ITPP2/443-430/08/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że Pani stanowisko, przedstawione we wniosku z dnia 5 maja 2008 r. (data wpływu 16 maja 2008 r.) uzupełnione pismem z dnia 19 czerwca 2008 r. (data wpływu 30 czerwca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług od sprzedaży działek budowlanych - jest nieprawidłowe.

W dniu 16 maja 2008 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 25 czerwca 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku zapłaty podatku od towarów i usług od sprzedaży działek budowlanych.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

W 1989 r. otrzymała Pani w formie darowizny od swojego ojca grunty. Pierwotnie były one przeznaczony do celów rolnych. W 2003 r. na Pani wniosek, grunty przekwalifikowano na przeznaczone pod budownictwo. Grunty te od 2004 r. nie były wykorzystywane do prowadzenia działalności gospodarczej i rolniczej. Przedmiotowe grunty podzielono na sześć działek. W 2007 r. sprzedała Pani jedną działkę, a obecnie zamierza sprzedać pozostałe. Z tytułu sprzedaży nie zarejestrowała się Pani jako czynny podatnik podatku od towarów i usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy istnieje obowiązek odprowadzenia podatku od transakcji zbycia sześciu działek przeznaczonych pod budownictwo.

Pani zdaniem w związku z transakcją sprzedaży przed ogłoszeniem wyroku Naczelnego Sądu Administracyjnego z 29 października 2007 r. sygn. akt I FSP 3/07 przy jednokrotnej sprzedaży nie istniał obowiązek odprowadzenia podatku od towarów i usług, przy wielokrotnej sprzedaży obowiązek taki istniał. Po ogłoszeniu wspomnianego wyroku nawet przy sprzedaży kilku działek w ciągu roku, nie istnieje obowiązek odprowadzania podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają między innymi odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Przez towary należy rozumieć rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty, o czym stanowi art. 2 pkt 6 ustawy.

Pojęcie "podatnik" i "działalność gospodarcza", na potrzeby podatku od towarów i usług, zostały określone w art. 15 ust. 1 i ust. 2 ustawy. Podatnikami są osoby prawne i jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, w myśl ust. 2 art. 15 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalności osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Prawo podatkowe, w tym również przepisy ustawy o podatku od towarów i usług, nie zawierają definicji pojęcia "zamiar" i w każdym przypadku należy dokonać oceny, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było prowadzenie działalności gospodarczej. Z ogólnie przyjętej definicji "zamiaru" wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Zatem istotą zamiaru są intencje jakie przyświecają dokonywanym czynnościom jak i cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując danej czynności.

Rozpoczęcie działalności gospodarczej, we wskazanym powyżej znaczeniu, może być poprzedzone działaniami, których celem jest przygotowanie np. towaru do sprzedaży. Jeżeli konsekwencją czynności przygotowawczych będzie dokonanie sprzedaży opodatkowanej przez osobę fizyczną, to wówczas mamy do czynienia z działalnością gospodarczą, a dokonujący tych czynności uzyskuje status podatnika podatku od towarów i usług.

Dostawa gruntów podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy sprzedawcy można przypisać znamiona działalności gospodarczej prowadzonej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy. Chociaż ustawa nie definiuje pojęcia częstotliwości, przez zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy należy rozumieć chęć powtarzalnego, a nie jednorazowego wykonywania określonego działania. O kwestii częstotliwości nie decyduje czasookres wykonywania czynności (rok, dwa czy pięć lat) ani ilość dokonanych transakcji. Decydującym kryterium jest powtarzalność czynności. Przy czym należy zaznaczyć, że chodzi o czynności noszące znamiona działalności gospodarczej i o podmiot działający w charakterze podatnika, a nie o czynności podjęte przez zarejestrowanego podatnika podatku od towarów i usług i zarejestrowaną działalność gospodarczą.

Oznacza to, iż zarówno wykonywanie zarejestrowanej działalności gospodarczej, jak i wykonywanie innych czynności w okolicznościach wskazujących na zamiar ich wykonywania w sposób częstotliwy, przesądzają o opodatkowaniu tych czynności podatkiem od towarów i usług. Zatem, podmiot wykonujący pewne czynności poza prowadzoną działalnością lub który nie prowadzi zarejestrowanej działalności, jest zobowiązany w pewnych okolicznościach do zapłaty podatku od towarów i usług.

Treść wniosku, oraz pisma stanowiącego jego uzupełnienie wskazuje, że sprzedaż przez Panią działek przeznaczonych pod budownictwo podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Potwierdza to fakt, że na Pani wniosek działki przekwalifikowano z rolnych na budowlane oraz dokonano ich podziału z zamiarem sprzedaży.

Okoliczności wskazane przez Wnioskodawcę pozwalają uznać, że są to czynności zmierzające do częstotliwej sprzedaży działek, a tym samym zostały spełnione przesłanki uznania Pani zachowania za prowadzenie działalności gospodarczej w myśl definicji ustawy o podatku od towarów i usług.

Analiza treści złożonego wniosku prowadzi do konkluzji, że dokonywana przez Panią dostawa działek pod zabudowę charakteryzuje się częstotliwością, a podjęte czynności wskazują, iż dostawy te należy zakwalifikować jako działalność gospodarczą. W sytuacji dokonanej sprzedaży, jak również planowanej sprzedaży gruntów przeznaczonych pod zabudowę, transakcje takie należy opodatkować podatkiem od towarów i usług, dla których stawka podatku wynosi 22%.

Jednocześnie wskazać należy, iż zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 9 cyt. ustawy w odniesieniu do gruntów, zwolniona jest jedynie dostawa terenów niezabudowanych, zwolnienie przewidziane w tym przepisie nie będzie miało zastosowania w opisanym przez Panią zdarzeniu przyszłym, ponieważ przedmiotem sprzedaży będą grunty przeznaczone pod zabudowę.

W rozpatrywanej sprawie wskazać należy również, iż przedmiotowy grunt był wykorzystywany do działalności rolniczej. Działalność rolnicza natomiast jest działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług, zdefiniowaną w art. 2 pkt 5 cyt. ustawy.

Podatnik prowadzący działalność gospodarczą inną niż handlową, ma prawo dysponować majątkiem związanym z prowadzoną działalnością gospodarczą, dzielić go, ulepszać i dokonywać sprzedaży jego części. Grunty będące przedmiotem niniejszej interpretacji były przedmiotem prowadzonej działalności rolniczej.

W takim przypadku grunt nie stanowi majątku osobistego Wnioskodawcy, bez względu na to w jaki sposób Wnioskodawca wszedł w jego posiadanie. W konsekwencji, wykorzystywanie gruntu w inny sposób aniżeli do celów osobistych, skutkuje tym, że jego sprzedaż podlega opodatkowaniu.

Stwierdzić należy, że powołany przez Panią wyrok Naczelnego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 29 października 2007 r. sygn. akt I FPS 3/07 zapadł w konkretnej sprawie osadzonej w określonym stanie faktycznym i tylko do niego się zawęża, w związku z tym nie ma mocy powszechnie obowiązującego prawa. Powołany wyrok nie wpływa na ocenę prawidłowości interpretacji przepisów ustawy o podatku od towarów i usług w niniejszej sprawie. Organ podatkowy jest zobowiązany do indywidualnego traktowania każdej sprawy, a orzeczenia sądu podejmowane są w oparciu o zebrany materiał dowodowy, dlatego trudno jest określić w jakim stopniu przedstawiona sprawa będąca przedmiotem rozstrzygnięcia sądu oraz sytuacja przedstawiona we wniosku jest tożsama.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.