ITPP2/443-304a/11/MD

Pisma urzędowe
Status:  Nieoceniane

Pismo z dnia 26 maja 2011 r. Izba Skarbowa w Bydgoszczy ITPP2/443-304a/11/MD

INTERPRETACJA INDYWIDUALNA

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 25 lutego 2011 r. (data wpływu 2 marca 2011 r.), uzupełnionym w dniu 21 kwietnia 2011 r. (data wpływu), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczania podatku naliczonego od wydatków związanych z budową, poszerzeniem lub ulepszeniem dróg publicznych w ramach realizowanej inwestycji - jest prawidłowe.

UZASADNIENIE

W dniu 2 marca 2011 r. został złożony wniosek, uzupełniony w dniu 21 kwietnia 2011 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie możliwości odliczania podatku naliczonego od wydatków związanych z budową, poszerzeniem lub ulepszeniem dróg publicznych w ramach realizowanej inwestycji.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Spółka powołana została przez Gminę Miasta w celu stworzenia warunków aktywizacji gospodarczej i przyciągania nowych inwestycji. Cele te osiągane są w ramach prowadzonej przez nią działalności w zakresie m.in. kupna i sprzedaży nieruchomości na własny rachunek, robót związanych z budową obiektów inżynierii lądowej i wodnej oraz robót budowlanych specjalistycznych. Spółka jest "płatnikiem" podatku od towarów i usług oraz podatku dochodowego od osób prawnych.

Jest właścicielem nieruchomości o powierzchni ok. 51 ha. Teren ten w obowiązującym dla niego planie zagospodarowania przestrzennego jest przeznaczony pod działalność przemysłową. Na przedmiotowej nieruchomości Spółka utworzyła Park. Jej zamiarem jest pozyskanie szeregu inwestorów, którzy odkupiliby poszczególne części nieruchomości i zrealizowaliby na tych nieruchomościach inwestycje o charakterze przemysłowym. Drogi publiczne wokół Parku nie są przystosowane do ciężkiego ruchu kołowego generowanego przez zakłady przemysłowo-produkcyjne. Oznacza to, że aby sprzedać nieruchomości inwestorom, Spółka musi ponieść nakłady na inwestycje drogowe, aby przystosować infrastrukturę drogową do potrzeby nabywców. Na mocy porozumienia zawartego z Gminą, Spółka zobowiązała się do rozbudowy i przystosowania fragmentu infrastruktury drogowej (układu komunikacyjnego) stanowiącego drogę dojazdową do ww. Parku. Droga dojazdowa oraz realizowana inwestycja modernizacji skrzyżowania znajdują się na gruncie należącym do Gminy (inwestycje drogowe polegające na zapewnieniu niezbędnych dla produkcji przemysłowej parametrów dróg publicznych były i będą realizowane wyłącznie na drogach publicznych znajdujących się na gruntach będących własnością Gminy).

Spółka zobowiązana jest do realizacji inwestycji i poniesienia kosztów inwestycji drogowej na podstawie art. 16 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych. Przy czym - w myśl art. 2a tej ustawy - droga wybudowana przez Spółkę stanowi własność gminy. Wybudowanie przedmiotowej infrastruktury drogowej było niezbędne i wymagalne w celu zapewnienia odpowiedniej komunikacji i dojazdu do obiektu, natomiast jej niewykonanie skutkowałoby niemożnością prowadzenia zakładów przemysłowych na terenie, a zatem niemożnością dokonania inwestorom sprzedaży opodatkowanej gruntów.

