ITPP2/443-292/07/EŁ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione przez Pana we wniosku z dnia 12 grudnia 2007 r. (data wpływu 17 grudnia 2007 r.) uzupełnionym pismem z dnia 7 marca 2008 r. (data wpływu 10 marca 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży lokali użytkowych - jest nieprawidłowe.

W dniu 17 grudnia 2007 r. został złożony ww. wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku obowiązku opodatkowania sprzedaży lokali użytkowych.

W przedmiotowym wniosku przedstawiono następujące zdarzenie przyszłe.

Jest Pan właścicielem budynku niemieszkalnego, który buduje jako osoba fizyczna nieprowadząca działalności gospodarczej. Działkę budowlaną zakupił Pan w kwietniu 2003 r., a budowę obiektu handlowo - usługowego z zamiarem prowadzenia własnej działalności gospodarczej rozpoczął w czerwcu 2003 r. Do chwili obecnej budowa budynku nie została zakończona i odebrana. Podatek od towarów i usług zawarty w wydatkach poniesionych na budowę tego budynku nie był odliczony, ponieważ przy wykonywaniu tej czynności nie był Pan podatnikiem podatku od towarów i usług. W związku ze zmianą planów życiowych zamierza Pan sprzedać budynek. Pomimo ogłoszeń w prasie i internecie próby sprzedania obiektu w całości nie powiodły się, w związku z tym zamierza Pan podzielić budynek na około 7 lokali użytkowych i zbyć je jako wydzielone.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy w przypadku sprzedaży poszczególnych lokali w tym budynku wystąpi obowiązek naliczenia i zapłacenia podatku od towarów i usług od wartości sprzedanych lokali.

Zdaniem Wnioskodawcy nie ma on obowiązku naliczenia i przekazania podatku od towarów i usług od sprzedaży lokali w tym budynku, ponieważ zgodnie z art. 15 - 17 ustawy, nie był w czasie budowy i nie jest obecnie podatnikiem podatku od towarów i usług.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego zdarzenia przyszłego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 pkt 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.) opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług podlega odpłatna dostawa towarów i odpłatne świadczenie usług na terytorium kraju. Jak wynika z art. 2 pkt 6 tej ustawy, towarami są rzeczy ruchome, jak również wszelkie postacie energii, budynki i budowle lub ich części będące przedmiotem czynności podlegających opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a także grunty.

W myśl art. 15 ust. 1 wyżej cytowanej ustawy, podatnikami podatku od towarów i usług są osoby prawne, jednostki organizacyjne niemające osobowości prawnej oraz osoby fizyczne, wykonujące samodzielnie działalność gospodarczą, o której mowa w ust. 2, bez względu na cel i rezultat takiej działalności. Stosownie do ust. 2 działalność gospodarcza obejmuje wszelką działalność producentów handlowców i usługodawców, w tym podatników pozyskujących zasoby naturalne oraz rolników, a także działalność osób wykonujących wolne zawody, również wówczas, gdy czynność została wykonana jednorazowo w okolicznościach wskazujących na zamiar wykonywania czynności w sposób częstotliwy. Działalność gospodarcza obejmuje również czynności polegające na wykorzystywaniu towarów lub wartości niematerialnych i prawnych w sposób ciągły dla celów zarobkowych.

Działalność jest zarobkowa, gdy jest zdolna do potencjalnego generowania zysku, a jej przeznaczeniem jest zapewnienie określonego dochodu. Zarobkowego charakteru nie mają działania, których wyłącznym celem jest zaspokojenie własnych potrzeb osoby podejmującej określone czynności.

Z przytoczonego wyżej pojęcia działalności gospodarczej wynika, że dla celów podatku od towarów i usług nie jest konieczne, aby działalność była działalnością zarobkową, wykonywaną w sposób zorganizowany i ciągły przez podmioty gospodarcze (przedsiębiorców). Decydujące znaczenie ma częstotliwość dokonywania czynności. W efekcie dostawa lokali niemieszkalnych (użytkowych) podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług w sytuacji, gdy sprzedawcy można przypisać znamiona działalności gospodarczej prowadzonej z zamiarem wykonywania jej w sposób częstotliwy.

Ponieważ ustawa o podatku od towarów i usług nie definiuje pojęcia "zamiar", jak również nie precyzuje pojęcia "sposób częstotliwy", w każdym przypadku należy badać, czy intencją określonej czynności, z którą łączą się skutki podatkowo-prawne było dokonywanie tej czynności wielokrotnie (więcej niż jednokrotnie). Z ogólnie przyjętej definicji "zamiaru" wynika, że jest to projekt, plan czy intencja zrealizowania czegoś. Zatem istotą zamiaru są intencje jakie przyświecają dokonywanym czynnością jak i cel, który dana osoba ma osiągnąć dokonując dane czynności.

Z przedstawionego we wniosku zdarzenia przyszłego wynika, że budynek niemieszkalny (obiekt handlowo - usługowy) budował Pan z zamiarem prowadzenia własnej działalności gospodarczej. W związku z tym, iż zmieniły się plany życiowe zamierza Pan sprzedać budynek. Próby sprzedania obiektu (pomimo ogłoszeń) w całości nie powiodły się, zatem zamierza Pan podzielić budynek na około 7 lokali użytkowych i zbyć je jako wydzielone.

