ITPP2/443-408/14/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2014 r. (data wpływu 31 marca 2014 r.) o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie:

* możliwości zastosowania zwolnienia od podatku do usług organizacji konferencji - jest nieprawidłowe,

* miejsca świadczenia usług organizacji konferencji - jest nieprawidłowe,

* prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia usług cateringowych oraz usługi organizacji uroczystej kolacji - jest prawidłowe.

W dniu 31 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku do usług organizacji konferencji, miejsca ich świadczenia, prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia usług cateringowych oraz usługi organizacji uroczystej kolacji.

We wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

W dniach 14-19 września 2014 r. Towarzystwo przeprowadzi międzynarodową konferencję na temat bezpieczeństwa i niezawodności. Spotkanie ma na celu prezentację najnowszych osiągnięć teoretycznych i technologicznych we wspomnianym obszarze, a przez to uzyskanie, uaktualnienie wiedzy oraz podnoszenie kwalifikacji uczestników, czyli osób reprezentujących ośrodki naukowe i firmy w Europie, związane z branżą bezpieczeństwa i niezawodności. Rekrutacja uczestników przez stronę internetową konferencji prowadzona jest od chwili obecnej wśród wybranego grona specjalistów i składa się m.in. z: rejestracji w systemie komputerowym wraz z określeniem formy uczestnictwa (autor, recenzent, słuchacz, sponsor, itp.,), potwierdzenia przyjęcia zgłoszenia oraz przejścia przez procedurę recenzji artykułu naukowego.

Opłaty tytułem uczestnictwa w konferencji w wysokości 600-800 Euro będą wnoszone w postaci przelewów pieniężnych dokonywanych na konto bankowe Towarzystwa. Usługobiorcami najczęściej będą jednostki naukowe lub firmy, których reprezentantami są uczestnicy konferencji. Opłaty wnoszone będą po ustaleniu i ogłoszeniu wysokości kwoty pokrywającej koszty organizacji. W większości przypadków przelewy realizowane są na kilka miesięcy przed terminem konferencji. Planowana liczba uczestników wynosi około 300-400 osób, co wygeneruje budżet około 1.000.000 PLN. Około 80% wpływów uzyskanych będzie z opłat uczestników (czyli instytucji) zagranicznych. Towarzystwo będzie starało się również o dofinansowanie działalności upowszechniającej naukę z Ministerstwa Nauki i Szkolnictwa Wyższego. Środki finansowe uzyskane z ww. opłat przeznaczone zostaną na promocję konferencji, jej przygotowanie, wynajęcie odpowiednich pomieszczeń, zakup materiałów konferencyjnych, przerwy kawowe, lunche podawane uczestnikom w przerwach obrad, uroczystą kolację, wynagrodzenia dla osób pracujących przy organizacji konferencji. Obrady będą miały miejsce w Centrum..... Ze względu na całodzienny charakter obrad, w czasie ich trwania niezbędne będzie zapewnienie uczestnikom wyżywienia w postaci przerw kawowych i obiadów. Wyżywienie to będzie polegało na dostarczeniu przygotowanych posiłkowi napojów do budynków P (przez firmy cateringowe) i/lub obiadów przygotowywanych na miejscu w stołówce studenckiej. W czasie konferencji zostaną również zorganizowane dodatkowe spotkania, np. uroczysta kolacja dla uczestników. Spotkania te mają na celu umożliwienie indywidualnych kontaktów uczestnikom, które często skutkują wspólnie realizowanymi projektami naukowymi w obszarze niezawodności i bezpieczeństwa.

Organizacja Konferencji zgodna jest z celami statutowymi Towarzystwa i nie jest przewidziany żaden zysk dla Towarzystwa, wynikający z jej przeprowadzenia.

