ITPP2/443-420/08/MD - Zwolnienie od podatku Vat świadczenia usług pomocniczych związanych z ubezpieczeniami.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy przedstawione we wniosku z dnia 9 maja 2008 r. (data wpływu 12 maja 2008 r.), uzupełnionym pismami z dnia 17 lipca 2008 r. (data wpływu 21 lipca 2008 r.) oraz z dnia 31 lipca 2008 r. (data wpływu 6 sierpnia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku właściwej dla usług pomocniczych związanych z ubezpieczeniami - jest prawidłowe.

W dniu 12 maja 2008 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismami z dnia 17 lipca 2008 r. oraz z dnia 31 lipca 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatku właściwej dla usług pomocniczych związanych z ubezpieczeniami.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny oraz zdarzenie przyszłe.

Wnioskodawca prowadzi od czerwca 2001 r. działalność gospodarczą w charakterze komisarza awaryjnego (osoba fizyczna zastępująca firmy ubezpieczeniowe na terenie innego państwa w razie zdarzenia objętego ochroną ubezpieczeniową). Przedmiotowa działalność została zarejestrowana i określona wg PKD jako:

W ramach działalności Wnioskodawca reprezentuje różne firmy ubezpieczeniowe i wykonuje dwojakiego rodzaju usługi.

Pierwsze z nich polegają na nadzorze prawidłowego załadunku lub rozładunku towarów w portach, sprowadzając się do sprawdzenia ważności dokumentów jednostki pływającej, jej ogólnego stanu, procesu przeładunku towaru, jego mocowania oraz zabezpieczenia do transportu. Wszystkie te czynności mają na celu dochowanie wszelkiej staranności podczas operacji z towarem, aby w porcie wyładunkowym nie wystąpiła szkoda i nie wystąpiło roszczenie do firmy ubezpieczeniowej.

Drugi rodzaj wykonywanych przez Wnioskodawcę usług to czynności podejmowane w razie wystąpienia szkody transportowej. W tym przypadku Wnioskodawca udaje się na miejsce oględzin i zbiera wszelkie informacje oraz dokumenty na temat okoliczności zdarzenia, sporządzając następnie raport dotyczący przyczyny i rozmiaru szkody, który przekazywany jest do firmy ubezpieczeniowej.

Opisane powyżej czynności są wykonywane w imieniu i na rzecz firm ubezpieczeniowych, które np. w sprawach natury kryminalnej, kiedy trzeba kontaktować się z policją i prokuraturą, imiennie wyznaczają Wnioskodawcę do wykonywania czynności w ich imieniu. Zlecenia na wykonanie usługi Wnioskodawca otrzymuję pocztą elektroniczną lub faxem od przedstawiciela niemieckich firm ubezpieczeniowych lub bezpośrednio od zaangażowanej firmy ubezpieczeniowej.

Za wykonywane usługi Wnioskodawca wystawia rachunek na niemiecką firmę reprezentującą zrzeszenie niemieckich firm ubezpieczeniowych. Przez cały czas prowadzonej działalności na wykonywane usługi stosuje kod PKWiU 67.20.10-00.90, pod którym sklasyfikowane są usługi zwolnione przedmiotowo od podatku na podstawie załącznika Nr 4 do ustawy o podatku od towarów i usług.

Pod koniec ubiegłego roku, w ramach wykonywanej dotychczas działalności komisarza awaryjnego, Wnioskodawca rozpoczął współpracę z A. w Polsce, reprezentującą zarówno polskie jak i zagraniczne firmy ubezpieczeniowe. W ramach tej współpracy wykonuje on usługi tożsame z opisanymi wyżej dla kontrahentów z Niemiec tj. nadzory załadunków i wyładunków w portach oraz usługi związane z wystąpieniem szkód transportowych. Przedmiotowe usługi wykonywane są w imieniu i na rzecz firmy ubezpieczeniowej, a za wykonaną usługę Wnioskodawca obciąża A. rachunkiem zwolnionym od podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, który odwołuje się do informacji uzyskanych z A., do wykonywanych przez niego usług stosowane są trzy różne interpretacje i różne stawki podatku:

Wnioskodawca, opierając się na informacjach otrzymanych od kontrahenta z Niemiec, wskazał, że efekt świadczonej przeze niego usługi, wykorzystywanej poza granicami Polski, jest integralną częścią usługi ubezpieczeniowej i również według prawa Wspólnoty Europejskiej jest zwolniona od podatku od towarów i usług, w związku z czym firma ta nie jest w stanie akceptować faktur np. ze stawką podatku w wysokości 22%.

