ITPP2/443-301/07/RS - Stosowanie stawki opodatkowania 22% w odniesieniu do opłat za przetrzymywanie kontenerów na terenie kraju.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Spółki przedstawione we wniosku z dnia 11 grudnia 2007 r. (data wpływu 24 grudnia 2007 r.) uzupełnionym 17 marca 2008 r. (data wpływu) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat z tytułu przetrzymywania kontenerów w porcie i poza portem na terenie Polski - jest nieprawidłowe.

W dniu 24 grudnia 2007 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania opłat z tytułu przetrzymywania kontenerów w porcie i poza portem na terenie Polski.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujący stan faktyczny.

Spółka będąca oddziałem zagranicznego przedsiębiorcy świadczy usługi agencyjne i spedycyjne związane z usługami transportu morskiego. Krajowi odbiorcy ładunków przewożonych w kontenerach obciążeni są opłatami za przetrzymywanie kontenera ponad ustalony termin. Usługa przetrzymywania kontenera ponad ustalony termin związana jest z międzynarodowym transportem morskim (nie wewnątrzunijnym) i nie wchodzi w zakres usług spedycyjnych. Do 30 kwietnia 2004 r. opłata ta nie mieściła się w definicji usług podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług i traktowana była jako rodzaj kary za opóźnienie w zwolnieniu kontenera. Artykuł 8 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług rozszerzył definicję świadczenia usług zgodnie z którą dla kontenerów przetrzymywanych na terenie Polski (w porcie i poza portem) Spółka wystawia fakturę VAT ze stawką 22%.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy stosowanie stawki opodatkowania 22% w odniesieniu do opłat za przetrzymywanie kontenerów na terenie kraju jest właściwe?

Zdaniem Wnioskodawcy opłata za przetrzymywanie kontenera na terenie kraju ponad ustalony miedzy stronami limit czasowy stanowi usługę w rozumieniu art. 8 ust. 1 ustawy, którą jest również czynność korzystania (używania) rzeczy ponad ustalony termin. Powyższa usługa nie jest zwolniona, ani opodatkowana stawką 0% lub 7% a podlega opodatkowaniu stawką 22%.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zakres przedmiotowy opodatkowania podatkiem od towarów i usług został określony w art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.). Zgodnie z jego treścią opodatkowaniu podlega m.in. odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Z kolei przez świadczenie usług, zgodnie z art. 8 ustawy o podatku od towarów i usług, rozumie się każde świadczenie na rzecz osoby fizycznej, osoby prawnej lub jednostki organizacyjnej niemającej osobowości prawnej, które nie stanowi dostawy towarów w rozumieniu art. 7, w tym również:

Do uznania czynności za usługę konieczne jest istnienie odbiorcy usługi, beneficjenta danej czynności i występowanie bezpośredniego związku między usługą i otrzymywanym świadczeniem wzajemnym. W przedmiotowym przypadku pobierana przez Wnioskodawcę opłata jest ściśle związana z uzyskaniem korzyści przez wypłacającego. Kontrahenci bowiem, po okresie korzystania z kontenera ponad ustalony termin, nadal z niego korzystają, uzyskując w ten sposób pewne korzyści (np. możliwość dłuższego przechowywania). Tym samym Wnioskodawca, zgadzając się na takie zachowanie pobiera opłaty, będące wynagrodzeniem za powstrzymanie się od dokonania czynności lub tolerowania czynności lub sytuacji. W związku z powyższym należy uznać, iż mamy do czynienia z świadczeniem usług o których mowa w art. 8 przytoczonej ustawy.

Z treści regulacji zawartej w art. 41 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług wynika, że stawka podatku wynosi 22% z zastrzeżeniem ust. 2-12, art. 83, art. 119 ust. 7, art. 120 ust. 2 i 3, art. 122 i art. 129 ust. 1. Z kolei art. 83 ust. 1 pkt 9 przewiduje szczególny przypadek zastosowania stawki VAT 0% dla usług świadczonych na obszarze polskich portów morskich, związanych z transportem międzynarodowym, polegających na obsłudze lądowych i morskich środków transportu. Zakres zastosowania powyższego artykułu ograniczony jest do usług polegających na obsłudze lądowych i morskich środków transportu, które są świadczone tylko i wyłącznie na terenie portu morskiego w związku z transportem międzynarodowym. W odniesieniu do usług wymienionych w art. 83 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów usług, prawo do zastosowania 0% stawki podatku ustawodawca uzależnił - jak wynika z zapisu ust. 2 tegoż artykułu - od prowadzenia przez podatnika dokumentacji, z której jednoznacznie wynika, że czynności te zostały wykonane przy zachowaniu warunków określonych w tym przepisie.

We wniosku Wnioskodawca wskazał, że przetrzymywanie kontenerów ponad ustalony termin związane jest z międzynarodowym transportem morskim i nie wchodzi w zakres usług spedycyjnych.

Jednocześnie wskazuje się, że Minister Finansów nie jest uprawniony do klasyfikacji usług w związku z tym niniejszej odpowiedzi udzielono w oparciu o przedstawiony we wniosku stan faktyczny, gdyż obowiązek prawidłowego zaklasyfikowania świadczonej usługi spoczywa wyłącznie na wykonawcy usługi.

Biorąc pod uwagę przedstawiony stan faktyczny jak i istniejące w tym zakresie regulacje prawne należy zauważyć, że w sytuacji kiedy świadczona usługa - przetrzymywanie kontenerów - dokonywana jest w porcie w związku z międzynarodowym transportem (jak wskazał Wnioskodawca) stanowi ona czynność w stosunku do której należy zastosować obniżoną stawkę podatku 0% na podstawie art. 83 ust. 1 pkt 9 pod warunkiem, że podatnik prowadzi dokumentacje o której mowa w art. 83 ust. 2. Natomiast w sytuacji kiedy przetrzymywanie kontenerów ma miejsce poza portem nie będzie miał zastosowania przepis art. 83 ust. 1 pkt 9 ustawy o podatku od towarów i usług. Stąd też usługa ta podlegać będzie opodatkowaniu według stawki podatku od towarów i usług określonej na podstawie art. 41 ust. 1, tj. w wysokości 22%.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.