Przedstawione we wniosku działania poprzedzające sprzedaż będą bowiem znacznie wykraczały poza zwykłe czynności konieczne do zbycia składników majątku osobistego, wskazując na istnienie woli osiągnięcia korzyści ze sprzedaży, co jest charakterystyczne dla przedsięwzięć realizowanych w ramach działalności gospodarczej. Planowane przez Pana przed sprzedażą czynności podziału na około 7 lokali wskazują zaplanowane działania, które zakwalifikować należy do działalności gospodarczej.

Ponieważ dostawa kilku (więcej niż jednego) lokali użytkowych będzie miała niewątpliwie charakter powtarzalny, warunek częstotliwości zostaje tu wypełniony, a zatem nie można mówić o czynności jednorazowej. Dlatego też dostawa ta jest działalnością gospodarczą w rozumieniu art. 15 ustawy o podatku od towarów i usług, a Wnioskodawcę jako dokonującego dostawy lokali należy uznać za podatnika podatku od towarów i usług, zobowiązanego do odprowadzenia podatku należnego.

Z przedstawionego przez Pana opisu wynika, że rozpoczętą budowę nieruchomości zamierzał Pan wykorzystać nie na potrzeby osobiste, ale z zamiarem prowadzenia działalności gospodarczej. Dlatego też nie można zgodzić się ze stanowiskiem, że sprzedaż przedmiotowych lokali użytkowych to sprzedaż majątku osobistego. W złożonym wniosku nie wskazano aby opisana nieruchomość służyła do zaspokajania Pana osobistych potrzeb.

Elementem, przesądzającym o prowadzeniu działalności gospodarczej są czynności przygotowawcze, jakich dokonuje podatnik w związku z przygotowaniem do jej rozpoczęcia. Sam zamiar prowadzenia działalności powiązany z zakupami realizowanymi w tym celu nadaje status podatnika podatku od towarów i usług, już nawet w fazie dokonywania czynności przygotowawczych. Poczynione nabycie gruntu i budowa lokalu handlowo - usługowego wskazane zostało jako pierwsza czynność wykonana w ramach przygotowań zmierzających do rozpoczęcia własnej działalności. W orzecznictwie Europejskiego Trybunału Sprawiedliwości ugruntowało się stanowisko, że za podatnika uznaje się osobę, która zadeklarowała zamiar prowadzenia działalności gospodarczej i dokonała w tym celu pewnych nakładów, mimo że sama sprzedaż jeszcze się nie rozpoczęła, czy nawet nigdy nie zostanie rozpoczęta.

Biorąc pod uwagę powyższe zauważa się, że dokonany zakup gruntu i rozpoczęcie budowy nieruchomości (budynku handlowo - usługowego) z zamiarem wykorzystania w celu prowadzenia działalności gospodarczej był czynnością nadającą Panu status podatnika.

Zatem na podstawie tak przedstawionego zdarzenia przyszłego stwierdzić należy, że sprzedaż wyodrębnionych lokali użytkowych nosi znamiona przedsięwzięcia realizowanego w ramach działalności gospodarczej w rozumieniu art. 15 ust. 2 ustawy o podatku od towarów i usług i podlegać będzie opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług.

Przepis art. 43 ust. 1 pkt 10 ustawy, stanowi, iż zwalnia się z podatku dostawę obiektów budownictwa mieszkalnego lub ich części, z wyjątkiem obiektów i ich części, które mają być zasiedlone lub zamieszkałe po raz pierwszy; zwolnienie nie dotyczy części budynków przeznaczonych na cele inne niż mieszkaniowe. Z kolei budynki przeznaczone na cele inne niż mieszkaniowe mogą korzystać ze zwolnienia zawartego w art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, jednak pod pewnymi warunkami. Mianowicie zgodnie z art. 43 ust. 1 pkt 2 ustawy, zwalnia się od podatku dostawę towarów używanych, z zastrzeżeniem powołanego powyżej pkt 10, pod warunkiem, że w stosunku do tych towarów nie przysługiwało dokonującemu ich dostawy prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego. Jednakże art. 43 ust. 2 pkt 1 ustawy, wskazuje, iż przez towary używane rozumie się budynki i budowle lub ich części - jeżeli od końca roku, w którym zakończono budowę tych obiektów, minęło co najmniej 5 lat.

W przedstawionej sprawie nie mamy do czynienia z dostawą obiektów budownictwa mieszkaniowego lub ich części, bowiem jak Pan wskazał we wniosku są to lokale niemieszkalne - użytkowe. Przedmiotowe lokale nie spełniają również definicji towarów używanych, ponieważ od ich wybudowania nie minęło 5 lat (nie zakończono jeszcze budowy).

A zatem w oparciu o powołane wyżej przepisy prawa podatkowego stwierdzić należy, iż dostawa przedmiotowych lokali użytkowych będzie podlegała opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług, a Wnioskodawca jako dokonujący dostawy stanie się podatnikiem podatku od towarów i usług zobowiązanym do naliczenia i odprowadzenia podatku należnego z tytułu dostaw lokali użytkowych.

Interpretacja dotyczy zdarzenia przyszłego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dniu wydania interpretacji.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy, Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.