ITPP2/443-315/09/EŁ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 6 kwietnia 2009 r. (data wpływu 14 kwietnia 2009 r.), uzupełnionym pismem z dnia 6 lipca 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatkowej zastosowanej przy sprzedaży nieruchomości rolnej, w sytuacji, gdy ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy wynika, iż kierunek rozwoju został określony na "rolny i wielofunkcyjną zabudowę wiejską o różnej intensywności, w obrębie zwartych jednostek osadniczych" - jest prawidłowe.

W dniu 14 kwietnia 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismem z dnia 6 lipca 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie stawki podatkowej zastosowanej przy sprzedaży nieruchomości rolnej, w sytuacji, gdy ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy wynika, iż kierunek rozwoju został określony na "rolny i wielofunkcyjną zabudowę wiejską o różnej intensywności, w obrębie zwartych jednostek osadniczych".

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Aktem notarialnym z dnia 27 marca 2008 r. Wicestarosta (w imieniu Skarbu Państwa) zawarł umowę sprzedaży, której przedmiotem była niezabudowana działka gruntu nr 213/2 o powierzchni 3,21 ha położona w obrębie R., gmina Z. Nabywca przedmiotowej działki został ustalony w drodze przetargu. Cena nabycia wyniosła 48.000,00 zł, do której Starostwo doliczyło 22% podatku od towarów i usług w kwocie 10.560,00 zł. Przedmiotowa działka w ewidencji gruntów oznaczona była jako grunty orne i pastwiska, nie posiadała planu miejscowego, a zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy dla ww. działki kierunek rozwoju został określony na rolny i MR - wielofunkcyjna zabudowa wiejska o różnej intensywności w obrębie zwartych jednostek osadniczych.

W związku z takim zapisem w studium (przeznaczeniem działki) został naliczony podatek od towarów i usług wg 22% stawki. W dniu 5 marca 2009 r. nabywca złożył podanie o zwrot podatku od towarów i usług w kwocie 10.560,00 zł motywując go tym, że działka jest gruntem niezabudowanym, rolnym i nie posiada planu zagospodarowania przestrzennego.

W piśmie stanowiącym uzupełnienie wniosku, Starosta wskazał, iż określenie "MR- wielofunkcyjna zabudowa wiejska o różnej intensywności w obrębie zwartych jednostek osadniczych" określa kierunek rozwoju i politykę przestrzenną gminy, które muszą być formułowane elastycznie i ogólnie, dawać możliwość optymalnego przeznaczenia terenu w dalszych pracach planistycznych. W miejscowym planie teren oznaczony w studium jako MR może być przeznaczony zarówno na zabudowę zagrodową (teren rolniczy), zabudowę służącą gospodarce rolnej (teren rolniczy), zabudowę mieszkaniową, zabudowę usługową, zabudowę produkcyjną lub pozostać jako teren rolniczy niezabudowany. Ponadto, nie można określić procentowo w jakiej części będzie kierunek rolny, a w jakiej MR, ponieważ określenie to obarczone byłoby dużym błędem.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy słusznie został naliczony i pobrany podatek od towarów i usług wg 22% stawki przy sprzedaży działki, przy takim zapisie w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Zdaniem Wnioskodawcy sprzedaż nieruchomości gruntowej, niezabudowanej zgodnie ze studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy Złocieniec obowiązującym na dzień 27 marca 2008 r. dla działki 213/2 w obrębie R., został określony na rolny i MR - wielofunkcyjna zabudowa wiejska o różnej intensywności w obrębie zwartych jednostek osadniczych (plan nie obowiązuje od 1 stycznia 2004 r.), podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, ponieważ czynność ta nie została objęta zwolnieniem od podatku określonym w art. 43 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu tym podatkiem podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju.

Artykuł 7 ust. 1 ww. ustawy stanowi, iż przez dostawę, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarem jak właściciel.

W myśl art. 2 pkt 6 cyt. ustawy, przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty.

Na mocy art. 41 ust. 1 ustawy, stawka podatku wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

W art. 43 ustawy zawarto katalog czynności zwolnionych od podatku od towarów i usług. Stosownie do ust. 1 pkt 9 powołanego artykułu, zwalnia się od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę.

Opodatkowaniu podlegają zatem dostawy, których przedmiotem są nieruchomości gruntowe, zabudowane i niezabudowane, przy czym w przypadku gruntów niezabudowanych opodatkowane są tylko te, których przedmiotem są tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę. Natomiast dostawy gruntów niezabudowanych, będących np. gruntami rolnymi, czy leśnymi, które nie są przeznaczone pod zabudowę, są zwolnione od podatku od towarów i usług.

Należy zauważyć, że ustawa o podatku od towarów i usług w art. 43 ust. 1 pkt 9 posługuje się kryterium przeznaczenia terenu, a nie jego klasyfikacją gleboznawczą. Ustawodawca zwalniając od podatku od towarów i usług dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczone pod zabudowę nie sprecyzował, jakimi kryteriami należy się kierować, aby ustalić przeznaczenie danego gruntu.

Zgodnie z treścią przepisu art. 3 ust. 1 ustawy z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym (Dz. U. Nr 80, poz. 717 z późn. zm.) kształtowanie i prowadzenie polityki przestrzennej na terenie gminy należy do zadań własnych gminy. Polityka przestrzenna gminy wyrażona jest w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, którego uchwalenie jest niezbędnym etapem uchwalenia miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego. Przepis art. 9 ust. 1 i 4 ww. ustawy z dnia 27 marca 2003 r. stanowi, że w celu określenia polityki przestrzennej gminy, w tym lokalnych zasad zagospodarowania przestrzennego, rada gminy podejmuje uchwałę o przystąpieniu do sporządzania studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy. Ustalenia studium są wiążące dla organów gminy przy sporządzaniu planów miejscowych.

