ITPP2/443-344a/11/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 3 marca 2011 r. (data wpływu 8 marca 2011 r.), uzupełnionym w dniu 5 maja 2011 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności wykonywanych na rzecz Prokuratury za podlegające opodatkowaniu oraz sposobu ich dokumentowania - jest nieprawidłowe.

W dniu 8 marca 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dnia 5 maja 2011 r., (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie uznania czynności wykonywanych na rzecz Prokuratury za podlegające opodatkowaniu oraz sposobu ich dokumentowania.

W przedstawionym wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Sąd jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług od sierpnia 2008 r. Otrzymał w trwały zarząd budynek przeznaczony do użytkowania przez dwie jednostki budżetowe, tj. Sąd i Prokuraturę, przy czym Prokuratura początkowo korzystała z części budynku na zasadzie umowy użyczenia zawartej z Sądem, a od lipca 2010 r. otrzymała tę część budynku w trwały zarząd. W budynku są wspólnie obsługiwane przez Sąd urządzenia pomiaru energii elektrycznej, cieplnej i wody oraz część infrastruktury technicznej, które nie mogą być rozdzielane, gdyż wymagałoby to od Skarbu Państwa poniesienia znacznych nakładów inwestycyjnych. Sąd zawiera umowy dotyczące ochrony i ubezpieczenia całego budynku oraz dokonuje konserwacji ciągów technicznych. Za ww. dostawy i usługi opłaca faktury wystawiane przez zewnętrznych dostawców - usługodawców. Sąd we własnym imieniu ma podpisane umowy z dostawcami zewnętrznymi na ww. media dla całego budynku oraz jego ochronę, ubezpieczenie, czy konserwację ciągów technicznych. Otrzymuje faktury za ww. usługi i dostawy towarów, a następnie, w części dotyczącej usług świadczonych na rzecz Prokuratury, obciąża Prokuraturę fakturami VAT ze stawkami wynikającymi z faktur w zakresie energii elektrycznej, cieplnej, rozprowadzenia wody i ścieków, sprzątania terenu zewnętrznego oraz ochrony fizycznej budynku. Za wykonane usługi konserwacyjne dźwigów Sąd otrzymuje w imieniu własnym faktury ze stawką podstawową. Od Urzędu Dozoru Technicznego otrzymuje rachunek za dozór i obciąża częścią kosztów Prokuraturę wystawiając fakturę VAT ze stawką "zw".

W związku z powyższym zadano pytania sprowadzające się do kwestii:

Zdaniem Wnioskodawcy, należy wyłączyć ze sprzedaży opodatkowanej podatkiem od towarów i usług obroty z Prokuraturą z tytułu pokrywania kosztów usług i sprzedaży towarów nabywanych na potrzeby całego obiektu, w częściach dotyczących korzystania z nich przez każdego z trwałych współzarządców. Sąd wskazał, że tymczasowo pokrywa koszty Prokuratury z własnych środków wystawiając faktury VAT. Jego zdaniem, powinien w ich miejsce wystawiać noty obciążeniowe ze względu na niewielką wysokość obrotów opodatkowanych, gdyż korzystałby z tzw. podmiotowego zwolnienia od podatku zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Rozliczenia z Prokuraturą nie podlegają ustawie o podatku od towarów i usług, ponieważ Sąd nie dokonuje sprzedaży, tj. dostaw i świadczenia usług, lecz z konieczności, tymczasowo wykłada ze swoich środków za Prokuraturę pokrywając koszty eksploatacji i utrzymania części budynku zajmowanego przez nią, a następnie oczekuje zwrot swoich wydatków. W ocenie Sądu, rozliczenia powinny być dokonywane na podstawie not księgowych Skarb Państwa z tego tytułu nie ponosi żadnych kosztów, ani nie osiąga przychodu ponieważ podatek należny równy jest podatkowi naliczonemu. Sąd stwierdził, że wstawienie odrębnych dla każdej jednostki urządzeń pomiaru energii elektrycznej, cieplnej i wody oraz rozdział infrastruktury nie jest możliwe bo wymagałoby od Skarbu Państwa poniesienia znacznych nakładów inwestycyjnych.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Na wstępie należy podkreślić, że ze względu na fakt, iż wniosek złożony w miesiącu marcu 2011 r. dotyczy stanu faktycznego niniejsza interpretację wydano w oparciu o przepisy prawne obowiązujące w tym okresie.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Z treści przepisu art. 7 ust. 1 powołanej ustawy wynika, że dostawą towarów jest przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

Definicję towaru ustawodawca zawarł w art. 2 pkt 6 powołanej ustawy. Zgodnie z tym przepisem, pod pojęciem towaru należy rozumieć rzeczy oraz ich części, a także wszelkie postacie energii.

Przez świadczenie usług - zgodnie z art. 8 ust. 1 powołanej ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...)

Stosownie do art. 29 ust. 1 powołanej ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

W myśl art. 30 ust. 3 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, podstawą opodatkowania jest kwota należna z tytułu świadczenia usług, pomniejszona o kwotę podatku.