Towarzystwo nie jest jednostką oświaty w rozumieniu ustawy z dnia 7 września 1991 r. o systemie oświaty (Dz. U. z 2004 r. Nr 256, poz. 2572 z późn. zm.). Usługa nie będzie prowadzona w formach i na zasadach przewidzianych w odrębnych przepisach. Towarzystwo nie uzyska przed rozpoczęciem konferencji akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty dla świadczonych usług. Usługa organizacji konferencji w zakresie bezpieczeństwa i niezawodności związana jest bezpośrednio z zawodami wykonywanymi przez uczestników konferencji, gdyż są nimi osoby pracujące w obszarze niezawodności i bezpieczeństwa, głównie systemów technicznych. W większości są to naukowcy reprezentujący międzynarodowe uczelnie wyższe, których podstawowymi zadaniami są: praca naukowa we wspomnianym obszarze (publikacje naukowe, realizacja grantów państwowych i międzynarodowych, ekspertyzy przemysłowe, opracowywanie i wdrażanie patentów, itp.) oraz kształcenie studentów w zakresie bezpieczeństwa i niezawodności projektowania, wykonywania i eksploatacji systemów technicznych. Poza pracownikami naukowymi w konferencji uczestniczą osoby pracujące w przedsiębiorstwach przemysłowych, m.in. inżynierowie d.s. utrzymania ruchu, inżynierowie d.s. bezpieczeństwa, pracownicy działów BHP oraz jednostki ratownictwa technicznego, drogowego, zarządzania kryzysowego, jednostki związane z wojskiem, itp.

W związku z powyższym opisem zadano następujące pytania.

1. Czy Towarzystwo powinno odprowadzać podatek od towarowi usług od środków finansowych uzyskanych z opłat uczestników konferencji.

2. Jeśli Towarzystwo będzie musiało odprowadzać podatek od towarów i usług (np. nie będzie przysługiwało zwolnienie z VAT, lub zrezygnuje z należnego zwolnienia, lub wielkość środków uzyskanych z zagranicy będzie niższa niż 70%), to:

a. czy miejscem świadczenia usługi konferencyjnej dla usługobiorcy podatnika (w rozumieniu art. 1 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług) jest miejsce gdzie siedzibę ma usługobiorca - w przypadku uczestników z Polski i uczestników niebędących podatnikami byłaby to Polska, w przypadku instytucji zagranicznych (podatników) - miejsce, gdzie siedzibę ma usługobiorca.

b. Czy Towarzystwo ma prawo odliczyć od należnego podatku VAT podatek naliczony przez firmy świadczące usługi cateringowe na wyżywienie uczestników w czasie obrad.

c. Czy Towarzystwo ma prawo odliczyć od należnego podatku VAT podatek naliczony przy organizacji uroczystej kolacji dla uczestników konferencji.

Zdaniem Wnioskodawcy, konferencja powinna być zwolniona z podatku od towarów i usług na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy o podatku od towarów i usług oraz wynikającej z tego interpretacji indywidualnej ITPP2/443-563/13/RS Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy, które mówią, że zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego, jeśli spełnione są łącznie dwie przesłanki:

* szkolenie pozostaje w związku z konkretną branżą, czy zawodem i ma na celu uzyskanie lub aktualizację wiedzy do celów zawodowych,

* co najmniej 70% środków na finasowanie konferencji pochodzi ze środków publicznych.

#61485;

Celem konferencji jest uzyskanie, uaktualnienie wiedzy oraz podnoszenie kwalifikacji uczestników w konkretnej branży: bezpieczeństwa i niezawodności. Jest konferencją cykliczną i każda jej rokroczna edycja jest ukierunkowana w ten sam sposób - do wybranego grona specjalistów z wyżej wymienionej branży, co potwierdza spełnienie pierwszego z ww. warunków.

Środkami publicznymi są, w myśl art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych, "środki pochodzące ze źródeł zagranicznych niepodlegające zwrotowi, inne niż wymienione w pkt 2". Z uwagi na fakt, że koszty konferencji pokrywane są głównie przez instytucje zagraniczne (uczelnie wyższe i firmy), jeśli wielkość tych środków przekroczy 70% ogólnego budżetu konferencji, warunek drugi będzie również spełniony.

W ocenie Towarzystwa, miejscem opodatkowania usług uczestnictwa w konferencji dla uczestników będących podatnikami w Polsce oraz uczestników niebędących podatnikami jest Polska, w przypadków podatników zagranicznych - miejsce, w którym posiadają oni siedzibę.

Na podstawie art. 28b ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, "miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej". W art. 28g ust. 1 ustawy zaznacza się, że "miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy edukacyjne świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają." Przepis art. 32 ust. 1 rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) nr 282/2011 wyjaśnia co należy rozumieć przez usługi wstępu. Jednak uczestnicy konferencji dokonują opłaty tytułem uczestnictwa w konferencji adresowanej do ściśle określonej grupy uczestników, otrzymują potwierdzenie udziału w konferencji dużo wcześniej niż ona sama ma miejsce, w większości przypadków ich udział jest zależny od wyników procesu recenzowania zgłoszonych artykułów naukowych, co oznacza, zgodnie z interpretacją indywidualną Dyrektora Izby Skarbowej w Łodzi (IPTPP2/443-40/11-4/BM), że usługi te nie odbywają się na zasadzie "wstępu".

