ITPP2/443-299/14/RS - Prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w związku z realizacją przedsięwzięcia dotyczącego nabycia wyposażenia gospodarstwa agroturystycznego, w ramach Programu Rozwoju Obszarów Wiejskich na lata 2007-2013.

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (Dz. U. z 2012 r. poz. 749, z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770, z późn. zm.) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działający w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko - przedstawione we wniosku z dnia 6 marca 2014 r. (data wpływu 10 marca 2014 r.), uzupełnionym w dniu 12 maja 2014 r. (data wpływu), o wydanie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego związanego z realizacją projektu dotyczącego podniesienia atrakcyjności obiektów przystani kajakowej - jest prawidłowe.

W dniu 10 marca 2014 r. został złożony ww. wniosek, uzupełniony w dniu 12 maja 2014 r., o wydanie interpretacji indywidualnej dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku prawa do odzyskania podatku naliczonego związanego z realizacją projektu dotyczącego podniesienia atrakcyjności obiektów przystani kajakowej.

We wniosku oraz jego uzupełnieniu, przedstawiono następujący stan faktyczny.

Prowadzi Pani kwaterę agroturystyczną w domu, w którym mieszka we wsi. Pani posesja położona jest bezpośrednio nad rzeką. Często zatrzymują się tu kajakarze płynący rzeką. W 2011 r. zagospodarowała Pani działkę nad brzegiem rzeki i teraz spełnia ona rolę przystani kajakowej. Kajakarze korzystają z możliwości odpoczynku na posesji. Jest tu też przeznaczony dla nich budynek gospodarczy z węzłem sanitarnym. Czas pokazał, że ww. "przystań kajakowa" wymaga doposażenia. Dodatkowo turyści nocujący na kwaterze. Dużo czasu spędzają nad rzeką i chcą mieć możliwość pływania kajakami. Postanowiła Pani sprostać oczekiwaniom gości. Złożyła wniosek o przyznanie pomocy w zakresie małych projektów w ramach działania 413 - wdrażanie lokalnych strategii rozwoju objętego PROW 2007-2013, dotyczący "podniesienia atrakcyjności obiektów przystani kajakowej ". Wniosek został pozytywnie zaopiniowany. W grudniu 2013 r. podpisała Pani umowę z Urzędem Marszałkowskim na jego realizację. Jest Pani w końcowej fazie realizacji zadań. Nie jest Pani "płatnikiem" podatku od towarów usług. W celu uatrakcyjnienia kwatery agroturystycznej w ramach projektu dofinansowanego ze środków Unii Europejskiej dokonała nabycia następujących przedmiotów: kajaki, przyczepka do kajaków, lampy oświetleniowe, meble ogrodowe, grill, pojemniki na śmieci, stół, krzesła, lodówka, czajnik elektryczny, kuchenka indukcyjna, zestaw naczyń, kostka brukowa, płytka ażurowa i obrzeża betonowe,. W kwietniu musi Pani złożyć wniosek o płatność. Wymagana jest interpretacja indywidualna wydana przez organ upoważniony dotycząca podatku od towarów i usług. W Pani przypadku podatek ten jest kosztem kwalifikowanym, ponieważ nie prowadzi i nie zamierza prowadzić żadnej działalności gospodarczej i nie ma innej możliwości odzyskania tej kwoty.

W związku z powyższym opisem, w uzupełnieniu wniosku, zadano następujące pytanie.

Czy ma Pani prawo do odzyskania VAT z tytułu nabytych towarów w związku z realizacją projektu unijnego.

Zdaniem Wnioskodawcy, wyrażonym w uzupełnieniu wniosku, w związku z tym, że nie jest podatnikiem VAT, nie ma prawa do odzyskania podatku z tytułu nabytych towarów w ramach realizacji projektu unijnego. Nabyte towary nie są związane ze sprzedażą opodatkowaną.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego jest prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. z 2011 r. Nr 177, poz. 1054 z późn. zm.), w zakresie, w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych, podatnikowi, o którym mowa w art. 15, przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, z zastrzeżeniem art. 114, art. 119 ust. 4, art. 120 ust. 17 i 19 oraz art. 124.

