ITPP2/443-319A/08/AK

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 2 kwietnia 2008 r. (data wpływu 7 kwietnia 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu importu usług w przypadku otrzymania duplikatu faktury - jest prawidłowe.

W dniu 7 kwietnia 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie powstania obowiązku podatkowego z tytułu importu usług w przypadku otrzymania duplikatu faktury.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca w 2008 r. otrzymał od kontrahenta unijnego duplikat faktury dotyczącej importu usług z 2006 r. Duplikat faktury został wystawiony i zaksięgowany w 2008 r. (pierwotną fakturę wystawiono w dniu 13 września 2006 r.). Faktura pierwotna nie wpłynęła do firmy, a import usług dotyczył naprawy maszyny produkcyjnej Wnioskodawcy wykonanej przez kontrahenta z kraju UE w dniach od 6 do 9 września 2006 r. Zgodnie z art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d) ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone. Zatem miejscem świadczenia w przedmiotowej sprawie jest terytorium Polski, a Spółka jest zobowiązana do rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu importu usług.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Kiedy powstał obowiązek podatkowy z tytułu importu usług.

Zdaniem Wnioskodawcy, obowiązek podatkowy w przedmiotowej sprawie powstał w dniu wystawienia faktury pierwotnej, tj. 13 września 2006 r. zgodnie z art. 19, a prawo do odliczenia podatku naliczonego powstało zgodnie z art. 86 ust. 10 pkt 2 w rozliczeniu za okres, w którym powstał obowiązek podatkowy w podatku należnym, czyli 13 września 2006 r. Spółka jest zobowiązana do skorygowania deklaracji VAT-7 za miesiąc wrzesień 2006 r. wykazując jednocześnie podatek należny z tytułu importu usług i podatek naliczony związany z zakupami pozostałymi.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlegają:

Jak stanowi art. 2 pkt 9 powołanej ustawy, przez import usług rozumie się świadczenie usług, z tytułu wykonania których podatnikiem jest usługobiorca, o którym mowa w art. 17 ust. 1 pkt 4.

W art. 17 ust. 1 pkt 4 powołanej ustawy ustawodawca postanowił, iż podatnikami są również osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, będące usługobiorcami usług świadczonych przez podatników posiadających siedzibę lub miejsce zamieszkania albo pobytu poza terytorium kraju. Z kolei, zgodnie z art. 17 ust. 2 ww. ustawy, przepisów ust. 1 pkt 4 i 5 nie stosuje się w przypadku świadczenia usług i dostawy towarów, od których podatek należny został rozliczony przez usługodawcę lub dokonującego dostawy towarów na terytorium kraju, z wyłączeniem świadczenia usług określonych w art. 27 ust. 3 lub art. 28 ust. 3, 4, 6 i 7 oraz dostawy gazu w systemie gazowym lub energii elektrycznej w systemie elektroenergetycznym, dla których w każdym przypadku podatnikiem jest usługobiorca lub nabywca towarów.

W przypadku świadczenia usług, dla prawidłowego rozliczenia podatku od towarów i usług podstawowe znaczenia ma określenie miejsca świadczenia danej usługi. Zgodnie z ogólną zasadą zawartą w art. 27 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku świadczenia usług miejscem świadczenia jest miejsce, gdzie świadczący usługę posiada siedzibę, a w przypadku posiadania stałego miejsca prowadzenia działalności, z którego świadczy usługi - miejsce, gdzie świadczący usługę posiada stałe miejsce prowadzenia działalności; w przypadku braku takiej siedziby lub stałego miejsca prowadzenia działalności - miejsce stałego zamieszkania, z zastrzeżeniem ust. 2-6 i art. 28.

Jak stanowi art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. d) ww. ustawy, w przypadku świadczenia usług na ruchomym majątku rzeczowym - miejscem świadczenia usług jest miejsce, gdzie usługi są faktycznie świadczone, z zastrzeżeniem art. 28.

W myśl art. 28 ust. 7 ustawy o podatku od towarów i usług, w przypadku usług, o których mowa w art. 27 ust. 2 pkt 3 lit. c) i d), świadczonych dla nabywcy, który podał wykonującemu te usługi numer, pod którym jest zidentyfikowany na potrzeby podatku lub podatku od wartości dodanej na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi są wykonywane, miejscem świadczenia usług jest terytorium państwa członkowskiego, które wydało nabywcy usługi ten numer, pod warunkiem że towary po wykonaniu tych usług zostaną wywiezione z terytorium państwa członkowskiego, na którym usługi te zostały faktycznie wykonane.

W stanie faktycznym opisanym we wniosku naprawa przez kontrahenta unijnego na terenie Rzeczpospolitej maszyny produkcyjnej należącej do Wnioskodawcy stanowi usługę na ruchomym majątku rzeczowym.