Zdaniem Towarzystwa, ma prawo odliczyć od należnego podatku VAT podatek naliczony przez firmy świadczące usługi cateringowe na wyżywienie uczestników w czasie obrad.

W myśl art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Wszystkie nabywane przez Towarzystwo usługi cateringowe służą działalności opodatkowanej, czyli organizacji konferencji. Z kolei art. 88 ust. 1 pkt 4 ustawy mówi, że obniżenia kwoty podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług gastronomicznych. Jednak w przypadku wyżywienia zapewnianego uczestnikom konferencji, świadczona usługa polega na dostawie gotowych posiłków do budynków P, która to usługa stanowi usługę cateringową (nie gastronomiczną) i obniżenie kwoty podatku należnego jest uzasadnione. Na potwierdzenie tej tezy przywołać można interpretacje indywidualne Dyrektora Izby Skarbowej w Warszawie IPPP3/443-307/13-2/MKW, lub Dyrektora Izby Skarbowej w Bydgoszczy ITPP1/443-1032/10/JJ oraz ITPP1/443-806/12/KM.

Zdaniem Towarzystwa, ma także prawo odliczyć od należnego podatku VAT podatek naliczony przy organizacji uroczystej kolacji dla uczestników konferencji. Podobnie jak w uzasadnieniu do pytania 2b, uroczysta kolacja wykorzystywana jest do czynności opodatkowanych (organizacja konferencji), odbywać się będzie w sali wielofunkcyjnej, zaś transport posiłków, posiłki, sprzątanie, itp. zapewni zewnętrzna firma restauracyjna przez co określić należy usługę jako catering. Z powodu spełnienia obu przesłanek łącznie, podobnie jak w pytaniu poprzednim, obniżenie kwoty podatku należnego w tym przypadku jest uzasadnione.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego jest:

* nieprawidłowe - w zakresie możliwości zastosowania zwolnienia od podatku do usług organizacji konferencji,

* nieprawidłowe - w zakresie miejsca świadczenia usług organizacji konferencji

* prawidłowe - w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z tytułu nabycia usług cateringowych oraz usługi organizacji uroczystej kolacji.

W myśl art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Jak stanowi art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W przypadku usług, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług, istotnym jest ustalenie miejsca ich świadczenia, bowiem od określenia miejsca świadczenia zależeć będzie miejsce ich opodatkowania.

Zgodnie z ogólną zasadą wyrażoną w art. 28b ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług w przypadku świadczenia usług na rzecz podatnika jest miejsce, w którym podatnik będący usługobiorcą posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2-4 oraz art. 28e, art. 28f ust. 1 i 1a, art. 28g ust. 1, art. 28i, art. 28j ust. 1 i 2 oraz art. 28n.

W świetle regulacji przepisu art. 28b ust. 2 ustawy, w przypadku gdy usługi są świadczone dla stałego miejsca prowadzenia działalności gospodarczej podatnika, które znajduje się w innym miejscu niż jego siedziba działalności gospodarczej, miejscem świadczenia tych usług jest to stałe miejsce prowadzenia działalności gospodarczej.

W myśl art. 28a ustawy, na potrzeby stosowania przepisów regulujących miejsce świadczenia przy świadczeniu usług:

Ww. przepis wprowadza drugą definicję podatnika do ustawy o podatku od towarów i usług. Definicja ta ma zastosowanie tylko w przypadku ustalenia miejsca świadczenia usług. Podatnikiem według tej regulacji, jest osoba wykonująca samodzielnie działalność gospodarczą. Ustawodawca odwołuje się do definicji działalności gospodarczej ustalonej w art. 15 ust. 2 ustawy. Za podatników są uznawane również podmioty wykonujące działalność gospodarczą zgodnie z regulacjami innych państw członkowskich oraz państw trzecich.

Stosownie natomiast do art. 28c ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług na rzecz podmiotów niebędących podatnikami jest miejsce, w którym usługodawca posiada siedzibę działalności gospodarczej, z zastrzeżeniem ust. 2 i 3 oraz art. 28d, art. 28e, art. 28f ust. 1, 2 i 3, art. 28g ust. 2 i art. 28h-28n.

