ITPP2/443-352/13/AP

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 749 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 15 kwietnia 2013 r. (data wpływu 16 kwietnia 2013 r.), uzupełnionym w dniach 7 czerwca oraz 1 i 17 lipca 2013 r. (daty wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu usług dzierżawy infrastruktury wodno-kanalizacyjnej na rzecz zakładu oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z budową i remontami tej infrastruktury - jest prawidłowe.

W dniu 16 kwietnia 2013 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 7 czerwca oraz 1 i 17 lipca 2013 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie podlegania opodatkowaniu usług dzierżawy infrastruktury wodno-kanalizacyjnej na rzecz zakładu gospodarki komunalnej oraz prawa do odliczenia podatku naliczonego związanego z budową i remontami tej infrastruktury.

W złożonym wniosku oraz jego uzupełnieniach przedstawiono następujące zdarzenia przyszłe.

Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Poniosła w przeszłości (jak również zamierza ponosić w przyszłości) wydatki związane z remontami lub wybudowaniem instalacji wodnych i kanalizacyjnych, w tym głównych nitek sieci, przyłączy, oczyszczalni, itp. (dalej: "infrastruktura wod-kan"). Ponoszone w tym zakresie wydatki są/będą dokumentowane przez dostawcóww.ykonawców wystawianymi na Gminę fakturami VAT z wykazanymi na nich kwotami podatku.

Zasadniczo, dostarczaniem wody i odprowadzaniem ścieków na terenie Gminy zajmuje się "Z." Sp. z o.o. (dalej: "Z."), którego jedynym udziałowcem jest Gmina. Dotychczas Gmina przekazywała na rzecz "Z." swój majątek niezbędny do świadczenia usług w powyższym zakresie, w tym m.in. infrastrukturę wod-kan, w formie aportu. Zdarza się, że po oddaniu do użytkowania infrastruktury wod-kan, a przed momentem wniesienia jej aportem do "Z.", majątek ten jest/będzie udostępniany na jego rzecz nieodpłatnie, na podstawie umowy użyczenia na pewien okres.

Gmina rozważa w przyszłości wprowadzenie zmiany w systemie zarządzania infrastrukturą wod-kan w ten sposób, że majątek, który nie został dotychczas wniesiony do "Z." aportem, zostałby odpłatnie wydzierżawiony na jego rzecz. Jednocześnie może się zdarzyć, że do czasu oddania przedmiotowej infrastruktury w dzierżawę, majątek ten przez określony czas jest/będzie nieodpłatnie użytkowany przez "Z.".

Z tytułu świadczenia usług dzierżawy infrastruktury, Gmina zamierza wystawiać na rzecz "Z." faktury VAT, które będą ujmowane w rejestrach sprzedaży. Wartość netto wraz z należnym podatkiem z tytułu świadczenia powyższych usług, zamierza wykazywać w składanych deklaracjach VAT-7.

Istniejące obiekty infrastruktury wod-kan, które Gmina zamierza oddać w dzierżawę "Z." zostały oddane do użytkowania:

Wartość poszczególnych środków trwałych przekroczyła każdorazowo 15.000 zł netto.

Gmina nie prowadziła remontów ww. infrastruktury, jednakże jeśli takie prace będą wykonywane to remonty poszczególnych istniejących obiektów tej infrastruktury będą stanowiły ich ulepszenie w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym, a wartość ulepszenia każdego z nich przekroczy kwotę 15.000 zł.

W związku z powyższym zadano następujące pytania.

* Czy usługi dzierżawy infrastruktury wod-kan świadczone przez Gminę na rzecz "Z." będą podlegały opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

* Czy Gmina będzie miała prawo do odliczenia podatku naliczonego (bądź jego odpowiedniej części zgodnie z obowiązującymi przepisami) z faktur VAT dokumentujących wydatki na budowę i remonty infrastruktury wod-kan (już istniejącej lub powstałej w przyszłości), będącej przedmiotem dzierżawy na rzecz "Z.".

Zdaniem Wnioskodawcy, usługi dzierżawy infrastruktury wod-kan świadczone na rzecz "Z." będą podlegać opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Gmina będzie dla tej transakcji działać w charakterze podatnika VAT.

