ITPP2/443-401/08/PS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Wnioskodawcy, przedstawione we wniosku z dnia 29 kwietnia 2008 r. (data wpływu 5 maja 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego - jest prawidłowe.

W dniu 5 maja 2008 r. złożono wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczenia podatku naliczonego.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca otrzymał środki finansowe z ZPORR na przebudowę oddziału obserwacyjno-zakaźnego. Z uwagi na brzmienie art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług nie odliczano podatku naliczonego z faktur VAT. Wnioskodawca dokonuje sprzedaży usług medycznych, które są zwolnione z opodatkowania oraz dokonuje sprzedaży opodatkowanej (głównie najem pomieszczeń). Ze względu na fakt, iż na przebudowanym oddziale będą świadczone tylko usługi zdrowotne podatnikowi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy Wnioskodawca prawidłowo postąpił nie odliczając podatku naliczonego mając na uwadze, że zakupy związane były wyłącznie ze sprzedażą zwolnioną.

Zdaniem Wnioskodawcy, w stosunku do towarów i usług, które wykorzystywane są do czynności w związku, którymi nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, podatnik obowiązany jest do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanego z tymi czynnościami, zgodnie z art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, tak też jest w przypadku zakupów przeznaczonych na oddział obserwacyjno-zakaźny. Wobec powyższego Wnioskodawca uważa, że prawidłowo postąpił nie odliczając podatku naliczonego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe, jednakże w oparciu o inną podstawę prawną.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124. Wskazany przepis wskazuje, że podstawowym warunkiem jaki musi być spełniony, żeby skorzystać z prawa do odliczenia podatku naliczonego, jest wykorzystanie nabytych towarów i usług do czynności, które będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca wykonuje czynności opodatkowane podatkiem od towarów i usług oraz czynności przedmiotowo zwolnione z opodatkowania. W związku z tym, iż dokonane zakupy dotyczyły przebudowy pawilonów oddziału obserwacyjno-zakaźnego, w którym świadczone będą wyłącznie usługi zwolnione od podatku (usługi medyczne) Wnioskodawca uznał, że nie ma prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony na podstawie art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Należy wskazać, że zgodnie z brzmieniem powołanego przez Wnioskodawcę przepisu art. 90 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usługm, w stosunku do towarów i usług, które są wykorzystywane przez podatnika do wykonywania czynności, w związku z którymi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego, jak i czynności, w związku z którymi takie prawo nie przysługuje, podatnik jest obowiązany do odrębnego określenia kwot podatku naliczonego związanych z czynnościami, w stosunku do których podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego.

W związku z tym, iż - jak wskazano wyżej - Wnioskodawca podaje, że dokonane zakupy związane były z obiektami, w których świadczone będą wyłącznie czynności zwolnione od podatku, wskazany wyżej przepis nie ma zastosowania, natomiast Wnioskodawcy nie przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony na fakturach dokumentujących te zakupy ze względu na zapis art. 86 ust. 1 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.