Jak stanowi art. 28g ust. 1 ustawy, miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają.

Stosownie do art. 53 Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 347, str. 1, z późn. zm.) - miejscem świadczenia usług wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, takie jak targi i wystawy, oraz usług pomocniczych związanych z usługami wstępu na te imprezy, świadczonych na rzecz podatnika, jest miejsce, w którym te imprezy faktycznie się odbywają.

W kontekście ustalenia miejsca świadczenia usług (w tym usług wstępu), konieczne jest także odwołanie się do rozporządzenia wykonawczego Rady (UE) Nr 282/2011 z dnia 15 marca 2011 r. ustanawiającego środki wykonawcze do dyrektywy 2006/112/WE w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz.Urz.UE.L 77, str. 1), które w art. 32 zdefiniowało pojęcie usług wstępu poprzez m.in. wskazanie, jakie usługi wchodzą w zakres tego pojęcia.

I tak, w myśl art. 32 ust. 1 ww. rozporządzenia - usługi wstępu na imprezy kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, o których mowa w art. 53 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za bilet lub opłatę, w tym opłatę w formie abonamentu, biletu okresowego lub opłaty okresowej.

Z kolei jak stanowi art. 32 ust. 2 tego rozporządzenia - ustęp 1 ma zastosowanie w szczególności do:

Jak stanowi art. 33 ww. rozporządzenia, usługi pomocnicze, o których mowa w art. 53 dyrektywy 2006/112/WE, obejmują usługi, które są bezpośrednio powiązane ze wstępem na wydarzenia kulturalne, artystyczne, sportowe, naukowe, edukacyjne, rozrywkowe lub podobne, świadczone oddzielnie na rzecz osoby uczestniczącej w wydarzeniu za opłatą.

Artykuł 32 rozporządzenia Nr 282/2011 definiuje "usługi wstępu" odnosząc je w szczególności do przyznania prawa wstępu na imprezy takie jak spektakle, przedstawienia teatralne, występy cyrkowe, targi, do parków rozrywki, na koncerty, wystawy, jak również inne podobne wydarzenia kulturalne, a także przyznanie prawa wstępu na wydarzenia sportowe, takie jak mecze lub zawody oraz przyznanie prawa wstępu na wydarzenia edukacyjne i naukowe, takie jak konferencje i seminaria. Zakup usługi wstępu na konferencje czy seminaria nie oznacza, że celem jest wstęp sam w sobie, ale oznacza chęć uczestniczenia w danym wydarzeniu naukowym.

Stawka podatku, na podstawie art. 41 ust. 1 ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Stosownie do treści art. 146a pkt 1 ustawy, w okresie od dnia 1 stycznia 2011 r. do dnia 31 grudnia 2016 r., z zastrzeżeniem art. 146f, stawka podatku, o której mowa w art. 41 ust. 1 i 13, art. 109 ust. 2 i art. 110, wynosi 23%.

Jednakże zarówno w ustawie, jak i w przepisach wykonawczych do ustawy, ustawodawca przewidział stawki obniżone lub zwolnienie od podatku.

Na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy o podatku od towarów i usług, zwalnia się od podatku usługi świadczone przez:

- oraz dostawę towarów i świadczenie usług ściśle z tymi usługami związane.

Natomiast z ust. 1 pkt 29 ww. artykułu wynika, że zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, inne niż wymienione w pkt 26:

- oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Ponadto zgodnie z § 3 ust. 1 pkt 13 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r. w sprawie zwolnień od podatku od towarów i usług oraz warunków stosowania tych zwolnień (Dz. U. poz. 1722, z późn. zm.), zwalnia się od podatku usługi kształcenia, inne niż wymienione w art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, świadczone przez uczelnie, jednostki naukowe Polskiej Akademii Nauk oraz instytuty badawcze oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

W myśl ust. 1 pkt 14 tego paragrafu, zwalnia się od podatku usługi kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania zawodowego, finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych oraz świadczenie usług i dostawę towarów ściśle z tymi usługami związane.