Gmina powołała treść art. 5 ust. 1 i art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Wskazała, że w związku z faktem, iż czynność dzierżawy nie stanowi dostawy towaru, stanowi usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy. Po powołaniu treści art. 15 ust. 1 oraz ust. 6 ustawy stwierdziła, że w świetle powyższych regulacji, oraz mając na uwadze, że umowa dzierżawy jest umową cywilnoprawną uregulowaną w ustawie z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny, w ramach wykonywania przedmiotowej czynności będzie działać w roli podatnika VAT. Wskazała, że w przypadku zawarcia przez nią umowy dzierżawy infrastruktury wod-kan, działania takie stanowić będą czynności podlegające opodatkowaniu, jednocześnie nie będą korzystać ze zwolnienia od podatku i nie będą wyłączone z opodatkowania.

W stanowisku dotyczącym prawa do odliczenia podatku naliczonego od nakładów na infrastrukturę wod-kan, ostatecznie przedstawionym w uzupełnieniu wniosku, Gmina stwierdziła, że będzie miała prawo do odliczenia podatku naliczonego (bądź jego odpowiedniej części, zgodnie z obowiązującymi przepisami, w zależności od specyfiki danego przypadku) z faktur VAT dokumentujących wydatki na budowę oraz remonty infrastruktury powstałej w przyszłości, będącej przedmiotem dzierżawy na rzecz "Z.".

Uzasadniając to stanowisko wskazała, że z regulacji art. 86 ust. 1 ustawy (którego treść powołała) wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje podatnikom VAT w sytuacji, gdy towary i usługi, przy nabyciu których został naliczony podatek, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Dla oceny możliwości skorzystania z prawa do odliczenia, w każdym przypadku istotne jest więc ustalenie, czy towary i usługi, przy zakupie których naliczono podatek, zostały nabyte przez podatnika tego podatku oraz pozostają w bezspornym związku z wykonywanymi przez niego czynnościami opodatkowanymi. Odnosząc się do warunku nabywania towarów i usług przez podatnika, ponownie stwierdziła, że z tytułu dzierżawy infrastruktury wod-kan będzie podatnikiem VAT, gdyż świadczenia wykonywane będą na podstawie umowy cywilnoprawnej zawartej z GZGK, a więc będzie dokonywać odpłatnego świadczenia usług na terytorium kraju, a jednocześnie usługa ta nie będzie korzystać ze zwolnienia. W konsekwencji, zdaniem Gminy, pierwszy z warunków, o których mowa w art. 86 ust. 1 ustawy zostanie spełniony. Odnośnie spełnienia drugiego warunku niezbędnego do zastosowania prawa do odliczenia podatku naliczonego wskazała, że działając w roli podatnika przy świadczeniu usług dzierżawy, zobligowana będzie do odprowadzania podatku należnego z tego tytułu, zatem będzie istnieć bezsprzeczny i bezpośredni związek pomiędzy wydatkami na budowę infrastruktury wod-kan z wykonywaniem czynności opodatkowanych, tj. odpłatną dzierżawą.

Gmina podniosła, że tożsame stanowisko zostało zaprezentowane m.in. w interpretacjach indywidualnych: z dnia 23 sierpnia 2011 r. (IPTPP1/443-643/11-3/JM), z dnia 28 kwietnia 2011 r. (ILPP1/443-172/11-2/AK), z dnia 13 września 2011 r. (IPTPP1/443-398/11-4/JM), z dnia 19 czerwca 2009 r. (IBPP4/443-562/09/KG), których fragmenty zacytowała.

Stwierdziła, że przysługiwać Jej powinno prawo do odliczenia podatku naliczonego wynikającego z faktur dokumentujących wydatki związane z budową i remontami infrastruktury wod-kan:

* w stosunku do infrastruktury już istniejącej - w odpowiedniej proporcji wynikającej z art. 91 ust. 1-7a ustawy, z pominięciem tej części, która przypada na okres, w którym infrastruktura nie była wykorzystywana przez Gminę do wykonywania czynności opodatkowanych,