Wnioskodawca jako element stanu faktycznego wskazał, że to On zobowiązany jest do rozliczenia podatku od towarów i usług z tytułu importu usług. Rozpatrując złożony wniosek - z uwagi na to, iż kwestia miejsca świadczenia, a tym samym miejsca opodatkowania usługi nie była przedmiotem zapytania, oraz nie przedstawiono w tym zakresie własnego stanowiska - okoliczność ta nie podlegała ocenie i przyjęto, iż to na Spółce ciąży ten obowiązek.

Kwestia powstania obowiązku podatkowego z tytułu importu usług uregulowana została przez ustawodawcę w art. 19 ust. 19 ustawy o podatku od towarów i usług, zgodnie z którym do importu usług stosuje się odpowiednio przepisy ust. 1, 4, 5, 11, 13 pkt 1 lit. b) i c) pkt 2, 4 i 7-9 oraz ust. 14-16.

Z unormowania tego wynika, że obowiązek podatkowy u usługobiorcy usług z importu powstaje wówczas, gdy zachodzą okoliczności (zdarzenia), które u usługodawcy powodują powstanie obowiązku podatkowego.

Ponieważ dla usług wskazanych we wniosku ustawodawca nie określił szczególnego momentu powstania obowiązku podatkowego, przy ustaleniu momentu powstania obowiązku podatkowego należy posłużyć się zasadami ogólnymi wynikającymi z art. 19 ust. 1 i ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług. Stosownie do dyspozycji przepisu w art. 19 ust. 1 ustawy, obowiązek podatkowy powstaje z chwilą wydania towaru lub wykonania usługi, z zastrzeżeniem ust. 2-21, art. 14 ust. 6, art. 20 i art. 21 ust. 1. Jeżeli dostawa towaru lub wykonanie usługi powinny być potwierdzone fakturą, obowiązek podatkowy stosownie do art. 19 ust. 4 ustawy powstaje z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w 7 dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Zatem jeżeli kontrahent zagraniczny wystawi fakturę w ciągu 7 dni od dnia wykonania usługi obowiązek podatkowy powstanie w dniu jej wystawienia, natomiast gdy faktura została wystawiona później lub nie wystawiono jej wcale, obowiązek podatkowy powstanie 7 dnia od dnia wykonania usługi.

Przepis art. 106 ust. 7 ww. ustawy, stanowi, iż w przypadku czynności wymienionych w art. 7 ust. 2 i art. 8 ust. 2, wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, dostawy towarów, dla której podatnikiem jest ich nabywca, oraz importu usług wystawiane są faktury wewnętrzne; za dany okres rozliczeniowy podatnik może wystawić jedną fakturę dokumentującą te czynności dokonane w tym okresie.

Kwestię wystawienia faktury wewnętrznej reguluje przepis § 25 ust. 1 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 25 maja 2005 r. w sprawie zwrotu podatku niektórym podatnikom, zaliczkowego zwrotu podatku, wystawiania faktur, sposobu ich przechowywania oraz listy towarów i usług, do których nie mają zastosowania zwolnienia od podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2005 r. Nr 95, poz. 798), z którego wynika, iż przepisy § 9, 13-17, 19, 20 i 23 stosuje się odpowiednio do faktur wewnętrznych, o których mowa w art. 106 ust. 7 ustawy, z tym że w przypadku dostawy towarów, dla której podatnikiem jest nabywca, faktury mogą nie zawierać numeru identyfikacji podatkowej kontrahenta.

W okolicznościach przedmiotowej sprawy do Wnioskodawcy nie dotarł nigdy oryginał faktury pierwotnej, która dokumentować miała wykonanie w dniach od 6 do 9 września 2006 r. przez kontrahenta z kraju Unii Europejskiej naprawy na terenie Rzeczypospolitej maszyny produkcyjnej Spółki. Duplikat tej faktury opatrzony datą 13 września 2006 r. wpłynął do siedziby firmy dopiero w 2008 r.

W związku z powyższym obowiązek podatkowy powstał po stronie nabywcy na zasadach określonych w art. 19 ust. 4 ustawy o podatku od towarów i usług w związku z art. 19 ust. 19 tej ustawy, a fakt ten winien być potwierdzony fakturą wewnętrzną wystawioną na podstawie art. 106 ust. 7 ustawy.

Analizując przedstawiony stan faktyczny w kontekście obowiązujących w tym zakresie przepisów prawa stwierdzić należy, iż - skoro jak wskazano we wniosku - wykonawca usługi nie rozliczy od tej transakcji podatku należnego na terytorium kraju, Spółka jako nabywca powinna dokonać rozliczenia podatku z tytułu importu będącej przedmiotem zapytania usługi w miesiącu wystawienia faktury pierwotnej przez usługodawcę, a więc w rozliczeniu za miesiąc wrzesień 2006 r.

Biorąc pod uwagę powyższe należy stwierdzić, iż obowiązek podatkowy z tytułu przedmiotowej transakcji powstał zgodnie z przepisem art. 19 ust. 1 i 4 ustawy o podatku od towarów i usług, tj. z chwilą wystawienia faktury, nie później jednak niż w siódmym dniu, licząc od dnia wydania towaru lub wykonania usługi.

Interpretacja dotyczy zaistniałego zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.