ITPP2/443-442/09/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 maja 2009 r. (data wpływu 26 maja 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 3 sierpnia 2009 r. (data wpływu 6 sierpnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia i opodatkowania usług wykonywania instalacji elektrycznych na statkach na rzecz firmy z Norwegii - jest prawidłowe.

W dniu 26 maja 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 3 sierpnia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie miejsca świadczenia i opodatkowania usług wykonywania instalacji elektrycznych na statkach na rzecz firmy z Norwegii.

W przedmiotowym wniosku, oraz ww. piśmie uzupełniającym, przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 20 stycznia 2009 r. zarejestrował Pan działalność gospodarczą w zakresie wykonywania instalacji elektrycznych. Zawarł Pan umowę kontraktową z firmą z Norwegii na okres od 20 stycznia do 15 sierpnia 2009 r. i na terytorium tego kraju wykonuje prace zgodnie z umową. Przedmiotem wykonywanych przez Pana prac jest instalatorstwo elektryczne na statkach zacumowanych przy wybrzeżu lub w dokach. Za realizację przedmiotu umowy wystawia Pan rachunki i odprowadza podatek.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy na terenie Polski ma Pan obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług z tytułu obrotu, uzyskanego na podstawie ww. umowy, na terenie Norwegii.

Zdaniem Wnioskodawcy, obrót z tytułu działalności objętej kontaktem w Norwegii nie podlega opodatkowaniu w Polsce. W okresie wskazanym we wniosku nie osiągnął Pan żadnych dochodów na terytorium Polski. Wobec powyższego nie spoczywa na Panu obowiązek wykazania dla potrzeb podatku od towarów i usług obrotu uzyskanego z działalności prowadzonej w Norwegii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W myśl postanowień art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do zapisu art. 8 ust. 1 powołanej ustawy, przez świadczenie usług rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7.

Podkreślić należy, iż w przypadku usług istotnym dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług jest określenie miejsca ich świadczenia, bowiem od określenia miejsca świadczenia zależeć będzie miejsce ich opodatkowania.

Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 27 ust. 1 ww. ustawy, w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Z opisu sprawy wynika, że świadczy Pan, na podstawie umowy zawartej z firmą norweską, usługi w zakresie instalatorstwa elektrycznego na statkach zacumowanych przy wybrzeżu lub w dokach na terytorium Norwegii. Mając powyższe na uwadze stwierdzić należy, iż przedmiotowe czynności uznać należy za usługi na ruchomym majątku rzeczowym.

Ustawa nie definiuje pojęcia "usługi na ruchomym majątku rzeczowym". W związku z tym należy termin ten interpretować w oparciu o wykładnię językową, jako wszelkie usługi wykonywane przez podatnika, w wyniku których następuje wytworzenie nowego produktu z powierzonych materiałów, jego przerobienie lub ulepszenie, przy czym podatnik świadczący usługę nie jest właścicielem towaru powierzonego ani wytworzonego, przerobionego lub ulepszonego.

Zgodnie z zapisem art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d) powołanej wyżej ustawy, w przypadku świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone, z zastrzeżeniem art. 28.

Zgodnie z art. 28 ust. 7 ustawy, w przypadku usług, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. c) i d), świadczonych dla nabywcy, który podał wykonującemu te usługi numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi są wykonywane, miejscem świadczenia usług jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy ten numer, pod warunkiem, że towary po wykonaniu tych usług zostaną wywiezione z terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi te zostały faktycznie wykonane.

Mając na uwadze powyższe należy stwierdzić, że w świetle powołanych przepisów, miejscem świadczenia i opodatkowania przedmiotowych usług jest terytorium kraju, gdzie są one faktycznie wykonywane, tj. terytorium Norwegii, wg przepisów i zasad obowiązujących w tym kraju. Zatem w przypadku, gdy Wnioskodawca wykonuje wyłącznie usługi na ruchomym majątku rzeczowym, polegające na wykonywaniu instalacji elektrycznych na statkach zacumowanych przy wybrzeżu lub w dokach na terytorium Norwegii, które to usługi w świetle cytowanych wyżej przepisów nie podlegają opodatkowaniu na terenie Polski, nie wystąpi obowiązek podatkowy na terenie kraju. Tym samym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za prawidłowe. Ponadto wskazać należy, iż przepis art. 28 ust. 7 ustawy nie będzie mieć zastosowania w przedmiotowej sprawie.

Informuje się również, że zgodnie z art. 14b § 3 ww. ustawy - Ordynacja podatkowa, składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. Natomiast w myśl art. 14c § 1 tej ustawy, interpretacja indywidualna zawiera ocenę stanowiska wnioskodawcy wraz z uzasadnieniem prawnym tej oceny. Z powyższych przepisów wynika, że przedmiotem interpretacji może być jedynie ocena stanowiska Wnioskodawcy dotyczącego przedstawionego we wniosku stanu faktycznego. Organ wydający interpretację nie jest natomiast uprawniony do analizowania i oceny załączonych do wniosku o interpretację dokumentów. Wobec powyższego załączona do wniosku umowa kontraktowa nie była przedmiotem merytorycznej analizy, a oceny stanowiska Wnioskodawcy dokonano wyłącznie na podstawie opisu stanu faktycznego zawartego we wniosku.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.