ITPP2/443-303/10/AK - Prawo do zastosowania 0% stawki podatku dla usługi transportu wliczonej w cenę wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 27 marca 2010 r. (data wpływu 1 kwietnia 2010 r.), o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania 0% stawki podatku dla usługi transportu wliczonej w cenę wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów - jest prawidłowe.

W dniu 1 kwietnia 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie prawa do zastosowania 0% stawki podatku dla usługi transportu wliczonej w cenę wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie działów specjalnych produkcji rolnej, w ramach której dokonuje sprzedaży ukorzenionych sadzonek rododendrona na rzecz kontrahenta niemieckiego. Dostawa następuje na mocy wieloletniej umowy o współpracy z tymże odbiorcą z Niemiec. Na podstawie tej umowy jest Pan zobowiązany do sprzedaży ukorzenionych sadzonek z ich dostawą do Niemiec - siedziby odbiorcy. Zawarta umowa określa dostawę sadzonek na warunkach klauzuli transportowej loco-magazyn odbiorcy, co oznacza, że cena sprzedawanych sadzonek zawiera koszty ich transportu do Niemiec. Przewóz odbywa się Pana transportem własnym. Nie zawiera Pan w opisanym przypadku żadnej osobnej umowy przewozu z kontrahentem niemieckim. Przewóz towaru stanowi integralną i nierozłączną część umowy sprzedaży. Bez jego wykonania nie jest możliwe wykonanie sprzedaży na rzecz kontrahenta niemieckiego. Przewóz towarów do Niemiec nie stanowi odrębnego świadczenia.

W związku z powyższym zadano następujące pytania:

* Czy w opisanym stanie faktycznym ma miejsce wyłącznie dostawa wewnątrzwspólnotowa towarów (WDT), co do której ma zastosowanie przepis art. 42 ust. 1 i dalsze ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.).

* Czy z uwagi na klauzulę dostawy loco-magazyn odbiorcy niemieckiego zawartą w kontrakcie z tym odbiorcą, dostawa towarów opodatkowana jest stawką 0% podatku od towarów i usług dla polskiego dostawcy od całości wartości dostawy, w skład której wchodzą koszty przewozu sadzonek.

Zdaniem Wnioskodawcy, w opisanym stanie faktycznym mamy do czynienia wyłączenie z dostawą wewnątrzwspólnotowa towarów (WDT) określoną przepisem art. 42 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. z 2004 r. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), korzystającą z preferencyjnej stawki 0% podatku od towarów i usług. Wynika to z faktu, że przewóz sadzonek transportem własnym nie jest odrębnym świadczeniem - stanowi integralną część umowy sprzedaży towarów. Stąd też całość kosztów obciążających dostawcę (w tym też koszty transportu), podlega opodatkowaniu właściwemu dla dostawy towarów - w opisanym przypadku stawką 0%. W Pana ocenie przewozu transportem własnym nie można rozliczać odrębnie od dostawy towaru, lecz opodatkować jak dostawę towarów. W związku z powyższym nie ma zastosowania przepis art. 28b ustawy o podatku od towarów i usług, gdyż przewóz do Niemiec jest integralną i nierozłączną częścią innej umowy, tj. umowy sprzedaży świadczonej dla niemieckiego odbiorcy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z przepisem art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), opodatkowaniu podatkiem podlega:

Przez towary rozumie się rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części, będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, które są wymienione w klasyfikacjach wydanych na podstawie przepisów o statystyce publicznej, a także grunty (art. 2 pkt 6 ustawy).

Stosownie do art. 7 ust. 1 ustawy, przez dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 1, rozumie się przeniesienie prawa do rozporządzania towarami jak właściciel (...).

W myśl art. 13 ust. 1 cyt. ustawy, przez wewnątrzwspólnotową dostawę towarów, o której mowa w art. 5 ust. 1 pkt 5, rozumie się wywóz towarów z terytorium kraju w wykonaniu czynności określonych w art. 7 na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium kraju, z zastrzeżeniem ust. 2-8.

Zgodnie z art. 29 ust. 1 ww. ustawy, podstawą opodatkowania jest obrót, z zastrzeżeniem ust. 2-22, art. 30-32, art. 119 oraz art. 120 ust. 4 i 5. Obrotem jest kwota należna z tytułu sprzedaży, pomniejszona o kwotę należnego podatku. Kwota należna obejmuje całość świadczenia należnego od nabywcy. Obrót zwiększa się o otrzymane dotacje, subwencje i inne dopłaty o podobnym charakterze mające bezpośredni wpływ na cenę (kwotę należną) towarów dostarczanych lub usług świadczonych przez podatnika, pomniejszone o kwotę należnego podatku.

