częściach wspólnych budynku. W akcie notarialnym przenoszona jest również własność garażu (gdy nabywca nabywa lokal razem z miejscem postojowym).

We wniosku podano, iż hala garażowa została wyodrębniona jako samodzielny lokal (odrębna nieruchomość lokalowa) przeznaczony na inne cele niż mieszkalne. Wskazać należy, że w przypadku garażu wielostanowiskowego, tzn. z wieloma miejscami postojowymi, które mają odrębnych nabywców, taka nieruchomość lokalowa nabywana jest na zasadach współwłasności regulowanej przepisami ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.). Nabywca kupuje udział w nieruchomości lokalowej z prawem do korzystania z określonego miejsca postojowego.

Mając na uwadze opis przedstawiony w złożonym wniosku oraz przytoczone wyżej regulacje prawne stwierdzić należy, iż zbycie udziałów (prawa własności miejsca postojowego) w lokalu użytkowym, jakim jest hala garażowa, podlegać będzie opodatkowaniu stawką podstawową w wysokości 22%, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Pokreślenia wymaga fakt, iż zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów. Wobec powyższego załączone do wniosku dokumenty nie były przedmiotem merytorycznej analizy, a oceny stanowiska Spółki dokonano wyłącznie na podstawie opisu stanu faktycznego i zdarzenia przyszłego zawartego we wniosku.

Ponadto informuje się, że w niniejszej interpretacji nie rozstrzygnięto kwestii sposobu opodatkowania zaliczek otrzymanych przez Spółkę z uwagi na fakt, iż nie przedstawiono w tym zakresie stanowiska oraz nie postawiono pytania.

Wskazać należy, że kwestię dotyczącą stawki podatku mającej zastosowanie do sprzedaży lokali znajdujących się w budynkach apartamentowych, rozstrzygnięto w interpretacji indywidualnej o numerze ITPP2/443-475a/10/AW.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę oraz stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia, a w przypadku interpretacji dotyczącej zdarzenia przyszłego - stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.