* w stosunku do infrastruktury, która będzie przez Gminę budowana/remontowana w przyszłości - w oparciu o zasadę ogólną zawartą w art. 86 ust. 1 ustawy, w rozliczeniu za okres, w którym otrzyma fakturę lub w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych lub przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do odliczenia, nie później jednak niż w ciągu 5 lat licząc od początku roku, w którym wystąpiło to prawo.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionych zdarzeń przyszłych uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (tekst jedn.: Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl postanowień art. 8 ust. 1 ustawy, przez świadczenie usług, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

W świetle art. 693 § 1 ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. Nr 16, poz. 93 z późn. zm.), przez umowę dzierżawy wydzierżawiający zobowiązuje się do oddać dzierżawcy rzecz do używania i pobierania pożytków przez czas oznaczony lub nieoznaczony, a dzierżawca zobowiązuje się płacić wydzierżawiającemu umówiony czynsz.

Na podstawie art. 15 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, za podatników uznaje się osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności.

Według ust. 2 powyższego artykułu, działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody. Działalność gospodarcza obejmuje w szczególności czynności polegające na wykorzystaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Zgodnie z ust. 6 ww. artykułu, nie uznaje się za podatnika organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych.

W świetle wskazanych regulacji, organy władzy publicznej oraz urzędy obsługujące te organy są wyłączone z kręgu podatników podatku od towarów i usług, jedynie przy wykonywaniu czynności nałożonych przepisami prawa, dla realizacji których zostały powołane. Jest to wyłączenie podmiotowo-przedmiotowe. Organy te są natomiast podatnikami podatku od towarów i usług w przypadku wykonywania czynności na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Kryterium podziału stanowi więc charakter wykonywanych czynności: czynności o charakterze publicznoprawnym wyłączają te podmioty z kategorii podatników, natomiast czynności o charakterze cywilnoprawnym skutkują uznaniem tych podmiotów za podatników podatku od towarów i usług, a realizowane przez nie odpłatne dostawy towarów i świadczenia usług podlegają opodatkowaniu tym podatkiem.

Zgodnie z dyspozycją art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z powyższego przepisu wynika, że związek zakupów z czynnościami opodatkowanymi jest jednym z podstawowych warunków, które musi spełnić podatnik, aby mógł skorzystać z prawa do obniżenia kwoty podatku należnego o podatek naliczony. Powyższy przepis wyklucza możliwość dokonania obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z nabyciem towarów i usług, które nie są w ogóle wykorzystywane do czynności opodatkowanych, tj. do czynności zwolnionych od podatku lub niepodlegających temu podatkowi.

Na podstawie art. 86 ust. 10 pkt 1 ww. ustawy, prawo do obniżenia kwoty podatku należnego powstaje w rozliczeniu za okres, w którym podatnik otrzymał fakturę albo dokument celny, z zastrzeżeniem pkt 2-5 oraz ust. 11, 12, 16 i 18.

Jeżeli podatnik nie dokona obniżenia kwoty podatku należnego w terminach określonych w ust. 10, może obniżyć kwotę podatku należnego w deklaracji podatkowej za jeden z dwóch następnych okresów rozliczeniowych (ust. 11 omawianego artykułu).

W świetle zapisów ust. 13 ww. artykułu, jeżeli podatnik nie dokonał obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w terminach, o których mowa w ust. 10, 11, 12, 16 i 18, może on obniżyć kwotę podatku należnego przez dokonanie korekty deklaracji podatkowej za okres, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego, nie później jednak niż wciągu 5 lat, licząc od początku roku, w którym wystąpiło prawo do obniżenia podatku należnego.

Nadmienić należy, że realizacja prawa do odliczenia podatku została obostrzona ograniczeniami ustawowymi wynikającymi z artykułów 88 i 90 ww. ustawy o podatku od towarów i usług oraz obowiązkami dokonywania korekt podatku naliczonego (art. 91 ustawy).

W myśl postanowień art. 91 ust. 1 ustawy, po zakończeniu roku, w którym podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, o którym mowa w art. 86 ust. 1, jest on obowiązany dokonać korekty kwoty podatku odliczonego zgodnie z art. 90 ust. 2-10, z uwzględnieniem proporcji obliczonej w sposób określony w art. 90 ust. 2-6 lub 10 lub przepisach wydanych na podstawie art. 90 ust. 11 i 12, dla zakończonego roku podatkowego.