W związku z niejednolitą, zdaniem Wnioskodawcy, interpretacją wykonywanych przez niego usług oraz w celu zwiększenia pewności prawnej, zwrócił się On do właściwego urzędu skarbowego z zapytaniem o poprawność stosowanego od 8 lat zwolnienia oraz o ewentualną możliwość rezygnacji z tego zwolnienia i rejestrację jako podatnik VAT. Wnioskodawca podkreślił, że rozpoczynając działalność gospodarczą w 2001 r. uzyskał we właściwym wówczas dla swojego miejsca zamieszkania Urzędzie Skarbowym informację, że wykonywane przeze niego usługi są zwolnione z podatku od towarów i usług. O rodzaju swojej działalności oraz o stosowanym zwolnieniu Wnioskodawca informował obecny urząd skarbowy.

Pismem z dnia 17 lipca 2008 r. Wnioskodawca doprecyzował przedstawiony we wniosku opis stanu faktycznego, oświadczając jednoznacznie, że świadczone przez niego usługi są sklasyfikowane pod Nr PKWiU 67.20.10-00.90.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

Zdaniem Wnioskodawcy, rodzaj wykonywanych usług, świadczonych zarówno dla firm zagranicznych, jak również firm krajowych (w tym na terenie polskich portów morskich), czyli usług pomocniczych związanych z ubezpieczeniami, sklasyfikowanych pod Nr PKWiU 67.20.10-00.90, wskazuje na zasadność zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług, zgodnie z załącznikiem Nr 4 do ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez dostawę towarów, stosownie do przepisu art. 7 ust. 1 ustawy, należy rozumieć przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel. Natomiast świadczenie usług, to w myśl art. 8 ust. 1 ustawy, każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7. Generalne miejsce świadczenia usług, dla potrzeb podatku od towarów i usług, określa art. 27 ust. 1 ustawy, przesądzając, że w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Z kolei przepis art. 27 ust. 3 pkt 2 ustawy stanowi, że w przypadku gdy usługi, o których mowa w ust. 4, są świadczone na rzecz podatników mających siedzibę lub miejsce zamieszkania na terytorium Wspólnoty, ale w kraju innym niż kraj świadczącego usługę - miejscem świadczenia tych usług jest miejsce, gdzie nabywca usługi posiada siedzibę, stałe miejsce prowadzenia działalności, dla którego dana usługa jest świadczona, a w przypadku braku stałego miejsca prowadzenia działalności, stały adres lub miejsce zamieszkania.

Artykuł 27 ust. 4 ustawy, określa katalog usług do których odnosi się przepis art. 27 ust. 3 ustawy i są to m.in.: usługi bankowe, finansowe i ubezpieczeniowe łącznie z reasekuracją.

Zatem, mimo bezpośredniego związku usług będących przedmiotem pytania z usługami ubezpieczeniowymi, usługi te (pomocnicze do usług ubezpieczeniowych) nie są objęte dyspozycją cytowanego przepisu, a ustalenie miejsca ich świadczenia, dla celów podatku od towarów i usług, należy dokonać w oparciu o zasadę ogólną. Konsekwencją powyższego jest konieczność zastosowania do przedmiotowych czynności przepisów ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 8 ust. 3 ustawy usługi wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, z wyjątkiem usług elektronicznych i usług turystyki, o których mowa w art. 119.

W związku powyższym, konstrukcja większości przepisów w zakresie podatku od towarów i usług wprowadzających preferencyjną stawkę podatku, albo zwolnienie od podatku, przesądza, że, co do zasady, uzależnione jest ich zastosowanie od zaklasyfikowania danego towaru, bądź usługi do określonego grupowania statystycznego, o powołanym, w ustawie lub akcie wykonawczym wydanym z jej upoważnienia, symbolu Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług. Dla potrzeb podatkowych stosuję się klasyfikację wyrobów i usług wprowadzoną rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 18 marca 1997 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (Dz. U. Nr 42, poz. 264).

Zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Natomiast art. 43 ust. 1 pkt 1 ustawy, zwalnia od podatku usługi wymienione w załączniku Nr 4 do ustawy (stanowiącym wykaz usług zwolnionych od podatku). W poz. 3 tego załącznika wymienione zostały usługi pośrednictwa finansowego, sekcja J ex (65-67), z wyłączeniem od zwolnienia miedzy innymi usług doradztwa ubezpieczeniowego oraz wyceny dla towarzystw ubezpieczeniowych (PKWiU ex 67.20.10-00.20, -00.30), z wyjątkiem jednak świadczenia tych usług przez zakład ubezpieczeń w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej oraz świadczonych w tym zakresie przez podmioty działające w imieniu i na rzecz zakładu ubezpieczeń.

Z przepisu tego wynika, że co do zasady usługi doradztwa ubezpieczeniowego oraz wyceny dla towarzystw ubezpieczeniowych są wyłączone ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, jednakże to wyłączenie nie dotyczy usług świadczonych w tym zakresie przez same zakłady ubezpieczeniowe (w rozumieniu przepisów o działalności ubezpieczeniowej) oraz podmioty działające w imieniu i na rzecz tych zakładów.

Ponadto w myśl art. 83 ust. 1 ustawy stawkę podatku w wysokości 0% stosuję się m.in. do:

Z istotnych dla rozstrzygnięcia informacji przedstawionych we wniosku wynika, że Wnioskodawca świadczone przez siebie usługi klasyfikuje wg Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług w grupowaniu 67.20.10-00.90, a więc jako usługi związane z ubezpieczeniami i funduszami emerytalno-rentowymi.

W związku z tym uprawnione jest stosowanie przez Wnioskodawcę w stosunku do przedmiotowych usług świadczonych na rzecz zleceniodawców krajowych i zagranicznych (w tym na terenie polskich portów morskich) zwolnienia od podatku.

Podkreślić w tym miejscu należy, iż przedmiotowych usług nie można utożsamiać z usługami, o których mowa w cytowanych wyżej przepisach art. 83 ust. 1 pkt 9, 15 oraz pkt 17 ustawy, bowiem, opierając się na charakterystyce tych usług wynikającej z wniosku, nie ma podstaw, by zaliczyć je do usług polegających na obsłudze morskich środków transportu (świadczonych na obszarze polskich portów morskich); bądź polegających na remoncie, przebudowie lub konserwacji statków wymienionych w klasie PKWiU ex 35.11 oraz ich części składowych; czy też pozostałych usług świadczonych na rzecz armatora morskiego, służących bezpośrednim potrzebom środków transportu morskiego, rybołówstwa morskiego i statków ratowniczych morskich, o których mowa w pkt 1, i ich ładunkom. Zatem sam fakt świadczenia opisanych we wniosku usług na terenie polskich portów morskich, nie przesądza, w świetle powołanych regulacji, o zasadności stosowania 0% stawki VAT, biorąc pod uwagę brak spełniania kluczowych przesłanek podmiotowych i przedmiotowych wskazanych w tych przepisach.

Końcowo wskazać należy, że tut. organ nie jest uprawniony do klasyfikacji usług, a obowiązek prawidłowej identyfikacji danej czynności pod względem statystycznym jak i podatkowym spoczywa na podatniku. W związku z powyższym niniejsza interpretacja przepisów podatkowych wydana została w oparciu o podaną przez Wnioskodawcę klasyfikację statystyczną.

Jednocześnie informuje się, że tutejszy organ nie dokonywał oceny dokumentów załączonych do wniosku, bowiem zgodnie z art. 14b § 3 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.), składający wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej obowiązany jest do wyczerpującego przedstawienia zaistniałego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego oraz do przedstawienia własnego stanowiska w sprawie oceny prawnej tego stanu faktycznego albo zdarzenia przyszłego. W związku z tym wydana interpretacja odnosi się do stanu faktycznego przedstawionego we wniosku.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego oraz zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie wydania niniejszej interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.