ITPP2/443-36/12/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 stycznia 2012 r. (data wpływu 12 stycznia 2012 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją operacji pn. "Remont pokrycia dachu, wieży oraz odnowienie elewacji zewnętrznej kościoła" - jest prawidłowe.

W dniu 12 stycznia 2012 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do odzyskania podatku naliczonego w związku z realizacją operacji pn. "Remont pokrycia dachu, wieży oraz odnowienie elewacji zewnętrznej kościoła".

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W dniu 16 sierpnia 2010 r. Parafia złożyła wniosek o przyznanie pomocy finansowej ze środków europejskich w ramach działania "Odnowa i rozwój wsi" na lata 2007-2013, na realizację operacji pn. "Remont pokrycia dachu, wieży oraz odnowienie elewacji zewnętrznej kościoła".

Całkowity koszt operacji - zgodnie z wnioskiem i kosztorysem inwestorskim to:

* kwota brutto 437.053,87 zł - w tym:

koszty kwalifikowane brutto 421.589,77 zł-w tym

podatek od towarów i usług: 78.833,86 zł.

Maksymalna kwota jaką może uzyskać Parafia w ramach pomocy to 75% tzw. kosztów kwalifikowanych.

Wniosek został rozpatrzony pozytywnie i zgodnie z podpisaną umową przyznano pomoc w wysokości 316.190,15 zł - tj. 75% tzw. kosztów kwalifikowanych. W kwocie tej ujęty jest również podatek od towarów i usług, który według Parafii jest kosztem kwalifikowanym. Wynika to z faktu, iż Parafia nie prowadzi działalności gospodarczej zarówno opodatkowanej jak i zwolnionej, nie jest podatnikiem zarejestrowanym dla potrzeb tego podatku, nie występuje podatek należny, natomiast dokonywane w ramach operacji zakupy nie mają związku z czynnościami opodatkowanymi.

Pomoc zostanie udzielona dopiero po zrealizowaniu operacji i złożeniu wniosku o płatność.

W związku z powyższym zadano pytanie sprowadzające się do kwestii, czy Parafii przysługuje jej prawo do odzyskania podatku naliczonego związku z realizacją operacji.

Zdaniem Wnioskodawcy, obniżenie i zwrot podatku nie jest możliwy, gdyż - jak wcześniej wskazano - nie prowadzi żadnej działalności gospodarczej, nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług. Parafia wskazała, że brak jest związku dokonywanych zakupów ze sprzedażą opodatkowaną. Stwierdziła, że przepisy tzw. prawa europejskiego dotyczące funduszy o dofinansowanie różnych przedsięwzięć stanowią, że możliwy do odzyskania podatek od wartości dodanej nie jest kosztem kwalifikowanym, nie jest kwalifikowany do wsparcia z danego funduszu. Natomiast krajowe przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie operują pojęciem "odzyskanie" podatku od towarów i usług. Mowa jest w nich o prawie do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego - art. 86 ustawy. Oznacza to, że odzyskanie podatku naliczonego może nastąpić bądź przez obniżenie podatku należnego lub przez ewentualny zwrot podatku według zasad określonych w ustawie o podatku od towarów i usług z uwzględnieniem przepisów unijnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Stosownie do postanowień art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn. Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054), podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Zgodnie z art. 88 ust. 4 powołanej ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym zarejestrowanym podatnikom podatku od towarów i usług oraz tylko w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają ścisły związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego. Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W rozdziale 9 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 4 kwietnia 2011 r. w sprawie wykonania niektórych przepisów ustawy o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 73, poz. 392 z późn. zm.), przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu.

Przepisy powołanego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 8 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku w oparciu o przepisy zawarte w rozdziale 9 tego rozporządzenia.

Z opisu stanu faktycznego wynika, że Parafia nie jest czynnym zarejestrowanym podatnikiem podatku od towarów i usług, nie prowadzi działalności opodatkowanej, ani zwolnionej od tego podatku. Realizuje projekt polegający na remoncie pokrycia dachu kościoła filialnego wraz z odnowieniem elewacji zewnętrznej. Dokonane zakupy nie mają związku ze sprzedażą opodatkowaną.

Biorąc pod uwagę opis stanu faktycznego oraz treść powołanych przepisów należy stwierdzić, że Parafii nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego na zasadach wynikających z ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem poniesione wydatki nie mają związku z czynnościami opodatkowanymi. Ponadto Parafia nie jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, co również wyklucza możliwość skorzystania z prawa do odliczenia podatku naliczonego. Wnioskodawcy nie przysługuje również prawo otrzymania zwrotu tego podatku, o ile środki, o których mowa we wniosku nie są środkami wymienionymi w § 8 ust. 3 i 4 rozporządzenia z dnia 4 kwietnia 2011 r.

Końcowo wskazać należy, iż niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii możliwości zaliczania wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowalnych, bowiem kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.