Wskazane wyżej regulacje stanowią odzwierciedlenie prawa unijnego, gdyż w świetle art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE Rady, zwolnione jest kształcenie dzieci lub młodzieży, kształcenie powszechne lub wyższe, kształcenie zawodowe lub przekwalifikowanie, łącznie ze świadczeniem usług i dostawą towarów ściśle z taką działalnością związanych, prowadzone przez odpowiednie podmioty prawa publicznego lub inne instytucje działające w tej dziedzinie, których cele uznane są za podobne przez dane państwo członkowskie.

Cytowany przepis umiejscowiony został w rozdziale 2 tego aktu, zatytułowanym "Zwolnienia dotyczące określonych czynności wykonywanych w interesie publicznym", co oznacza, iż usługi szkoleniowe na gruncie Dyrektywy VAT podlegają zwolnieniu od podatku wyłącznie, gdy są wykonywane w interesie publicznym, tzn. wypełniają obowiązki, jakie ciążą na danym państwie wobec jego obywateli.

W tym kontekście wskazać należy - co wielokrotnie podkreślał Trybunał Sprawiedliwości Unii Europejskiej - że zakres zwolnień przewidzianych w Dyrektywie nie może być interpretowany w sposób rozszerzający. Czynności zwolnione zgodnie z Dyrektywą stanowią autonomiczne pojęcia prawa wspólnotowego, a ich ujednolicona interpretacja ma służyć unikaniu rozbieżności w stosowaniu systemu podatku od wartości dodanej w poszczególnych państwach członkowskich. Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem "pojęcia używane do opisania zwolnień wymienionych w art. 13 Szóstej Dyrektywy powinny być interpretowane w sposób ścisły, ponieważ stanowią one odstępstwa od ogólnej zasady, zgodnie z którą podatkiem VAT objęta jest każda dostawa towarów i każda usługa świadczona odpłatnie przez podatnika" (wyrok TSUE z dnia 19 listopada 2009 r. C-461/08 w sprawie Don Bosco Onroerend Goed BV).

Definicja zawarta w art. 44 rozporządzenia 282/2011 określa, że usługi w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania świadczone na warunkach określonych w art. 132 ust. 1 lit. i Dyrektywy 2006/112/WE Rady obejmują nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z branżą lub zawodem, jak również nauczanie mające na celu uzyskanie lub uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Czas trwania kursu w zakresie kształcenia zawodowego lub przekwalifikowania nie ma w tym przypadku znaczenia.

Analizując powołaną wyżej regulację art. 43 ust. 1 pkt 29 ustawy i § 3 ust. 1 pkt 14 powołanego rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 grudnia 2013 r., szkolenia muszą obejmować nauczanie pozostające w bezpośrednim związku z konkretną branżą, czy zawodem lub muszą mieć na celu uzyskanie, albo uaktualnienie wiedzy do celów zawodowych. Dodatkowo należy spełnić jeden ze wskazanych poniżej warunków, tj.:

* formy i zasady tych szkoleń muszą wynikać z odrębnych od podatkowych aktów prawnych,

* na świadczone szkolenia należy uzyskać akredytację w rozumieniu przepisów o systemie oświaty,

* szkolenia muszą być finansowane w co najmniej 70% ze środków publicznych.

#61485;

Środkami publicznymi - w myśl art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 27 sierpnia 2009 r. o finansach publicznych (Dz. U. z 2013 r. poz. 885, z późn. zm.) - są:

Jak stanowi art. 6 ust. 1 ww. ustawy, środki publiczne przeznacza się na:

Zgodnie z art. 5 pkt 1 ustawy z dnia 6 grudnia 2006 r. o zasadach prowadzenia polityki rozwoju (tekst jedn.: Dz. U. z 2009 r. Nr 84, poz. 712 z późn. zm.), przez beneficjenta rozumie się osobę fizyczną, osobę prawną lub jednostkę organizacyjną nieposiadającą osobowości prawnej, której ustawa przyznaje zdolność prawną, realizującą projekty finansowane z budżetu państwa lub ze źródeł zagranicznych na podstawie decyzji lub umowy o dofinansowanie projektu.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Stosownie do ust. 2 pkt 1 lit. a tego artykułu, kwotę podatku naliczonego stanowi, suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Powyższe regulacje oznaczają, że prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. gdy towary i usługi, z których nabyciem podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Aby zatem podatnik miał prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony wynikający z otrzymanych faktur, zakupy dokumentowane tymi fakturami muszą być związane (w sposób bezsporny) z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Powyższa zasada wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających temu podatkowi.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, jaki związek musi istnieć pomiędzy zakupami a sprzedażą, żeby podatnik mógł skorzystać z prawa do odliczenia. Związek ten może być bezpośredni lub pośredni. Związek bezpośredni występuje wówczas, gdy nabywane towary służą dalszej odsprzedaży lub też w bezpośredni sposób wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast o związku pośrednim mówimy wtedy, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania podmiotu, a więc w sposób pośredni wiążą się z działalnością gospodarczą i z osiąganymi przychodami. Aby wskazać, czy określone zakupy mają związek pośredni musi istnieć związek przyczynowo-skutkowy między dokonanymi zakupami towarów i usług a powstaniem obrotu. Pośredni związek dokonanych zakupów z działalnością gospodarczą występuje wówczas, gdy zakup towarów i usług nie przyczynia się bezpośrednio do uzyskania przychodu lecz poprzez wpływ na ogólne funkcjonowanie przedsiębiorstwa jako całości, przyczynia się do generowania przez podmiot obrotów.

