ITPP2/443-29/08/AJ

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. z 2007 r. Nr 112, poz. 770) Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko Fundacji, przedstawione we wniosku z dnia 11 stycznia 2008 r. (data wpływu 14 stycznia 2008 r.) o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu zakupu samochodu do przewozu osób niepełnosprawnych w ramach programu "Pegaz 2003" - jest prawidłowe.

W dniu 14 stycznia 2008 r. został złożony wniosek o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie braku możliwości odliczenia podatku od towarów i usług z tytułu zakupu samochodu do przewozu osób niepełnosprawnych w ramach programu "Pegaz 2003".

W przedmiotowym wniosku został przedstawiony następujący stan faktyczny:

Fundacja otrzymała środki z Państwowego Funduszu Rehabilitacji Osób Niepełnosprawnych w ramach programu "Pegaz 2003" na projekt polegający na zakupie samochodu do przewozu osób niepełnosprawnych - uczestników zajęć w Warsztacie Terapii Zajęciowej prowadzonym przez fundację. Celem zajęć, jak i prowadzenia warsztatów jest rehabilitacja społeczna i zawodowa uczestników oraz przywrócenie osób niepełnosprawnych społeczeństwu. W rozliczeniu otrzymanej dotacji fundacja wpisała kwotę podatku od towarów i usług jako koszt kwalifikowany projektu.

Jednocześnie zaznaczono, że Fundacja nie wystąpiła do urzędu skarbowego o zwrot podatku. Realizacja projektu wiąże się z zadaniami statutowymi Fundacji, szczególnie w zakresie " (...) działania na rzecz rozwoju kultury i sztuki wśród dzieci, młodzieży i dorosłych, w tym osób niepełnosprawnych poprzez uczestnictwo i organizowanie wszelkiego rodzaju imprez kulturalnych i artystycznych wraz z ich dofinansowaniem (...)" oraz " (...) promocja kultury i sztuki w środowisku osób niepełnosprawnych jako jednej z form rehabilitacji (...)".

Ponadto Wnioskodawca wskazał, ze samochód będzie wykorzystywany nieodpłatnie (nie będzie przedmiotem umów cywilnoprawnych).

W związku z powyższym zadano następujące pytanie:

Czy Fundacja będąc płatnikiem podatku od towarów i usług posiada potencjalną (prawnie wykonalną) możliwość odzyskania podatku w przypadku zakupów niezbędnych dla realizacji działań nie związanych z czynnościami opodatkowanymi.

Zdaniem Wnioskodawcy:

W związku z art. 86 oraz art. 87 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług wydaje się, że Fundacja pomimo tego, że jest płatnikiem podatku od towarów i usług, nie posiada prawnej możliwości odzyskania podatku w sytuacji dokonywania zakupów związanych z czynnościami nieopodatkowanymi. Art. 86 ust. 1 ustawy mówi, iż prawo do obniżenia kwot podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje w wypadku realizacji czynności opodatkowanych do których nie można zaliczyć nieodpłatnych zajęć dla osób niepełnosprawnych ich rodzin oraz wolontariuszy.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za prawidłowe.

Zgodnie z art. 86 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), podatnikowi przysługuje prawo do obniżenia kwoty podatku należnego o kwotę podatku naliczonego w zakresie w jakim towary i usługi są wykorzystywane do wykonywania czynności opodatkowanych.

Prawo do obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego przysługuje wówczas, gdy zostaną spełnione łącznie następujące warunki: odliczenia dokonuje podatnik podatku od towarów i usług oraz towary i usługi, z których nabyciem wiąże się podatek naliczony są wykorzystywane do czynności opodatkowanych.

W przepisie art. 87 ustawy o podatku od towarów i usług wskazano poszczególne sposoby dokonywania obniżenia podatku należnego o podatek naliczony. Jest on rozwinięciem poprzedzającego go art. 86. Przepis art. 87 znajduje zastosowanie tylko w przypadku gdy zostały spełnione przesłanki dokonania odliczenia podatku naliczonego przewidziane w art. 86 ustawy o podatku od towarów i usług.

Z przedstawionego przez Wnioskodawcę stanu faktycznego wynika, że samochód do przewozu osób niepełnosprawnych będzie wykorzystywany nieodpłatnie i nie będzie przedmiotem czynności cywilnoprawnych. Oznacza to, że nie został spełniony warunek umożliwiający dokonanie obniżenia podatku należnego o kwotę podatku naliczonego, a mianowicie wykorzystanie samochodu nie jest związane z czynnościami opodatkowanymi. Nie znajdą więc zastosowania przepisy art. 86 i 87 ustawy o podatku od towarów i usług.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Złożenie przez Wnioskodawcę fałszywego oświadczenia, że elementy stanu faktycznego objęte wnioskiem o wydanie interpretacji w dniu złożenia wniosku nie są przedmiotem toczącego się postępowania podatkowego, kontroli podatkowej, postępowania kontrolnego organu kontroli skarbowej oraz że w tym zakresie sprawa nie została rozstrzygnięta co do jej istoty w decyzji lub postanowieniu organu podatkowego lub organu kontroli skarbowej - powoduje, iż niniejsza interpretacja indywidualna nie wywołuje skutków prawnych (art. 14b § 4 Ordynacji podatkowej).

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Warszawie, ul. Jasna 2/4, 00-013 Warszawa po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.