Zgodnie z brzmieniem ust. 2 ww. artykułu, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 1, podatnik dokonuje w ciągu 5 kolejnych lat, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - w ciągu 10 lat, licząc od roku, w którym zostały oddane do użytkowania. Roczna korekta w przypadku, o którym mowa w zdaniu pierwszym, dotyczy jednej piątej, a w przypadku nieruchomości i praw wieczystego użytkowania gruntów - jednej dziesiątej kwoty podatku naliczonego przy ich nabyciu lub wytworzeniu. W przypadku środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio, z tym że korekty dokonuje się po zakończeniu roku, w którym zostały oddane do użytkowania.

Korekty, o której mowa w ust. 1 i 2, dokonuje się w deklaracji podatkowej składanej za pierwszy okres rozliczeniowy roku następującego po roku podatkowym, za który dokonuje się korekty, a w przypadku zakończenia działalności gospodarczej - w deklaracji podatkowej za ostatni okres rozliczeniowy (art. 91 ust. 3 ustawy).

Artykuł 91 ust. 7 ustawy stanowi, że przepisy art. 91 ust. 1-6 stosuje się odpowiednio, w przypadku, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru lub usługi i dokonał takiego obniżenia albo nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się to prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru lub usługi.

W myśl ust. 7a powyższego artykułu, w przypadku towarów i usług, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji, a także gruntów i praw wieczystego użytkowania gruntów, jeżeli zostały zaliczone do środków trwałych lub wartości niematerialnych i prawnych nabywcy, z wyłączeniem tych, których wartość początkowa nie przekracza 15.000 zł, korekty, o której mowa w ust. 7, dokonuje się przy każdej kolejnej zmianie prawa do odliczeń, jeżeli zmiana ta następuje w okresie korekty.

Analiza powołanych wyżej przepisów art. 91 ustawy jednoznacznie wskazuje, że w przypadku zmiany przeznaczenia m.in. środka trwałego, tj. zarówno w sytuacji, gdy podatnik miał prawo do obniżenia kwot podatku należnego o całą kwotę podatku naliczonego od wykorzystywanego przez siebie towaru i dokonał takiego obniżenia, jak również w sytuacji, gdy nie miał takiego prawa, a następnie zmieniło się prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tego towaru, podatnik jest obowiązany dokonać korekty podatku.

Podkreślenia wymaga fakt, iż zasada dokonywania częściowej i równomiernej korekty w dłuższym okresie (10 lat dla nieruchomości, 5 lat dla pozostałych składników majątku) stosowana przy nabytych towarach o wartości początkowej przekraczającej 15.000 zł zaliczanych do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych, podyktowana jest wieloletnim okresem ich użytkowania.

Jednorazowe dokonanie korekty podatku naliczonego przy nabyciu towarów zaliczanych do środków trwałych, których wartość początkowa przekracza ww. kwotę jest możliwe w przypadku, gdy w okresie korekty nastąpiła sprzedaż towaru. Zasada ta obowiązuje również w sytuacji, jeżeli towary i usługi nabyte do wytworzenia środka trwałego, zostały zbyte lub zmieniono ich przeznaczenie przed oddaniem tego środka trwałego do użytkowania.

Przez środki trwałe - w świetle art. 3 ust. 1 pkt 15 ustawy z dnia 29 września 1994 r. o rachunkowości (tekst jedn.: Dz. U. z 2013 r. poz. 330 z późn. zm.) - rozumie się rzeczowe aktywa trwałe i zrównane z nimi, o przewidywanym okresie ekonomicznej użyteczności dłuższym niż rok, kompletne, zdatne do użytku i przeznaczone na potrzeby jednostki.

Ze złożonego wniosku wynika, że Gmina jest zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Poniosła w przeszłości (jak również zamierza ponosić w przyszłości) wydatki związane z remontami lub wybudowaniem instalacji wodnych i kanalizacyjnych, w tym głównych nitek sieci, przyłączy, oczyszczalni, itp. (dalej: "infrastruktura wod-kan"). Ponoszone w tym zakresie wydatki są/będą dokumentowane przez dostawcóww.ykonawców fakturami VAT z wykazanymi kwotami podatku.