Gmina, Specjalna Strefa Ekonomiczna, Powiatowy Urząd Pracy oraz Spółka podpisały list intencyjny z inwestorem, w którym strony określiły warunki zakupu nieruchomości Spółki (działka nr 136/5) i inwestycji na terenie Miasta - m.in. tej treści, iż na potrzeby inwestora zostaną wybudowane, poszerzone lub ulepszone gminne drogi publiczne łączące przedmiotową nieruchomość z siecią dróg publicznych, w szczególności poprzez poszerzenie i ulepszenie ul. M., by umożliwić odpowiedni dostęp dla ciężkiego sprzętu kołowego z nieruchomości do głównej sieci dróg publicznych. Aktualny stan drogi nie pozwala na wykorzystanie jej na potrzeby ciężkiego sprzętu drogowego, a następnie na obsługę logistyczną inwestora, o którego pozyskanie zabiega Spółka. Od spełnienia ww. warunku uzależniony został sukces całej transakcji, jaką jest sprzedaż inwestorowi powołanej wyżej nieruchomości. Od miesiąca stycznia 2010 r. Spółka zawarła z innymi inwestorami umowy przedwstępne sprzedaży, w których wskazano, że jednym z warunków zawarcia umowy przenoszącej własność nieruchomości jest właśnie realizacja inwestycji drogowej, o której mowa wyżej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy istnieje możliwość odliczania podatku naliczonego od wydatków ponoszonych na przygotowanie gruntu do sprzedaży, związanych z budową, poszerzeniem lub ulepszeniem gminnych dróg publicznych w oparciu o umowę, o której mowa w art. 16 ust. 2 ustawy o drogach publicznych.

Zdaniem Wnioskodawcy, który odwołał się do art. 5 ust. 1 pkt 1 oraz art. 8 ust. 2 ustawy o podatku od towarów, w przedmiotowej sprawie kluczowe znaczenie ma przepis " art. 7 ust. 1" tej ustawy, powołał jednak treść art. 7 ust. 2 ustawy.

Stwierdził przy tym, że ustawodawca nakazał opodatkować podatkiem od towarów usług również darowizny i wszelkie nieodpłatne przekazania jeżeli zostaną spełnione łącznie dwie przesłanki:

1.

przekazanie zostanie dokonane na cele inne niż związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem oraz

2.

podatnikowi przy nabyciu przekazywanych towarów i usług przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego.

Tylko łączne spełnienie obu przesłanek implikuje powstanie obowiązku opodatkowania podatkiem od towarów i usług nieodpłatnie przekazywanych towarów i usług.

Zdaniem Spółki, w przedmiotowej sytuacji związek ponoszonych wydatków z przedsiębiorstwem jest oczywisty i pominąwszy rzeczywiste powiązanie ekonomiczne i merytoryczne, wynika bezpośrednio z listu intencyjnego oraz umów przedwstępnych podpisanych przez Spółkę i inwestora. Oznacza to, że pierwszy warunek do objęcia nieodpłatnego przekazania infrastruktury drogowej Gminie nie zostanie w tym przypadku spełniony, a więc przepis nie będzie miał zastosowania.

Spółka zaznaczyła, że do rozstrzygnięcia pozostaje kwestia rozpoznania prawa do odliczenia podatku naliczonego przy nabywaniu towarów i usług związanych z budową drogi. Zasada określająca prawo podatnika w tym względzie została określona w zacytowanym przez nią art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług. Podatnik ma prawo do odliczania podatku naliczonego od wydatków związanych ze sprzedażą opodatkowaną.

Spółka stwierdziła, że w tej konkretnej sytuacji wydatki są związane ze sprzedażą opodatkowaną, ponieważ są czynione w celu pozyskania inwestora i korzystnej sprzedaży gruntu. Wskazała, że sprzedaż przedmiotowych nieruchomości jest obciążona podatkiem od towarów i usług. Bez znaczenia w tej sytuacji jest fakt, że infrastruktura zostanie przekazana nieodpłatnie. W związku z jej budową Spółka osiągnie przychód opodatkowany podatkiem od towarów i usług, w związku ze sprzedażą inwestorowi przedmiotowych gruntów.

Po powołaniu treści art. 86 ust. 1 ustawy Spółka stwierdziła, iż towary i usługi nabyte w związku z budową, poszerzeniem lub ulepszeniem gminnych dróg publicznych wykorzystane zostaną do/i w celu wykonania czynności opodatkowanej - zbycia nieruchomości na rzecz inwestora - Spółce przysługiwać będzie prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

Wskazała, że mimo iż inwestycje drogowe w ramach gminnych dróg publicznych co do zasady należą do zadań własnych gminy, to przepis art. 16 ustawy o drogach publicznych (Dz. U. z 2007 r. Nr 19, poz. 115) wyraźnie stanowi, że budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia, a szczegółowe warunki budowy lub przebudowy dróg określa umowa między zarządcą drogi a inwestorem inwestycji niedrogowej. Powyższe oznacza, że gmina, czy inna jednostka samorządu terytorialnego, nie jest jedynym podmiotem zobowiązanym i uprawnionym z mocy ustawy o drogach publicznych do realizacji inwestycji drogowej na drogach publicznych. Spółka zauważyła, że przypadek, w którym inwestycja niedrogowa (np. centrum handlowe, zakład przemysłowy) generuje potrzebę budowy lub przebudowy dróg publicznych i jest realizowana przez podmiot inny niż samorząd terytorialny jest bardzo częstą sytuacją. O związku między podatkiem naliczonym wynikającym z faktur dokumentujących zakup towarów i usług służących realizacji inwestycji drogowej a czynnościami opodatkowanymi, jakimi jest sprzedaż nieruchomości przez Spółkę, nie może decydować jedynie fakt, że droga publiczna wraz z infrastrukturą nie będzie stanowiła przedmiotu transakcji podlegającej opodatkowaniu.

Spółka zaznaczyła, że z mocy ustawy właścicielem dróg publicznych nie mogą być podmioty prywatne, ale są nimi albo jednostki samorządu terytorialnego albo inne podmioty specjalnie powołane do zarządzania tymi drogami. Z samej istoty, efekty inwestycji nie mogą zatem zostać włączone do przedmiotu sprzedaży. Z faktu, że ulepszone drogi nie będą stanowiły części składowej transakcji sprzedaży nie można wyciągać wniosku o niemożliwości dokonania odliczenia podatku naliczonego w tym zakresie. Wiele bowiem środków nabywanych przez podmioty prowadzące działalność gospodarczą (jak choćby biurka dla pracowników, czy materiały biurowe) także nie są przedmiotem żadnych dalszych transakcji, niemniej jednak z pewnością są związane z prowadzeniem działalności gospodarczej i jako takie korzystają z dobrodziejstw odliczenia, o którym mowa w art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług.

Spółka wskazała, że odmienne od przyjętego przez stronę stanowisko kłóciłoby się z zasadą neutralności podatkowej, zgodnie z którą podatek od towarów i usług obciąża końcowego konsumenta. Art. 86 ust. 1 ustawy przyjmuje zasadę, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Przez czynności opodatkowane należy rozumieć w tym przypadku czynności, które faktycznie zostały (bądź zostaną) objęte opodatkowaniem. Zdaniem Spółki wynika z tego, że jeśli towary i usługi, przy nabyciu których naliczono podatek, są (mają być) wykorzystywane w całości do prowadzenia działalności opodatkowanej, wówczas podatnikowi przysługuje prawo do odliczenia całości podatku. W tym bowiem przypadku nie występują oni w charakterze konsumentów zakupionych dóbr; podatek zaś obciąża właśnie konsumpcję. Jakakolwiek odmienna interpretacja byłaby sprzeczna z powołaną zasadą neutralności VAT, gdyż oznaczałaby obciążenie przedsiębiorstwa kosztem podatku od towarów i usług w trakcie prowadzenia działalności gospodarczej bez prawa do odliczenia tego podatku. Reasumując Spółka stwierdziła, że istnieje oczywisty i bezpośredni związek między jej inwestycjami drogowymi, a czynnością opodatkowaną jaką jest sprzedaż nieruchomości inwestorom prowadzącym działalność o charakterze przemysłowym.

