ITPP2/443-402/09/PS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Strony przedstawione we wniosku z dnia 14 maja 2009 r. (data wpływu 19 maja 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 22 lipca 2009 r. (data wpływu 27 lipca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wniesienia składników majątkowych w formie aportu - jest prawidłowe.

W dniu 19 maja 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 22 lipca 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania czynności wniesienia składników majątkowych w formie aportu.

W przedmiotowym wniosku oraz piśmie uzupełniającym, zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Gmina posiada majątek, którego stała się właścicielem w drodze komunalizacji. Są to grunty zabudowane budynkami i budowlami oraz urządzeniami. Majątek ten jest wydzierżawiony Spółce z o.o., która świadczy usługi dostawy ciepła. Spółka użytkowała ten majątek od dnia 1 lutego 1993 r. do dnia 31 maja 1998 r. na podstawie umowy licencyjnej. Następnie na podstawie umowy dzierżawy zawartej na okres od dnia 19 marca 1999 r. do dnia 17 marca 2009 r. Od dnia 26 marca 2009 r. umowę przedłużono na okres sześciu miesięcy. Z tytułu zawartej umowy Wnioskodawca uzyskuje dochód, który jest opodatkowany podatkiem od towarów usług. Budynki, budowle i urządzenia są towarami używanymi w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Gmina nie ponosiła nakładów na ulepszenie budynków i budowli. Urządzenia będące przedmiotem aportu były nabywane w latach 1976 - 2005. Przy ich nabyciu, jak wskazano w treści pierwotnie złożonego wniosku, nie przysługiwało Gminie prawo do odliczenia podatku naliczonego. Wnioskodawca zamierza wnieść aportem ten majątek do ww. Spółki. Przedmiotem aportu będą budynki wraz z gruntem, budowle i urządzenia służące ciepłownictwu.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy wniesienie majątku aportem podlega przepisom ustawy o podatku od towarów i usług, czy aport majątku należy traktować jako odpłatną dostawę towarów i jaka stawka podatku powinna być zastosowana do tej czynności.

Zdaniem Wnioskodawcy, wniesienie majątku aportem podlega ustawie o podatku od towarów i usług. Wniesienie aportu należy traktować jako odpłatną dostawę towarów w myśl art. 7 ust. 1 tej ustawy. W związku z tym, iż budynki i budowle związane są na stałe z gruntem, są wraz z urządzeniami towarami używanymi, przy ich nabyciu nie przysługiwało Wnioskodawcy prawo do odliczenia podatku naliczonego, cała wartość wnoszonego aportem majątku powinna być zwolniona od podatku na podstawie art. 29 ust. 5 i art. 43 ust. 1 pkt 10 i art. 43 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Przez towary, stosownie do art. 2 pkt 6 ustawy, rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Według art. 7 ust. 1 powołanej ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel.

Wniesienie aportu rzeczowego do spółki prawa handlowego lub cywilnego spełnia definicję dostawy towarów.

Wskazać należy, iż w myśl art. 29 ust. 5 powołanej ustawy, w przypadku dostawy budynków lub budowli trwale z gruntem związanych albo części takich budynków lub budowli, z podstawy opodatkowania nie wyodrębnia się wartości gruntu. A zatem sprzedaż gruntów zabudowanych podlega w chwili sprzedaży opodatkowaniu według stawki właściwej dla budynków lub budowli posadowionych na nich.

Stawka podatku, zgodnie z art. 41 ust. 1 ww. ustawy, wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Oprócz stawki podstawowej, na wybrane grupy towarów i usług, ustawodawca przewidział trzy stawki preferencyjne: 7%, 3% i 0% oraz zwolnienie od podatku.

W myśl art. 43 ust. 1 pkt 2 zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, pod warunkiem że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. W ust. 2 tego artykułu ustawodawca stwierdził, że przez towary używane rozumie się ruchomości, których okres używania przez podatnika dokonującego ich dostawy wyniósł co najmniej pół roku po nabyciu prawa do rozporządzania tymi towarami jak właściciel.

Zgodnie z treścią przepisu art. 43 ust. 9 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

W przypadku dostawy zabudowanej nieruchomości możliwość zwolnienia od podatku tej dostawy uzależniona jest od spełnienia warunków wynikających z art. 43 ust. 1 pkt 10-10a oraz ust. 7a ustawy.

