ITPP2/443-306/08/MD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pani przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2008 r. (data wpływu 31 marca 2008 r.), uzupełnionym pismem z dnia 30 maja 2008 r. (data wpływu 13 czerwca 2008 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności zastosowania zwolnienia do sprzedaży lokalu użytkowego, jeżeli Wnioskodawca w momencie sprzedaży korzysta ze zwolnienia podmiotowego, a w stosunku do sprzedawanego lokalu użytkowego przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony - jest prawidłowe.

W dniu 31 marca 2008 r. złożyła Pani wniosek, uzupełniony pismem z dnia 30 maja 2008 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zasadności zastosowania zwolnienia do sprzedaży lokalu użytkowego, jeżeli Wnioskodawca w momencie sprzedaży korzysta ze zwolnienia podmiotowego, a w stosunku do sprzedawanego lokalu użytkowego przysługiwało prawo do obniżenia podatku należnego o podatek naliczony.

W przedmiotowym wniosku zostało przedstawione następujące zdarzenie przyszłe.

Dnia 30 kwietnia 1996 r. Wnioskodawca zakupił lokal użytkowy od Urzędu Miasta. Na podstawie faktury VAT dokonał odliczenia podatku VAT naliczonego w kwocie 5.280,00 zł. Wnioskodawca prowadził w tym lokalu działalność gospodarczą od listopada 1989 r. do 1 maja 2003 r. W tym dniu zaprzestał prowadzenia czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług z tytułu prowadzonej działalności gospodarczej. W związku z tym w dniu 28 kwietnia 2003 r. złożył w urzędzie skarbowym VAT-Z oraz pismo, w którym poinformował, że działając na podstawie art. 6 ustawy z 1993 r. o podatku od towarów i usług, wszystkie towary zakupione przed 1 maja 2003 r. zostały sprzedane na fakturę VAT, remanent likwidacyjny jest rozliczony.

Poinformował także o tym, że lokal użytkowy wraz z wyposażeniem stanowić będzie przedmiot najmu, a od czynności najmu odprowadzany będzie podatek od towarów i usług. Równocześnie od dnia 1 maja 2003 r. Wnioskodawca zawarł umowę najmu lokalu, a przychody rozliczane były jako uzyskiwane poza działalnością gospodarczą.

Z uwagi na to, że w okresie prowadzenia działalności gospodarczej, tj. od 1 stycznia 2003 r. do 1 maja 2003 r. przychody ze sprzedaży przekraczały kwotę zwolnioną, tj. 10.000 euro, w dniu 5 maja 2003 r. Wnioskodawca złożył w urzędzie skarbowym dokument VAT-R i zarejestrował usługi najmu lokalu jako opodatkowane podatkiem od towarów i usług. Od najmu podatek ten odprowadzany był w latach 2003 - 2004. Przychody netto z tego tytułu w 2004 r. wyniosły 10,091,21 zł, a więc nie przekraczały kwoty zwolnienia, tj. 10.000 euro, toteż dnia 6 grudnia 2004 r. Wnioskodawca złożył dokument VAT-R (aktualizacyjny) i wystąpił o zwolnienie czynności najmu z opodatkowania, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług.

Od 1 maja 2005 r. Wnioskodawca jest zwolniony z obowiązku odprowadzania podatku od towarów i usług od czynności najmu lokalu, z którego przychody nie stanowią przychodów z działalności gospodarczej. Lokal jest przedmiotem najmu do chwili obecnej.

W piśmie uzupełniającym Wnioskodawca zaznaczył, że nie dokonał rozliczenia podatku należnego poprzez sporządzenie remanentu likwidacyjnego w stosunku do przedmiotowego lokalu użytkowego, ponieważ miał zamiar prowadzenia działalności gospodarczej w rozumieniu ustawy o podatku od towarów i usług w formie najmu tegoż lokalu użytkowego. Oświadczył również, że do momentu zbycia przedmiotowego lokalu, stanowi on środek trwały, na który założona jest kartoteka środka trwałego, a lokal został całkowicie zamortyzowany.

Jednocześnie Wnioskodawca zastrzegł, że od grudnia 2005 r. przebywa na emeryturze i nie prowadzi żadnej innej działalności gospodarczej.

W 2008 r. Wnioskodawca chciałby sprzedać ten lokal.

W związku z powyższym, w piśmie z dnia 30 maja 2008 r., zadano następujące pytanie.

Czy przy sprzedaży lokalu użytkowego, nabytego przed dniem 1 maja 2004 r., w sytuacji gdy podatek naliczony został odliczony od należnego w 1996 r., a w chwili obecnej Wnioskodawca jest zwolniony podmiotowo z obowiązku odprowadzania podatku od towarów i usług, można zastosować przepisy art. 113, ust. 1, 2 lub 9 ustawy o podatku od towarów i usług.

