ITPP2/443-452/08/AD

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 18 lipca 2008 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP2/443-452/08/AD

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 20 maja 2008 r. (data wpływu 26 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego dla czynności polegającej na oddaniu nieruchomości gruntowych w użytkowanie wieczyste - jest nieprawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 26 maja 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie momentu powstania obowiązku podatkowego dla czynności polegającej na oddaniu nieruchomości gruntowych w użytkowanie wieczyste.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Starostwo oddaje w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowe, będące własnością Powiatu lub Skarbu Państwa. Wskazano, iż zgodnie z obowiązującymi przepisami prawa, czynność ta podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług według 22% stawki podatku i rozliczeniu w Urzędzie Skarbowym.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

* Kiedy powstaje obowiązek podatkowy w przypadku oddania nieruchomości gruntowych w użytkowanie wieczyste, po dniu 1 maja 2004 r., od pierwszej opłaty i od opłat rocznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega pierwsza opłata oraz opłaty roczne. Obowiązek podatkowy powstaje w momencie:

* otrzymania należności lub jej części przed terminem jej wymagalności, odpowiednio dla opłaty pierwszej i dla opłat rocznych (art. 19 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług),

* wystawienia faktury (art. 19 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług),

* w przypadku opłat rocznych również z dniem upływu terminu płatności wynikającego z treści umowy ustanawiającej prawo użytkowania wieczystego (art. 19 ust. 1 ustawy).

Starostwo na potwierdzenie swojego stanowiska powołało wyroki Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie z dnia 20 marca 2008 r. sygn. akt I SA/Sz 861/07 oraz z dnia 21 lutego 2008 r. sygn. akt I SA/Sz 722/07. Wyjaśniono, iż obrotem z tytułu oddania gruntu w użytkowanie wieczyste jest kwota pierwszej opłaty (netto), która podlega opodatkowaniu i rozliczeniu z organem podatkowym w okresie ustanowienia prawa użytkowania wieczystego. Opłaty roczne są opłatami za korzystanie z cudzego gruntu i wnoszone są sukcesywnie w trakcie trwania tego prawa. W przypadku wygaśnięcia prawa użytkowania wieczystego opłata jest proporcjonalnie zmniejszana. Prawo użytkowania wieczystego może być przekształcone w prawo własności lub użytkownik może je zbyć i wówczas z mocy prawa nie będzie zobowiązany do wnoszenia kolejnych opłat rocznych. Ponadto przepisy prawa przewidują możliwość zmiany opłat rocznych, poprzez ich aktualizację. W opinii Starostwa, wszystkie te czynności powodują, że nie jest możliwe ustalenie "pełnej", prawidłowej należności w momencie ustanowienia prawa użytkowania wieczystego. Zatem nielogicznym i nieekonomicznym wydaje się pogląd, aby naliczać i rozliczać z organem podatkowym podatek od towarów i usług od pierwszej opłaty i opłat rocznych za okres 99 lat.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Ustawodawca przez towary rozumie rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki, budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty - art. 2 pkt 6 powoanej ustawy.

W myśl uchwały Naczelnego Sądu Administracyjnego z dnia 8 stycznia 2007 r. (sygn. I FPS 1/06) również oddanie w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej należy traktować jako dostawę towarów. Sąd stwierdził, iż należy mieć na uwadze szerokie ekonomiczne, a nie cywilistyczne pojęcie przeniesienia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, a także uwzględniając fakt, że definicja towaru, zawarta w art. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, obejmuje grunty, należy opowiedzieć się za stanowiskiem, że oddanie gruntu w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, o której mowa w art. 7 ust. 1 tej ustawy, a nie świadczenie usług, do którego odnosi się art. 8 ust. 1 ustawy.

W myśl przepisu art. 19 ust. 1 stawy obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2 - 21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jednakże, jeśli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi (art. 19 ust. 4 ustawy).