Z ust. 2 pkt 1 lit. a powołanego artykułu wynika, że kwotę podatku naliczonego stanowi suma kwot podatku określonych w fakturach otrzymanych przez podatnika z tytułu nabycia towarów i usług.

Stosownie do art. 88 ust. 4 powołanej ustawy, obniżenia kwoty lub zwrotu różnicy podatku należnego nie stosuje się również do podatników, którzy nie są zarejestrowani jako podatnicy VAT czynni, zgodnie z art. 96, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w art. 86 ust. 20.

Z powyższych przepisów wynika, że prawo do odliczenia podatku naliczonego przysługuje tylko czynnym podatnikom podatku od towarów i usług w takim przypadku, gdy dokonywane zakupy mają związek z czynnościami opodatkowanymi. Odliczyć zatem można podatek naliczony, który jest związany z transakcjami opodatkowanymi podatnika, tzn. których następstwem jest określenie podatku należnego (powstanie zobowiązania podatkowego). Wskazana norma prawna wyraża zasadę neutralności podatku od towarów i usług, w następstwie której podatnicy realizujący czynności zwolnione, są w podobnej sytuacji jak ostateczny nabywca (konsument) towaru lub usługi, z wyjątkiem przypadków jednoznacznie wskazanych w ustawie o podatku od towarów i usług. Ustawa wyłącza zatem możliwość dokonywania odliczeń podatku naliczonego związanego z towarami i usługami, które nie są wykorzystywane do czynności opodatkowanych, czyli w przypadku ich wykorzystania do czynności zwolnionych od podatku oraz niepodlegających opodatkowaniu.

W rozdziale 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r. w sprawie miejsca świadczenia usług oraz zwrotu kwoty podatku naliczonego jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług (Dz. U. z 2013 r. poz. 1656) przewidziano przypadki, w których kwota podatku naliczonego może być zwrócona jednostce dokonującej nabycia (importu) towarów lub usług finansowanego ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej, oraz warunki i tryb dokonywania tego zwrotu.

Przepisy powołanego rozporządzenia określają katalog środków, które stanowią ww. środki bezzwrotnej pomocy zagranicznej (§ 8 ust. 3 i 4). Uzyskanie pomocy finansowej pochodzącej ze źródeł, o których mowa w tych przepisach daje prawo do ubiegania się o zwrot podatku w oparciu o przepisy zawarte w rozdziale 4 tego rozporządzenia.

Analiza przedstawionego stanu faktycznego oraz powołanych regulacji prowadzi do stwierdzenia, że w związku z faktem, że treść wniosku wskazuje, że nie jest Pani zarejestrowanym czynnym podatnikiem podatku od towarów i usług, nie ma możliwości obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego z tytułu wydatków poniesionych na realizację projektu, o którym w nim mowa.

Nie przysługuje również prawo otrzymania zwrotu tego podatku, gdyż dofinansowanie, o którym mowa we wniosku, nie stanowi środków wskazanych w § 8 ust. 3 i 4 powołanego wyżej rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 16 grudnia 2013 r.

Jednocześnie informuje się, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii kwalifikowalności podatku od towarów i usług, gdyż organy podatkowe nie są kompetentne do rozstrzygania wątpliwości podatników odnośnie możliwości zaliczenia wartości podatku od towarów i usług do kosztów kwalifikowanych, gdyż kwestię tę rozstrzygają przepisy regulujące zasady korzystania ze środków bezzwrotnej pomocy zagranicznej.

Interpretacja dotyczy stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Białymstoku, ul. Sienkiewicza 84, 15-950 Białystok, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację - w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. z 2012 r. poz. 270, z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy). Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy), na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.