ITPP2/443-273/09/MD

Na podstawie art. 14b § 1 i § 6 ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. - Ordynacja podatkowa (tekst jedn. Dz. U. z 2005 r. Nr 8, poz. 60 z późn. zm.) oraz § 4 rozporządzenia Ministra Finansów z dnia 20 czerwca 2007 r. w sprawie upoważnienia do wydawania interpretacji przepisów prawa podatkowego (Dz. U. Nr 112, poz. 770 z późn. zm.), Dyrektor Izby Skarbowej w Bydgoszczy działając w imieniu Ministra Finansów stwierdza, że stanowisko przedstawione we wniosku z dnia 26 marca 2009 r. (data wpływu 2 kwietnia 2009 r.), uzupełnionym pismami z dnia 10 czerwca 2009 r. (data wpływu 12 czerwca 2009 r.) oraz z dnia 30 czerwca 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wliczenia do podstawy opodatkowania z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów części wartości faktury za transport, a w efekcie uwzględnienia tej wartość w informacji podsumowującej (VAT-UE) - jest nieprawidłowe.

W dniu 2 kwietnia 2009 r. został złożony wniosek, uzupełniony pismami z dnia 10 czerwca 2009 r. oraz z dnia 30 czerwca 2009 r., o udzielenie pisemnej interpretacji przepisów prawa podatkowego w indywidualnej sprawie dotyczącej podatku od towarów i usług w zakresie wliczenia do podstawy opodatkowania z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów części wartości faktury za transport, a w efekcie uwzględnienia tej wartość w informacji podsumowującej (VAT-UE).

W przedmiotowym wniosku, oraz piśmie stanowiącym jego uzupełnienie, został przedstawiony następujący stan faktyczny.

Wnioskodawca dokonał importu mebli z Indonezji na terytorium Niemiec. W pierwszym przypadku import, a następnie przemieszczenie tych towarów do Polski miały miejsce w miesiącu listopadzie 2007 r., w drugim, w listopadzie 2008 r. Podstawą oclenia była m.in. faktura za usługę transportową (której bezpośrednim nabywcą był Wnioskodawca) wystawiona przez polskiego kontrahenta, która w swej treści obejmowała przewóz (towarów) z Indonezji (miejsce nadania) do G. (miejsce przeznaczenia).

Kontrahent niemiecki (podmiot występujący w charakterze przedstawiciela celnego i fiskalnego, upoważniony do złożenia stosownych deklaracji) obliczając cło "posłużył się w części tą fakturą mając na uwadze transport z Indonezji do H.". Postępując w ten sposób kontrahent niemiecki dokonał podziału polskiej faktury transportowej, uwzględniając przy obliczeniu cła część wartości faktury dotyczącej odcinka z Indonezji do H., a pominął część wartości tej faktury dotyczącej transportu z H. do G. Komunikat z Unii Europejskiej dotyczący wartość cła obliczonej przez kontrahenta niemieckiego opiewa jedynie na część tej faktury.

W związku z powyższym zadano następujące pytanie.

Czy do podstawy opodatkowania z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11 ust. 1 ustawy o podatku od towarów i usług, należy wliczyć część wartości faktury za transport, dotyczącej odcinka z H. do G., a w efekcie uwzględnić tą wartość w informacji podsumowującej (VAT-UE), jako element wartości tego nabycia.

Zdaniem Wnioskodawcy, w związku z brakiem możliwości podziału faktury transportowej z Indonezji do G., należy wliczyć ją w całości oraz wykazać w deklaracji VAT UE, mimo rozbieżności między wartościami wykazanymi w deklaracji VAT-UE oraz VAT-7, a komunikatem przesłanym do urzędu skarbowego z Unii Europejskiej.

W świetle obowiązującego stanu prawnego stanowisko Wnioskodawcy w sprawie oceny prawnej przedstawionego stanu faktycznego uznaje się za nieprawidłowe.

Zgodnie z art. 5 ust. 1 ustawy z dnia 11 marca 2004 r. o podatku od towarów i usług (Dz. U. Nr 54, poz. 535 z późn. zm.), zwanej dalej ustawą, opodatkowaniu podatkiem podlegają:

W świetle art. 9 ust. 1 ustawy, przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się nabycie prawa do rozporządzania jak właściciel towarami, które w wyniku dokonanej dostawy są wysyłane lub transportowane na terytorium państwa członkowskiego inne niż terytorium państwa członkowskiego rozpoczęcia wysyłki lub transportu przez dokonującego dostawy, nabywcę towarów lub na ich rzecz.

