ITPP2/443-303/07/RS

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Pana, przedstawione we wniosku z dnia 19 grudnia 2007 r. (data wpływu 24 grudnia 2007 r.) uzupełnionym dnia 25 marca 2008 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania szczególnej procedury - VAT marża dla dostawy monet, które nie są najczęściej, przeważnie używane jako prawny środek płatniczy - jest prawidłowe.

W dniu 24 grudnia 2007 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie zastosowania szczególnej procedury - VAT marża dla dostawy monet, które nie są najczęściej, przeważnie używane jako prawny środek płatniczy.

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pan jako czynny podatnik VAT działalność gospodarczą w zakresie sprzedaży detalicznej artykułów nieżywnościowych. W Narodowym Banku Polskim dokonuje Pan zamiany własnych środków pieniężnych na krajowe monety obiegowe z emisji bieżącej. Nabyte monety o nominale 2 zł wybite są zwykłym stemplem z bezniklowego stopu miedzi tzw. Nordic Gold. Metal, z którego są produkowane nie jest metalem szlachetnym. Przedmiotowe monety nie są traktowane przez NBP jako monety kolekcjonerskie, a ich cena równa się nominałowi. Bank nie wystawia faktury tylko dokument kasowy - wydruk operacji zamiany. Pozyskane w ten sposób monety sprzedaje Pan odbiorcom zainteresowanym nabyciem tych monet jako monety kolekcjonerskie po cenie wyższej niż wartość nominalna np. 2,50 zł. Monety typu Nordic Gold są monetami okolicznościowymi przedstawiającymi wydarzenia historyczne, olimpiady, miasta i osoby. Ponadto przedmiotowe monety posiadają wartość numizmatyczną.

Z uwagi na fakt, iż wniosek nie spełniał wymogów formalnych, o których mowa w art. 14b § 3 ustawy - Ordynacja podatkowa pismem z dnia 17 marca 2008 r. znak ITPP2/443-303/07/RS na podstawie art. 169 § 1 tej ustawy wezwano Pana do usunięcia braków w terminie 7 dni poprzez wskazanie:

* czy monety, które zbywane są przez Pana są zwykle (najczęściej, przeważnie) używane jako środek płatniczy - bez różnicowania przez kogo,

* czy te same monety (tzn. mające ten sam awers i rewers) sprzedawane po cenie wyższej od nominalnej są również sprzedawane przez Pana po cenie nominalnej.

W dniu 25 marca 2008 r. (data wpływu) udzielił Pan odpowiedzi, że zbywane monety nie są najczęściej, przeważnie używane jako środek płatniczy pomimo, że są środkiem płatniczym i mogą być używane jako środek płatniczy. Ponadto te same monety (mające ten sam awers i rewers) są sprzedawane zarówno po cenie nominalnej (sporadycznie) jak i po cenie wyższej od nominalnej.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy dla dostaw monet pozyskanych z NBP, które sprzedawane są po cenie wyższej niż nominalna, można zastosować szczególną procedurę zgodnie z art. 120.

Zdaniem Wnioskodawcy ustawa o VAT nie definiuje pojęcia przedmiotów kolekcjonerskich. Według Pana monety, za które nabywca jest gotów płacić powyżej wartości nominalnej, ze względu na ich indywidualne cechy monety czy też danej emisji, nabierają cech przedmiotu kolekcjonerskiego. Zatem mając do czynienia z przedmiotem kolekcjonerskim może Pan zastosować szczególną procedurę, w której podstawą opodatkowania jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca, a kwotą nabycia pomniejszoną o kwotę podatku. Warunkiem zastosowania ww. procedury jest nabycie przedmiotów kolekcjonerskich od osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, niebędącej czynnym podatnikiem VAT. NBP dokonując wymiany pieniędzy na monety 2 zł. Nordic Gold, traktuje je ze względu na ich cechy oraz wartość tylko jako środek płatniczy i tym samym nie dokonuje dostawy objętej regulacją ustawy o VAT. Wobec powyższego NBP transakcje zamiany nie dokumentuje fakturą, ale dokumentem kasowym. Nabywane monety od NBP (osoby prawnej) są w ramach czynności związanych z emisją monet, a nie w związku z wykonywaniem czynności opodatkowanych. Wobec powyższego sprzedaż monet po cenie wyższej niż nominalnej i nabytych w drodze zamiany od NBP można objąć szczególną procedurą - opodatkowując marże.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 120 ust. 1 pkt 2 lit. b) ustawy o podatku od towarów i usług z dnia 11 marca 2004 r. (DZ. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) przez przedmioty kolekcjonerskie rozumie się kolekcje oraz przedmioty kolekcjonerskie, o wartości zoologicznej, botanicznej, mineralogicznej, anatomicznej, historycznej, archeologicznej, paleontologicznej, etnograficznej lub numizmatycznej (PCN 9705 00 00 0), (CN 9705 00 00), a także przedmioty kolekcjonerskie, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7 tj. monety ze złota, srebra lub innego metalu oraz banknoty, które nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy lub które mają wartość numizmatyczną. Z powołanej definicji wynika, że moneta jest przedmiotem kolekcjonerskim nawet, gdy jest prawnym środkiem płatniczym, ale nie używanym "zwykle" lub gdy posiada wartość numizmatyczną. Przepisy prawa podatkowego jak i przepisy ustawy o podatku od towarów i usług nie definiują pojęcia "zwykle" i "numizmat". Zgodnie z definicją Słownika języka polskiego PWN (htp://sjp.pwn.pl) słowo "zwykle" oznacza "najczęściej, przeważnie" a więc mający charakter powszechny, zaś słowo "numizmat" oznacza "dawną monetę mającą wartość zabytkową". Zatem zaistnienie jednej z dwóch przesłanek powoduje, że dana moneta staje się przedmiotem kolekcjonerskim w rozumieniu art. 43 ust. 1 pkt 7.

Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że monety 2 złotowe typu Nordic Cold nie są przeważnie, najczęściej, a więc nie są zwykle używane jako prawny środek płatniczy. Ponadto według Wnioskodawcy przedmiotowe monety posiadają wartość numizmatyczną i są sprzedawane osobom zainteresowanym ich kolekcjonowaniem. Zatem biorąc pod uwagę powyższe zauważa się, iż monety 2 zł typu Nordic Gold (w tak opisanym stanie faktycznym) wypełniają znamiona przedmiotów kolekcjonerskich, o których mowa w art. 43 ust. 1 pkt 7.

Z regulacji zawartej w art. 120 ust. 4 ww. ustawy wynika, iż w przypadku podatnika wykonującego czynności polegające na dostawie towarów używanych, dzieł sztuki, przedmiotów kolekcjonerskich lub antyków nabytych uprzednio przez tego podatnika dla celów prowadzonej działalności lub importowanych w celu odsprzedaży, podstawą opodatkowania podatkiem jest marża stanowiąca różnicę między całkowitą kwotą, którą ma zapłacić nabywca towaru, a kwotą nabycia, pomniejszona o kwotę podatku. Jeżeli jednak rodzaj poszczególnych przedmiotów kolekcjonerskich lub specyfika ich dostaw czyni skomplikowanym lub niemożliwym określenie marży zgodnie z ust. 4, podatnik może, za zgodą naczelnika urzędu skarbowego, obliczać marżę jako różnicę pomiędzy łączną wartością dostaw a łączną wartością nabyć określonego rodzaju przedmiotów kolekcjonerskich w okresie rozliczeniowym (art. 120 ust. 5 ww. ustawy o podatku od towarów i usług). Sposób obliczenia marży w danym okresie rozliczeniowym oraz zasięg czasowy stosowania tej metody precyzują postanowienia kolejnych ustępów art. 120 ww. ustawy, tj. ust. 6-9. Powyższą zasadę opodatkowania marży dotyczącą przedmiotów kolekcjonerskich stosuje się pod warunkiem, że podatnik dokonał nabycia od (art. 120 ust. 10):

Z powyższego uregulowania wynika zatem, że podstawowym warunkiem opodatkowania dostawy przedmiotów kolekcjonerskich według systemu "VAT-marża" jest uprzednie ich nabycie od podmiotu spełniającego odpowiednio wyżej wymienione kryteria.

Zgodnie z art. 4 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o Narodowym Banku Polskim (Dz. U. z 2005 r. Nr 1, poz. 2) Narodowy Bank Polski ma wyłączne prawo emitowania znaków pieniężnych Rzeczypospolitej Polskiej za które uznaje się banknoty i monety opiewające na złote i grosze (art. 31). Powyższy zapis oznacza, że NBP jest jedyną instytucją uprawnioną do wprowadzania do obiegu pieniężnego złotych i groszy jako prawnych środków płatniczych na obszarze Polski. Na mocy uregulowań art. 15 ust. 6 ustawy o podatku od towarów i usług, za podatnika nie uznaje się organów władzy publicznej oraz urzędów obsługujących te organy w zakresie realizowanych zadań nałożonych odrębnymi przepisami prawa, dla realizacji których zostały one powołane, z wyłączeniem czynności wykonywanych na podstawie zawartych umów cywilnoprawnych. Z przedstawionego stanu faktycznego wynika, że emisja monet typu Nordic Gold o nominale 2 zł, będących prawnym środkiem płatniczym, jest jedną z funkcji nałożoną przez ustawę o NBP na Narodowy Bank Polski. W związku z powyższym na gruncie przedstawionych uregulowań NBP nie jest podatnikiem w rozumieniu art. 15 w odniesieniu do ww. czynności, a zatem należy do grupy podmiotów o której mowa w wyżej przytoczonym art. 120 ust. 10.

Jednocześnie wskazuje się, że tut. organ podatkowy upoważniony do wydania interpretacji na mocy art. 14b - Ordynacja podatkowa nie jest uprawniony do prowadzenia postępowania dowodowego, a w szczególności do weryfikacji czy przedmiotowe monety nie są zwykle (najczęściej, przeważnie) używane jako prawny środek płatniczy. Wobec powyższego niniejszej interpretacji udzielono w oparciu o przedstawiony przez Wnioskodawcę stan faktyczny.

Podsumowując w świetle powyższych unormowań oraz w tak przedstawionych okolicznościach sprawy tj. wskazania przez Wnioskodawcę, że monety te nie są zwykle (najczęściej, przeważnie) używane jako środek płatniczy, stwierdzić należy, iż w przedmiotowej sprawie prawidłowe jest stanowisko Pana dotyczące dokonywania rozliczenia podatku od towarów i usług przy zastosowaniu procedury szczególnej przewidzianej w art. 120 ust. 4 ww. ustawy.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy Krajowe Biuro Informacji Podatkowej ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.