ITPP2/443-436/09/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 22 maja 2009 r. (data wpływu 27 maja 2009 r.) uzupełnionym pismami z dnia 6 lipca 2009 r. (data wpływu 8 lipca 2009 r.) i 6 sierpnia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia i opodatkowania usług polegających na montażu instalacji elektrycznych na statkach znajdujących się w Norwegii - jest prawidłowe.

W dniu 27 maja 2009 r. wpłynął wniosek, uzupełniony pismami z dnia 6 lipca i 6 sierpnia 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie określenia miejsca świadczenia i opodatkowania usług polegających na montażu instalacji elektrycznych na statkach znajdujących się w Norwegii.

W przedmiotowym wniosku, oraz pismach stanowiących jego uzupełnienie, przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 21 lipca 2006 r. zarejestrował Pan działalność gospodarczą polegającą na naprawie i konserwacji statków oraz wykonywaniu instalacji elektrycznych (PKD 35.11B, 45.31A, 45.31B, 45.31D).

Od 20 stycznia 2009 r. nie wykonuje Pan działalności gospodarczej na terenie kraju. Zawarł Pan umowę kontraktową z norweską firmą, a przewidywany okres jej obowiązywania został określony na okres od 20 stycznia 2009 r. do 15 sierpnia 2009 r. Na terenie Norwegii wykonuje Pan pracę zgodnie z ww. umową. Za realizację przedmiotu umowy wystawia Pan faktury oraz odprowadza podatek.

W uzupełnieniu wniosku wskazał Pan, że jest podatnikiem zarejestrowanym w Norwegii i z tego tytułu rozlicza się z norweskim urzędem skarbowym. Świadczone usługi wykonywane są na statkach i polegają na montażu instalacji elektrycznych, podłączaniu urządzeń elektrycznych oraz ich uruchamianiu. Norweska firma na rzecz, której świadczy Pan usługi udostępnia pomieszczenia i materiał do prowadzenia działalności. Natomiast odzież ochronną i narzędzia zakupuje Pan we własnym zakresie, nie odliczając z tego tytułu podatku naliczonego ani w Polsce ani też w Norwegii.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy na terenie Polski posiada Pan obowiązek podatkowy w zakresie podatku od towarów i usług w związku z realizacją ww. umowy z kontrahentem norweskim.

Zdaniem Wnioskodawcy, zgodnie z ustawą z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), nie podlega opodatkowaniu tym podatkiem obrót uzyskany z tytułu działalności objętej kontraktem w Norwegii. Wnioskodawca wskazał, że w okresie, którego dotyczy wniosek nie uzyskał żadnych dochodów ze źródeł przychodów położonych na terenie Polski, stąd nie spoczywa na nim obowiązek wykazania dla potrzeb opodatkowania w Polsce obrotu uzyskanego z tytułu działalności prowadzonej w Norwegii.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z treścią art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

W myśl art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Jak stanowią powyższe przepisy, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatne świadczenie usług, ale tylko w sytuacji, gdy miejscem świadczenia (określonym na podstawie przepisów ustawy) jest terytorium kraju, przez które, w myśl definicji zawartej w art. 2 pkt 1 ustawy, rozumie się terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.

Ogólna reguła wyrażona w art. 27 ust. 1 ustawy stanowi, iż w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługę - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia "ruchomy majątek rzeczowy", jednak zdaniem tut. Organu, wszelkie czynności, które bezpośrednio dotyczą rzeczy ruchomych i oddziałują na nie bezpośrednio, zaliczyć należy do usług na ruchomym majątku rzeczowym. Tym samym, usługi świadczone przez Wnioskodawcę są usługami na ruchomym majątku rzeczowym.

Od reguły wyrażonej w art. 27 ust. 1 ustawy, przewidziano szereg wyjątków, m.in. w ust. 2 pkt 3 lit. d) powołanego artykułu, zgodnie z którym, w przypadku świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone, z zastrzeżeniem art. 28.

W przypadku usług, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. c) i d, świadczonych dla nabywcy, który podał wykonującemu te usługi numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi są wykonywane, miejscem świadczenia usług jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy usługi ten numer, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną wywiezione z terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi te zostały faktycznie wykonane - art. 28 ust. 7 ustawy.

Powyższe przepisy nie znajdują zastosowania w przedmiotowej sprawie, bowiem Norwegia nie jest państwem członkowskim wchodzącym w skład terytorium Wspólnoty (art. 2 pkt 4 ustawy).

Z treści złożonego wniosku wynika, że Wnioskodawca dokonał rejestracji w norweskim urzędzie skarbowym i tam też rozlicza się z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej polegającej na montażu instalacji elektrycznych i urządzeń elektrycznych oraz ich uruchamianiu na statkach.

Biorąc pod uwagę opisany stan faktyczny oraz treść powołanych przepisów stwierdzić należy, że świadczone usługi podlegają opodatkowaniu na terytorium Norwegii, w związku z tym ustawa o podatku od towarów i usług nie będzie miała w niniejszej sytuacji zastosowania. Rozliczanie się z tytułu prowadzonej działalności powinno następować zgodnie z przepisami tam obowiązującymi.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.