ITPP2/443-368/09/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 5 maja 2009 r. (data wpływu 7 maja 2009 r.), uzupełnionym pismem dnia 24 czerwca 2009 r. (data wpływu 29 czerwca 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup paliwa do samochodów ciężarowych - jest prawidłowe.

W dniu 7 maja 2009 r. złożono wniosek, uzupełniony pismem dnia 24 czerwca 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup paliwa do samochodów ciężarowych.

W przedmiotowym wniosku oraz piśmie uzupełniającym, został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca prowadzi działalność - B. W ramach działalności użytkuje samochody 8-osobowe z homologacją, która przed dniem 1 maja 2004 r. uprawniała do odliczenia podatku naliczonego od zakupionego paliwa. Ww. samochodami Wnioskodawca świadczy usługi przewozu osób do Niemiec. Z posiadanych homologacji wynikają następujące dane:

* samochód Mercedes-Benz Vito 110 DKA jest samochodem ciężarowym uniwersalnym o ładowności 710 kg i liczbie miejsc - 8,

* samochód Ford-Transit 2.00 TDTY jest samochodem ciężarowym uniwersalnym o ładowności 582 kg i liczbie miejsc - 9,

* samochód Ford-Transit 2.00 TDTY jest samochodem ciężarowym uniwersalnym o ładowności 582 kg i liczbie miejsc - 9.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy w związku ze stanowiskiem zajętym przez Europejski Trybunał Sprawiedliwości. Wnioskodawca zachował prawo do odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup paliwa do samochodów, którymi świadczy usługi i tak jak miało to miejsce do 1 maja 2004 r., może dokonywać odliczenia w okresie bieżącym.

Zdaniem Wnioskodawcy, z uwagi na stwierdzenie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości, iż przed przystąpieniem Polski do UE nie można było wprowadzić szerszych restrykcji niż te, które obowiązywały przed 1 maja 2004 r., ma prawo odliczać podatek naliczony od paliwa nabywanego do użytkowanych samochodów.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

W momencie przystąpienia Polski do Unii Europejskiej podstawowym aktem określającym ramy prawne opodatkowania podatkiem od wartości dodanej była VI Dyrektywa Rady z 17 maja 1977 r. w sprawie harmonizacji przepisów państw członkowskich dotyczących podatków obrotowych - wspólny system podatku od wartości dodanej: ujednolicona podstawa wymiaru podatku (Dz. Urz. UE L 145 z późn. zm.).

Zgodnie z art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy, państwa członkowskie mogą utrzymać w mocy swoje przepisy dotyczące wyłączenia prawa do odliczenia podatku naliczonego obowiązujące w chwili wejścia w życie VI Dyrektywy, aż do przyjęcia przez Radę przepisów przewidzianych w tym przepisie. Na gruncie prawa Unii Europejskiej istnieje zatem możliwość stosowania ograniczeń w odliczaniu podatku naliczonego, pod warunkiem, że ograniczenia te istniały w prawie krajowym w momencie przystąpienia do Unii Europejskiej. Tym samym wskazany przepis formułuje zasadę "standstill" (klauzula stałości), przewidującą utrzymanie w mocy krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku naliczonego, które obowiązywały przed wejściem w życie VI Dyrektywy.

Z uwagi na cel przepisu art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy pojęcie "prawo krajowe" odnosi się do krajowego systemu odliczenia podatku od wartości dodanej obowiązującego i rzeczywiście stosowanego w chwili wejścia w życie tejże Dyrektywy. Klauzula "standstill" nie ma bowiem na celu umożliwienia nowym państwom członkowskim dokonania zmian swych wewnętrznych przepisów w związku z przystąpieniem do Unii Europejskiej w sposób, który oddalałby te przepisy od celów Dyrektywy.