Zdaniem Wnioskodawcy ma On prawo do zwolnienia z podatku od towarów i usług sprzedaży przedmiotowego lokalu użytkowego.

Lokal użytkowy został nabyty przed dniem 1 maja 2004 r., a więc w chwili zaprzestania wykonywania czynności opodatkowanych podatkiem od towarów i usług Wnioskodawca nie miał obowiązku sporządzenia remanentu środków trwałych, a lokal użytkowy był wykorzystywany do uzyskiwania dochodów z tytułu najmu. Swoje stanowisko Wnioskodawca uzasadnia brzmieniem przepisów z art. 14 ust. 2 oraz art. 113, ust. 1, 2 oraz 9 ustawy o podatku od towarów i usług, wywodząc na ich podstawie zasadność korzystania ze zwolnienia podmiotowego.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i usług.

W myśl art. 15 ust. 1 ustawy, podatnikami są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2 ustawy, bez względu na cel lub rezultat takiej działalności. Działalność gospodarcza, zgodnie z art. 15 ust. 2 ustawy, obejmuje wszelką działalność producentów, handlowców lub usługodawców, w tym podmiotów pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Jednakże w myśl art. 113 ust. 1 ustawy zwalnia się od podatku podatników, u których wartość sprzedaży opodatkowanej nie przekroczyła łącznie w poprzednim roku podatkowym kwoty 50.000 zł (do dnia 31 grudnia 2007 r. kwota wyrażona w złotych odpowiadająca równowartości 10 000 euro). Do wartości sprzedaży nie wlicza się kwoty podatku. Ponadto, zgodnie z art. 113 ust. 2 stawy, do wartości sprzedaży, o której mowa w ust. 1, nie wlicza się odpłatnej dostawy towarów oraz odpłatnego świadczenia usług zwolnionych od podatku, a także towarów, które na podstawie przepisów o podatku dochodowym są zaliczane przez podatnika do środków trwałych oraz wartości niematerialnych i prawnych podlegających amortyzacji.

Artykuł 14 ust. 1 pkt 2 ustawy nakłada obowiązek opodatkowania towarów własnej produkcji i towarów, które po nabyciu nie były przedmiotem dostawy towarów, w przypadku, zaprzestania przez podatnika, o którym mowa w art. 15, będącego osobą fizyczną wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu, obowiązanego, na podstawie art. 96 ust. 6, do zgłoszenia zaprzestania działalności naczelnikowi urzędu skarbowego. W myśl ust. 2 art. 14 ustawy obowiązek wynikający z powyższego przepisu nie ma zastosowania do podatników zwolnionych od podatku na podstawie art. 113 ust. 1 i 9 (zwolnienie podmiotowe).

Podatnik dokonujący nabycia danego towaru jest zobowiązany do określenia jego charakteru, dokonania rozgraniczenia, czy będzie to towar handlowy przeznaczony do dalszej odprzedaży, czy też ewentualnie zakup inwestycyjny w sposób ciągły służący prowadzonej działalności gospodarczej (środek trwały). Do takiego zakwalifikowania zobowiązują podatnika zarówno przepisy ustawy o podatku dochodowym od osób fizycznych, jak też pośrednio, przepisy z zakresu podatku od towarów i usług.

Z opisanego stanu faktycznego wynika, że Wnioskodawca prowadząc działalność gospodarczą w postaci wynajmu lokalu użytkowego, korzysta, na podstawie art. 113 ust. 1 ustawy, ze zwolnienia podmiotowego.

Wynajmowany lokal użytkowy został nabyty na potrzeby prowadzonej działalności i wprowadzony do ewidencji środków trwałych. Zgodnie z oświadczeniem Wnioskodawcy, do momentu zbycia lokalu użytkowego, stanowić on będzie środek trwały, na który założona jest kartoteka środka trwałego, a lokal został całkowicie zamortyzowany.

Mając na uwadze przedstawiony stan faktyczny oraz wskazane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług, należy stwierdzić, iż wartości sprzedaży, zaliczonego przez Wnioskodawcę do środków trwałych lokalu użytkowego, nie wlicza się do sprzedaży, na podstawie której ustala się limit uprawniający do korzystania ze zwolnienia podmiotowego, bądź jego utraty.

Tym samym ewentualna sprzedaż przedmiotowego lokalu będzie odpłatną dostawą towarów, którą należy uznać za czynność podlegającą opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednak jej zaistnienie nie spowoduje powstania zobowiązania podatkowego, gdyż podatnik (sprzedawca) będzie, w zakresie tej transakcji, korzystał ze zwolnienia podmiotowego, wynikającego z art. 113 ust. 1 w zw. z ust. 2.

Końcowo informuje się, że tut. organ podatkowy nie oceniał zasadności dokonania zgłoszenia zaprzestania wykonywania czynności podlegających opodatkowaniu (VAT-Z) i nie objęcia spisem z natury przedmiotowego lokalu użytkowego, gdyż nie było to przedmiotem zapytania

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.