W myśl ust. 2 ww. artykułu, przepis ust. 1 stosuje się pod warunkiem, że:

Zgodnie z art. 11 ust. 1 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r., przez wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów za wynagrodzeniem, o którym mowa w art. 5 ust. 1 pkt 4, rozumie się również przemieszczenie towarów przez podatnika podatku od wartości dodanej lub na jego rzecz, należących do tego podatnika, z terytorium państwa członkowskiego innego niż terytorium kraju na terytorium kraju, jeżeli towary te zostały przez tego podatnika na terytorium tego innego państwa członkowskiego w ramach prowadzonego przez niego przedsiębiorstwa wytworzone, wydobyte, nabyte, w tym również w ramach wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, albo zaimportowane, i towary te mają służyć czynnościom wykonywanym przez niego jako podatnika na terytorium kraju.

Zapis ten oznacza, że nietransakcyjne przemieszczenie towarów będzie miało charakter wewnątrzwspólnotowego nabycia tylko wtedy, gdy towary przemieszczane z terytorium innego państwa członkowskiego do Polski są własnością podatnika i będą w kraju służyły wykonywaniu czynności w ramach prowadzonej działalności gospodarczej.

W świetle art. 31 ust. 5 ustawy, w brzmieniu obowiązującym do dnia 30 listopada 2008 r., w przypadku wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym mowa w art. 11, podstawą opodatkowania jest cena nabycia, a jeżeli cena nabycia nie istnieje - koszt ich wytworzenia. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

Przepis ust. 2 tego artykułu stanowi, że podstawa opodatkowania, o której mowa w ust. 1, obejmuje:

Z kolei w ustępie 3 wskazanej regulacji, zastrzeżono, że przy ustalaniu podstawy opodatkowania, o której mowa w ust. 1, przepis art. 29 ust. 4 stosuje się odpowiednio.

Artykuł 100 ustawy przesądza, że podatnicy, o których mowa w art. 15, dokonujący wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów w rozumieniu art. 9-12 lub wewnątrzwspólnotowej dostawy towarów w rozumieniu art. 13, zarejestrowani jako podatnicy VAT UE, są obowiązani składać w urzędzie skarbowym informacje podsumowujące o dokonanych wewnątrzwspólnotowych nabyciach towarów i wewnątrzwspólnotowych dostawach towarów, zwane dalej "informacjami podsumowującymi", za okresy kwartalne w terminie do 25. dnia miesiąca następującego po kwartale, w którym powstał obowiązek podatkowy z tytułu:

Według ust. 3 tego artykułu, informacja podsumowująca powinna zawierać w szczególności następujące dane:

Z przedstawionego we wniosku stanu faktycznego wynika, iż Wnioskodawca, po zaimportowaniu towarów na terytorium innego kraju członkowskiego Wspólnoty, dokonał ich przemieszczenia na terytorium Polski. Przemieszczenie to nastąpiło w ramach usługi transportowej nabytej przez Wnioskodawcę od kontrahenta polskiego, która miała miejsce na trasie Indonezja (miejsce nadania) - Polska (miejsce przeznaczenia). W związku z dokonanym importem, kontrahent niemiecki (podmiot występujący w charakterze przedstawiciela celnego i fiskalnego, upoważniony do złożenia stosownych deklaracji), obliczając należne cło uwzględnił w jego wymiarze część wartości faktury dokumentującej wykonanie ww. usługi na odcinku Indonezja - H. (Niemcy), a pominął część wartości tej faktury w zakresie transportu z H. do G. Na tym tle Wnioskodawca powziął wątpliwość, co do obowiązku wliczenia do podstawy opodatkowania z tytułu wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów części wartości faktury za transport z H. do G., a w efekcie uwzględnienia tej wartość w informacji podsumowującej (VAT-UE).

Biorąc pod uwagę całokształt stanu faktycznego oraz treść powołanych przepisów, w tym przede wszystkim art. 11 ust. 1 ustawy, należy stwierdzić, że w związku z przemieszczeniem przez Wnioskodawcę zaimportowanych towarów (mebli) na terytorium kraju z innego państwa członkowskiego, w celu wykorzystywania ich w prowadzonej działalności gospodarczej, wystąpiło wewnątrzwspólnotowe nabycie towarów, o którym mowa w tym przepisie. Stanowiąc czynność, o której mowa w art. 5 ustawy, podlega opodatkowaniu podatkiem od towarów i usług na terytorium Polski według stawki właściwej dla nabytego towaru.