Uzupełniając powyższe Spółka wskazała, że przepis art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług stanowi, iż w przypadku, gdy istnieje racjonalny związek pomiędzy nabyciem towarów czy usług, a działalnością opodatkowaną podatnikowi powinno przysługiwać prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu tych towarów i usług. Ponownie podniosła, że w niniejszej sprawie taki ścisły związek istnieje. Koszty prac w ramach inwestycji w takim samym stopniu wiążą się z przyszłą działalnością opodatkowaną (tj. sprzedażą nieruchomości), jak koszty poniesione na nabycie gruntu. Spółka uzyska wymierne korzyści z tytułu poczynienia przedmiotowych nakładów - w postaci przychodów ze sprzedaży nieruchomości. Konsekwentnie, jakkolwiek z wykonaniem prac w ramach inwestycji w infrastrukturę nie wiąże się uzyskanie od Gminy wynagrodzenia podlegającego opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, koszty poniesione przez Spółkę w związku z tymi pracami stanowią w istocie część ogólnych kosztów inwestycyjnych związanych z przygotowaniem gruntów do sprzedaży. Tym samym należy uznać, że koszty te dotyczą zakupów związanych z działalnością opodatkowaną Spółki.

Spółka ponownie wskazała, że zasada wyrażona w art. 86 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług jest odzwierciedleniem zasady neutralności VAT dla podatników tego podatku, będącej fundamentalną zasadą dla konstrukcji podatku od wartości dodanej. Jej istota zawiera się w stwierdzeniu, że działalność podatnika opodatkowana podatkiem nie może być obciążona kosztem nieodliczalnego podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług służących tej działalności.

Podniosła, że powyższe stanowisko zostało potwierdzone w wyroku Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie z dnia 13 lipca 2007 r., sygn. akt III SA/Wa 3630/06 oraz w piśmie Izby Skarbowej w Warszawie z dnia 17 września 2007 r. Co prawda oba rozstrzygnięcia dotyczyły nieodpłatnego przekazania przez spółkę na rzecz gminy infrastruktury drogowej wybudowanej w celu umożliwienia prowadzenia sklepu wielkopowierzchniowego, a zatem w związku z prowadzonym przez spółkę przedsiębiorstwem, i rozstrzygały, że czynność taka nie podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług. Jednakże ich rozstrzygnięcia wskazują, że sąd oraz izba skarbowa za bezsporny uznały fakt możliwości dokonania odliczenia podatku naliczonego od prac związanych z budową lub przebudową infrastruktury drogowej. Spółka uznała, że powyższa sytuacja, jest zbieżna z opisaną przez nią. Aby móc prowadzić działalność w postaci sprzedaży nieruchomości na cele produkcji przemysłowej zmuszona jest dokonać nakładów na infrastrukturę drogową, stanowiącą drogi publiczne i podlegającą przekazaniu na rzecz Gminy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z dyspozycją art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) - zwanej dalej ustawą - w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z ust. 2 pkt 1 lit. a) powołanego artykułu wynika, iż kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług - z uwzględnieniem rabatów określonych w art. 29 ust. 4.

Treść cytowanego przepisu art. 86 ust. 1 wskazuje, iż prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione określone warunki, tzn. odliczenia tego dokonuje podatnik podatku od towarów i usług, a towary i usługi, przy nabyciu których podatek został naliczony, są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych. Zatem warunkiem umożliwiającym podatnikowi skorzystanie z prawa do odliczenia podatku naliczonego jest związek zakupów z wykonanymi czynnościami opodatkowanymi. Jednocześnie przedstawiona wyżej zasada wyklucza możliwość dokonania odliczenia podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, czyli w sytuacji ich wykorzystywania do czynności zwolnionych od podatku, bądź niepodlegających opodatkowaniu.

Podkreślenia wymaga fakt, iż związek między dokonywanymi zakupami towarów i usług, a prowadzoną działalnością opodatkowaną może mieć charakter pośredni lub bezpośredni. O związku bezpośrednim można mówić wówczas, gdy nabywane towary służą np. dalszej odsprzedaży, lub też nabywane towary i usługi są niezbędne do wytworzenia towarów lub usług będących przedmiotem sprzedaży - bezpośrednio więc wiążą się z czynnościami opodatkowanymi wykonywanymi przez podatnika. Natomiast pośredni związek występuje, gdy ponoszone wydatki wiążą się z całokształtem funkcjonowania przedsiębiorstwa podatnika, a tym samym z osiąganymi przez niego obrotami (np. środki trwałe). Aby jednak można było wskazać, iż określone zakupy mają chociażby pośredni związek z działalnością gospodarczą, istnieć musi związek przyczynowo - skutkowy pomiędzy dokonanymi zakupami towarów i usług, a powstaniem tego obrotu.