W myśl art. 14 ust. 1 pkt 5 oraz art. 15 ust. 1 ww. ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, przed podjęciem uchwały o przystąpieniu do sporządzania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego, wójt, burmistrz albo prezydent miasta wykonuje analizy dotyczące zasadności przystąpienia do sporządzania planu i stopnia zgodności przewidywanych rozwiązań z ustaleniami studium. Sporządzany jest projekt planu miejscowego, zawierający część tekstową i graficzną, zgodnie z zapisem studium oraz przepisami odrębnymi, odnoszącymi się do obszaru objętego planem.

Pojęcie "zagospodarowanie" mówi o zasadach zagospodarowania, co jednoznacznie wskazuje, iż pod pojęciem tym należy rozumieć wszystkie możliwości racjonalnego wykorzystania terenu i jego zasobów. Może więc ono być rolnicze, leśne, usługowe, turystyczne, budowlane itp., a w świetle powyższego nie można zawężać tego pojęcia wyłącznie do czynności, których nie można określić jako budowa.

Wskazać także należy, iż ewidencja gruntów i budynków jest urzędowym zbiorem informacji faktycznych. Wynikające z niej zapisy są odzwierciedleniem stanu faktycznego i prawnego na dzień dokonania wpisu. Zgodnie z art. 20 ust. 1 pkt 1, ust. 2 oraz art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 17 maja 1989 r. - Prawo geodezyjne i kartograficzne (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 240, poz. 2027 z późn. zm.), informacje dotyczące gruntów znajdujące się w ewidencji dotyczą: położenia, granic, powierzchni, rodzajów użytków gruntowych oraz ich klas gleboznawczych, oznaczenia ksiąg wieczystych, a także stosunków właścicielskich. Dane zawarte w ewidencji gruntów i budynków stanowią podstawę m.in. planowania przestrzennego. Jednakże tylko w zakresie danych faktycznych w niej zawartych.

Podkreślić należy, że Minister Finansów nie jest uprawniony do dokonywania wykładni przepisów prawa miejscowego odnoszących się do kwestii zagospodarowania przestrzennego. Właściwym rzeczowo w tej sprawie jest organ sporządzający studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy, będące podstawą do wydania miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego.

Z przedstawionego opisu stanu faktycznego wynika, iż przedmiotem dostawy była nieruchomość rolna sklasyfikowana jako grunt orny. Przedmiotowa nieruchomość nie jest objęta miejscowym planem zagospodarowania przestrzennego, ani nie posiada decyzji o warunkach zabudowy. W studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego zawarto zapis dotyczący obecnego statusu nieruchomości jako grunty rolne. Zawarto także informacje, iż na omawianej nieruchomości dopuszcza się wielofunkcyjną zabudowę wiejską o różnej intensywności, w obrębie zwartych jednostek osadniczych. Jak wynika z pisma będącego uzupełnieniem wniosku, na przedmiotowej działce przewidywana jest różnego rodzaju zabudowa, tj. może ona być przeznaczona zarówno na zabudowę zagrodową (teren rolniczy), zabudowę służącą gospodarce rolnej (teren rolniczy), zabudowę mieszkaniową, zabudowę usługową, zabudowę produkcyjną lub pozostać jako teren rolniczy niezabudowany.

Należy podkreślić, iż ustawodawca w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy, obejmując zwolnieniem od podatku dostawę terenów niezabudowanych innych niż tereny budowlane oraz przeznaczonych pod zabudowę, nie uzależnił zastosowania zwolnienia od faktu, czy w momencie dostawy istnieje możliwość ich zabudowy. Wyraźnie chodzi tu o tereny przeznaczone pod zabudowę w momencie sprzedaży.

Okoliczności sprawy wskazują na fakt, iż w przyszłości przedmiotowa nieruchomość może być terenem budowlanym (zabudowa mieszkaniowa, usługowa lub produkcyjna), a w konsekwencji jest przeznaczona pod zabudowę. Bezsprzecznym pozostaje zatem fakt, iż działka ta według studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy położona była w chwili sprzedaży na terenie przeznaczonym w przyszłości pod zabudowę.

Z zacytowanych przepisów wynika, że dla określenia przeznaczenia danego terenu, w przypadku braku miejscowego planu zagospodarowania przestrzennego oraz w sytuacji, gdy nie wydano decyzji o warunkach zabudowy, decydujące znaczenie ma przeznaczenie terenu określone w studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego gminy.

Zatem biorąc pod uwagę treść powołanych wyżej przepisów oraz przedstawiony stan faktyczny, należy stwierdzić, iż sprzedaż niezabudowanej nieruchomości gruntowej nr 213/2 - o ile jest to teren przeznaczony pod zabudowę, na co wskazuje studium uwarunkowań i kierunków zagospodarowania przestrzennego, który dopuścił w przyszłości przeznaczenie tego gruntu pod zabudowę - nie korzysta ze zwolnienia od podatku od towarów i usług, o którym mowa w art. 43 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług, lecz stosownie do art. 41 ust. 1 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług wg stawki podatku w wysokości 22%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.