ITPP2/443-300/10/11-S/AW

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, działając w imieniu Ministra Finansów - uwzględniając wyrok Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy z dnia 9 listopada 2010 r. sygn. akt I SA/Bd 870/10 (data wpływu prawomocnego wyroku 19 stycznia 2011 r.) - stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 19 marca 2010 r. (data wpływu 31 marca 2010 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów klientom w ramach programów lojalnościowych - jest prawidłowe.

W dniu 31 marca 2010 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie opodatkowania nieodpłatnego przekazania towarów klientom w ramach programów lojalnościowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Prowadzi Pan działalność gospodarczą w zakresie produkcji cukierniczej, jako czynny podatnik VAT. W ramach programów lojalnościowych klientom przekazywane są nieodpłatnie towary, takie jak np. czajnik elektryczny, kalkulator, czy suszarka. Cel tych programów lojalnościowych jest ściśle związany z prowadzonym przez Pana przedsiębiorstwem - mają one na celu zwiększanie sprzedaży, która podlega opodatkowaniu. Przy zakupie ww. towarów przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego, z którego Pan skorzystał.

W związku z powyższym zadano pytanie.

Czy należy opodatkować podatkiem od towarów i usług ww. towary, które zostały przekazane na cele związane z prowadzonym przez Pana przedsiębiorstwem.

Zdaniem Wnioskodawcy, produkty przekazywane w ramach programów lojalnościowych nie są prezentami o małej wartości w rozumieniu art. 7 ust. 4 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) o podatku od towarów i usług. Zatem na tej podstawie nie można wyłączyć ich opodatkowania. Jednocześnie w obowiązującym stanie prawnym brak jest przepisu, który uzasadniałby opodatkowanie nieodpłatnego przekazania towarów na cele promocyjne, tj. cele związane z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem (realizacja programu lojalnościowego). W Pana ocenie, przekazanie bez wynagrodzenia towarów należących do przedsiębiorstwa na cele z nim związane, w świetle art. 7 ust. 2 powołanej ustawy, nie stanowi dostawy towarów. Z literalnego brzmienia tego przepisu wynika, iż odnosi się on do takiego przekazania towarów, które nastąpiło wyłącznie na cele inne niż w związku z prowadzonym przez podatnika przedsiębiorstwem. Oznacza to, że przepis ten pomija takie nieodpłatne przekazanie towarów, które zostało dokonane na cele związane z przedsiębiorstwem prowadzonym przez podatnika. W konsekwencji cel promocyjny (programy lojalnościowe) związany jest z prowadzeniem przedsiębiorstwa, a tym samym nieodpłatne przekazanie towarów na powyższy cel nie spełnia przesłanek z art. 7 ust. 2 ustawy i w związku z tym nie powinno podlegać opodatkowaniu.

W interpretacji indywidualnej z dnia 18 czerwca 2010 r. nr ITPP2/443-300/10/AW oceniono Pana stanowisko jako nieprawidłowe. Nie zgadzając się z treścią wydanej interpretacji, po uprzednim wezwaniu do usunięcia naruszenia prawa, złożył Pan skargę do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy.

Wyrokiem z dnia 9 listopada 2010 r. sygn. akt I SA/Bd 870/10 Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy uchylił zaskarżoną interpretację indywidualną. Uznając za nieprawidłowe stanowisko Ministra Finansów, Sąd stwierdził, iż przepisy art. 7 ust. 2 i 3 ustawy o podatku od towarów i usług, w brzmieniu obowiązującym od dnia 1 czerwca 2005 r., nie dają podstaw do przyjęcia, że nieodpłatne przekazanie przez podatnika towarów na cele związane z prowadzonym przez niego przedsiębiorstwem, podlega opodatkowaniu, jako zrównane z odpłatną dostawą towarów. Zauważył, że nieodpłatne przekazanie towarów wchodzi w zakres pojęcia "odpłatna dostawa towarów", o ile podatnikowi przysługiwało prawo do odliczenia podatku naliczonego oraz nastąpiło ono na cele inne niż związane z prowadzonym przedsiębiorstwem. Zdaniem Sądu, skoro w przedstawionym we wniosku stanie faktycznym nieodpłatne przekazanie następowało na cele związane z prowadzonym przez Wnioskodawcę przedsiębiorstwem, to w konsekwencji należało stwierdzić, iż tego typu czynności nie można zaliczyć do zakresu objętego art. 7 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług.

W dniu 19 stycznia 2011 r. do tut. organu wpłynął prawomocny wyrok wydany przez Wojewódzki Sąd Administracyjny w Bydgoszczy z dnia 9 listopada 2010 r. sygn. akt I SA/Bd 870/10, uchylający zaskarżoną interpretację.

W związku z przepisem art. 153 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sadami administracyjnymi (Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.), stanowiącym, że ocena prawna i wskazania co do dalszego postępowania wyrażone w orzeczeniu sądu wiążą w sprawie ten sąd oraz organ, którego działanie lub bezczynność było przedmiotem zaskarżenia, stanowisko Pana w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za prawidłowe.

Mając powyższe na względzie, stosownie do art. 14c § 1 Ordynacji podatkowej, odstąpiono od uzasadnienia prawnego dokonanej oceny stanowiska Wnioskodawcy.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.