Wobec braku odmiennych uregulowań, powyższa zasada odnosi się również do określania podstawy opodatkowania w przypadku wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów.

Zagadnienie podstawy opodatkowania zostało uregulowane w przepisach Dyrektywy 2006/112/WE Rady z dnia 28 listopada 2006 r. w sprawie wspólnego systemu podatku od wartości dodanej (Dz. Urz. UE L Nr 347 str. 1 z późn. zm.). Zgodnie z art. 73 Dyrektywy Rady, w odniesieniu do dostaw towarów i świadczenia usług innych niż te, o których mowa w art. 74-77, podstawa opodatkowania obejmuje wszystko, co stanowi zapłatę otrzymaną lub którą dostawca lub usługodawca otrzyma w zamian za dostawę towarów lub świadczenie usług, od nabywcy, usługobiorcy lub osoby trzeciej, włącznie z subwencjami związanymi bezpośrednio z ceną takiej dostawy lub świadczenia.

W myśl art. 78 Dyrektywy, do podstawy opodatkowania wlicza się następujące elementy:

Z przytoczonych powyżej regulacji wynika, że w przypadku dokonywanych przez podatnika dostaw towarów, za podstawę opodatkowania należy uznać całość świadczenia pieniężnego pobieranego od nabywcy. Oznacza to, że do podstawy opodatkowania w przypadku dokonywanych dostaw, należy wliczyć cenę towarów, a także wszystkie inne elementy będące elementami składowymi świadczenia zasadniczego (tj. dostawy towarów). Jeżeli zatem dostawca obciąża nabywcę dodatkowymi kosztami (np. kosztami transportu), a w konsekwencji koszty te zwiększają kwotę należną z tytułu transakcji dostawy, to należy je traktować jako element świadczenia zasadniczego.

Stawka podatku od towarów i usług, zgodnie z art. 41 ust. 1 ustawy wynosi 22%, z zastrzeżeniem ust. 2-12c, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1.

Zgodnie z art. 42 ust. 1 ustawy, wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów podlega opodatkowaniu według stawki podatku 0%, pod warunkiem że:

Stosownie do ust. 3 powołanego artykułu, dowodami, o których mowa w ust. 1 pkt 2, są następujące dokumenty, jeżeli łącznie potwierdzają dostarczenie towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów do nabywcy znajdującego się na terytorium państwa członkowskiego innym niż terytorium kraju:

Uregulowanie zawarte w art. 42 ust. 4 ww. ustawy wskazuje, iż w przypadku wywozu towarów będących przedmiotem wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów bezpośrednio przez podatnika dokonującego takiej dostawy lub przez jego nabywcę, przy użyciu własnego środka transportu podatnika lub nabywcy, podatnik oprócz dokumentów, o których mowa w ust. 3 pkt 2 i 3, powinien posiadać dokument zawierający co najmniej:

W przypadku, gdy dokumenty wymienione w art. 42 ust. 3-5 nie potwierdzają jednoznacznie dokonania wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, dowodami - w świetle art. 42 ust. 11 cytowanej ustawy - mogą być również inne dokumenty wskazujące, że nastąpiła wewnątrzwspólnotowa dostawa towarów, a w szczególności:

Z treści wniosku wynika, że w ramach prowadzonej działalności gospodarczej dokonuje Pan sprzedaży ukorzenionych sadzonek rododendrona na rzecz kontrahenta niemieckiego. Na podstawie umowy jest Pan zobowiązany do sprzedaży ww. towarów z ich dostawą do siedziby odbiorcy znajdującej się na terytorium Niemiec. Zawarta umowa określa dostawę sadzonek na warunkach klauzuli transportowej loco-magazyn odbiorcy, co oznacza, że cena sprzedawanych sadzonek zawiera koszty ich transportu do Niemiec. Przewozu dokonał Pan transportem własnym. W opisanym przypadku nie zawiera Pan osobnej umowy przewozu.

Odnosząc stan faktyczny do przytoczonych powyżej regulacji prawnych wskazać należy, że podstawą opodatkowania jest całość świadczenia pieniężnego pobieranego od nabywcy, a więc należność za dostawę towarów, która - jak wynika z wniosku - obejmuje również koszty usługi transportowej. W sytuacji, gdy wartość usługi transportu jest elementem kalkulacyjnym ceny sprzedawanego przez Pana towaru, usługa ta, jako niestanowiąca odrębnego świadczenia, podlega opodatkowaniu według stawki właściwej dla wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów, tj. według stawki 0%, przy zachowaniu warunków określonych w art. 42 ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Szczecinie, ul. Staromłyńska 10, 70-561 Szczecin po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.