Ponadto z treści art. 19 ust. 11 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że jeżeli przed wydaniem towaru lub wykonaniem usługi otrzymano część należności, w szczególności: przedpłatę, zaliczkę, ratę, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania w tej części.

Unormowania zawarte w art. 71 ust. 1 - 4 ustawy z dnia 21 sierpnia 1997 r. o gospodarce nieruchomościami (Dz. U. z 2004 r. Nr 261, poz. 2603 z późn. zm.) stanowią, że za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste pobiera się pierwszą opłatę i opłaty roczne. Pierwsza opłata za oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze przetargu podlega zapłacie jednorazowo, nie później niż do dnia zawarcia umowy o oddanie tej nieruchomości w użytkowanie wieczyste. Natomiast w przypadku oddania nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste w drodze bezprzetargowej pierwszą opłatę można rozłożyć na oprocentowane raty. Opłaty roczne wnosi się przez cały okres użytkowania wieczystego, w terminie do dnia 31 marca każdego roku, z góry za dany rok. Opłaty rocznej nie pobiera się za rok, w którym zostało ustanowione prawo użytkowania wieczystego. W myśl art. 27 ustawy o gospodarce nieruchomościami, ustanowienie użytkowania wieczystego następuje w momencie dokonania wpisu tego prawa do księgi wieczystej, na podstawie zawartej w formie aktu notarialnego umowy o jego ustanowieniu.

Konsekwencją stanowiska, że oddanie nieruchomości gruntowej w użytkowanie wieczyste stanowi dostawę towarów, jest powstanie obowiązku podatkowego z chwilą wydania towaru (art. 19 ust. 1ustawy), a w sytuacji gdy dostawa towaru powinna być potwierdzona fakturą, z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru, natomiast jeżeli przed wydaniem towaru otrzymano część należności, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą jej otrzymania.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że Starostwo oddaje w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowe, stanowiące własność Powiatu lub Skarbu Państwa, które to czynności opodatkowuje 22% stawką podatku.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz biorąc pod uwagę treść powołanych przepisów prawa stwierdzić należy, że w przypadku oddania w użytkowanie wieczyste nieruchomości gruntowej, po 1 maja 2004 r., obowiązek podatkowy powstanie "jednorazowo", tj. w chwili wydania towaru lub wystawienia faktury. Opodatkowaniu będzie podlegać całość świadczenia należnego od nabywcy (użytkownika wieczystego), na które będzie się składać zarówno pierwsza opłata, jak również należne opłaty roczne za cały okres użytkowania (otrzymane dopiero w przyszłości), pomniejszone o kwotę należnego podatku. Jeżeli jednak niniejsza opłata zostanie uiszczona przed wydaniem nieruchomości, to obowiązek podatkowy powstanie z chwilą jej otrzymania.

Wyjaśnić należy, że właściciel gruntu (Starostwo) ma obowiązek rozliczyć podatek od towarów i usług od całej wartości transakcji, tj. uwzględnić wartość wszystkich opłat należnych od użytkownika gruntu, za cały okres, na który zostaje ustanowione użytkowanie wieczyste. Powyższy warunek musi zostać spełniony mimo, iż w przypadku użytkowania wieczystego płatności nie zawsze regulowane są jednorazowo (np. pierwsza opłata - wpłacana do dnia zawarcia umowy, opłaty roczne - wpłacane do 31 marca każdego roku lub raty od pierwszej opłaty), a także wówczas gdy wspomniane należności nie zostaną uiszczone. Oznacza to, że obowiązek podatkowy w żaden sposób nie jest uzależniony od terminów i sposobu zapłaty lub jego braku. Tym samym zasadne jest naliczanie i rozliczanie z organem podatkowym - wbrew twierdzeniom Wnioskodawcy - podatku od towarów i usług od opłaty pierwszej i opłat rocznych za cały okres użytkowania, tj. 99 lat.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl