ITPP2/443-473/11/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 28 marca 2011 r. (data wpływu 31 marca 2011 r.), uzupełnionym w dniu 30 maja 2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług prowadzenia szkoleń dla kierowców wózków jezdniowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 31 marca 2011 r. złożono wniosek, uzupełniony w dniu 30 maja 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie, dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zwolnienia od podatku usług prowadzenia szkoleń dla kierowców wózków jezdniowych.

W przedmiotowym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Spółka oprócz działalności podstawowej, t.j. przeładunku towarów w portach morskich (PKD - 52.24A) i działalności pokrewnej, świadczy również usługi szkoleniowe określone jako "Pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane" (PKD 85.59B). W ramach usług szkoleniowych firma szkoli oprócz własnych pracowników również osoby z tzw. wolnego naboru. Do końca 2010 r. szkolenia odbywały się przede wszystkim na kursach dla kierowców wózków jezdniowych na podstawie programu szkolenia wydanego przez Ośrodek Doskonalenia Kadr nadzorowany przez ministra właściwego do spraw gospodarki. Zasady szkolenia na kursach dla kierowców wózków jezdniowych określone są przepisami prawa, t.j. rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 10 maja 2002 r. (Dz. U. Nr 70, poz. 650). Dział szkolenia Spółki jest jednostką szkoleniową zgłoszoną w rejestrze szkół i placówek niepublicznych Starostwa. Kursy dla kierowców wózków jezdniowych nie są finansowane ze środków publicznych, jak również nie posiadają akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy od 1 stycznia 2011 r. kursy dla kierowców wózków jezdniowych objęte są stawką VAT zwolnioną czy też stawką podstawową.

Zdaniem Wnioskodawcy, szkolenia na kursach dla kierowców wózków jezdniowych powinny być objęte stawką zwolnioną, gdyż w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a) ustawy o podatku od towarów i usług są to usługi kształcenia zawodowego prowadzone w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach, t.j. w oparciu o rozporządzenie Ministra Gospodarki z dnia 10 maja 2002 r. (Dz. U. Nr 70, poz. 650), a szkolenia prowadzone są w oparciu o ustawę o systemie oświaty (t.j. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.), na podstawie wpisu do ewidencji szkół i placówek niepublicznych (wpis Starosty z dnia 14 czerwca 2006 r. poz. 29).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do treści art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej nie mającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Stawka podatku, zgodnie z przepisem art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 146a pkt 1, wprowadzonym do ustawy art. 19 pkt 5 ustawy z dnia 26 listopada 2010 r. o zmianie niektórych ustaw związanych z realizacją ustawy budżetowej (Dz. U. Nr 238, poz. 1578), którego zdanie wstępnie zostało zmienione art. 9 pkt 1 ustawy z dnia 16 grudnia 2010 r. o zmianie ustawy o finansach publicznych oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. Nr 257, poz. 1726), w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2013 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jako odstępstwo od zasady powszechności i równości opodatkowania, zastosowanie obniżonej stawki podatku lub zwolnienia od opodatkowania podatkiem od towarów i usług możliwe jest jedynie w przypadku wykonywania czynności ściśle określonych w ww. ustawie oraz w przepisach wykonawczych wydanych na podstawie jej upoważnienia.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a) ustawy, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez jednostki objęte systemem oświaty w rozumieniu przepisów o systemie oświaty, w zakresie kształcenia i wychowania, oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

W świetle art. 2 pkt. 3a ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (tekst jedn. Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.), system oświaty obejmuje placówki kształcenia ustawicznego, placówki kształcenia praktycznego oraz ośrodki dokształcania i doskonalenia zawodowego, umożliwiające uzyskanie i uzupełnienie wiedzy ogólnej, umiejętności i kwalifikacji zawodowych.

Według art. 82 ust. 1 ustawy o systemie oświaty, osoby prawne i fizyczne mogą zakładać szkoły i placówki niepubliczne po uzyskaniu wpisu do ewidencji prowadzonej przez jednostkę samorządu terytorialnego obowiązaną do prowadzenia odpowiedniego typu publicznych szkół i placówek.

Zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

Regulacje art. 43 ust. 1 pkt 26 i 29 ustawy stanowią implementacje prawa unijnego, gdyż w świetle art. 132 ust. 1 lit. i) Dyrektywy 2006/112/WE Rady w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej z dnia 28 listopada 2006 r. (Dz. Urz. UE L Nr 347), zwolnione jest kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Cytowany przepis umiejscowiony został w rozdziale 2 tego aktu, zatytułowanym "Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym", co oznacza, iż usługi szkoleniowe na gruncie Dyrektywy VAT podlegają zwolnieniu od podatku wyłącznie, gdy są wykonywane w interesie publicznym, tzn. wypełniają obowiązki, jakie ciążą na danym państwie wobec jego obywateli. W żadnym przepisie Dyrektywy nie została jednak wskazana definicja "interesu publicznego", nie zostały również określone podmioty, które mogą działać "w interesie publicznym". Oznacza to, że zarówno komercyjne przedsiębiorstwa, jaki i niekomercyjne organizacje mogą prowadzić działalność z zakresu "interesu publicznego".

W tym kontekście wskazać należy - co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej - że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem "pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 szóstej dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika" (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Z przestawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Spółka oprócz działalności podstawowej, t.j. przeładunku towarów w portach morskich, świadczy również usługi szkoleniowe określone jako "Pozostałe pozaszkolne formy edukacji, gdzie indziej niesklasyfikowane". W ramach usług szkoleniowych firma szkoli oprócz własnych pracowników również osoby z tzw. wolnego naboru. Do końca 2010 r. szkolenia odbywały się przede wszystkim na kursach dla kierowców wózków jezdniowych na podstawie programu szkolenia wydanego przez Ośrodek Doskonalenia Kadr nadzorowany przez ministra właściwego do spraw gospodarki. Zasady szkolenia na kursach dla kierowców wózków jezdniowych określone są przepisami prawa, t.j. rozporządzeniem Ministra Gospodarki z dnia 10 maja 2002 r. (Dz. U. Nr 70, poz. 650). Dział szkolenia Spółki jest jednostką szkoleniową zgłoszoną w rejestrze Szkół i Placówek Niepublicznych Starostwa. Kursy dla kierowców wózków jezdniowych nie są finansowane ze środków publicznych, jak również nie posiadają akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług, w tym przede wszystkim treść art. 43 ust. 1 pkt 26 lit. a) uznać należy, iż posiadanie przez Spółkę statusu niepublicznej jednostki systemu oświaty - o czym przesądza wskazany we wniosku fakt zgłoszenia działu szkolenia Spółki w rejestrze szkół i placówek niepublicznych Starostwa - uprawnia do zwolnienia od podatku organizowanych przez nią kursów dla kierowców wózków jezdniowych, jeżeli prowadzone są one w ramach wpisu do stosownej ewidencji.

Pomimo, iż Spółka prawidłowo wskazała, że świadczone usługi szkoleniowe korzystają ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, z uwagi na powołanie błędnej podstawy prawnej, stanowisko w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego uznano za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.