Przepisy art. 88 ustawy przewidują sytuacje, w których podatnikowi nie przysługuje prawo do odliczenia podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług, pomimo tego, że spełnione są generalne przesłanki upoważniające go do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego.

W myśl art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W świetle art. 7 ust. 2 ustawy - w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2011 r. - przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się również przekazanie przez podatnika towarów należących do jego przedsiębiorstwa na cele inne niż związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, w szczególności:

1.

przekazanie lub zużycie towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia,

2.

wszelkie inne przekazanie towarów bez wynagrodzenia, w szczególności darowizny

* jeżeli podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego od tych czynności, w całości lub w części.

Przez świadczenie usług - w myśl art. 8 ust. 1 ustawy - rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7 (...).

Z kolei według art. 8 ust. 2 ustawy - w brzmieniu obowiązującym do dnia 31 marca 2011 r. - nieodpłatne świadczenie usług niebędące dostawą towarów na cele osobiste podatnika lub jego pracowników, w tym byłych pracowników, wspólników, udziałowców, akcjonariuszy, członków spółdzielni i ich domowników, członków organów stanowiących osób prawnych, członków stowarzyszenia, oraz wszelkie inne nieodpłatne świadczenie usług, jeżeli nie są one związane z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a podatnikowi przysługiwało prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przy nabyciu towarów i usług związanych z tymi usługami, w całości lub w części, traktuje się jak odpłatne świadczenie usług.

W świetle art. 16 ust. 1 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych (tekst jedn. Dz. U. Nr 19, poz. 115 z późn. zm.), budowa lub przebudowa dróg publicznych spowodowana inwestycją niedrogową należy do inwestora tego przedsięwzięcia.

Szczegółowe warunki budowy lub przebudowy dróg, o których mowa w ust. 1, określa umowa między zarządcą drogi a inwestorem inwestycji niedrogowej (art. 16 ust. 2 tej ustawy).

Ze stanu faktycznego przedstawionego we wniosku wynika, że Spółka (podatnik podatku od towarów i usług) jest właścicielem nieruchomości o powierzchni ok. 51 ha. W obowiązującym planie zagospodarowania przestrzennego teren ten jest przeznaczony pod działalność przemysłową. Na przedmiotowej nieruchomości Spółka utworzyła Park. Jej zamiarem jest pozyskanie szeregu inwestorów, którzy odkupiliby poszczególne części nieruchomości i zrealizowali na tych nieruchomościach inwestycje o charakterze przemysłowym. Na mocy porozumienia zawartego z Gminą, Spółka zobowiązała się do rozbudowy i przystosowania fragmentu infrastruktury drogowej (układu komunikacyjnego) stanowiącego drogę dojazdową do ww. Parku. Inwestycja realizowana jest na gruncie należącym do Gminy. Spółka zobowiązana jest do realizacji tej inwestycji na podstawie art. 16 ustawy z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych, przy czym, w myśl art. 2a tej ustawy, droga przez nią wybudowana z mocy prawa staje się własnością Gminy.

Na tym tle Spółka powzięła wątpliwość dotyczącą możliwości odliczania podatku naliczonego od wydatków związanych z ww. inwestycją.

Mając na uwadze przedstawiony we wniosku stan faktyczny oraz powołane regulacje ustawy o podatku od towarów i usług, w tym przede wszystkim art. 86 ust. 1 ustawy, należy potwierdzić stanowisko Spółki co do możliwości odliczenia podatku naliczonego w zakresie wydatków poniesionych w ramach realizacji inwestycji, o której mowa we wniosku, o ile nie wystąpią przesłanki wyłączające to prawo określone w art. 88 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Gdańsku, Al. Zwycięstwa 16/17, 80-219 Gdańsk, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.

Opublikowano: http://sip.mf.gov.pl