ITPP2/443-462a/10/AD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2010 r. (data wpływu 17 maja 2010 r.), uzupełnionym w dniu 5 sierpnia 2010 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za podatnika Gminy lub Urzędu Gminy - jest prawidłowe.

W dniu 17 maja 2010 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 5 sierpnia 2010 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania za podatnika Gminy lub Urzędu Gminy.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Urząd Gminy, jako jednostka obsługująca Gminę, do dnia 30 kwietnia 2010 r. był zarejestrowany jako "płatnik" podatku od towarów i usług. Samorządowe osoby prawne nie mają własnych struktur organizacyjnych, zaś nałożone na nie zadania wykonują za pośrednictwem urzędów. Zgodnie z art. 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, gmina posiada osobowość prawną. W celu wykonywania zadań gmina może tworzyć jednostki organizacyjne (art. 9 ust. 1 powołanej ustawy). Jednostka samorządu terytorialnego, jaką jest gmina, nie może wykonywać swoich zadań statutowych bez udziału urzędu.

Po 1 maja 2010 r. zostało złożone do właściwego urzędu skarbowego, zgłoszenie o zaprzestaniu wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług (VAT-Z) przez Urząd Gminy. Jednocześnie w tym samym terminie, zostało złożone zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług Gminy, której został nadany odrębny NIP, jako potwierdzenie zarejestrowania nowego podmiotu, którym posługuje się na zasadach określonych w art. 96 ust. 11 ustawy. W konsekwencji Gmina i Urząd posiadają dwa odrębne NIP-y, jednak służące do innych celów rozliczeniowych. Sporządzane jest jedno wspólne rozliczenie deklaracyjne dla podatku od towarów i usług VAT-7. Wszelkie dokumenty wymagające oznaczenia NIP (faktury VAT) sporządzane i wystawiane przez Urząd z tytułu czynności przypisanych prawnie Gminie, są sygnowane Jej NIP-em. Powyższe spowodowane było dostosowaniem się do ukształtowanego i przeważającego poglądu, iż to jednostka samorządu terytorialnego, czyli gmina, jako osoba prawna, winna być podatnikiem podatku od towarów i usług, a nie obsługujący ją urząd, będący jednostką budżetową.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

* Kto powinien być zarejestrowany, jako podatnik podatku od towarów i usług, w przypadku wykonywania przez Gminę czynności podlegających opodatkowaniu tym podatkiem - Urząd, jako jednostka organizacyjna Gminy, czy też Gmina, jako osoba prawna.

* Czy status podatnika podatku od towarów i usług ma Gmina, jako samorządowa osoba prawna, czy Urząd Gminy, jako jednostka obsługująca Gminę.

* Czy winna być sporządzana jedna, wspólna deklaracja VAT-7, czy odrębne, dla Gminy i dla Urzędu.

Zdaniem Wnioskodawcy, powołującego treść przepisów art. 2 ust. 1 i 2, art. 9 ust. 1 i art. 11a ust. 1 pkt 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym, urząd gminy nie jest jednostką organizacyjną w rozumieniu art. 9 ustawy o samorządzie gminnym. Jest wyłącznie zorganizowanym zespołem osób i środków służących do pomocy organowi administracyjnemu. Urząd gminy jest jednostką pomocniczą służącą do wykonywania zadań gminy oraz jej obsługi techniczno organizacyjnej. Gmina stwierdziła, że biorąc pod uwagę nierozerwalne i niepodzielne powiązania podmiotowe gminy i urzędu gminy, również na gruncie podatku od towarów i usług, nie występuje odrębna od podmiotowości gminy podmiotowość urzędu gminy. Zatem Urząd Gminy, działając w imieniu Gminy, realizuje Jej zadania własne. Natomiast zdolność prawną i zdolność do dokonywania czynności prawnych ma Gmina, nie zaś Urząd Gminy. Wskazała, iż zgodnie z rozporządzeniem Ministra Finansów z dnia 28 lipca 2006 r. w sprawie szczególnych zasad rachunkowości oraz planów kont dla budżetu państwa, budżetów jednostek samorządu terytorialnego oraz niektórych jednostek sektora finansów publicznych (Dz. U. Nr 142, poz. 1020), Urząd Gminy nie ma możliwości prowadzenia odrębnej ewidencji księgowej, dotyczącej rozliczeń podatku od towarów i usług dla samorządowych osób prawnych oraz dla ich urzędów, obsługujących od strony techniczno organizacyjnej te osoby prawne. Urząd Gminy jest więc aparatem pomocniczym organu wykonawczego, który nie posiada podmiotowości prawnej. Według Gminy powyższe oznacza, że podatnikiem podatku od towarów i usług w stosunku do całej działalności jest Gmina, w żadnym zaś przypadku Urząd Gminy. Jej zdaniem powinna być sporządzona jedna wspólna deklaracja VAT-7 przez Gminę.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Gmina, stosownie do art. 2 ust. 1 i 2 ustawy z dnia 8 marca 1990 r. o samorządzie gminnym (Dz. U. z 2001 r. Nr 142, poz. 1591 z późn. zm.), posiada osobowość prawną i wykonuje zadania publiczne w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność.