Na podstawie art. 106 ust. 1 powołanej ustawy, podatnicy, o których mowa w art. 15, są obowiązani wystawić fakturę stwierdzającą w szczególności dokonanie sprzedaży, datę dokonania sprzedaży, cenę jednostkową bez podatku, podstawę opodatkowania, stawkę i kwotę podatku, kwotę należności oraz dane dotyczące podatnika i nabywcy, z zastrzeżeniem ust. 2, 4 i 5 oraz art. 119 ust. 10 i art. 120 ust. 16.

Zgodnie z art. 2 pkt 22 ustawy, przez sprzedaż rozumie się odpłatną dostawę towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju, eksport towarów oraz wewnątrzwspólnotową dostawę towarów.

W praktyce obrotu gospodarczego dopuszcza się sytuacje, w których ostatecznym beneficjentem świadczenia jest inny podmiot niż ten, który jest bezpośrednio obciążony przez wykonawcę usługi, bądź dostawcę towaru.

Przepis 30 ust. 3 ustawy, reguluje takie sytuacje, kiedy podatnik działając we własnym imieniu zawiera umowę, na podstawie której zobowiązuje się do zrealizowania pewnego świadczenia, jednak faktycznie świadczenie to realizowane jest przez podmiot trzeci. W takim przypadku podmiot nabywający usługę, a następnie odprzedający ją kontrahentowi w tzw. stanie nieprzetworzonym, uznawany jest za podatnika, który usługę taką świadczy. Powyższe potwierdza również obowiązujący od dnia 1 kwietnia 2011 r. art. 8 ust. 2a ustawy, zgodnie z którym w przypadku gdy podatnik, działając we własnym imieniu, ale na rzecz osoby trzeciej, bierze udział w świadczeniu usług, przyjmuje się, że ten podatnik sam otrzymał i wyświadczył te usługi.

Przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie precyzują, ani też nie wskazują jak należy rozumieć pojęcie "w imieniu i na rzecz osoby trzeciej". Zgodnie z definicją zawartą w "Słowniku języka polskiego" PWN określenie "w imieniu" oznacza działanie "ze względu na kogoś, dla czyjegoś dobra, odwołując się do kogoś", natomiast "na rzecz" oznacza działanie "na czyjąś korzyść, dla kogoś, dla czyjegoś dobra".

Zgodnie z art. 113 ust. 1 ustawy zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 150.000 zł. Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku.

Stosownie do ust. 11 cyt. artykułu, podatnik, który utracił prawo do zwolnienia od podatku lub zrezygnował z tego zwolnienia, może, nie wcześniej niż po upływie roku, licząc od końca roku, w którym utracił prawo do zwolnienia lub zrezygnował z tego zwolnienia, ponownie skorzystać ze zwolnienia określonego w ust. 1.

Z przestawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, że od sierpnia 2008 r. Sąd jest czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług. Otrzymał w trwały zarząd budynek przeznaczony do użytkowania przez dwie jednostki budżetowe, tj. Sąd i Prokuraturę. Podpisał umowy we własnym imieniu z dostawcami zewnętrznymi na dostawę mediów (energii elektrycznej, cieplnej, rozprowadzenie wody i ścieków) do całego budynku oraz jego ochronę, dozór, ubezpieczenie, konserwację ciągów technicznych. W związku z powyższym otrzymuje faktury VAT, (za wyjątkiem dozoru, który dokumentowany jest rachunkami). Częścią usług obciąża Prokuraturę poprzez wystawienie faktur VAT.

Biorąc pod uwagę powyższe oraz powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług, należy uznać, iż Sąd nabywając przedmiotowe towary i usługi w części dotyczącej nieruchomości zajmowanej przez Prokuraturę działa we własnym imieniu (jako podmiot nabywający towary i usługi), ale na rzecz Prokuratury, która faktycznie z nich korzysta. W tej sytuacji Sąd najpierw występuje jako usługobiorca/nabywca, a następnie jako usługodawca/dostawca tych samych towarów i usług. W związku z powyższym wskazane czynności wypełniają dyspozycję art. 7 ust. 1 oraz art. 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. W konsekwencji otrzymana należność od Prokuratury za ww. odsprzedaż (zwrot poniesionych kosztów) stanowi obrót w rozumieniu art. 29 ust. 1 ustawy, który podlega opodatkowaniu. Zatem wszystkie czynności wykonywane na rzecz Prokuratury, o których mowa we wniosku, w tym konserwacja dźwigów, sieci infrastruktury technicznej i dozoru technicznego, powinny być - stosownie do treści art. 106 ust. 1 ustawy - dokumentowane fakturą VAT.

Podany w uzupełnieniu wniosku fakt, że Sąd jest podatnikiem VAT czynnym wskazuje, że nawet jeżeli w 2010 r. obrót ze sprzedaży opodatkowanej nie przekroczył 150.000 zł, Sąd nie skorzystał z uprawnienia do ponownego wyboru zwolnienia, o którym mowa w art. 113 ust. 11 ustawy, wobec czego nie ma możliwości w trakcie bieżącego roku do zastosowania zwolnienia podmiotowego, określonego w ust. 1 tego artykułu.

Jednocześnie informuje się, że w odniesieniu do pozostałej kwestii poruszonej we wniosku będzie wydane odrębne rozstrzygnięcie.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.