ITPP2/443-359/08/EŁ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 16 kwietnia 2008 r. (data wpływu 21 kwietnia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania zwolnienia od podatku przy sprzedaży nieruchomości rolnej uznanej w studium uwarunkowań za "strefę zabudowy" - jest nieprawidłowe.

W dniu 21 kwietnia 2008 r. został złożony wniosek, o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania zwolnienia od podatku przy sprzedaży nieruchomości rolnej uznanej w studium uwarunkowań za "strefę zabudowy".

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

W grudniu 2007 r. w drodze przetargu nieograniczonego ustalona została Pani nabywcą nieruchomości rolnej od Agencji Nieruchomości Rolnej, położonej w obrębie nr 2 miasta N. Nieruchomość w ewidencji gruntów sklasyfikowana jest jako RIV b (grunt orny). Nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, ani nie posiada decyzji o warunkach zabudowy. Omawiana nieruchomość rolna w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta N. przeznaczona jest pod funkcje rolnicze (uprawy polowe), w części trasa przebiegu linii energetycznej. W informacji podanej przez Agencję Nieruchomości Rolnej, o przetargu sprzedaży podano zapis: "Studium traktuje cały obszar w granicach miasta jako "strefę zabudowy" (podobnie wyodrębnione podstrefy zabudowy w strefie podmiejskiej).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy wyznaczona do sprzedaży nieruchomość rolna powinna być zwolniona z naliczania podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy w opisanym przypadku powinien mieć zastosowanie art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, bowiem sprzedaż nieruchomości rolnej podlega zwolnieniu od podatku, gdyż jest to dostawa terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę, pomimo tego, że Agencja Nieruchomości Rolnej Oddział Terenowy w ogłoszeniu o przetargu podała dane, z których wynika, iż w skład nieruchomości wchodzą grunty orne kl. IV i V. Wskazano, iż "studium" traktuje cały obszar w granicach miasta jako "strefę zabudowy (podobnie wyodrębnione podstrefy zabudowy w strefie miejskiej)", oraz stwierdza, iż jest to nieruchomość nierolna niezabudowana, oznaczona w ewidencji gruntów jako działka obrębu nr 2 miasta N., położona na terenie Gminy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

W myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W art. 43 ustawy zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. Stosownie do ust. 1 pkt 9 powołanego powyżej art. 43, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych opodatkowane są tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi, czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione z podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu, a nie jego klasyfikacją gleboznawczą. Jednakże ustawodawca zwalniając od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował w ustawie, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu. O przeznaczeniu gruntu rozstrzyga bowiem odpowiedni zapis w miejscowym planie zagospodarowania przestrzennego, który jako dokument prawa miejscowego decyduje o kwalifikacji gruntu.

Zgodnie z treścią przepisu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy należy do zadań własnych gminy. Polityka przestrzenna gminy wyrażona jest w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, którego uchwalenie jest niezbędnym etapem uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Przepis art. 9 ust. 1 i 4 ww. ustawy z dnia 27 marca 2003 r. stanowi, że w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

W myśl art. 14 ust. 1 pkt 5 oraz art. 15 ust. 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, przed podjęciem uchwały o przystąpieniu do sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wójt, burmistrz albo prezydent miasta wykonuje analizy dotyczące zasadności przystąpienia do sporządzania planu i stopnia zgodności przewidywanych rozwiązań z ustaleniami studium. Sporządzany jest projekt planu miejscowego, zawierający część tekstową i graficzną, zgodnie z zapisem studium oraz przepisami odrębnymi, odnoszącymi się do obszaru objętego planem.

Natomiast ewidencja gruntów i budynków jest jedynie urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu. Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 z późn. zm.) informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych, a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m.in. planowania przestrzennego. Jednakże tylko w zakresie danych faktycznych w niej zawartych.

Podkreślić należy, że Minister Finansów nie jest uprawniony do dokonywania wykładni przepisów prawa miejscowego odnoszących się do kwestii zagospodarowania przestrzennego. Właściwym rzeczowo w tej sprawie jest inny organ, do którego należy wnieść odrębne zapytanie.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż przedmiotem dostawy była nieruchomość rolna sklasyfikowana jako grunt orny. Przedmiotowa nieruchomość nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego ani nie posiada decyzji o warunkach zabudowy. Jednakże w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego miasta N. zawarto zapis dotyczący obecnego statusu nieruchomości jako grunty orne. Zawarto także informacje, iż omawianą nieruchomość w granicach miasta "studium" traktuje jako "strefę zabudowy" oraz przedmiotem przetargu jest nieruchomość nierolna niezabudowana. Zatem okoliczności sprawy wskazują na fakt, iż w przyszłości przedmiotowe grunty staną się terenami budowlanymi.

Z zacytowanych powyżej przepisów wynika, że dla określenia przeznaczenia danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, decydujące znaczenie ma przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Biorąc pod uwagę treść powołanych wyżej przepisów oraz przedstawiony stan faktyczny, tut. organ stwierdził, iż sprzedaż niezabudowanej nieruchomości gruntowej, przeznaczonej w przyszłości pod zabudowę (zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, tj. "strefa zabudowy") nie będzie korzystała ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, lecz stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki podatku w wysokości 22%.

Ponadto, mając na uwadze fakt, iż stroną wniosku o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług jest Pani jako nabywca przedmiotowej nieruchomości zaznacza się, iż interpretacja nie ma mocy wiążącej dla sprzedawcy, który chcąc uzyskać interpretację indywidualną powinien wystąpić z odrębnym wnioskiem o jej udzielenie. W konsekwencji regulacje zawarte w art. 14k-14n ustawy - Ordynacja podatkowa nie będą miały zastosowania dla tego podmiotu.

Należy zaznaczyć, iż zgodnie z art. 14b § 3 Ordynacji podatkowej, wyczerpujący opis stanu faktycznego winien wynikać z wniosku o wydanie interpretacji indywidualnej, nie zaś z załączonych do niego dokumentów, w związku z czym dołączone do wniosku dokumenty nie były przedmiotem merytorycznej analizy.

Zatem należało uznać stanowisko Wnioskodawcy za nieprawidłowe.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.