Zgodnie z art. 164 ust. 1 Konstytucji Rzeczpospolitej Polskiej (Dz. U. z 1997 r. Nr 78, poz. 483 z późn. zm.), podstawową jednostką samorządu terytorialnego jest gmina. Z powyższego wynika, że gmina jest jednostką zasadniczego podziału terytorialnego stopnia podstawowego, posiada osobowość prawną, a zatem zdolność do działania we własnym imieniu.

W myśl art. 33 ustawy o samorządzie gminnym, Gmina jako samorządowa osoba prawna, która nie ma własnych struktur organizacyjnych, nałożone na nią zadania wykonuje za pośrednictwem urzędu gminy.

Z powyższego wynika, że zdolność prawną, jak i zdolność do wykonywania czynności prawnych ma gmina (jednostka samorządu terytorialnego), nie zaś urząd, który jest aparatem pomocniczym gminy.

W myśl dyspozycji art. 15 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 ww. przepisu, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Zgodnie z ust. 6 powołanego artykułu, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Jednakże w oparciu o § 12 ust. 1 pkt 12 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 24 grudnia 2009 r. w sprawie wykonywania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 224, poz. 1799), zwalnia się od podatku czynności związane z wykonywaniem zadań publicznych nałożonych odrębnymi przepisami, wykonywane w imieniu własnym i na własną odpowiedzialność przez jednostki samorządu terytorialnego, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

Należy zauważyć, że powyższe regulacje nie mają identycznego brzmienia. W przepisie ustawowym mowa jest o "realizowaniu zadań", dla których organy władzy i obsługujące je urzędy zostały powołane, natomiast przepis rozporządzenia wykonawczego stanowi o czynnościach "związanych z wykonywaniem zadań publicznych". Literalna wykładnia ww. przepisów prowadzi do wniosku, że przepis rozporządzenia, poprzez przewidziane w nim zwolnienie, uzupełnia (rozszerza niejako) zakres czynności, z tytułu których jednostki samorządu terytorialnego nie uiszczają podatku.

Powyższe oznacza, że gmina zarówno jako organ władzy publicznej, jak i jednostka samorządu terytorialnego w zakresie czynności o charakterze cywilnoprawnym, posiada status podatnika podatku od towarów i usług.

Na podstawie art. 99 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym deklaracje podatkowe za okresy miesięczne w terminie do 25 dnia miesiąca następującego po każdym kolejnym miesiącu, z zastrzeżeniem ust. 2-10 i art. 133.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że do dnia 30 kwietnia 2010 r. zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług był Urząd Gminy. Po 1 maja 2010 r. zostało złożone zgłoszenie rejestracyjne w zakresie podatku od towarów i usług dla Gminy, której nadano odrębny NIP.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, że Gmina, jako osoba prawna, a nie Urząd Gminy, w zakresie czynności wykonywanych na podstawie umów cywilnoprawnych, jest podatnikiem podatku od towarów i usług. Zatem zarejestrowanym podatnikiem tego podatku powinna być Gmina, która zobowiązana jest do sporządzenia jednego rozliczenia deklaracyjnego dla podatku od towarów i usług.

Jednocześnie informuje się, że rozstrzygnięcia kwestii zasad ewidencji i identyfikacji podatników i płatników dotyczących posługiwania się numerem identyfikacji podatkowej oraz możliwości odliczenia przez Gminę podatku naliczonego wynikającego z faktur wystawionych na Urząd Gminy, dokonano w interpretacjach odpowiednio o nr: ITPP2/443-462b/10/AD i ITPP2/443-462c/10/AD.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.