W tym kontekście uchylenie ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym w dniu akcesji Polski do struktur Unii Europejskiej i wprowadzenie przepisów nowych, zawierających ograniczenia w zakresie prawa do odliczenia podatku naliczonego, samo w sobie nie może stanowić podstawy do stwierdzenia naruszenia art. 17 ust. 6 VI Dyrektywy. Istotne jest bowiem ustalenie, czy nowe przepisy krajowe nie doprowadziły do rozszerzenia zakresu wcześniejszych krajowych wyłączeń prawa do odliczenia podatku. W podobny sposób do opisanej kwestii odniósł się Europejski Trybunał Sprawiedliwości w wyroku z dnia 22 grudnia 2008 r. w sprawie C-414/07. Należy przy tym zaznaczyć, że ze względu na zbieżność w tym względzie regulacji Dyrektywy Rady 2006/112/WE z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L 347 z późn. zm.), uwagi powyższe odnoszą się również do treści art. 176 tego aktu prawnego.

Na gruncie poprzednio obowiązującej (do dnia 30 kwietnia 2004 r.) ustawy dotyczącej podatku od towarów i usług, tj. ustawy z dnia 8 stycznia 1993 r. o podatku od towarów i usług oraz o podatku akcyzowym (Dz. U. Nr 11, poz. 50 z późn. zm.), ograniczenie w prawie do odliczenia podatku naliczonego, dotyczące paliwa do samochodów zawarte było w art. 25 ust. 1 pkt 3a, zgodnie z którym odliczenia podatku naliczonego nie stosowało się do nabywanych paliw silnikowych benzynowych, oleju napędowego oraz gazu wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych lub innych samochodów o dopuszczalnej ładowności do 500 kg.

W obowiązującej od dnia 1 maja 2004 r. ustawie z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), kwestia dotycząca odliczania podatku naliczonego od nabycia paliwa została uregulowana w art. 88.

W myśl art. 88 ust. 1 pkt 3 ww. ustawy, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 maja 2004 r. do dnia 21 sierpnia 2005 r., obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosowało się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej ładowności mniejszej niż określona według wzoru wskazanego w art. 86 ust. 3,

tj.: DŁ = 357 kg + n × 68 kg

gdzie:

DŁ - oznacza dopuszczalną ładowność,

n - oznacza liczbę miejsc (siedzeń), łącznie z miejscem dla kierowcy

Powyższy przepis, w brzmieniu obowiązującym od dnia 22 sierpnia 2005 r. stanowi, iż obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się do nabywanych przez podatnika paliw silnikowych, oleju napędowego oraz gazu, wykorzystywanych do napędu samochodów osobowych i innych pojazdów samochodowych, o których mowa w art. 86 ust. 3, czyli samochodów osobowych oraz innych pojazdów samochodowych o dopuszczalnej masie całkowitej nieprzekraczającej 3,5 tony.

Ze stanu faktycznego wynika, że posiada Pan 3 samochody, które zgodnie z posiadaną homologacją stanowią samochody ciężarowe uniwersalne o ładowności powyżej 500 kg. Samochody te wykorzystuje Pan w prowadzonej działalności gospodarczej do przewozu osób z Polski do Niemiec.

Biorąc pod uwagę treść powołanych przepisów wspólnotowych i krajowych oraz opisany stan faktyczny należy uznać, że ma Pan prawo do bieżącego odliczania kwot podatku naliczonego z tytułu nabycia paliwa do wymienionych samochodów, o ile pojazdy te wykorzystywane są do działalności opodatkowanej i nie zachodzą inne ograniczenia wynikające z art. 88 ustawy.

Wskazuje się, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii możliwości odliczenia podatku naliczonego z faktur dokumentujących zakup paliwa do wskazanych wyżej samochodów, w okresie od przystąpienia Polski do Unii Europejskiej do dnia złożenia wniosku, gdyż pytanie Wnioskodawcy nie dotyczyło tego okresu.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.).

Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, 87-100 Toruń, ul. Św. Jakuba 20.