Ustawodawca stworzył podatnikowi prawo do odliczenia podatku naliczonego, pod warunkiem spełnienia przez niego zarówno przesłanek pozytywnych, m.in. tego, że zakupy będą wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych oraz niezaistnienia przesłanek negatywnych, określonych w art. 88 ustawy o podatku od towarów i usług. Przepis ten określa listę wyjątków, które pozbawiają podatnika prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

Stosownie do art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika usług noclegowych i gastronomicznych, z wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Reguła powyższa wyłącza możliwość obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w odniesieniu do wszystkich wydatków ponoszonych w związku z nabyciem usług gastronomicznych, za wyjątkiem nabycia gotowych posiłków przeznaczonych dla pasażerów przez podatników świadczących usługi przewozu osób.

Ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje usług gastronomicznych ani usług cateringowych, zasadne zatem jest rozważenie, czy usługi cateringowe różnią się od usług gastronomicznych, czy też rzeczywisty charakter tych usług jest taki sam.

W konsekwencji, zgodnie z zasadami podstawowej dla interpretacji tekstu prawnego wykładni językowej, uzasadnione jest odwołanie się do definicji słownikowej tych pojęć.

Usługa gastronomiczna, zgodnie z definicją zawartą w Słowniku Języka Polskiego PWN (Wydawnictwo Naukowe PWN S.A.), polega na przygotowaniu i podaniu posiłku w miejscu, w którym jest on przyrządzany, tj. w restauracji, czy innym lokalu. Natomiast catering oznacza usługę polegającą na przygotowywaniu i dostarczaniu na zamówienie gotowych potraw w miejsce wskazane przez zamawiającego lub na organizacji przyjęć.

Wykładnia językowa pojęcia usługi gastronomicznej i cateringowej pozwala na określenie podstawowej różnicy między tymi dwoma kategoriami - usługa gastronomiczna polega na świadczeniu usługi w restauracji (tekst jedn.: w pomieszczeniu będącym w posiadaniu podmiotu realizującego usługę), podczas gdy catering ma charakter dostarczenia na zamówienie gotowej potrawy do lokalizacji wskazanej przez zlecającego.

Podobnie wypowiedział się również Trybunał Sprawiedliwości UE w wyroku w sprawie C-231/94 Faalborg-Gelting. W powyższym orzeczeniu TSUE udzielił odpowiedzi na pytanie, kiedy mamy do czynienia z usługą restauracyjną, a kiedy ze sprzedażą żywności "na wynos", tj. de facto z dostawą towarów. Jak zauważył TSUE, usługa restauracyjna jest rezultatem szeregu czynności, począwszy od gotowania potrawy do jej serwowania, przy czym jednocześnie do dyspozycji klienta pozostaje infrastruktura, w tym jadalnia z pomieszczeniami sąsiadującymi (np. szatnia), umeblowanie i zastawa stołowa. Osoby, które w ramach wykonywania swojego zawodu pracują w restauracjach, wykonują na rzecz nabywcy posiłków wiele czynności, takich jak nakrywanie do stołu, doradzanie klientowi i objaśnianie szczegółów dotyczących posiłków w menu, podawanie do stołu i sprzątanie po zakończeniu konsumpcji. Usługi restauracyjne charakteryzuje zatem cały zespół cech i czynności, przy czym dostawa posiłku jest jedynie częścią usługi, choć stanowi dominujący element. Zatem należy je klasyfikować dla celów VAT jako świadczenie usług. Jednocześnie TSUE podkreślił, że sytuacja wygląda odmiennie, jeśli transakcja dotyczy posiłków "na wynos" i nie obejmuje usługi mającej na celu uzyskanie wzrostu konsumpcji na miejscu przy odpowiednim podaniu potrawy. Wtedy mamy do czynienia z dostawą towarów (tekst jedn.: żywności) (por. pkt 12-14 uzasadnienia wyroku z dnia 2 maja 1996 r. w sprawie C-231/94 Faaborg-Gelting Linien A/S przeciwko Finanzamt Flensburg).