Dostarczaniem wody i odprowadzaniem ścieków na terenie Gminy zajmuje się Gminny "Z." Sp. z o.o. (dalej: "Z."). Dotychczas Gmina przekazywała na rzecz "Z." swój majątek niezbędny do świadczenia usług w powyższym zakresie, w tym m.in. infrastrukturę wod-kan, w formie aportu. Zdarza się, że po oddaniu do użytkowania infrastruktury wod-kan, a przed momentem wniesienia jej aportem do "Z.", majątek ten jest/będzie udostępniany na jego rzecz nieodpłatnie, na podstawie umowy użyczenia na pewien okres.

Gmina rozważa, że w przyszłości majątek, który nie został dotychczas wniesiony do "Z." aportem, zostałby odpłatnie wydzierżawiony na jego rzecz. Z tytułu świadczenia usług dzierżawy infrastruktury, zamierza wystawiać na rzecz "Z." faktury VAT, a wartość netto i należny podatek z tytułu świadczenia powyższych usług, zamierza wykazywać w składanych deklaracjach VAT-7. Przekazanie w dzierżawę "Z." ma dotyczyć 8 istniejących obiektów (sieci wodnych i kanalizacyjnych), których wartość (każdego z nich) przekracza 15.000 zł. Sieci te zostały oddane do użytkowania w 2010 r. (3 obiekty), 2011 r. (2 obiekty) i 2012 r. (3 obiekty). Gmina dotąd nie remontowała ich, ale jeśli w przyszłości będzie je remontować, będą one stanowiły ulepszenia w rozumieniu przepisów o podatku dochodowym a wartość każdego z ulepszeń przekroczy 15.000 zł.

Mając na uwadze powyższe oraz powołane regulacje prawne należy stwierdzić, iż Gmina wydzierżawiając środki trwałe (sieci kanalizacji, wodociągowe), będzie działać w tym zakresie w charakterze podatnika, o którym mowa w art. 15 ust. 1 ustawy. Tym samym usługa ta będzie czynnością podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednocześnie, nie będzie korzystała ze zwolnienia, gdyż ani ustawa, ani przepisy rozporządzenia wydanego na jej podstawie, nie przewidują w takiej sytuacji zwolnienia od podatku, wobec czego będzie opodatkowana wg stawki podstawowej 23%.

W momencie przekazania istniejących sieci wod-kan w dzierżawę, nastąpi zmiana ich przeznaczenia, tzn. od tej chwili zaczną być wykorzystywane do czynności opodatkowanych (z wniosku wynika, że przed oddaniem w dzierżawę nie były i nie będą wykorzystywane do takich czynności). W konsekwencji Gminie będzie przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego związanego z wydatkami poniesionymi na ich budowę, o ile nie zajdą ograniczenia przewidziane w art. 88 ustawy. W celu realizacji ww. uprawnienia Gmina będzie zobowiązana - stosownie do art. 91 ust. 7 i ust. 7a ustawy - do dokonania korekty nieodliczonego uprzednio podatku naliczonego, na zasadach określonych w ust. 1-6 ww. artykułu. Zatem w odniesieniu do istniejących sieci wod-kan, prawo do odliczenia będzie dotyczyło części podatku naliczonego.

W sytuacji, gdy po zawarciu umowy dzierżawy Gmina będzie ponosiła wydatki na remonty ww. infrastruktury wod-kan lub w przyszłości będzie budowała nowe sieci z przeznaczeniem na cele dzierżawy i remontowała je, na podstawie art. 86 ust. 1 ustawy będzie miała prawo do odliczenia podatku naliczonego (o ile nie zajdą wyłączenia wynikające z art. 88 ustawy) na zasadach określonych w art. 86 ust. 10, ust. 11 lub ust. 13 ustawy.

Podkreślić należy, iż niniejsza interpretacja została wydana w oparciu o przedstawione we wniosku zdarzenia przyszłe, co oznacza, iż w przypadku, gdy w toku postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, bądź skarbowej zostanie określony odmienny stan faktyczny, interpretacja nie wywoła w tym zakresie skutków prawnych.

Interpretacja dotyczy zdarzeń przyszłych przedstawionych przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania niniejszej interpretacji.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.