Stosownie do treści ust. 1 pkt 10 ww. artykułu, zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części, z wyjątkiem gdy:

Natomiast pkt 10a tego artykułu stanowi, iż zwalnia się od podatku dostawę budynków, budowli lub ich części nieobjętą zwolnieniem, o którym mowa w pkt 10, pod warunkiem że:

Z kolei w myśl przepisu art. 43 ust. 7a ww. ustawy, warunku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10a lit. b), nie stosuje się, jeżeli budynki, budowle lub ich części w stanie ulepszonym były wykorzystywane przez podatnika do czynności opodatkowanych przez co najmniej 5 lat.

W art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług, ustawodawca określił co należy rozumieć pod pojęciem pierwszego zasiedlenia. Zgodnie z tym przepisem przez pierwsze zasiedlenie rozumie się oddanie do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu, pierwszemu nabywcy lub użytkownikowi budynków, budowli lub ich części, po ich:

Ponadto zgodnie z art. 43 ust. 10 cyt. ustawy, podatnik może zrezygnować ze zwolnienia od podatku, o którym mowa w ust. 1 pkt 10, i wybrać opodatkowanie dostawy budynków, budowli lub ich części, pod warunkiem że dokonujący dostawy i nabywca budynku, budowli lub ich części:

Żeby można było mówić o pierwszym zasiedleniu, musi dojść do oddania budynków (budowli) do użytkowania w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Jeżeli zatem podatnik wybuduje obiekt, lub go zmodernizuje, przy czym nakłady na ulepszenie przekroczą 30% wartości początkowej, a następnie obiekt ten (lub ulepszenie) zostanie oddany do użytkowania (wprowadzony przez podatnika do ewidencji środków trwałych), nie oznacza to, że został on zasiedlony. Oddanie do użytkowania nie nastąpiło bowiem w wykonaniu czynności podlegających opodatkowaniu. Pierwsze zasiedlenie będzie miało natomiast miejsce wówczas, gdy wybudowany lub zmodernizowany obiekt zostanie sprzedany lub np. oddany w dzierżawę. Zarówno sprzedaż, jak i dzierżawa są bowiem czynnościami podlegającymi opodatkowaniu.

Uwzględniając powyższe przepisy stwierdzić należy, że zasadą jest opodatkowanie dostawy towarów. Z przedstawionego zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca stał się właścicielem ww. majątku w drodze komunalizacji. Jak wskazano w treści wniosku przy nabyciu majątku nie przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego. Wnioskodawca ponadto stwierdził, że budynki i budowle związane są na stałe z gruntem i są wraz z urządzeniami towarami używanymi. Jednocześnie z przedstawionego opisu zdarzenia przyszłego wynika, że Wnioskodawca nie ponosił nakładów na nieruchomość, które stanowiłyby jego ulepszenie.

Mając na uwadze przedstawiony opis zdarzenia przyszłego oraz treść wskazanych przepisów prawa stwierdzić należy, że dostawa (aport) budynków i budowli będzie podlegać zwolnieniu od opodatkowania podatkiem od towarów i usług, gdyż pomiędzy pierwszym zasiedleniem, w rozumieniu art. 2 pkt 14 ustawy o podatku od towarów i usług (majątek ten został oddany do użytkowania, w wykonaniu czynności podlegającej opodatkowaniu, pierwszemu użytkownikowi) upłynął okres dłuższy niż 2 lata.

W kwestii opodatkowania dostawy urządzeń wskazać należy, iż o ile - jak wskazał Wnioskodawca - są one towarami używanymi (a więc Gmina była w ich posiadaniu przez okres co najmniej sześciu miesięcy, wykorzystując urządzenia do prowadzonej działalności gospodarczej) i nie przysługiwało Gminie prawo do odliczenia podatku naliczonego przy ich zakupie, czynność wniesienia ich aportem do Spółki korzystać będzie ze zwolnienia od podatku na podstawie art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

Końcowo wskazać należy, iż z uwagi na fakt, że w piśmie z dnia 22 lipca 2009 r., stanowiącym uzupełnienie złożonego wniosku, rozszerzono jego zakres poprzez postawienie dodatkowego pytania w przedmiocie prawa do odliczenia podatku naliczonego w związku z zakupem urządzeń będących przedmiotem dzierżawy (mających być przedmiotem aportu), kwestia ta zostanie rozstrzygnięta w ramach odrębnego postępowania, z uwzględnieniem terminów przewidzianych w art. 14d ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.).

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu datowania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.