Wprawdzie powyższy wyrok dotyczył rozstrzygnięcia kwestii miejsca opodatkowania określonych czynności, jednak zaprezentowany przez TSUE podział na usługi restauracyjne oraz dostarczanie żywności "na wynos" może być pomocny przy ustaleniu rzeczywistego charakteru cateringu. Wyrok ten w pośredni sposób pomaga odróżniać klasyczne usługi gastronomiczne od cateringu, rozumianego jako przygotowanie i dostarczenie żywności we wskazane miejsce.

W świetle powyższego uznać należy, że usługi cateringowe stanowią usługę odrębną od gastronomicznej.

W celu dodatkowego potwierdzenia odrębnego charakteru usługi cateringu od usługi gastronomicznej, zasadne jest odniesienie się do Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług, (PKWiU), do której odwołują się przepisy ustawy o podatku od towarów i usług.

Zgodnie z art. 5a ustawy, towary lub usługi będące przedmiotem czynności, o których mowa w art. 5, wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, są identyfikowane za pomocą tych klasyfikacji, jeżeli dla tych towarów lub usług przepisy ustawy lub przepisy wykonawcze wydane na jej podstawie powołują symbole statystyczne.

Od dnia 1 stycznia 2011 r., dla celów opodatkowania podatkiem od towarów i usług wykorzystywana jest Polska Klasyfikacja Wyrobów i Usług, wprowadzona w życie rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 29 października 2008 r. w sprawie Polskiej Klasyfikacji Wyrobów i Usług (PKWiU) (Dz. U. Nr 207, poz. 1293, z późn. zm.).

I tak w dziale 56 ww. klasyfikacji mieszczą się "usługi związane z wyżywieniem", w tym pod symbolem PKWiU 56.2 "usługi przygotowywania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering) i pozostałe usługi gastronomiczne". Natomiast pod symbolem PKWiU 56.21 zostały sklasyfikowane "usługi przygotowania i dostarczania żywności dla odbiorców zewnętrznych (katering)". Z kolei pod symbolem PKWiU 56.29 mieszczą się "pozostałe usługi gastronomiczne" gdzie wymienione zostały również usługi stołówkowe (PKWiU 56.29.2).

Jak wynika z powyższego, usługa cateringowa nie jest sklasyfikowana jako usługa gastronomiczna, co oznacza, że nie są one tożsame.

Definicja określająca usługi cateringowe zawarta została również w rozporządzeniu wykonawczym Rady (UE) nr 282/2011.

Zgodnie z art. 6 ust. 1 tego rozporządzenia, usługi restauracyjne i cateringowe oznaczają usługi polegające na dostarczaniu gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo żywności i napojów, przeznaczonych do spożycia przez ludzi, wraz z odpowiednimi usługami wspomagającymi pozwalającymi na ich natychmiastowe spożycie. Dostarczanie żywności lub napojów lub żywności i napojów stanowi jedynie element większej całości, w której muszą przeważać usługi. Usługi restauracyjne polegają na świadczeniu takich usług w lokalu należącym do usługodawcy, podczas gdy usługi cateringowe polegają na świadczeniu takich usług poza lokalem usługodawcy.

W myśl. ust. 2 tego artykułu, za usługi cateringowe i restauracyjne w rozumieniu ust. 1 nie uznaje się dostawy gotowej lub niegotowej żywności lub napojów albo dostawy gotowej lub niegotowej żywności i napojów, wraz z ich transportem lub bez niego, ale bez żadnych innych usług wspomagających.

