ITPP2/443-363b/09/MD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 30 kwietnia 2009 r. (data wpływu 6 maja 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 31 lipca 2009 r. (data wpływu 5 sierpnia 2009 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów - jest nieprawidłowe.

W dniu 6 maja 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 31 lipca 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie obowiązku rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów.

W przedmiotowym wniosku, oraz piśmie stanowiącym jego uzupełnienie, został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wyprodukowany przez Wnioskodawcę domek drewniany, został zmontowany na terenie Hiszpanii. Niektóre elementy, które mogły być zainstalowane bezpośrednio przy montażu, zakupione były w firmie w Niemczech. Bezpośrednio z Niemiec towar został dostarczony do Hiszpanii. Wnioskodawca otrzymał tylko faktury za przesłany towar oraz dowód dostawy z Niemiec do Hiszpanii. Jedną z faktur, na której jest podany Jego "numer unijny", potraktował, jako podstawę rozpoznania wewnąrzwspólnotowego nabycia towarów i rozliczył podatek należny i naliczony, ponieważ kontrahent niemiecki na fakturze wykazał 0% podatek. Natomiast w drugim przypadku, gdy kontrahent niemiecki wykazał 19% podatek (na fakturze nie został umieszczony "numer unijny" Wnioskodawcy), nie rozpoznał wewnąrzwspólnotowego nabycia towarów, a całą wartość zakupu zaliczył w koszty.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Jeżeli nie następuje przemieszczenie towarów na terytorium RP, czy można uznać taki zakup za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Zdaniem Wnioskodawcy, postąpił prawidłowo, rozliczając dostawę z faktury, w której kontrahent niemiecki zastosował stawkę 0%, jako wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, gdyż podatek od towarów i usług musi być rozliczony przez któregokolwiek podatnika. Natomiast - jak wskazał w piśmie uzupełniającym - w przypadku, kiedy nie podał na fakturze "NIP-u unijnego", nie było wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, a kontrahent zagraniczny opodatkował dostawę w swoim kraju, według stawki tam obowiązującej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem podlegają:

W świetle art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W myśl ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

Zgodnie z art. 25 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane na terytorium państwa członkowskiego, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu.

Jak przesądza ust. 2 tego artykułu, nie wyłączając zastosowania ust. 1 w przypadku gdy nabywca, o którym mowa w art. 9 ust. 2, przy wewnątrzwspólnotowym nabyciu towarów podał numer przyznany mu przez dane państwo członkowskie dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych inne niż państwo członkowskie, na którym towary znajdują się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu, wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane również na terytorium tego państwa członkowskiego, chyba że nabywca udowodni, że wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów:

Zakwalifikowanie danej czynności do wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, w świetle powołanych regulacji, wymaga zatem spełniania szeregu warunków zarówno o charakterze podmiotowym, jak i przedmiotowym. Do tych ostatnich należy przede wszystkim zaliczyć fakt:

* nabycia prawa do rozporządzania towarami jak właściciel, przez podmiot będący - co do zasady - podatnikiem w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów;

* związania tego nabycia, jako konsekwencji dokonanej przez podatnika z innego państwa członkowskiego dostawy, z przemieszczeniem towarów na terytorium innego państwa członkowskiego niż państwo rozpoczęcia wysyłki lub transportu.

Nie mniej istotnym warunkiem uznania czynności, co do której zostały spełnione ww. przesłanki, za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, jest to, aby nabywane towary służyły działalności gospodarczej podatnika.

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca dokonywał montażu towaru (domku) na terenie Hiszpanii. Niektóre elementy, które mogły być zainstalowane bezpośrednio przy montażu, zakupione były w firmie w Niemczech. Bezpośrednio z Niemiec elementy te zostały dostarczone do Hiszpanii. Wnioskodawca otrzymał faktury za przesłany towar i dowód dostawy z Niemiec do Hiszpanii. W przypadku jednej transakcji Wnioskodawca podał sprzedawcy numer, pod którym jest zidentyfikowany w kraju dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych.

Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwość, czy jeżeli nie następuje przemieszczenie towarów na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, można uznać ww. zakup za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny oraz treść powołanych przepisów, w tym przede wszystkim art. 9 ust. 1 i 2 w zw. z art. 25 ust. 1 i 2 ustawy, należy uznać za błędną tezę Wnioskodawcy, który obowiązek rozpoznania wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów uzależnił od faktu rozliczenia (bądź nie rozliczenia) podatku przez dostawcę wewnątrzwspólnotowego. Wnioskodawca nie jest w żaden sposób związany postępowaniem kontrahenta z innego państwa członkowskiego, jest jednak zobowiązany do respektowania krajowych regulacji w zakresie podatku od towarów i usług.

Jak już wyjaśniono powyżej, aby dana dostawa towarów wysyłanych lub transportowanych między dwoma krajami członkowski miała znamiona wewnątrzwspólnotowego nabycia, podlegającego jurysdykcji polskich przepisów podatkowych, towar winien być przemieszczony na terytorium kraju. Na gruncie niniejszej sprawy, takie przemieszczenie nie nastąpiło, bowiem, choć Wnioskodawca jest podatnikiem krajowym, nabycia towarów dokonał w Niemczech, a następnie ich przemieszczenia do kraju innego niż Rzeczypospolita Polska (Hiszpania), celem wykonania tam ich montażu. W jednym przypadku Wnioskodawca nie podał sprzedawcy numeru, pod którym jest identyfikowany w kraju dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych, wobec tego nie została spełniona, żadna przesłanka, aby ta czynność mogła być uznana za wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem na terytorium kraju. Tak więc należało potwierdzić stanowisko Wnioskodawcy w tym zakresie.

W drugim przypadku, dla potrzeb transakcji Wnioskodawca podał numer przyznany mu przez państwo członkowskie (Polska) dla celów transakcji wewnątrzwspólnotowych, inne niż państwo członkowskie, na którym towary znajdowały się w momencie zakończenia ich wysyłki lub transportu (Hiszpania), zatem została wypełniona hipoteza przepisu art. 25 ust. 2, wówczas wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów uznaje się za dokonane również na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Zatem pomimo, iż wniosek końcowy Wnioskodawcy jest w analizowanym przypadku właściwy, gdyż uznał On, że miało miejsce wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, to jednak - jak już wskazano powyżej - wniosek ten został oparty na błędnej przesłance ("rozliczenia podatku przez któregokolwiek podatnika").

W związku z powyższym stanowisko Wnioskodawcy należało uznać za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Olsztynie, ul. Emilii Plater 1, 10-562 Olsztyn, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.