Przyjęta kwalifikacja prawnopodatkowa opisanych zdarzeń gospodarczych zobowiązuje Wnioskodawcę do wypełnienia obowiązków dokumentacyjnych wynikającym z przepisów ustawy o podatku od towarów i usług. Należy do nich składanie kwartalnych informacji podsumowujących, w których należy podać m.in. łączną wartość wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, ustaloną zgodnie z art. 31. Na gruncie niniejszej sprawy zastosowanie miał będzie ust. 5 tego artykułu, jako regulacja specyficzna dla wewnąrzwspólnotowego nabycia towarów wynikającego z nietransakcyjnego przemieszczeniem towarów przez podatnika między dwoma państwami członkowskimi. Podstawą opodatkowania w przypadku tego typu czynności była do dnia 30 listopada 2009 r. - jak wskazano wyżej - cena nabycia, a jeżeli cena nabycia nie istnieje - koszt ich wytworzenia. Ustawodawca ponadto sprecyzował, że do takiej sytuacji należy stosować odpowiednio cyt. wyżej ust. 2 tegoż artykułu. Tym samym, poza zasadniczym elementem (cena nabycia, albo koszt wytworzenia), podstawa opodatkowania winna być powiększona o podatki, cła, opłaty i inne należności o podobnym charakterze związane z nabyciem towarów, z wyjątkiem podatku od towarów i usług (art. 31 ust. 2 pkt 1 w zw. z art. 31 ust. 5 ustawy). A zatem, do podstawy opodatkowania należy włączyć cło uiszczone na terytorium Niemiec w związku z importem towarów będących przedmiotem przemieszczenia. Podstawa ta winna być powiększona również o wydatki dodatkowe (w szczególności prowizje, koszty opakowania, transportu oraz ubezpieczenia), pod warunkiem, że wydatki te będą pobierane przez dostawcę od podmiotu dokonującego wewnątrzwspólnotowego nabycia (art. 31 ust. 2 pkt 2 w zw. z art. 31 ust. 5 ustawy).

Odnosząc powyższe zapisy do przedstawionego stanu faktycznego, należy zauważyć, że Wnioskodawca nabył usługę transportową od podmiotu trzeciego (polski kontrahent), zatem należność z tego tytułu nie mogła być pobrana przez dostawcę towarów. Tym samym część wartości faktury za transport, dotycząca przemieszczenia towarów z Niemiec do Polski nie powinna być wliczona do podstawy opodatkowania właściwej dla wewnątrzwspólnotowego nabycia towarów, o którym była mowa powyżej. W konsekwencji kwota odpowiadająca wartości transportu na odcinku H.-G. nie może być uwzględniona w kwartalnej informacji podsumowującej składanej przez Wnioskodawcę.

Zgodnie z art. 14b § 1 ustawy - Ordynacja podatkowa, minister właściwy do spraw finansów publicznych, na pisemny wniosek zainteresowanego, wydaje w jego indywidualnej sprawie, pisemną interpretację przepisów prawa podatkowego (interpretację indywidualną). Interpretacja ma zatem dotyczyć zakresu i sposobu zastosowania przepisów prawa podatkowego w odniesieniu do zaistniałego stanu faktycznego lub zdarzenia przyszłego. Przez przepisy prawa podatkowego, w myśl art. 3 pkt 2 tej ustawy, należy rozumieć przepisy ustaw podatkowych, postanowienia ratyfikowanych przez Rzeczypospolitą Polską umów o unikaniu podwójnego opodatkowania oraz ratyfikowanych przez Rzeczypospolitą Polską innych umów międzynarodowych dotyczących problematyki podatkowej, a także przepisy aktów wykonawczych wydanych na podstawie ustaw podatkowych.

W związku z powyższym, mając na uwadze terytorialny zasięg obowiązywania przepisów prawa podatkowego, należy zaznaczyć, że niniejsza interpretacja nie rozstrzyga kwestii prawidłowości obliczenia podstawy opodatkowania zadeklarowanej przez niemieckiego przedstawiciela celno-fiskalnego.

Interpretacja dotyczy zaistniałego stanu faktycznego przedstawionego przez Wnioskodawcę i stanu prawnego obowiązującego w dacie zaistnienia zdarzenia.

Stronie przysługuje prawo do wniesienia skargi na niniejszą interpretację przepisów prawa podatkowego z powodu jej niezgodności z prawem. Skargę wnosi się do Wojewódzkiego Sądu Administracyjnego w Bydgoszczy, ul. Jana Kazimierza 5, 85-035 Bydgoszcz, po uprzednim wezwaniu na piśmie organu, który wydał interpretację w terminie 14 dni od dnia, w którym skarżący dowiedział się lub mógł się dowiedzieć o jej wydaniu - do usunięcia naruszenia prawa (art. 52 § 3 ustawy z dnia 30 sierpnia 2002 r. - Prawo o postępowaniu przed sądami administracyjnymi - Dz. U. Nr 153, poz. 1270 z późn. zm.). Skargę do WSA wnosi się (w dwóch egzemplarzach - art. 47 ww. ustawy) w terminie trzydziestu dni od dnia doręczenia odpowiedzi organu na wezwanie do usunięcia naruszenia prawa, a jeżeli organ nie udzielił odpowiedzi na wezwanie, w terminie sześćdziesięciu dni od dnia wniesienia tego wezwania (art. 53 § 2 ww. ustawy).

Skargę wnosi się za pośrednictwem organu, którego działanie lub bezczynność są przedmiotem skargi (art. 54 § 1 ww. ustawy) na adres: Izba Skarbowa w Bydgoszczy Biuro Krajowej Informacji Podatkowej w Toruniu, ul. Św. Jakuba 20, 87-100 Toruń.