W świetle powyższego uznać należy, że catering stanowi usługę odrębną od gastronomicznej. W powołanym przepisie art. 88 ust. 1 pkt 4 lit. b ustawy o podatku od towarów i usług, wyłączającym prawo do odliczenia podatku naliczonego, ustawodawca wymienił jedynie usługi gastronomiczne, tym samym nie zostało wykluczone prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony z tytułu zakupu usług cateringowych. Warunkiem jednak skorzystania z tego prawa jest, aby nabyte usługi były wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Analiza okoliczności faktycznych sprawy w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa pozwala stwierdzić, że w przedmiotowej sprawie będziemy mieli niewątpliwie do czynienia z uczestnictwem w konferencji. Usługi wstępu na tego typu imprezę obejmują - zgodnie z przytoczonymi wyżej przepisami - świadczenie usług, których podstawową cechą jest przyznawanie prawa wstępu w zamian za opłatę. Podkreślenia wymaga, że opłata dotyczy zawsze udziału w danym wydarzeniu, nie zaś samego wstępu na organizowaną imprezę. Zatem to usługa wstępu obejmuje - co do zasady - prawo do udziału w prelekcjach, wykładach, warsztatach, panelach dyskusyjnych, konsumpcji serwowanych w ramach wydarzenia posiłków czy uczestnictwa w imprezach integracyjnych przewidzianych w programie, czyli te elementy które z reguły zawierają się w tzw. opłacie wstępu, a podmiot świadczący usługę wstępu umożliwia nabywcom szeroki dostęp do wydarzenia, nieograniczający się jedynie do fizycznego wstępu do miejsca gdzie odbywa się konferencja.

Tym samym opłaty uiszczane za uczestnictwo w konferencji, o której mowa we wniosku, należy uznać za wynagrodzenie za świadczenie usługi wstępu, której miejsce świadczenia i opodatkowania - wbrew stanowisku Towarzystwa - nie będzie znajdować się w miejscu (państwie), w którym siedzibę działalności gospodarczej posiada usługobiorca, lecz na terytorium kraju, w którym impreza (konferencja) będzie się odbywała, tj. w Polsce, zgodnie z art. 28g ust. 1 ustawy.

Usługa, którą Towarzystwo zamierza świadczyć, nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 26 ustawy, gdyż nie jest podmiotem, o którym mowa w tym przepisie. Do usługi tej, pomimo że jej głównym celem jest kształcenie z zakresu bezpieczeństwa i niezawodności w różnorodnych branżach i zawodach, nie będzie mogło mieć zastosowania zwolnienie określone w art. 43 ust. 1 pkt 29 lit. a i b) ustawy, gdyż szkolenie to nie będzie prowadzone w formach i na zasadach określonych w odrębnych przepisach, a Towarzystwo nie uzyska przed rozpoczęciem konferencji akredytacji w rozumieniu przepisów o systemie oświaty. Ponadto nie będzie korzystało ze zwolnienia z ust. 1 pkt 29 lit. c ww. artykułu, gdyż źródłem finansowania nie będą środki publiczne. Fakt, że koszty konferencji pokrywane będą głównie przez instytucje zagraniczne nie oznacza, że są finansowane środkami pochodzącymi ze źródeł zagranicznych niepodlegającymi zwrotowi, o których mowa w art. 5 ust. 1 pkt 3 ustawy o finansach publicznych. Żeby środki zagraniczne były środkami publicznymi, o sposobie ich dysponowania decydować muszą jednostki zaliczane do sektora finansów publicznych

Z uwagi na powyższe oraz fakt, że przeprowadzenie konferencji nie będzie objęte zwolnieniem, ani obniżonymi stawkami podatku na podstawie innych przepisów ustawy i rozporządzeń wykonawczych wydanych na jej podstawie, wbrew stanowisku wyrażonemu we wniosku, będzie podlegało opodatkowaniu - zgodnie z treścią art. 41 ust. 1 w związku z art. 146a pkt 1 ustawy - 23% stawką podatku od towarów i usług.

Zgodzić natomiast należy się ze stanowiskiem, że jeżeli nabywane usługi wyżywienia uczestników w czasie obrad oraz usługa organizacji uroczystej kolacji dla uczestników konferencji nie będą stanowiły usług gastronomicznych lecz wyłącznie usługi cateringowe, w sytuacji gdy zakup tych posiłków będzie służył Towarzystwu do wykonywania czynności opodatkowanych i nie będą zachodziły ewentualnie inne wyłączenia z art. 88 ustawy - w myśl art. 86 ust. 1 ustawy - będzie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego z tytułu ich zakupu.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.